Πίστη!

Ένα από τα πράγματα που έχω μάθει στη ζωή μου, είναι πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο!

Αρκεί να το πιστεύεις και να το θέλεις πραγματικά!

Είμαι εργαζόμενη, φοιτήτρια στο τρίτο έτος της Ιατρικής, και μητέρα δύο δίδυμων κοριτσιών, τα οποία σήμερα είναι τρεισήμιση χρόνων.

Όταν γέννησα, είχα το μεταπτυχιακό στα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής στον τομέα της Πρόληψης, Παρέμβασης και Αποκατάστασης τραυματισμών, τις σπουδές μου στην Ιατρική και, παράλληλα, προετοιμαζόμουν με την εθνική ομάδα γυναικών για τους Ολυμπιακούς Αγώνων Κωφών στην Σαμψούντα.

Είχα ήδη αποφοιτήσει από τα ΤΕΦΑΑ της Αθήνας, όμως, στην πορεία αποφάσισα να κάνω το μεταπτυχιακό μου και ταυτόχρονα να σπουδάσω Ιατρική,λόγω της προσωπικής, τραυματικής εμπειρίας μου.

Οι πολλοί τραυματισμοί μου, εκ των οποίων δυο με οδήγησαν στο χειρουργείο, με ώθησαν στην απόφαση να εξειδικευτώ στον συγκεκριμένο τομέα, με σκοπό να μπορέσω μελλοντικά να βοηθήσω ασκούμενους αλλά και αθλητές, στην πρόληψη τραυματισμών και στη σωστή αντιμετώπισή τους.

Όταν έπρεπε να διαβάσω για το πανεπιστήμιο και ταυτόχρονα να κοιμήσω τα μωρά μου, τους διάβαζα τα μαθήματά μου σε μορφή παραμυθιού, ώστε να κερδίσω χρόνο.

Φυσικά, είχα κι εξακολουθώ να έχω, σημαντική βοήθεια από τον σύζυγό μου.

Χωρίς τη βοήθειά του, πολλά θα ήταν ακατόρθωτα!

Όταν έχεις παιδιά και οικογένεια, είναι πολύ δύσκολο να λείπεις για τουλάχιστον ένα μήνα από το σπίτι σου.

Ένα μέρος της επιτυχίας μου, λοιπόν, οφείλεται και σ’ εκείνον!

Βέβαια υπήρξαν και στιγμές που ήθελα η μέρα να ‘χει παραπάνω από 24 ώρες, για να μπορώ να τα προλαβαίνω όλα!

Αυτό, όμως, δεν μπορούσε να γίνει.

Έτσι, προσπαθούσα να βρω τις λύσεις. Κι όχι να βάζω εμπόδια!

Αυτό, το έχω μάθει από μικρή. Να βλέπω τη θετική και αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων, ώστε να ξεπερνάω όλα τα εμπόδια που μπορεί να προκύψουν!

Γεννήθηκα στον Χολαργό και μεγάλωσα στο Γαλάτσι. Εκεί άρχισα να ασχολούμαι με το μπάσκετ. Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας μου έπαιζε πολλά χρόνια, ποτέ δεν με παρακίνησε να ασχοληθώ μ’ αυτό.

Το αντίθετο, θα έλεγα, μάλιστα. Ακόμα τον θυμάμαι να λέει πως ποτέ δεν πίστευε ό,τι από τα τρία παιδιά του, η κόρη του θα ήταν αυτή που τελικά θα ακολουθούσε το άθλημα.

Ήταν εξαρχής, όμως, αυτό που ήθελα!

Ίσως να βοήθησε το γεγονός ότι μεγαλώνοντας έπαιζα μπάσκετ με τους δυο αδερφούς μου, κι έπρεπε να ακολουθήσουμε μια κοινή γραμμή.

Ή το γεγονός ό,τι στο δημοτικό σχολείο, την ώρα της γυμναστικής, ήμουν το μοναδικό κορίτσι που έπαιζε με την μπάλα κι έκανε σουτ.

