Κάνε όνειρα και πέτα ψηλά

Γεννήθηκα στο Outer Banks, ένα νησί στις ακτές της Βόρειας Καρολίνας, στις ΗΠΑ. Βρίσκεται στην πλευρά του Ατλαντικού ωκεανού.

Γεννήθηκα κυριολεκτικά πάνω στο νερό, οπότε ήταν πολύ εύκολο για μένα να μπαίνω και να βγαίνω όλη μέρα στη θάλασσα. Επιπλέον, ο πατέρας μου ήταν ένας θρύλος του kitesurfing, οπότε δεν είχα άλλη επιλογή.

Από την ηλικία των 18 μηνών ήδη έκανα ήδη kite, όχι μόνος μου φυσικά αλλά ανάμεσα στα πόδια του μπαμπά μου ή ανεβασμένος στην πλάτη του.

Αργότερα, βρήκαμε και κάποιους χορηγούς που βοήθησαν ώστε να φτιάξουμε ειδική στολή για μένα αλλά και μια μοναδική στο είδος της σανίδα ώστε να μπορώ να κάθομαι.

Έτσι, μπορεί να ήμουν μόλις τριών-τριάμισι ετών, αλλά ήδη έκανε kite μόνος μου. Ήμουν δηλαδή πολύ μικρός, όταν ξεκίνησα.

Οι ρίζες μου

Ο πατέρας μου είναι 100% Έλληνας, αλλά μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες σε νεαρή ηλικία για σπουδές. Εκεί γνώρισε τη μητέρα μου, η οποία κατάγεται από τη Νέα Υόρκη, και παντρεύτηκαν.

Μετακόμισαν στο Outer Banks για τον άνεμο και τη θάλασσα, καθώς ο πατέρας μου, όντας αρχικά φανατικός με το windsurfing, στη συνέχεια ανακάλυψε το kitesurfing.

Το Outer Banks είναι το καλύτερο μέρος στις Ηνωμένες Πολιτείες για αυτό το είδος θαλάσσιων σπορ και ειδικά για το kitesurfing. Ο πατέρας μου είναι για το σπορ αυτό ό,τι είναι ο Τόνι Χοκ για το skateboard, ένας θρύλος. Ήταν στην πραγματικότητα ένας από τους ανθρώπους που έφεραν το άθλημα στην Ευρώπη. Όλα αυτά που βλέπετε στην Ευρώπη γύρω από το kitesurfing οφείλονται σε αυτόν.

Έχω μια μεγαλύτερη αδερφή και έχω ουσιαστικά δύο μαμάδες, επειδή οι γονείς μου χώρισαν, όταν ήμουν τεσσάρων ετών. Ο πατέρας μου παντρεύτηκε ξανά και η δεύτερη γυναίκα του, η θετή μητέρα μου, έπαιξε και αυτή σημαντικό ρόλο στο μεγάλωμά μου.

Από την ημέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε καλοκαίρι ερχόμουν στην Ελλάδα για διακοπές. Τα τελευταία τρία χρόνια μένω μόνιμα πλέον εδώ.

Πάντως, η πρώτη μου ανάμνηση από τα ταξίδια στην Ελλάδα δεν είναι ακριβώς κάτι ευχάριστο.

Ήμουν περίπου έξι χρόνων και πετούσαμε από Ηνωμένες Πολιτείες για Αθήνα για καλοκαιρινές διακοπές, όταν το αεροπλάνο έπεσε σε κενό αέρος και έχασε μονομιάς περίπου 2.000 μέτρα! Ήταν αρκετά τρομακτικό και είναι κάτι που θυμάμαι ακόμη με φρίκη!

Στην Αθήνα, όταν ερχόμασταν, μέναμε πάντα στο σπίτι της γιαγιάς μου στα βόρεια προάστια, καθόμασταν εκεί μερικές μέρες και στη συνέχεια πηγαίναμε όλοι μαζί στην Πάρο.

Η γιαγιά μου ήταν πολύ γνωστή στο νησί και, παρόλο που έχει πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια, όσοι με συναντούν εκεί ακόμη και τώρα λένε ότι της μοιάζω! Με αναγνωρίζουν ως τον εγγονό της, κυρίως επειδή έχουμε τα ίδια μαλλιά!

