Με ούριο άνεμο

Από τη μέρα που γεννήθηκα, μένω στον Πειραιά με την οικογένειά μου.

Έτσι ήρθα άμεσα σε επαφή με τη θάλασσα, την οποία λάτρεψα, ενώ ο πατέρας μου μαζί με κάποιους οικογενειακούς φίλους ασχολούνταν -και εξακολουθούν να το κάνουν- με την ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης.

Ο πατέρας μου λοιπόν ήταν εκείνος που με προέτρεψε να ασχοληθώ κι εγώ με την ιστιοπλοΐα. Ήμουν ακόμη μικρός, περίπου οκτώ χρόνων, όταν γράφτηκα στην ακαδημία του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Πειραιώς.

Στο σχολείο είχα δοκιμάσει να ασχοληθώ με το μπάσκετ, αλλά δεν είχα καλή επαφή με την μπάλα. Γενικότερα τα ομαδικά αθλήματα δεν μου άρεσαν αρκετά κι έτσι προτίμησα να ασχοληθώ με ένα ατομικό σπορ. Αυτό ήταν η ιστιοπλοΐα.

Την πρώτη μου μέρα στον Όμιλο τη θυμάμαι αμυδρά, αυτό όμως που σίγουρα θυμάμαι έντονα είναι το πόσο ενθουσιασμένος ήμουν, λόγω της αγάπης που είχα πάντα για τη θάλασσα.

Τα πρώτα μαθήματα που έκανα ήταν σε όπτιμιστ, ένα μικρό σκάφος που είναι για ένα άτομο. Με αυτό τον τύπο σκάφους αρχίζουν ουσιαστικά όλα τα παιδιά την ενασχόλησή τους με το άθλημα.

Μου άρεσε πολύ η επαφή με το νερό. Ένιωθα πραγματικά μαγικά που ήμουν εγώ ο καπετάνιος, που μπορούσα να το χειρίζομαι, να το ταξιδεύω όπου θέλω, να έχω τον απόλυτο έλεγχο.

Αρχικά, στην ακαδημία οι προπονήσεις ήταν μόνο τα Σαββατοκύριακα.

Μετά από περίπου δύο χρόνια κλήθηκα στην αγωνιστική ομάδα του Ομίλου και οι προπονήσεις αυξήθηκαν σε τέσσερεις φορές την εβδομάδα, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.

Έτσι, αυξήθηκαν αρκετά και οι ώρες ενασχόλησης μου με την ιστιοπλοΐα. Άλλωστε, όσο μεγαλώνεις και ωριμάζεις, αντιλαμβάνεσαι καλύτερα τι σημαίνει ιστιοπλοΐα και στρατηγική στον αγώνα.

Πλέον αγωνίζομαι στην κατηγορία σκάφους 420. Είναι ένα σκάφος δύο ατόμων και αφιερώνω περίπου 26-27 ώρες την εβδομάδα σε προπονήσεις μέσα στη θάλασσα, χωρίς να υπολογίζουμε ώρες θεωρητικής εκπαίδευσης και εκγύμνασης.

Μπορούσα να συνεχίσω στα όπτιμιστ μέχρι τα 16 μου χρόνια, ωστόσο, επειδή μετά επιβάλλεται να αλλάξεις κατηγορία, επέλεξα να αλλάξω κατηγορία λίγο νωρίτερα, στα 14 μου χρόνια, ώστε να προσαρμοστώ και πιο γρήγορα στις απαιτήσεις.

Η επιλογή των πληρωμάτων σ’ αυτή την κατηγορία γίνεται με βάση την ηλικία του αθλητή, το επίπεδό του και κάποια άλλα στοιχεία, όπως για παράδειγμα ο σωματότυπος. Ο προπονητής μ’ αυτόν τον τρόπο επιλέγει το σωστό δίδυμο αθλητών για κάθε σκάφος.

Με τον συναθλητή μου, τον Ιάσονα Ξύπα, προπονούμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί στο ίδιο σκάφος και ταιριάζουμε απόλυτα.

Έχουμε την ίδια ηλικία αλλά διαφορετικό σωματότυπο, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του σκάφους.

Εγώ είμαι ο καπετάνιος και ο Ιάσονας πλήρωμα, είναι εκείνος δηλαδή που βγαίνει έξω εν κινήσει, κρεμασμένος, προκειμένου με το βάρος και τη δύναμη του να αντισταθμίζει την κλίση του σκάφους.

Έχουμε άψογη συνεργασία, χωρίς διαφωνίες και εντάσεις, κι έχουμε μοιράσει τις αρμοδιότητες που απαιτούνται πάνω στο σκάφος.

Άλλωστε, τόσο στην επιτυχία όσο και στην αποτυχία, μερίδιο έχουμε πάντα και οι δύο, αυτό πιστεύω είναι το μυστικό της επιτυχίας μας. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό οι αθλητές ενός διθέσιου σκάφους τόσο πιο γρήγορα θα ακολουθήσουν και γι’ αυτούς οι επιτυχίες.

Όταν ξεκίνησα στην κατηγορία 420, οι προπονητές μου ήταν οι Ανδρέας Παπαδόπουλος και  Δημήτρης Λεκάκης, οι οποίοι μας επέλεξαν με τον Ιάσονα Ξύπα ως δίδυμο.

Από το 2024-2025 ο νέος μας προπονητής είναι ο Ανδρέας Κοσματόπουλος, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και ένας εμπειρότατος προπονητής, με μεγάλο βιογραφικό στον χώρο της ιστιοπλοΐας ως αθλητής, καθώς μετρά πέντε συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες στην κατηγορία σκαφών 470 και πλήθος διακρίσεων σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Ο Ανδρέας Κοσματόπουλος έχει αφιερώσει τη ζωή του στην ιστιοπλοΐα. Είναι ένας ζωντανός θρύλος στον χώρο και είμαστε πραγματικά πολύ τυχεροί που τον έχουμε προπονητή μας.

Μας βοηθά πολύ το γεγονός ότι το 420 που αγωνιζόμαστε είναι ουσιαστικά το ίδιο σκάφος, απλώς λίγο μικρότερο σε σχέση με το σκάφος 470.

Και τα δύο έχουν την ίδια φιλοσοφία και στρατηγική στον αγώνα και η μόνη σημαντική διαφορά, πέρα από το μήκος, είναι πως τα σκάφη 470 είναι Ολυμπιακή κατηγορία σε αντίθεση με τα σκάφη 420 που δεν είναι.

Πέραν όμως των τεχνικών γνώσεων που μου έχουν μεταδώσει και οι τρεις προπονητές που είχα, εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι όλοι οι αθλητές της ομάδας μέσα από την εκπαίδευσή τους διακρίνονται για το ήθος τους και την καλή συνεργασία.

Ο Ανδρέας Κοσματόπουλος με έκανε να νιώσω πολύ πιο σίγουρος για το τι μπορούμε να πετύχουμε με τον Ιάσονα. Πίστεψε από την πρώτη στιγμή στις δυνατότητές που είχαμε ως πλήρωμα, μας το έδειχνε διαρκώς κι έτσι μας τροφοδοτούσε με αυτοπεποίθηση και ηρεμία.

Το 2024, αγωνιζόμενοι στην ηλικιακή κατηγορία κάτω των 17 ετών, κατακτήσαμε τη δεύτερη θέση στο Open Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Σλοβενία, την πρώτη θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων στη Θεσσαλονίκη και την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Βραζιλία.

Από την αρχή κάθε αγωνιστικής σεζόν βάζουμε δύο στόχους, εκτός φυσικά από το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Το Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο. Θέλουμε όχι απλώς να διακριθούμε αλλά να κατακτήσουμε κάποιο μετάλλιο. Αυτό κάναμε το 2024, αυτό κάναμε και το 2025.

Το 2025 αγωνιστήκαμε στην κατηγορία των Ανδρών, έχοντας συμπληρώσει τα 17 μας χρόνια.

Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 420 στο Πόρτο της Πορτογαλίας στα τέλη Ιουλίου κατακτήσαμε την πρώτη θέση. Και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στην Τουρκία κατακτήσαμε τη δεύτερη.

Ήταν δύο μετάλλια που μας χάρισαν απίστευτες και ταυτόχρονα συγκινητικές στιγμές. Ήταν η ανταμοιβή μας για όλα αυτά τα χρόνια σκληρής δουλειάς, αφοσίωσης αλλά και στερήσεων. Ήταν η δικαίωση των κόπων μας. Είχαμε μία πάρα πολύ καλή πορεία, μείναμε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας μέχρι τέλους και το αποτέλεσμα ήρθε.

Την ίδια σεζόν ήμουν και μαθητής στη Β’ Λυκείου.

Η αλήθεια είναι πως είναι δύσκολο να συνδυάσεις τον πρωταθλητισμό με τα μαθήματα του σχολείου, γιατί το ελληνικό σχολείο, τουλάχιστον από τη δική μου εμπειρία αλλά και του συναθλητή μου, ούτε δίνει ιδιαίτερη βάση στον αθλητισμό ούτε δείχνει και την κατανόηση που ίσως θα έπρεπε σε παιδιά όπως εμείς που κάνουμε τόσο μεγάλη προσπάθεια για να φέρουμε διακρίσεις στη χώρα. 

Συνεπώς, για να τα καταφέρει κάποιος, χρειάζεται πρόγραμμα, υπομονή, πειθαρχία και αφοσίωση. Αξιοποιούμε κάθε λεπτό της ημέρας και πάντα με την στήριξη από το οικογενειακό μας περιβάλλον.

Την επόμενη χρονιά δεν θα αλλάξουν πολλά πράγματα. Θα συνεχίσουμε μαζί με τον Ιάσονα.

Ο στόχος μας θα είναι και πάλι ο ίδιος. Διάκριση στο Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Συνεπώς, θα συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό την σκληρή προπόνηση.

Όταν δουλεύεις σκληρά, η επιτυχία έρχεται. Αυτή η χρονιά ωστόσο θα είναι ιδιαίτερη και πιο δύσκολη, καθώς παράλληλα θα πρέπει να προετοιμαστούμε και για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, αφού πλέον είμαστε στη Γ’ Λυκείου.

Στόχος μου είναι να επιτύχω στη Νομική και του Ιάσονα είναι να επιτύχει στην Ιατρική. Θα είναι μια δύσκολη και απαιτητική χρονιά απ’ όλες τις απόψεις.

Την επόμενη χρονιά και αφού θα έχω τελειώσει το σχολείο, θέλω να συνεχίσω να αγωνίζομαι και να μεταπηδήσω στην κατηγορία σκαφών 470.

Μου αρέσει πολύ η ιστιοπλοΐα, θέλω να τη συνεχίσω σε επίπεδο πρωταθλητισμού, με απώτερο στόχο να συμμετάσχω σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι όνειρο ζωής για μένα και, νομίζω, όνειρο κάθε αθλητή.

Ωστόσο, στα σκάφη 470 ο κανονισμός προβλέπει το δίδυμο να είναι μεικτό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρεθεί γυναίκα, συναθλήτριά μου, και δυστυχώς οι δρόμοι μας με τον Ιάσονα θα πρέπει να χωρίσουν.

Την προσπάθειά μας με τον Ιάσονα στα 420 στήριξε και θα συνεχίσει να στηρίζει και την επόμενη χρονιά ο χορηγός μας, ο Όμιλος Εταιρειών «Μοτοδυναμική ΑΕ», τον οποίον και οι δύο ευχαριστούμε θερμά. Ευχαριστούμε βέβαια και τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Πειραιά αλλά φυσικά και τους γονείς μας που είναι στο πλευρό μας.

Μια Ολυμπιακή προετοιμασία απαιτεί τεράστιο οικονομικό κόστος και στήριξη από χορηγούς.

Μέχρι τώρα δεν έχουμε κάνει κάποια συζήτηση σε βάθος με τον προπονητή μου για το μέλλον. Είναι ένας άνθρωπος όμως που έχει εμπειρία Ολυμπιακών Αγώνων, γνωρίζει πόσο θέλω να συνεχίσω την ιστιοπλοΐα και είμαι σίγουρος ότι θα με κατευθύνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα έκανα τα ίδια πράγματα. Θα κυνηγούσα το όνειρό μου με το ίδιο πάθος και την ίδια υπομονή. Κάθε νέο παιδί, ό,τι όνειρα κι αν έχει, είτε στον αθλητικό τομέα είτε στον ακαδημαϊκό, πρέπει να τα κυνηγά. Υπάρχουν δυσκολίες, αλλά αξίζει.

Όταν αγαπάς κάτι πραγματικά, βρίσκεις τη δύναμη να συνεχίσεις. Και οι κόποι σου, αργά ή γρήγορα, πάντα ανταμείβονται.

Η ιστιοπλοΐα είναι τρόπος ζωής για μένα και όποιος τον ακολουθήσει, νομίζω, δεν θα βγει χαμένος.

Ο Σωκράτης Χαμαριάς είναι Πρωταθλητής ιστιοπλοΐας.

Επιμέλεια κειμένου: Αλέξανδρος Σωτηρόπουλος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Οδυσσέας Σπανάκης: Στο ίδιο σκάφος με την Αριάδνη

Ιακωβίνα Κερκέζου: Διαλογισμός στη μέση της θάλασσας

Βιργινία Κραβαριώτη: Νέα Ζωή

Παύλος Καγιαλής: Τέλος Και Αρχή

Βύρων Κοκκαλάνης: Σανίδα Σωτηρίας

Αριάδνη Σπανάκη: Κοινός Στόχος

Αιμιλία Τσουλφά, ένα θηρίο πείσματος και σθένους