Η ουσία είναι πως τελικά σε ηλικία 10 ετών, ο γυμναστής του σχολείου παρακίνησε τους γονείς μου να με γράψουν σε κάποιον σύλλογο και πήγα στην Α.Ε Γαλατσίου, στην οποία έμεινα μέχρι τα 16 μου.

Εκεί, οι υπεύθυνοι των υποδομών του συλλόγου και η πρώτη μου προπονήτρια, Ελένη Δημοπούλου, η οποία με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο το άθλημα, πίστεψαν από την αρχή σε μένα.

Έτσι από τον δεύτερο μήνα της παρουσίας μου στο σωματείο, έπαιξα στην ομάδα των Κορασίδων και στην συνέχεια στην ομάδα των Νεανίδων.

Εκείνο το διάστημα είχα ήδη το πρόβλημα με την ακοή μου. Είχε ξεκινήσει από την πρώιμη παιδική μου ηλικία, όπου πάθαινα ανά τακτά χρονικά διαστήματα ωτίτιδες. Κάτι που σταδιακά οδήγησε στην απώλεια της ακοής και στα δύο αυτιά. Έχει επηρεαστεί το ακουστικό νεύροκαι δεν διορθώνεται.

Από την ηλικία των 10 ετών περίπου, μέχρι και σήμερα, η κατάσταση είναι σταθερή. Το νεαρό της ηλικίας μου με βοήθησε να προσαρμοστώ ευκολότερα και να μην έχω πρόβλημα στην επικοινωνία. Όπως και οι περισσότεροι κωφοί και βαρήκοοι. Δεν έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα, διότι, έχουμε εμείς προσαρμοστεί στον κόσμο των ακουόντων. Το αντίστροφο, όμως, είναι σχεδόν ακατόρθωτο! Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινότητα. Με βασικότερη αυτή της επικοινωνίας.

Μετά την Α.Ε Γαλατσίου, πήρα μεταγραφή στον ΑΚΟ Άρης Χολαργού, όπου έπαιξα για δύο χρόνια στην ομάδα των νεανίδων και ταυτόχρονα ενσωματώθηκα στη γυναικεία ομάδα, η οποία τότε αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Α1 γυναικών.

Την τρίτη και τελευταία μου χρονιά στην ομάδα, συμμετείχαμε στο EuroCup.

Στη συνέχεια ακολούθησε το Παγκράτι που τότε έπαιζε στην Α2, και μετά πήγα στον Παναθηναϊκό. Εκεί είχα και τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό μου. Ρήξη πρόσθιου χιαστού και έσω μηνίσκου…

Επανήλθα και πήγα στις Εσπερίδες, ενώ τον επόμενο χρόνο, πήγα στο Σπόρτιγκ. Κι εκεί, στην 1^η αγωνιστική,ήρθε το δεύτερο σοκ: Ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, στο άλλο γόνατο!

Επέστρεψα, όμως, ξανά!

Πήγα στη ΦΕΑ Νέας Φιλαδέλφειας.

Είπαμε. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο! Αρκεί να το πιστεύεις και να το θέλεις πραγματικά! Τη σεζόν 2019-20 αγωνίστηκα στο Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου. Επανήλθα μετά από έξι χρόνια απουσίας!

Ο κύριος λόγος που επέλεξα να αγωνιστώ στην συγκεκριμένη ομάδα, όπου έχω την τύχη να συνεργάζομαι με εξαιρετικές παίκτριες του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ, όπως η Ματίνα Ελευθεριάδου και η Αγγελική Μασσέλου, είναι η παρουσία της Αθηνάς Ζέρβα. Προπονήτριά μου και στην εθνική ομάδα Κωφών.

Στην εθνική εντάχθηκα για πρώτη φορά σε ηλικία 19 ετών.

Με προέτρεψε μια συμπαίκτριά μου στην εθνική ομάδα Νεανίδων. Εκείνη την περίοδο έπαιζε στην Siemens Θεσσαλονίκης, όπου προπονητής ήταν ο Θωμάς Σδούκος, κόουτς και στην εθνική ομάδα Κωφών.

