-Φίλε, ξέρεις πότε θα επιστρέψω στο σπίτι μου;
-Ίσως, σε δέκα χρόνια Ενές.
-Δεν θέλω να επιστρέψω μόνιμα. Μόνο για να βαδίσω στους δρόμους που βάδισα όταν ήμουν παιδί….
Ο διάλογος έπαψε. Η σιωπή του παιδικού φίλου του Ενές Καντέρ μαρτυρούσε πως η απόκρισή του δεν θα άλλαζε.
Εκείνος ο παιδικός περίπατος για τη γλυκιά θύμηση της παιδικής νιότης, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Εκτός αν…
Μία από τις πιο αγαπημένες ενότητες των Αμερικανών είναι το περίφημο «What if…». Τι θα γινόταν αν…
Ο βίος του Τούρκου σέντερ των Νιου Γιορκ Νικς είναι γεμάτος από… δαύτα. Τι θα γινόταν αν δεν είχε φύγει από την Τουρκία; Τι θα γινόταν αν δεν είχε εναντιωθεί στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν; Τι θα γινόταν αν δεν ασχολούνταν με το μπασκετμπόλ;
Τι θα γινόταν αν….
Στο μυαλό του, τίποτα δεν έχει συμβεί δίχως λόγο. Ο ίδιος αισθάνεται σαν μάρτυρας. Η δική του κακουχία θα αποτελέσει τη σωτηρία των άλλων.
Η διαμάχη του με τον παντοδύναμο Ερντογάν έχει ξεφύγει από τη λεπτή γραμμή της λογικής.
Ο Καντέρ δεν έχει διστάσει να τον χαρακτηρίσει «σύγχρονο Χίτλερ». Και δεν κιότεψε να τα βάλει μαζί του.
Έχοντας ως «όπλο» την επαγγελματική αναγνωρισιμότητά του. Ακολουθεί το παράδειγμα του ΛεΜπρόν Τζέιμς. Με μία διαφορετική προσέγγιση. Περισσότερο επιθετική. Και αυτό του έχει στοιχίσει.
Τον ίδιο δεν τον μέλλει. Ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει.
«Ακόμη και αν γνώριζα από την αρχή πως οι πράξεις μου θα με φέρουν σε αυτό σημείο, να μην μπορώ να ανταμώσω με την οικογένειά μου στην Τουρκία, πάλι το ίδιο θα έκανα», έχει εξομολογηθεί σε μία παλιότερη συνέντευξή του.
Ποιο είναι αυτό σημείο, μπορεί να αναρωτηθείτε… Ο Καντέρ δεν μπορεί πλέον να επιστρέψει στην Τουρκία. Το πιθανότερο σενάριο αναφέρει πως θα συλληφθεί, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Λογίζεται ως ένας δημόσιος κίνδυνος και μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης.
Ο πατέρας του, Μεχμέτ φυλακίστηκε για πέντε ημέρες, αφού πρώτα η αστυνομία εισέβαλλε στην κατοικία του, κατέσχεσε κινητά τηλέφωνα και φορητούς υπολογιστές και ακύρωσε τα διαβατήριά τους.
Ανάμεσα στον Ενές και τη φαμίλια του έχει κοπεί κάθε δίαυλος επικοινωνίας, αφού μία πιθανή επαφή (με έναν τρομοκράτη) θα επιφέρει τη μόνιμη επίσκεψη σε ένα σωφρονιστικό κατάστημα…
Η αλήθεια είναι πως προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο και για τον Ενές Καντέρ. Η έγκαιρη ενημέρωση τον έκανε να αναχωρήσει άμεσα από μία ευρωπαϊκή πόλη, στην οποία είχε ταξιδέψει. Ο… κύκλος της διαφυγής τον έφερε στο Βουκουρέστι. Εκεί που κατάλαβε πως το τουρκικό διαβατήριό του είχε παυθεί. Έμεινε κρατούμενος. Τυπικά, ένας άνθρωπος δίχως πατρίδα. Μέχρι που το ΝΒΑ και οι ΗΠΑ ήρθαν στη διάσωσή του.
Το ρολόι πρέπει να γυρίσει πίσω. Σε εκείνον τον πιτσιρικά Τούρκο που αφίχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και αυτός, όπως και άλλοι, γεμάτος με όνειρα. Και λιγοστά αγγλικά. Τα απαραίτητα: «Με λένε Ενές Καντέρ» και «είμαι πεινασμένος».
Οι δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν ήταν πολλές. Δεν ήταν μόνο η διαφορετική κουλτούρα, αλλά και η ταχύτητα, με την οποία του μιλούσαν οι άνθρωποι. Η απουσία του φαγητού που επιτρέπεται για βρώση, ως ενεργός Μουσουλμάνος.
Η λίστα δε σταματάει εδώ. Η αμοιβή που είχε λάβει από την Φενερμπαχτσέ (σ.σ.: 33.000 δολάρια) λογίζονταν από το NCAA ως υπέρογκη. Και δεν είχε το δικαίωμα να αγωνιστεί και να προπονηθεί με το πανεπιστήμιο του Κεντάκι!
Μία… ευρεσιτεχνία της ομάδας τουλάχιστον του επέτρεψε τις προπονήσεις. Ήταν ο νεότερος μαθητής – προπονητής στην ιστορία του αθλήματος. Όμως το εμπόδιο -έστω κατά το ήμισυ- έμεινε ξωπίσω.
