«Μικρέ, τι μέγεθος ρούχα φοράς;»… Ήμουν περίπου 18 ετών, και εκείνος ο Αμερικανός με την εντυπωσιακή σωματοδομή, αλλά την τόση ευγένεια και σεμνότητα απευθυνόταν σε μένα. Ήταν ένα εκτός έδρας…

Όσο πλησιάζει η θλιβερή επέτειος, οι μνήμες «ξυπνούν». Ακόμη κι αν οι εικόνες, κάποιες φορές, ξεθωριάζουν. Πλέον, φιλτράρονται διαφορετικά. Υπάρχουν, όμως, η μυρωδιά της καμένης γης, η μυρωδιά της καμένης…

Ο Αλέξανδρος Μανιάτογλου ήταν προσκεκλημένος του Φερνάντο Σάντος στον τελικό του Nations League και γράφει για την εμπειρία που αποκόμισε ως φίλαθλος και… μισός Πορτογάλος.

Ο Βαγγέλης Μόρας γράφει για τον αδερφό του. Τον Παναγιώτη Μόρα. Γράφει όσα θα ήθελε να του πει. Για τις στιγμές που μοιράστηκαν. Και εκείνες που δεν κατάφεραν.

«Κερδίσαμε, πάμε μπουζούκια. Πήραμε το πρωτάθλημα, πάμε μπουζούκια». Γιατί; Αυτό το στερεότυπο πρέπει να καταρριφθεί κάποια στιγμή.

Πολύ καιρό τώρα, σκεφτόμουν πώς και πού θα γράψω, περισσότερο για να βοηθήσω τους νεότερους αθλητές, έτσι ώστε να μην βιώσουν τα ίδια με μένα. Αναφέρομαι στο ζήτημα του χρόνιου…

Τέτοιες μέρες πριν 35 χρόνια (άνοιξη του 1984), έβλεπα για πρώτη φορά το όνομά μου σε κλήση της εθνικής ομάδα πόλο ανδρών. Ο Ισπανός προπονητής της εθνικής ομάδας Χοσέ Μπράσκο…

Έχουν περάσει κάτι λιγότερο από 30 χρόνια όταν σου ψιθύρισα στο αυτί μία φράση από ένα βιβλίο του Πάβιτς. Με κοίταξες με απορία και συνέχισες να παίζεις. Δεν είχες καλά…

Θυμάμαι τον πατέρα μου, επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης, από παλιά μέχρι και λίγες μέρες πριν το θάνατό του, πριν λίγους μήνες, όταν βρισκόμασταν σε κάποιο εστιατόριο ή ακόμα και στο σπίτι -όταν κοντραριζόμαστε για το ποιος ξέρει να ψήσει ή να μαγειρέψει καλύτερα- πώς μέσα στην κριτική του έβαζε αμέσως την απαραίτητη παράμετρο του δικού του Μέντορα και το πώς εκείνος, αν ήταν παρών, θα αντιδρούσε, τι θα έλεγε και με ποιόν ιδιαίτερο τρόπο θα το αντιμετώπιζε!

Σε κάθε αθλητή με τον οποίο συνεργάζομαι λέω εδώ και χρόνια την ίδια κουβέντα. «Αποστειρωμένος μαζάνθρωπος, αποκομμένος από το κοινωνικό σύνολο»… Κάπου το διάβασα. Μου άρεσε. Υπερβολή ή όχι, είναι…

Αν με φωνάζατε «Black Mamba», θα έστρεφα το κεφάλι μου προς εσάς. Αν με αποκαλέσετε, πλέον, «Medusa», θα σας απαντήσω «ορίστε». Ωστόσο, όποια κι αν είναι η προσφώνηση, παραμένω η…

«Εξαιρετικό Παιχνίδι. Μπράβο. Από σήμερα, θα είμαι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου», είπα σε έναν 12χρονο που μόλις είχε κερδίσει τον τελικό στην κατηγορία U14, σε ένα Ε1 τουρνουά, πριν οκτώ…

Αντικρίζεις τα γηπεδάκια στα οποία έλιωνες τα παπούτσια σου πιτσιρικάς, στο Φάληρο. Τα πρώτα τσιμεντένια «σκηνικά» του μπάσκετ, από τα οποία δεν έφευγες αν δεν έσβηναν τα φώτα. Τα κοιτάς…

Πρωί 10.12.2014, στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία». Η σύζυγός μου είναι στη δουλειά της και εγώ έχω μείνει μόνος μου να διανυκτερεύσω με την τριών ετών κόρη μου, η οποία νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.

Δεν αναρωτήθηκα ποτέ «τι είναι το κάρμα;». Δεν σκέφτηκα ποτέ να απορήσω ή να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία ν’ απαντήσει σ’ αυτή την ερώτηση. Δεν θα την θεωρούσα καν ρητορική.