Είμαι ένας άνθρωπος που πάντα πίστευε πως τα ανθρώπινα όρια είναι δικό μας δημιούργημα και, κατ’ επέκταση, εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τα καταρρίψουμε.
Επομένως, δεν υπάρχει στη νοοτροπία μου ο περιορισμός του χρόνου. Ο χρόνος είναι σχετικός και το καθημερινό ωράριο το δημιουργήσαμε προς διευκόλυνσή μας.
Συνεπώς, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι συνεχόμενα για πάνω από μία ή για δύο ημέρες. Έτσι προκάλεσα και αυτή τη φορά τον εαυτό μου να κολυμπήσει πάρα πολλές ώρες…
Αποφάσισα να επιχειρήσω να πετύχω ένα Ρεκόρ Γκίνες με τίτλο «Farthest distance swimming in one week in a 50 metre pool (male)». Κοινώς, μέσα σε μία εβδομάδα, θα διανύσω τη μεγαλύτερη κολυμβητική απόσταση που έγινε ποτέ, σε 50αρα πισίνα.
Θα ξεκινήσω την Κυριακή 9 Μαΐου 2021 ακριβώς στις 12 το μεσημέρι και η προσπάθεια θα ολοκληρωθεί στις 16 Μαΐου, την ίδια ώρα, στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ.
Κάποια προηγούμενα εγχειρήματά μου δεν περιλάμβαναν ξεκούραση ενδιάμεσα, για φαγητό ή ύπνο, και ήταν συνεχή.
Και τούτη τη φορά θα είναι συνεχές, απλώς θα υπάρχουν κάποιες στιγμές στις οποίες θα μπορώ να κάνω ολιγόλεπτη ξεκούραση, χωρίς να απομακρύνομαι από τον χώρο της πισίνας.
Τα διαλείμματα δεν θα είναι προγραμματισμένα. Θέλω να «ακούω» το σώμα μου, όσο κολυμπάω.
Ο Σπύρος Χρυσικόπουλος στην πισίνα / Photo by: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου – Tourette Photography.
Δεν έχω φτιάξει ένα πρόγραμμα ώστε να λέω εκ των προτέρων πόση ώρα θα κολυμπάω και πόση θα ξεκουράζομαι.
Επιθυμώ να λαμβάνω όλα τα μηνύματα που μου δίνει το σώμα μου, προκειμένου να σταματώ μόνο όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα ή κάποια δυσκολία.
Γι’ αυτό τον λόγο, σκοπεύω να τρώω και μέσα στο νερό. Η διατροφή θα περιλαμβάνει κυρίως υδατάνθρακα και όλα θα είναι φυτικά.
Σε αντίθεση με άλλες κολυμβητικές προσπάθειές μου, στις οποίες βρισκόμουν μεσοπέλαγα, είναι εύλογο πως ο ανεφοδιασμός θα είναι πιο εύκολος.
Το πρόγραμμα μπορεί να περιλαμβάνει και ζυμαρικά και ρύζι, ώστε να υπάρχουν και πιο «κανονικά» γεύματα, εκτός από μπάρες ή φρούτα.
Κατανοώ ότι η εικόνα του να τρώει κάποιος σε μία πισίνα ενώ κολυμπάει προφανώς ξενίζει… Είναι, ωστόσο, κάτι που έχω προπονήσει και έχω δουλέψει πάρα πολύ.
Εκείνες τις στιγμές κολυμπάω με πολύ χαμηλούς σφυγμούς και το κορμί μου έχει μάθει να είναι στο νερό και να τρώει παράλληλα.
Βεβαίως, αυτό… δεν το συστήνω στους άλλους και είναι κάτι που το κάνω μόνο για τις ανάγκες των εγχειρημάτων μου.
Σπύρος Χρυσικόπουλος / Photo by: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου – Tourette Photography.
Από μικρή ηλικία, όταν είχε πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες και έμαθα τι είναι, ήξερα ότι κάποια στιγμή θα επιχειρήσω μία προσπάθεια, η οποία θα είναι άξια να καταγραφεί σε αυτό το ιστορικό έγγραφο.
Μια μέρα έψαχνα στη διαδικτυακή σελίδα του Γκίνες, βρήκα το συγκεκριμένο ρεκόρ για την «μεγαλύτερη κολυμβητική απόσταση σε πισίνα 50μ. σε μία εβδομάδα» και είδα ότι κανένας δεν είχε επιχειρήσει να το δοκιμάσει…
Ήταν κάτι που εξαρχής μου άρεσε και δήλωσα συμμετοχή. Έπειτα από αναμονή αρκετών μηνών, έλαβα επίσημη έγκριση ότι μπορώ να το επιχειρήσω.
Η επιτροπή του Γκίνες θέτει ως ελάχιστο όριο απόστασης τα 250χλμ..
Πρώτος στόχος λοιπόν είναι τα 250 και αν είμαι σε καλή κατάσταση, θα κοιτάξω να «μαζέψω» κι άλλα χιλιόμετρα.
Σκοπός μου είναι το κάτι παραπάνω διότι γνωρίζω ότι είναι μία προσπάθεια που δύσκολα θα επαναλάβω στο μέλλον. Επομένως, θα ήθελα να καταγράψω μία μεγάλη απόσταση.
Για να γίνει πιο εύκολα αντιληπτό και το εγχείρημά μου, οι τελευταίες μου προπονήσεις πριν από την προσπάθεια στις 9 Μαΐου είναι περίπου μία απόσταση 20 χλμ. σε πέντε ώρες.
Είναι, όμως, τελείως διαφορετικές οι συνθήκες της προπόνησης των 18, 20 ή 22χλμ., καθώς κολυμπάω πολύ γρήγορα και με μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη του εγχειρήματος.
Αυτή η «γρήγορη» προπόνηση είναι επιλογή για να φέρω το σώμα μου σε ακόμη πιο δύσκολη κατάσταση, επειδή δεν έχω την πολυτέλεια να κολυμπάω κάθε φορά 45 και 50χλμ..
Ακόμη και μία προπόνηση 10χλμ. γίνεται με ταχύτητα, ώστε να καταπονήσω το κορμί μου.
Στο εγχείρημα ο ρυθμός δεν θα είναι αυτός…
Photo by: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου / Tourette Photography.
Η επιτροπή των Ρεκόρ Γκίνες ζητά πολλά πράγματα στις προϋποθέσεις και θέλει να γνωρίζει τα πάντα. Απαιτούν να γνωρίζουν ακριβώς τι θα φοράω και ποιος είναι ο εξοπλισμός μου.
Όλο το εγχείρημα θα καταγραφεί σε βίντεο και παράλληλα θα υπάρχουν κριτές καθ’ όλη τη διάρκεια, οι οποίοι θα επιβλέπουν την προσπάθειά μου.
Η διαδικασία εξακρίβωσης στοιχείων για την τελική έγκριση του ρεκόρ είναι αρκετά χρονοβόρα και πολύπλοκη. Έτσι, μετά την ολοκλήρωση του εγχειρήματος, θα υπάρχει αναμονή μέχρι την τελική επιβεβαίωση για την κατάκτηση του τίτλου.
Έχω κάνει εγχειρήματα υπέρ-απόστασης και σε πισίνα και σε θάλασσα και οι συνθήκες είναι αρκετά διαφορετικές. Η μεγαλύτερη δυσκολία στην πισίνα είναι ότι έχω να κάνω στροφή κάθε 50 μέτρα.
Photo by: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου / Tourette Photography.
Όπως σε κάθε εγχείρημά μου, οι δικοί μου άνθρωποι είναι υποστηρικτικοί. Γνωστοί και φίλοι, πάντως, με ρωτούν διαρκώς «γιατί το κάνεις;».
Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο μυαλό μου είναι ότι, όταν φτάνεις τον εαυτό σου σε μία σχεδόν αδιανόητη κατάσταση, τα συναισθήματα που νιώθεις είναι μοναδικά.
Ούτε εγώ δεν μπορώ να τα περιγράψω και προφανώς δεν μπορεί να τα καταλάβει κάποιος αν δεν το ζήσει.
Είναι, η επιμονή, τα συναισθήματα που δεν μπορείς να ζεις κάθε μέρα καθώς δεν είναι εφικτό να φέρνεις τον εαυτό σου σε τέτοια όρια κάθε μέρα.
Κάθε μέρα που περνάει ανυπομονώ όλο και περισσότερο πότε θα έρθει η στιγμή της εκκίνησης και προσπαθώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Αν και σκέφτομαι ότι είμαι ήδη εκεί.
Photo by: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου / Tourette Photography.
Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Αδαμόπουλος
Photo Credits: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Σπύρος Χρυσικόπουλος: «Χωρίς όρια»/«Επιμονή»
Δώρα Γκουντούρα: «Παιχνίδι Μυαλού» / Στέλλα Φουράκη: «Η Δύναμη της Θέλησης»
«Ποιος είπε ότι δεν μπορεί» ο Ρομπ Μέντεζ; / Ο Κέβιν Λάου πιστεύει πως τίποτα δεν είναι αδύνατο
Το σύνδρομο Down δεν είναι δικαιολογία για τον «Ironman», Κρις Νίκιτς