Στην πορεία, ο νεαρός Ενές συνάντησε και άλλα ζητήματα. Όπως εκείνο με το μάθημα της τέχνης. Στο μυαλό του υπήρχε η ζωγραφική, μόνο που εκεί οι μαθητές διάβαζαν συνεχώς βιβλία. Μπορεί να ακουστεί αφελές, αλλά ο Καντέρ στήριξε τη γνώση των αγγλικών του στον τηλεοπτικό δέκτη.
Ουχί αποκλειστικά, όμως η… χαζοκούτα του έδωσε την «τροφή» για την αμερικανική αργκό. Τι ήταν αυτό που παρακολουθούσε; Η δημοφιλής σειρά κινουμένων σχεδίων «Μπομπ Σφουγγαράκης» και η σειρά (για μεγαλύτερα παιδιά) «Jersey Shore». Εκείνος ο Καντέρ δεν υπάρχει πια. Στη θέση του έχει εμφανιστεί ένας ώριμος άνδρας. Με άποψη. Και αρχές.
Εκείνος ο Καντέρ που δεν το σκέφτηκε για αρκετή ώρα. Θέλησε να βοηθήσει την αγαπημένη του Ελλάδα, τη χώρα που ερωτεύτηκε όταν ήλθε για πρώτη φορά στην ηλικία των 15 ετών για να αγωνιστεί σε ένα Ευρωμπάσκετ κάτω των 16 ετών. Μόλις η τραγωδία χτύπησε τη χώρα μας, με τις φονικές φωτιές στην Αττική, ο Τούρκος σέντερ αποφάσισε να την ενισχύσει οικονομικά. Χρησιμοποιώντας τη φήμη που απέκτησε στο ΝΒΑ.
Το φιλανθρωπικό έργο του δεν περιορίζεται στα σύνορα της Ελλάδας.
Η Νέα Υόρκη είναι πλέον η σκηνή των… κηρυγμάτων του. Γι’ αυτό, δηλώνει ερωτευμένος μαζί της.
«Προσπαθώ να γίνω η φωνή όλων αυτών των αθώων ανθρώπων και δεν υπάρχει μεγαλύτερη σκηνή για να πω πράγματα και καταστάσεις για την Τουρκία, προκειμένου να δείξω στον κόσμο τι συμβαίνει εκεί», είναι τα λόγια του.
Εμπνευσμένα από τον Φετουλάχ Γκιουλέν. Το δάσκαλό του. Το μισητό αντίπαλο του Ερντογάν.
Έναν άνθρωπο που κατηγορείται για το πραξικόπημα στην Τουρκία, τέτοια εποχή, πριν από δύο χρόνια. Οι υποστηρικτές του Ερντογάν τον χαρακτηρίζουν ως «ένα λύκο με τη φορεσιά ενός προβάτου». Μόνο που αυτός ο… λύκος βρίσκεται υπό διωγμό. Και είναι και αυτός persona non grata στην Τουρκία.
Κατά τον Καντέρ, ο… ένοχος είναι άλλος. Και ο Τούρκος δεν διστάζει να προτάξει το δάκτυλό του και να το κουνήσει επιδεικτικά. «Πιστεύω ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν έκανε το πραξικόπημα. Και κατηγορεί γι’ αυτό το Χιζμέτ. Γιατί; Επειδή αυτή είναι η μοναδική οργάνωση που του αντιστέκεται και λέει την αλήθεια. Πολώνει τους ανθρώπους, δημιουργεί ομάδες και χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να ελέγχει τον πληθυσμό. Αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να ελέγξεις τους ανθρώπους, η θρησκεία. Είναι λυπηρό να βλέπεις όλους αυτούς τους πολίτες να ζουν αυτές τις καταστάσεις. Να βλέπεις τη χώρα του να βιώνει αυτό. Δεν μπορώ ούτε να καλέσω τους συμπαίκτες μου να δουν τη χώρα μου. Δεν μπορώ να πάω στη χώρα μου».
Ο Τούρκος σέντερ δε σταματά να υποστηρίζει πως «αν μπορείς να αλλάξεις κάτι ισχυρό, μπορείς να αλλάξεις τα πάντα». Και μένει πιστός σε όσα ξεστομίζει. Δεν πρόκειται να αλλάξει τον… ιερό «πόλεμο» που έχει κηρύξει κατά του καθεστώτος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για όλο το… χρυσάφι του κόσμου. Ακόμη και η μονάδα μέτρησης της ευτυχίας του, περιλαμβάνει το ταξίδι της φαμίλιας στην (ασφάλεια) των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η απάντηση του παραμένει ίδια. Σχεδόν βαρετή. Και αφορά το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να δει την πατρίδα του ελεύθερη.
Το συναίσθημα είναι δυσάρεστο. Αλλά ο Καντέρ δεν παύει να επιχειρεί να το τιθασεύσει. Με όποιον τρόπο μπορεί. Οι κουβέντες με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος ζει στην Πενσιλβάνια, του δίνουν, πέρα από καθοδήγηση και δύναμη για να αντέξει. Μη νομίζετε, οι δυο τους -μερικές φορές- μιλούν και για την ομάδα του Καντέρ, τους Νιου Γιορκ Νικς.
Στα όνειρά του, είναι βέβαιο πως ταξιδεύει πίσω στο σπίτι του. Θριαμβευτής στον δικό του αγώνα. Αγκαλιάζει τη μητέρα και τον πατέρα του. Τα αδέρφιά του. Και έπειτα, κάθεται στο οικογενειακό τραπέζι για να φάει μία από τις αγαπημένες τούρκικες λιχουδιές…