Μου πρότεινε, λοιπόν, να επικοινωνήσω μαζί του…

Μέχρι τότε δεν γνώριζα ούτε την ύπαρξη της συγκεκριμένης ομάδας, ούτε αν μπορούσα να συμμετέχω σ’ αυτήν. Στη πορεία, αφού πρώτα έψαξα να μάθω περισσότερα πράγματα, ενημερώθηκα πως για να μπορείς να ενταχθείς στην ομάδα πρέπει να έχεις ένα συγκεκριμένο ποσοστό απώλειας της ακοής, έως και πλήρη κώφωση.

Έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις και μετά εντάχθηκα κι επίσημα στην Εθνική.

Δε δίστασα ούτε στιγμή να κάνω τις απαιτούμενες ενέργειες!

Και αυτό το λέω, γιατί γνωρίζω πως υπάρχει μεγάλο ταμπού από πολλές παίκτριες.

Κάποιες, ενώ θα μπορούσαν να είναι στην ομάδα λόγω προβλημάτων ακοής, δεν θέλουν να συμμετέχουν σ΄αυτήν, διότι ντρέπονται μήπως στιγματιστούν.

Κάτι το οποίο δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Ειδικά μετά την εξαιρετική πορεία που έχει αυτή η ομάδα!

Σαφώς και υπάρχουν αρνητικά σχόλια από διάφορους. Σαφώς και υπάρχουν αρνητικοί χαρακτηρισμοί. Κάποιοι δεν επηρεάζονται… Κάποιοι άλλοι, όμως, επηρεάζονται σε βαθμό τέτοιο που στο τέλος τα παρατούν και κλείνονται στον εαυτό τους.

Σ’ εκείνο το σημείο χρειάζεται η στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον.

Δικός μου στόχος, όπως και όλων των μελών της εθνικής ομάδας, είναι να περάσουμε το μήνυμα πως κανένας άνθρωπος δεν υστερεί! Μια ιδιαιτερότητα σου μπορεί να γίνει το πλεονέκτημά σου!

Η ενασχόληση με τον αθλητισμό, μάλιστα, μπορεί να βοηθήσει πολύ στον τομέα της αυτοπεποίθησης. Στο δικό μας άθλημα, αλλά και σε πολλά άλλα, η όραση είναι το μέσο επικοινωνίας.

Μπορείς να εκφράζεσαι μόνο με τα μάτια.

Οπότε, αυτό που έχεις να αποδείξεις είναι αν μπορείς να είσαι ικανός σε τεχνικά θέματα, κι όχι εάν ακούς καλά!

Όταν το 2009 μπήκα στην εθνική ομάδα Κωφών αμέσως διαπίστωσα πόσο «δεμένα» ήταν τα κορίτσια μεταξύ τους.

Με υποδέχθηκαν με τον πιο θερμό τρόπο. Κάποιες μάλιστα μου έκαναν και μαθήματα νοηματικής γλώσσας.

Τότε, στόχος ήταν η κατάκτηση ενός μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες στηνΤαϊπέι της Ταϊβάν. Δυστυχώς, μετά από ένα άσχημο παιχνίδι με την Λιθουανία, βρεθήκαμε στην 4^η θέση.

Όμως, κανείς δεν το ‘βαλε κάτω. Δυστυχώς, λόγω των τραυματισμών μου εγώ έμεινα εκτός εθνικής μέχρι το 2015, οπότε επέστρεψα για να αγωνιστώ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά το 2016, έμεινα ξανά εκτός, καθώς αυτή τη φορά ήμουν έγκυος στα παιδιά μου.

Εκείνη την χρονιά η ομάδα πήρε το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, κι αν και το έχασα, νιώθω σα να ήμουν εκεί.

Ήμουν όμως παρούσα σε όλες τις επόμενες επιτυχίες που ακολούθησαν. Από το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Σαμψούντα το 2017, μέχρι την πιο πρόσφατη, το 2019 στο Λούμπλιν της Πολωνίας, όπου κατακτήσαμε τον τίτλο και της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας.

Ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών των επιτυχιών ανήκει στην προπονήτριά μας, την Αθηνά Ζέρβα. Έχει τη μυστική συνταγή!

Για εμάς, η κόουτς είναι η δεύτερη μαμά μας.

Ο άνθρωπος που γνωρίζει όλες τις ιδιαιτερότητές μας.

Εκείνη που προσπάθησε να βρει τα θετικά στοιχεία κάθε παίκτριας και να δουλέψει πάνω σε αυτά, ώστε να τα αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο.

Εκείνη που μας άλλαξε τις θέσεις μέσα στο παιχνίδι, με σκοπό να πετύχει την καλύτερη αγωνιστική εικόνα. Αλλαγές οι οποίες προέκυψαν μέσα από πολλές ώρες προπόνησης και δουλειάς και ήταν το λιθαράκι για τις επερχόμενες επιτυχίες. Εγώ, για παράδειγμα, το 2017 έπαιξα για πρώτη φορά στη θέση «4», ενώ μέχρι πρότινος αγωνιζόμουν στις θέσεις 2-3.

Χωρίς την Αθηνά Ζέρβα, η πορεία της ομάδας δεν θα ήταν η ίδια.

Και η πορεία αυτής της ομάδας, δεν ήταν εύκολη.

Έπρεπε να προσπεράσει πολλά εμπόδια.

Κάποιες φορές ήταν δύσκολα.

Υπήρχαν χρονιές, που κάποιες παίκτριες και η προπονήτρια, είχαν δώσει χρήματα από την τσέπη τους για τα οδοιπορικά. Ακόμα έχουν υπάρξει χρονιές που δεν μπορούσαμε να κάνουμε καν προετοιμασία, και μαζευόμασταν 3-4 παίκτριες σε ένα σπίτι ώστε να μπορέσουμε να προπονηθούμε όλες μαζί.

Έχουν συμβεί κι αυτά.

Σήμερα η κατάταση είναι καλύτερη. Μετά την τρίτη συνεχόμενη επιτυχία η αναγνώριση σαφώς είναι μεγαλύτερη. 

Από το 2016 ο κ. Βασιλειάδης αλλά και ο κ. Παππάς, είχαν σταθεί δίπλα μας και μας βοήθησαν στην αντιμετώπιση πολλών δυσκολιών ενώ πλέον υπάρχει αναγνώριση και από τον κόσμο.

Υπάρχουν φυσικά κι άλλοι άνθρωποι που μας έχουν προσφέρει σημαντική βοήθεια και πρέπει να αναφερθούν.

Η κ. Ευγενία Φραγκούλη, η οποία μας έχει εξασφαλίσει πολλές φορές την προετοιμασία μας στο Βόλο και όχι μόνο, ο κ. Νίκος Ζεϊμπέκης, ο οποίος μας βοηθάει με τον καλύτερο τρόπο κι έκανε ευκολότερη τη διεξαγωγή του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2016, αλλά και ο κ. Γιώργος Καλαφατάκης, ο οποίος μας εξασφάλισε μια πολύ μεγάλη χορηγία από τα «Ελληνικά Πετρέλαια» και χάρη στη συνδρομή τους, καταφέραμε να αγωνιστούμε, τόσο η γυναικεία ομάδα όσο και η ανδρική, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Πολωνία.

Πλέον, επόμενος στόχος είναι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Διοργάνωση η οποία είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί το καλοκαίρι στη Σαρδηνία, αλλά λόγω της κατάστασης στην Ιταλία αρχικά και της πανδημίας στην συνέχεια, αναβλήθηκε και προγραμματίστηκε να διεξαχθεί τον Μάιο του 2021.

Εύχομαι, τότε, να είμαστε όλοι ασφαλείς.

Πρωτίστως, όμως, να είμαστε υγιείς!

Η Αλεξία Σπίνου είναι μπασκετμπολίστρια, χρυσή Ολυμπιονίκης και παγκόσμια πρωταθλήτρια με την εθνική ομάδα Κωφών Γυναικών.

Επιμέλεια κειμένου: Έλενα Βογιατζή

Photo Credits: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΣΠΟΡ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΓΥΝΑΙΚΩΝ