Έχοντας περάσει από το στάδιο του recruiting, της προφορικής κι εν τέλει γραπτής συμφωνίας, ακόμα και των πρώτων προπονήσεων στο κολέγιο του Χιούστον, οι νέοι Κούγκαρς (χμμ, ακούγεται λίγο οξύμωρο αυτό) έπρεπε να περάσουν και από ένα ακόμα.
Περίοδος της περίφημης «Phi Slama Jamma» στην πόλη του Τέξας. Της πιο θεαματικής κολεγιακής αδελφότητας. Ο αστικός μύθος ήθελε τα νέα μέλη να μυούνται σε αυτήν με έναν μάλλον παράδοξο (και σίγουρα ενδεικτικό του παιχνιδιού της) τρόπο. Ο ψάρακας στεκόταν κάτω από το καλάθι, ένα-δυο βήματα πιο έξω. Κοιτάζοντας έξω από την τελική γραμμή, κοιτάζοντας προς το άλλο καλάθι, αδιάφορο. Έπρεπε όμως να σταθεί όρθιος, ψύχραιμος, περιμένοντας τον αστέρα της ομάδας να περάσει από πάνω του.
Ο Κλάιντ Ντρέξλερ έπαιρνε φόρα, εκκινώντας από τη σέντρα. Πηδούσε πάνω από τον φρέσμαν, έκανε τόμαχοκ κάρφωμα. Αυτό ήταν. Ο φρέσμαν μπορούσε να λειτουργεί ισότιμα με τους υπολοίπους.
Ίσος βέβαια με τους συμπαίκτες του ως προς το στάτους, την αξία, ο… soon-to-be κορυφαίος σούτινγκ γκαρντ (μια και ακόμα δήλωνε φόργουορντ) δεν ήταν ποτέ. Ούτε στο NCAA, ούτε στο Πόρτλαντ, καλά-καλά ούτε πλην Χακίμ στους Ρόκετς, αν και περήφανο γερόντι πια. Ξεχώριζε ποικιλοτρόπως.
Απίστευτα εκρηκτικός και με “ζαλιστική” συχνότητα εντυπωσιακών καρφωμάτων αλλά και ασταμάτητος σκόρερ από μέση και μακρινή απόσταση, παρότι το τρίποντο δεν ήταν ποτέ το ατού του. Ένας από τους καλύτερους -αν όχι ο καλύτερος, στην εποχή του τουλάχιστον- περιφερειακούς ριμπάουντερ όλων των εποχών, κατάλοιπο των νεανικών του χρόνων στη φροντ λάιν, μα ταυτόχρονα συνεπέστατος πασέρ, παρότι ντρίμπλαρε και… κοίταγε την μπάλα λες κι ήταν αρχάριος.
Οξύμωρα σχήματα κι αυτά; Μπα, ενδεικτικά του μεγαλείου τού καλύτερου “2αριού” του ΝΒΑ που δεν λεγόταν στα late ‘80s και στα ‘90s Μάικλ Τζόρνταν. Τρωγόταν μαζί του στους τελικούς και συνεργαζόταν μαζί του λίγες εβδομάδες αργότερα, ενθουσιάζοντας τον πλανήτη με τη μία και μοναδική «Dream Team»…
Με το κολεγιακό Χιούστον είχε φτάσει επίσης στον τελικό, δίχως να σηκώσει κούπα. Το… διέπραξε δις με το Πόρτλαντ στο ΝΒΑ, επίσης τζίφος. Επέμενε ωστόσο. Όπως επέμενε και την εποχή που άκουγε ότι δεν είχε ιδιαίτερο ταλέντο, ότι (πιο μετά) δεν θα σταδιοδρομούσε στην καλύτερη λίγκα του πλανήτη, αλλάζοντας τόσο μεγάλος σε ηλικία θέση. Επέμενε και στέφθηκε Πρωταθλητής ΝΒΑ στο αγαπημένο του Χιούστον, με τους Ρόκετς.
Κλάιντ Ντρέξλερ και Μάικλ Τζόρνταν, συμπαίκτες στη Dream Team το 1992.
Γιατρικό του το μπάσκετ
Στις 22 Ιουνίου 1962 βλέπει το πρώτο φως στη Νέα Ορλεάνη ο Κλάιντ Όστιν Ντρέξλερ. Το «22» θα κολλήσει για πάντα -ως το νούμερο φανέλας- στην πλάτη του, διατρέχοντας ολόκληρη την σπουδαία καριέρα του. Επαγγελματική και μη. Τριών ετών παιδάκι, μετακομίζει με τη μαμά του και… κάμποσα από τα αδέρφια του στο Χιούστον.
Μητέρα συνολικά επτά παιδιών (όχι ακόμη) από διάφορους συντρόφους, η Γιούνις μετακινείται εκεί όπου η δική της αδερφή την πείθει ότι μπορεί να βγάλει καλύτερα χρήματα. Αφήνει τον βίαιο σύζυγο, Τζέιμς, και ο Κλάιντ μεγαλώνει δίχως πατρική φιγούρα. Ο πατριός του, ο Μάνιουελ, δεν ασχολείται με τα θετά τέκνα του. Πίνει και ξεσπάει πάνω τους, ο μικρός βρίσκει καταφύγιο στον αθλητισμό.
Καταλήγει στο μπάσκετ, κατόπιν αναζήτησης και σε αρκετά ατομικά αθλήματα. Η μάνα του είχε μπιστήξει πορτοκαλί μπάλα ερασιτεχνικά, σε σχολικό επίπεδο.
Ο κανακάρης της είναι καλός μαθητής και γίνεται άριστος μπασκετμπολίστας –ξεπερνώντας κάμποσες αναποδιές και, κυρίως, τη δολοφονία του μεγαλύτερου αδερφού του. Ναρκομανής ο Μάικλ, πάει να ληστέψει ένα φαρμακείο για να πάρει τη δόση του και πέφτει από πυρά αστυνομικού.
Πρώτα, ο Κλάιντ θαυμάζει τον Γουόλτ Φρέιζιερ να οδηγεί τους Νικς στα δύο -μοναδικά τους έως σήμερα- Πρωταθλήματα. Μετά, παθαίνει πλάκα με το αλέγκρο παιχνίδι του «Dr. J». Ο Τζούλιους Έρβινγκ κάνει διάφορα κόλπα με την μπάλα και ακόμα περισσότερα θεαματικά καρφώματα. Ο μικρός ενθουσιάζεται, θέλει να τον μιμηθεί στα πάντα.
Ταυτόχρονα λατρεύει το τένις και δη τον Άρθουρ Ας, μοναδικό -επίσης έως σήμερα- μαύρο που έχει πάρει το Wimbledon, το US Open και το Αυστραλιανό. Στο χάισκουλ Ρος Στέρλινγκ, ο Ντρέξλερ είναι κατά σύμπτωση συμμαθητής της Ζίνα Γκάρισον, η οποία θα φτάσει στον Τελικό του Wimbledon το 1990! Προτού ο Κλάιντ φτάσει το ίδιο έτος κι αυτός στον Τελικό του ΝΒΑ, έχει ζήσει περιπέτειες και περιπέτειες πάνω στα παρκέ…
Παίκτης του μπέιζμπολ αρχικά στο Λύκειο, εξελίσσεται σε σέντερ (!) φόβητρο για τους αντιπάλους, μοιράζοντας 30άρες και κατεβάζοντας για πλάκα 20 ριμπάουντ. Στα 15 του παίρνει απότομα μπόι και γίνεται σχεδόν 1.90μ., σύντομα πλησιάζει τα 2μ. Και το Πανεπιστήμιο Τέξας Τεκ.
Ο Κλάιντ Ντρέξλερ με τη φανέλα του Λυκείου Στερλινγκ στο Χιούστον.
Γλιστράει, πετάει, καρφώνει
Τι το ‘θελε όμως ο προπονητής του Τέξας Τεκ να αναφέρει το όνομα «Clyde Drexler» στην κουβέντα του με τον Γκάι Λιούις; Αρχικά, ο κόουτς των Χιούστον Κούγκαρς έχει μάτια μόνο για τον Μάικλ Γιανγκ. Τον αριστερόχειρα σούπερ σκόρερ, ο οποίος θα οδηγήσει λίγα χρόνια αργότερα τη Λιμόζ στην κορυφή της Ευρώπης. Ο Γιανγκ, με τη σειρά του, είναι φιλάρα του Ντρέξλερ. Και μπίρι-μπίρι, ιδίως σε έναν βοηθό του Λιούις, πείθει το κολεγιακό Χιούστον να δώσει υποτροφία το 1980 και στον ψηλό του σχολείου Στέρλινγκ.
Στο NCAA o Ντρέξλερ ξεκινά ως πάουερ φόργουορντ και καθιερώνεται ως σμολ. Είναι ο Clyde «The Glide» Drexler, δίπλα στον «Silent Assassin» Γιανγκ και, από το 1981, τον Ακίμ «The Dream» Ολάζουον. Ένας «σιωπηλός δολοφόνος», ένα «όνειρο» και ο «Glide». Όπως λέμε «γλιστράω», όπως λέμε «ανεμόπτερο». Ελίσσεται ανάμεσα στους αντιπάλους και φτάνει με χαρακτηριστική άνεση στο καλάθι, πραγματοποιεί πτήσεις και καρφώνει σε αυτό με ευφάνταστους τρόπους. Συνήθως με έκταση του ενός χεριού, α λα Έρβινγκ.
Τρομερός αθλητής, με εκρηκτικό πρώτο βήμα, μετουσιώνει τη φιλοσοφία του κόουτς Λιούις: «το κάρφωμα είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να πάρεις δύο πόντους». Με το άφρο μαλλί του και τις φαβορίτες του, ο νεανίας Ντρέξλερ γίνεται ο ηγέτης της «Phi Slama Jamma».
Κάνει τους οπαδούς των Κούγκαρς που έστελναν επιστολές διαμαρτυρίες κατά το recruiting του (επειδή τάχα δεν είχε το ταλέντο για να σταθεί στην ομάδα) να τις… φάνε, γίνεται θαμώνας των Final 4.
Το πρόγραμμά του επιστρέφει σε αυτά το 1982, 14 χρόνια μετά την τελευταία σχετική παρουσία. Το Χιούστον την πατάει στον ημιτελικό από το φαβορί Νορθ Καρολάινα αλλά και το 1983 από το αουτσάιντερ Νορθ Καρολάινα Στέιτ στον Tελικό. Στη σεζόν των 26 διαδοχικών νικών, ο Ντρέξλερ βάζει 21 πόντους στον ημιτελικό με τους «Doctors of Dunk» του Λούιβιλ και της παρεμφερούς φιλοσοφίας. Δύο μέρες πιο μετά όμως χρεώνεται τέσσερα φάουλ στο πρώτο ημίχρονο και μένει non-factor.
Κερδίζει η ομάδα τού πολύ αργότερα “Νεοσμυρνιώτη”, Θερλ Μπέλι, και ο «Glide» φεύγει για το ΝΒΑ, χωρίς να συμπληρώσει τη συνηθισμένη τετραετία στο NCAA. Έχει πετάξει μακριά την ταμπέλα της «απείθαρχης ομάδας» από τους Κούγκαρς και κάνει όνειρα για συνέχιση της πορείας του -και συνάμα έναρξη της επαγγελματικής του καριέρας- στο ίδιο μέρος. Οι Χιούστον Ρόκετς είναι που επιλέγουν πρώτοι -αλλά και τρίτοι (!)- στο ντραφτ!
Ο Κλάιντ Ντρέξλερ με τη φανέλα των Χιούστον Κούγκαρς.
Ο Τζόρνταν της Δύσης
Οι «ρουκέτες» επιλέγουν το 1983 τους Ραλφ Σάμπσον και Ρόντνεϊ ΜακΚρέι, στην πρώτη δεκάδα του ντραφτ ακούνε τα ονόματά τους και οι πιο μετά γνώριμοί μας από το Ελληνικό Πρωτάθλημα, Μπάιρον Σκοτ, Μπέιλι (που λέγαμε και πιο πάνω), Αντουάν Καρ και Τζεφ Μαλόουν. Ο δίμετρος πια Ντρέξλερ είναι μόλις το 14ο πικ, εν πολλοίς επειδή προορίζεται να καλύψει το “2” στο Πόρτλαντ.
Όντως, πρόκειται για καινούργια θέση. Και όντως, την καλύπτει με τον πιο εντυπωσιακό, σταθερό, πολυσύνθετο (sic) τρόπο. Ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Κούγκαρς με 1.000-900-300 σε πόντους, ριμπάουντ (9.9 στην τριετή θητεία του!) και ασίστ, ο κορυφαίος “κλέφτης” τους ever, κάνει τα πάντα και στο τοπ επίπεδο. Μέχρι και στο “1” βοηθάει σε ειδικές καταστάσεις.
Μια αναγνωριστική ρούκι χρονιά και έκτοτε, επί 14 χρόνια, δεν θα πέσει ποτέ κάτω από τους 17.2 πόντους της περιόδου 1984-1985. Και στα 15 χρόνια του στο ΝΒΑ δεν θα λείψει ποτέ από τα πλέι οφ! Το ’84 εκμεταλλεύεται την αποχώρηση τριών παικτών ώστε να αποκτηθεί ο Κίκι Βάντεγουεϊ, ακόμα περισσότερο έναν τραυματισμό του Τζιμ Πάξσον στη θέση του και μετατρέπεται σε έναν από τους συνεπέστερους σκόρερ της λίγκας.
Ακριβώς επειδή οι Τρέιλ Μπλέιζερς τον έχουν στις τάξεις τους και θέλουν να τον αναδείξουν, στο ίδιο έτος έχουν επιλέξει στο δεύτερο πικ τον ψηλό Σαμ Μπόουι, αφήνοντας στο Νο.3 για τους Μπουλς τον Μάικλ Τζόρνταν…
Ο Κλάιντ Ντρέξλερ με τη φανέλα των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς.
Δεν είναι ότι τον κατατρύχει από τότε ο «MJ», άλλωστε κανένας δεν ξέρει ακόμη ότι ο τελευταίος θα εξελιχθεί στον κορυφαίο μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Ο Ντρέξλερ στην τρίτη του χρονιά στο ΝΒΑ μοιράζει οκτώ ασίστ, άλλες τρεις αργότερα και -ενώ έχει ρίξει και μια 50άρα στους Κινγκς- έχει μέσους όρους 27.2 πόντων, 7.9 ριμπάουντ και 2.7 κλεψιμάτων! Τους καλύτερους της καριέρας του, δίχως πάντως να υπολείπεται ιδιαίτερα στις υπόλοιπες.
Την επόμενη φτάνει στους τελικούς. Σε εκείνους της Δύσης σαρώνει τους Σανς με 55 πόντους και 20 ριμπάουντ στα Game 5 και 6, υπογράφοντας και με δύο καθοριστικά κλεψίματα στο φινάλε του έκτου αγώνα το 4-2. Είναι clutch, βάζει και τις δύο νικητήριες βολές στη μοναδική επικράτηση επί των Πίστονς στους ΝΒΑ Finals.
Άλλη μια πορεία μέχρι τους δυτικούς τελικούς το ‘91, κατόπιν της πιο επιτυχημένης κανονικής περιόδου ever στο Πόρτλαντ με 63 νίκες, για να έχει ΝΒΑ Finals και το 1992. Ναι, απέναντι στον Τζόρνταν. Ζούμε καθαρά πια στην εποχή του και ο δεύτερος τίτλος του Σικάγο έρχεται στη μονομαχία που όλοι θέλουν να δουν. Κόντρα στον ηγέτη τής εκ νέου καλύτερης ομάδας της δυτικής περιφέρειας, κόντρα στον δεύτερο σε ψήφους για τον MVP. Πίσω φυσικά από τον «Μιχαλάκη».
Το «Sports Illustrated» κυκλοφορεί με εξώφυλλο τους δυο τους, οι εφημερίδες καλλιεργούν εντέχνως την κόντρα των δύο σούτινγκ γκαρντ και συνάμα σούπερ σκόρερ ως αναβίωση εκείνης του Μάτζικ Τζόνσον με τον Λάρι Μπερντ. Ο ηγέτης των Μπλέιζερς ανταποκρίνεται στο hype. Είναι ο πρώτος τους σκόρερ και στα έξι ματς, δεύτερο τίτλο εντούτοις μετά το 1977 δεν ζουν στο Πόρτλαντ. Ούτε και θα ζήσουν στα χρόνια του Ντέιμιαν Λίλαρντ, μοναδικού Μπλέιζερ που έσπασε κάποια στιγμή μερικά από τα φαινομενικά άσπαστα ρεκόρ συλλόγου του «Glide».
Κλάιντ Ντρέξλερ εναντίον Μάικλ Τζόρνταν στους Τελικούς του ΝΒΑ το 1992.
Ο παλιός είναι αλλιώς
Οι δύο άσπονδοι φίλοι σμίγουν το ίδιο καλοκαίρι στην Εθνική ΗΠΑ. Την πρώτη με επαγγελματίες του ΝΒΑ. Αυτούς που συνθέτουν την «Dream Team», η όποια μοιράζει θέαμα, διαλύει κάθε αντίπαλο και γίνεται η απόλυτη ατραξιόν των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης. Δις στους τελικούς που έχουν προηγηθεί, παραλίγο να πιαστούν στα χέρια. Συμβιώνουν εντούτοις δίχως πρόβλημα.
Ο σεβασμός είναι αμοιβαίος, εκπορευόμενος δηλαδή και από τον “δύσκολο” Τζόρνταν. Το «Last Dance» πάντως ο μεγάλος του αντίπαλος στο ΝΒΑ δεν θα το δει. Δεν καταδέχεται να παρακολουθήσει το αφήγημα με τα μάτια του «MJ». Να αναμοχλεύσει στιγμές και λεπτομέρειες που, αν είχαν πάει ελάχιστα διαφορετικά, θα ήταν ο ίδιος ο Πρωταθλητής. Έγινε βέβαια τέτοιος το 1995. Με τη φανέλα του Χιούστον. Του Χιούστον του ΝΒΑ.
Την χρονιά των τελικών με τους «Ταύρους» ακολουθούν για τον Ντρέξλερ δύο σεζόν προσωπικής ύφεσης. Πέφτει στους 19 (και κάτι) πόντους, για πρώτη φορά αντιμετωπίζει προβλήματα τραυματισμών και χάνει σεβαστό αριθμό αγώνων. Οριακά προτού εκπνεύσει η προθεσμία ανταλλαγών τον Μάρτιο του 1995, στέλνεται μαζί με τον Τρέισι Μάρεϊ (των Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ αργότερα) στο Χιούστον. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Οι Ρόκετς βρίσκονται σε διαδικασία υπεράσπισης των σκήπτρων τους, από τη σεζόν που ο Τζόρνταν έχει αποσυρθεί από τα γήπεδα. Επιστρέφει όμως, τέσσερεις ημέρες μετά τη μετακίνηση του Ντρέξλερ στους Ρόκετς! Λες και το κάνει επίτηδες, στην τελευταία απόπειρα του «Glide» να βάλει δαχτυλίδι!
Το βάζει εν τέλει. Ο Κλάιντ, το πρώτο του. Όχι ο Μάικλ, ο οποίος θα περιμένει έναν χρόνο για το δικό του τέταρτο… Οι μεν Μπουλς αποκλείονται στους ανατολικούς ημιτελικούς από το Ορλάντο, οι δε Ρόκετς “σκουπίζουν” στους τελικούς του Πρωταθλήματος το Ορλάντο! Αυτό ακριβώς τρίβει -μέσω διάφορων συνεντεύξεών του- στη μούρη των αμφισβητιών ο Ντρέξλερ. Στη μούρη όσων θεωρούν ότι οι δύο τίτλοι των «Ρουκετών» ήταν ευκαιριακοί, ότι έλαβαν χώρα στο μεσοδιάστημα της πρώτης αποχώρησης του «MJ».
Ο Κλάιντ Ντρέξλερ μαζί με τον Χακίμ Ολάζουον στους Χιούστον Ρόκετς.
«Να διαβάσουν ιστορία όσοι το ισχυρίζονται», θα πει στο «ESPN». «Ο Τζόρνταν ήταν εκεί, με φανέλα και σορτσάκι, αλλά η καλύτερη ομάδα ήταν το Χιούστον». Του φίλου του, Χακίμ (και όχι πλέον Ακίμ) Ολάζουον, των διάφορων συνειδητοποιημένων ρολιστών όπως ο Ρόμπερτ Χόρι και ο Σαμ Κασέλ. Ρολίστα, αν και 33 ετών το ’95, δεν τον λες τον Ντρέξλερ.
Σε νέα ομάδα, όσο κι αν τα λημέρια είναι παλιά, ο “αειθαλής” σούτινγκ γκαρντ βλέπει τη Γιούτα με το πλεονέκτημα έδρας να προηγείται 2-1 στον πρώτο γύρο των πλέι οφ και να χρειάζεται μία ακόμα νίκη ώστε να προκριθεί. Πώς απαντάει; Με 41 πόντους στο Game 4! Στους τελικούς έχει αντίστοιχο μέσο όρο 21.5, όπως και 9.5 ριμπάουντ και 6.8 ασίστ.
Πάντα θαλερός, παρά τα νέο προβληματάκια σε γόνατα και πλάτη, βάζει 18.4 π. ακόμα και το 1997-1998, την τελευταία του περίοδο στα γήπεδα. Αφυπηρετεί ως ένας εκ των μονάχα τριών NBAers με μίνιμουμ 20.000 πόντους και από 6.000 ριμπάουντ και τελικές πάσες. Εξακολουθώντας να παίρνει την εσωτερική και να καρφώνει, να δέχεται την μπάλα στην πλάτη της άμυνας και να την αφήνει στο καλάθι, να παίζει πλάτη και να χρησιμοποιεί το μάλλον ξεχασμένο στις μέρες μας, drop step.
Το πλατύ χαμόγελο του cool τύπου με το μουστακάκι επιστρέφει στο Χιούστον του NCAA τη διετία 1998-2000 ως κόουτς των Κούγκαρς, με πενιχρά αποτελέσματα. Παραμένει για πάντα συνδεδεμένος με την εποχή των πιο μεγάλων παικτών, με τα δικά του όργια επί μιάμιση συναπτή δεκαετία. Θα μπορούσε να ήταν και ο μόλις πέμπτος παίκτης με κουαντράμπλ νταμπλ, αλλά η στατιστική υπηρεσία κακώς δεν του προσμέτρησε μία ασίστ σε ένα Χιούστον-Σακραμέντο το 1996 και επισήμως εμφανίζεται να έχει 9 τελικές πάσες, με 25 πόντους, 10 ριμπάουντ και 10 κλεψίματα!
Όχι, που έκατσε να σκάσει… «Όταν είσαι μικρός και παίζεις μπάσκετ, ακούς να σου λένε ότι οι πιθανότητες να παίξεις στο ΝΒΑ είναι λιγότερες από το να γίνεις αστροναύτης», έχει πει. Δεν έφτασε απλώς στο ΝΒΑ. Το κατέκτησε, ως «Ρουκέτα». Ένας διαφορετικού τύπου αστροναύτης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Το «προξενιό» του Χακίμ Ολάζουον με το Χιούστον έγινε «όνειρο»