Παίρνοντας το kitesurfing πιο σοβαρά

Ως παιδί, εκτός από το kitesurfing, έπαιζα ποδόσφαιρο. Κάποια στιγμή μπήκε στη ζωή μου το τένις και ασχολήθηκα με αυτό αρκετά σοβαρά.

Για την ακρίβεια, ξεκίνησα να παίζω τένις στα 12 μου χρόνια και, όταν ήμουν 14 ετών, μετακομίσαμε στη Φλόριντα, ώστε να μπορέσω να προπονηθώ καλύτερα και να ακολουθήσω καριέρα σε αυτό το άθλημα. Άρχισα μάλιστα να συμμετέχω σε επαγγελματικά τουρνουά.

Ωστόσο, το σταμάτησα δύο χρόνια αργότερα, στα 16 μου, επειδή συνειδητοποίησα ότι στο τένις είσαι ένα τόσο μικρό ψάρι σε έναν μεγάλο ωκεανό. Νιώθεις ασήμαντος και αδύναμος σε ένα τεράστιο σύμπαν!

Εν τω μεταξύ, είχε γίνει γνωστό ότι το kitesurfing θα μπει ως αγώνισμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αρχικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του Μπουένος Άιρες, οι οποίοι θα διεξάγονταν το 2018.

Είχα λοιπόν επιστρέψει για μερικές μέρες από τη Φλόριντα στο σπίτι μου στο Outer Banks.

Καθόμασταν στο τραπέζι της κουζίνας, το θυμάμαι σαν τώρα, και η θετή μητέρα μου μου είπε «άκουσες τα νέα για το kitesurfing που θα μπει στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Πώς σου φαίνεται;».

Εγώ της απάντησα «ναι, γιατί όχι; Ας το δοκιμάσουμε! Αν είναι το freestyle και άλματα, σίγουρα θα πάω. Αλλά αν είναι αγώνες ταχύτητας; Πρέπει να το σκεφτούμε». Αποδείχθηκε ότι τελικά θα ήταν αγώνες ταχύτητας. Ακόμα κι έτσι όμως, σταμάτησα το τένις και αφοσιώθηκα στο kite.

Στο kitesurfing είχα ήδη ένα μεγάλο όνομα, είχα μια κληρονομιά πίσω μου, χάρη στον πατέρα μου. Ήμουν ήδη ένα… μεγάλο ψάρι στο άθλημα και όχι ένας μικρός που μόλις ξεκινούσε.

Είναι δύσκολο για κάποιον που έχεις μια στενή σχέση, κάποιον που σε μεγάλωσε ή κάποιον που αγαπάς πολύ, να σε προπονεί.

Είναι δύσκολο για τον πατέρα σου να σε προπονεί, είναι δύσκολο να προπονήσεις εσύ την κοπέλα σου ή πχ τον γιο σου, την αδερφή σου ή τον αδερφό σου, επειδή εδώ μιλάμε για μια διαφορετική σχέση.

Έτσι, ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ πραγματικά ο προπονητής μου, αλλά σίγουρα, χωρίς αμφιβολία, είχε πάντα τον ρόλο του μέντορα.

Ο πατέρας μου δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που μπορεί να σου δώσει συμβουλές, επειδή λέει την γνώμη του φωναχτά και δεν την κρατάει για τον εαυτό του. Δεν βάζει… φίλτρο στις σκέψεις του και στα λόγια του, οπότε θα σου πει κάποια πράγματα που ίσως δεν θέλεις στην πραγματικότητα να ακούσεις, αλλά μερικές φορές, όσο σκληρά και να είναι, είναι καλό να τα ακούς!

Ο πατέρας μου λοιπόν είχε έναν φίλο στη Δομινικανή Δημοκρατία που έχει ήδη αρχίσει να προπονεί μερικούς αθλητές, ώστε να συμμετάσχουν σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του Μπουένος Άιρες.

Μέσα σε μια εβδομάδα πήγαμε κατευθείαν εκεί και ξεκινήσαμε προπονήσεις. Είχα έναν συναθλητή από την Αντίγκουα, μαζί με τον οποίον προπονηθήκαμε και το ζήσαμε όλο αυτό.

Υψηλές προσδοκίες, μεγάλη απογοήτευση

Η προετοιμασία ολοκληρώθηκε και πήγαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων, όπου αγωνίστηκα με τα χρώματα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Κατέκτησα την τέταρτη θέση στην κατάταξη, κάτι που ήταν πραγματικά οδυνηρό για μένα.

Ήμουν απογοητευμένος, γιατί ήμουν μέσα στη διεκδίκηση του Ασημένιου μεταλλίου όλη την εβδομάδα των αγώνων και στη συνέχεια αποφασίστηκε από τους διοργανωτές ότι στον τελευταίο αγώνα ο νικητής τα παίρνει όλα.

Σε αυτόν τον τελευταίο αγώνα είχα μια πτώση και αποκλείστηκα. Στην τελετή απονομής των μεταλλίων έδωσαν ένα Χρυσό και δύο Ασημένια μετάλλια αλλά όχι Χάλκινο!

Μετά από αυτό και χάνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων, δεν ήθελα πια να ξανακάνω kitesurfing. Είπα στον εαυτό μου ότι εγώ τελείωσα μ’ αυτό.

Έκανα “μπαμ” κι έσκασα. Έπαθα burnout! Δεν ήταν από τη δική μου πλευρά διαχειρίσιμη η τόσο μεγάλη πίεση από τον πατέρα μου αλλά και από τους προπονητές να αποδώσω τόσο επαγγελματικά σε τόση νεαρή ηλικία.

Ήμουν 16-17 ετών και ήμουν τρομερά απογοητευμένος που δεν κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα όνειρο για το οποίο δούλευα τόσον καιρό τόσο σκληρά. Ήταν πραγματικά δύσκολο. Και πλέον αυτό που ήθελα ήταν απλώς να ξαναγίνω παιδί και να ζήσω τη ζωή μου ως ένας κανονικός έφηβος.

Έτσι, επέστρεψα για να τελειώσω το Λύκειο πίσω στο σπίτι μου, στο Outer Banks. Εγώ και ο μπαμπάς μου μαλώσαμε και δεν μιλήσαμε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, κατά τα οποία μάλιστα δεν έκανα kite ούτε μια φορά.

Πήγα στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσω Μηχανολόγος Μηχανικός και παράλληλα εργαζόμουν περιστασιακά ως συγκολλητής μετάλλων.

Πιστεύω ότι όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Το πιστεύω αυτό ακράδαντα.

Αλλά κάτι για το οποίο μετανιώνω είναι ότι μερικές φορές αποσπάται η προσοχή μας από τα πραγματικά σημαντικά πράγματα στη ζωή. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα είναι η οικογένεια. Και δεν μπορείς ποτέ να πάρεις πίσω τον χρόνο που έχασες.

Αυτό είναι κάτι για το οποίο μετανιώνω πραγματικά. Γιατί, αφού μαλώσαμε με τον πατέρα μου, έχασα κάθε επαφή με όλη αυτή την πλευρά της οικογένειάς μου.

Η διαδικασία της επανασύνδεσης ήταν δύσκολη. Μια μέρα συνειδητοποιείς ότι, αν κάποιος δεν πρόκειται να αλλάξει, πρέπει να αλλάξεις εσύ. Να προσαρμοστείς, γιατί τελικά έφτασε να περάσουν τέσσερα χρόνια που πραγματικά είναι πολύς καιρός.

Η επιστροφή

Επέστρεψα στην Ελλάδα με τον πατέρα μου το 2022.

Έκανα ξανά kitesurfing μετά από τέσσερα χρόνια στην παραλία του Ωρωπού στην Αττική και ένιωσα σαν… Σαν να αγαπούσες κάτι πάρα πολύ, εμμονικά, και να ήξερες ότι σου έλειπε όλο αυτό το διάστημα. Το έκανα λοιπόν ξανά! Είχα μια τρελή επιθυμία να ανέβω στη σανίδα, θυμήθηκα πόσο μου άρεσε.

Αλλά είχα μείνει εκτός δράσης για τέσσερα χρόνια και η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα κρινόταν μετά από ενάμιση χρόνο!

Το kitesurfing για μένα σίγουρα σημαίνει πολύ περισσότερα από ό,τι για κάποιον άλλον επαγγελματία αθλητή σε άλλο σπορ, απλώς επειδή το κάνω από τη μέρα που γεννήθηκα και έχω ασχοληθεί με την ανάπτυξή του.

Είναι περισσότερο ένας τρόπος ζωής για μένα παρά μια επαγγελματική καριέρα ή απλώς μια ενασχόληση με ένα άθλημα. Άλλωστε, εμείς οι άνθρωποι αποτελούμαστε σε μεγάλο ποσοστό από… νερό. Κι έτσι, νιώθω ότι εκεί ανήκω.

Αν το 2020 έλεγες «είμαι kitesurfer», οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα καταλάβαιναν για τι πράγμα μιλάς. Αλλά τώρα, όταν το λες αυτό, ξέρουν ακριβώς πού αναφέρεσαι. Άρα το άθλημα έχει αναπτυχθεί.

Και όχι απαραίτητα μόνο λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του διαδικτύου και πολλών άλλων.

Έτσι, φτάνουμε σε ένα σημείο που στην Ευρώπη αυτή την στιγμή είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο δημοφιλές από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν ρίξετε μια ματιά στις κατατάξεις των αγώνων υψηλού επιπέδου, οι περισσότεροι πρωταγωνιστές είναι Ευρωπαίοι.

Στην Ελλάδα έχουμε πολλούς kitesurfers, αλλά η πλειοψηφία ασχολείται ερασιτεχνικά με το άθλημα.

Οι περισσότεροι από αυτούς ασχολούνται με το freestyle και, όσον αφορά στο Formula kite, δηλαδή την Ολυμπιακή κατηγορία του αθλήματος, δεν έχουμε τόσους πολλούς.

Συνεπώς, προσπαθώ να αναπτύξω το άθλημα στην Ελλάδα όσο περισσότερο μπορώ. Είναι ωραίο να βλέπεις νέους ανθρώπους να έρχονται και να συμμετέχουν.

Ομολογώ ότι κι εγώ προηγουμένως προτιμούσα το freestyle, το παραδέχομαι. Αλλά τώρα με εξιτάρει περισσότερο η ταχύτητα πάνω στο νερό, αναπτύσσουμε απίστευτες ταχύτητες!

Επίσης, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείς το μυαλό σου, σε κάθε κούρσα που κάνεις. Έτσι, έφτασα να αγαπώ πλέον τη Formula πολύ περισσότερο από το freestyle.

Στην Ελλάδα έχουμε πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται με τα θαλάσσια σπορ, αλλά δεν το κάνουν επαγγελματικά.

Αυτό συμβαίνει, επειδή δεν είναι εύκολο να βρουν τα χρήματα που χρειάζονται, μέσω χορηγιών, για να είναι επαγγελματίες αθλητές.

Στην πραγματικότητα, είναι πολύ δύσκολο. Κανείς δεν σε βοηθάει, πρέπει να βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου και να επιβιώσεις.

Εκείνο το καλοκαίρι λοιπόν του 2022, στο οποίο ξεκίνησα και πάλι από την αρχή, ανακοινώθηκε πως το πρώτο Ελληνικό Πρωτάθλημα Formula Kite θα διεξαχθεί στο Δρέπανο, έξω από την Πάτρα.

Οι συμμετέχοντες ήταν από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Γαλλία και την Αντίγκουα. Σε αυτούς τους αγώνες κατέλαβα τη δεύτερη θέση.

Αμέσως μετά έγινε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην απέναντι πλευρά, στη Ναύπακτο. Συμμετείχα λοιπόν σε αυτές τις δύο διοργανώσεις απέναντι σε επαγγελματίες αθλητές που προπονούνταν εντατικά τα τελευταία τριάμισι χρόνια, ενώ εγώ μόλις είχα επιστρέψει στο άθλημα.

Όλοι ήταν πολύ καλύτεροι από μένα. Κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσα να προκριθώ στους Ολυμπιακούς, αλλά εγώ μέσα μου ήξερα ότι μπορούσα να τα καταφέρω.

Αν μείνεις εκτός αγώνων για τέσσερα χρόνια, μπορείς να αλλάξεις χώρα, εφόσον έχεις την υπηκοότητα. Εγώ την είχα, γιατί είμαι και Έλληνας και Αμερικανός πολίτης. Έτσι, αφοσιώθηκα πλήρως για τον επόμενο ενάμιση χρόνο, βελτιώθηκα και σημείωσα σημαντικές νίκες. Όλα αυτά έφεραν την πρόκριση στους Ολυμπιακούς με τη σημαία της Ελλάδας!

Υπήρχαν τρεις αγώνες πρόκρισης.

Ο πρώτος έγινε στην Ολλανδία, έναν χρόνο αφότου άρχισα να αγωνίζομαι και πάλι. Οι οκτώ πρώτες χώρες θα έπαιρναν την πρόκριση κι εγώ έμεινα στην 11η θέση. Έχασα την πρώτη ευκαιρία.

Περίπου τρεις μήνες μετά, είχαμε τους ευρωπαϊκούς προκριματικούς στην Αγγλία. Ούτε εκεί πήρα την πρόκριση, ωστόσο άρχισα να φτάνω σε ένα πολύ καλό επίπεδο.

Η τελευταία μου ευκαιρία ήταν η ρεγκάτα που διεξήχθη στην Υέρ της Γαλλίας. Οι πέντε πρώτοι θα έπαιρναν την πρόκριση στους Αγώνες. Εκεί κατέλαβα την τρίτη θέση. Ήταν ένα μοναδικό συναίσθημα!

Η εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων

Το Παρίσι δεν έχει θάλασσα κοντά κι έτσι αυτά τα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων διεξήχθησαν σε περιφερειακές εγκαταστάσεις. Η ιστιοπλοΐα στη Μασσαλία και το surfing στην Ταϊτή της Γαλλικής Πολυνησίας.

Όλοι οι ιστιοπλόοι που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στην τελετή Έναρξης έπρεπε να μετακινηθούν με ένα τρένο μόνο για αθλητές από τη Μασσαλία στο Παρίσι. Τα μέτρα ασφαλείας της Οργανωτικής Επιτροπής κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού ήταν απίστευτα.

Ήταν ένα απίστευτα γρήγορο τρένο! Μια απόσταση πάνω από 850 χιλιόμετρα, από τη μία πόλη στην άλλη, την έκανε σε περίπου τρεις ώρες! Ήταν τρελό!

Προσωπικά, δεν είχα ποτέ αμφιβολία αν ήθελα ή όχι να ζήσω την εμπειρία της τελετής Έναρξης. Είχα μπροστά μου μια ευκαιρία ζωής, ειδικά σε αυτή την ξεχωριστή και μοναδική τελετή, στα πλοιάρια μέσα στον ποταμό Σηκουάνα.

Η πρώτη σκέψη που έκανα εκείνη την στιγμή ήταν «Θεέ μου, τα κατάφερα!». Το να βρίσκεσαι σε αυτή την “πλωτή” παρέλαση και να κυματίζεις την ελληνική σημαία, να είσαι μαζί με μερικούς απίστευτους Έλληνες αθλητές, όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, η Μαρία Σάκκαρη ή ο Στέφανος Τσιτσιπάς και πολλοί άλλοι, είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί τους, είναι όλοι τους απλοί και κανονικοί άνθρωποι!

Το ελληνικό πλοιάριο μάλιστα άνοιξε, όπως γίνεται παραδοσιακά, την παρέλαση των χωρών, ήταν το πρώτο στη σειρά, οπότε ζήσαμε όλη αυτή την εμπειρία περισσότερο έντονα από οποιονδήποτε άλλον. Τα πυροτεχνήματα, το πέρασμα της γέφυρας και η είσοδός μας αλλά και η αψίδα με το νερό! Ήταν πραγματικά μοναδική εμπειρία.

Μελλοντικά σχέδια

Στο άθλημά μου κάθε χρόνο υπάρχει ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Αυτές είναι οι δύο σημαντικότερες διοργανώσεις. Αλλά έχουμε και πολλούς άλλους μεγάλους αγώνες, όπως η Ρεγκάτα «Πριγκίπισσα Σοφία» στην Πάλμα Ντε Μαγιόρκα ή η Ρεγκάτα Υέρ στη Νότια Γαλλία.

Επιπλέον, έχουμε έναν σωρό άλλους αγώνες που σου δίνουν βαθμούς για να “χτίσεις” τη θέση σου στην παγκόσμια κατάταξη. Ο τελικός στόχος είναι φυσικά να προκριθείς στους Ολυμπιακούς.

Η ενασχόλησή μου με το kitesurfing είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης. Πληρώνομαι για να την κάνω. Ίσως κάποιοι να τη θεωρούν την… ιδανική δουλειά, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είναι εξαιρετικά αγχωτική και απαιτητική. Χρειάζεται συγκέντρωση και αποφασιστικότητα για να επιτευχθούν οι στόχοι. Και φυσικά χρειάζονται πολλά χρήματα.

Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια μεταξύ των Ολυμπιακών Αγώνων έχουμε χορηγούς που μας βοηθούν για να παραμένουμε σε υψηλό επίπεδο. Χτίζουμε τη φήμη μας, κυνηγώντας ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους τίτλους.

Στο τέλος αυτής της πρώτης χρονιάς της τετραετίας ανάμεσα στους Αγώνες του 2024 και του 2028, το να έχω κατακτήσει το Χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία με κάνει πραγματικά χαρούμενο. Είναι ένα πρώτο βήμα.

Είμαι αισιόδοξος, γιατί ο κύριος στόχος μου δεν είναι απλώς να βρίσκομαι στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά να τους κερδίσω.

Εγώ και η ομάδα μου πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανό.

Απλώς πρέπει να έχεις πειθαρχία, τους σωστούς ανθρώπους γύρω σου, σωστό προγραμματισμό και σχεδιασμό.

Αυτό που με δυσκόλεψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού ήταν ότι έγιναν μόνο έξι κούρσες, όλες με ασθενείς ανέμους. Και μπορεί να πήρα την 11η θέση, αλλά ήμουν μόνο έναν βαθμό μακριά από την πρώτη δεκάδα.

Αν έκανα προπόνηση μόνο για ενάμιση χρόνο και το κατάφερα αυτό, τώρα που είμαι πιο συγκεντρωμένος και ασχολούμαι επαγγελματικά σε όλη την τετραετία, μπορώ να πάω ακόμα ψηλότερα!

Σε σύγκριση με το Παρίσι, έχω τον διπλάσιο χρόνο κι ακόμα παραπάνω για να προετοιμαστώ και να προκριθώ. Αρχικά λοιπόν εστιάζω στην πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028 στο Λος Άντζελες και σε δεύτερο επίπεδο να πάρω ένα μετάλλιο.

Είμαι Ελληνοαμερικανός, οπότε θα ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό για μένα να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα φιλοξενηθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου, είναι το μέρος όπου νιώθω ότι ανήκω. Πιθανότατα θα ζήσω εδώ για πάντα.

Αλλά παράλληλα είμαι και Αμερικανός, έχω πολλά από την αμερικανική κουλτούρα.

Νιώθω ότι έχω πολλά κοινά με ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ξέρω ακριβώς πώς λειτουργούν τα πράγματα και οι άνθρωποι εκεί, όπως επίσης και η μεγάλη ελληνική κοινότητα των ΗΠΑ.

Αυτό μου δίνει ένα πλεονέκτημα, αφού θα εκπροσωπήσω τη μία πατρίδα μου στην άλλη πατρίδα μου. Είναι ένα περίεργο συναίσθημα, αλλά είναι σίγουρα και πολύ ωραίο.

Ανυπομονώ για αυτό!

Ο Κάμερον Μαραμενίδης είναι Πρωταθλητής στο kitesurfing.

Επιμέλεια κειμένου: Αλέξανδρος Σωτηρόπουλος

CHECK IT OUT: Cameron Maramenides: Dream big, fly high

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Ιακωβίνα Κερκέζου: Διαλογισμός στη μέση της θάλασσας

Βιργινία Κραβαριώτη: Νέα Ζωή

Παύλος Καγιαλής: Τέλος Και Αρχή

Βύρων Κοκκαλάνης: Σανίδα Σωτηρίας

Αριάδνη Σπανάκη: Κοινός Στόχος

Αιμιλία Τσουλφά, ένα θηρίο πείσματος και σθένους

Αντώνης Παπακωνσταντίνου: Έκτη ταχύτητα

Στέφανος Ντούσκος: Ζώντας Ένα Θαύμα

Μηλένα Κοντού: Αγαπάω να τραβάω κουπί

Ευαγγελία Αναστασιάδου: Κωπηλασία, το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου