Καρφωμένο. Ανεξίτηλα. Σε όσους το είδαν.
42:11, στο Parken, Δανία-Φινλανδία. Τότε, ο Κριστιάν Έρικσεν σωριάστηκε στο χορτάρι. Η μπάλα, από την εκτέλεση του πλαγίου του Γιοάκιμ Μέχλε, τον βρήκε στον μηρό, την ώρα που έπεφτε.
Ο Τόμας Ντιλέινι ήταν ο πιο κοντινός. Γρήγορα, χειρονόμησε, για να μπουν οι γιατροί στο γήπεδο.
Ο κάπτεν Σίμον Κιάερ από τους πιο μακρινούς. Μα, σαν κατοστάρης, έμοιαζε να είναι ο πρώτος στο προσκέφαλο του συμπαίκτη του. Του κράτησε την γλώσσα, για να μην γυρίσει, τον έφερε σε στάση ανάταξης, του έκανε μαλάξεις. Τον κράτησε στη ζωή.
Ο γιατρός, Μόρτεν Μπέσεν, μαζί με τους διασώστες, συνέχισαν. Αρχικά, πιάνοντας σφυγμό, μα μετά, χωρίς. Χωρίς επαφή, χωρίς επικοινωνία, χωρίς απόκριση από τον σωριασμένο, αναίσθητο Έρικσεν. Δεν σταμάτησε, όμως. Τον κράτησε στη ζωή. «Τον γυρίσαμε πίσω», δήλωσε αργότερα. Τρεις λέξεις. Φτάνουν. Σοκάρουν.
Ο Γιόνας Βιντ έβαλε τη φανέλα στο πρόσωπο. Μα δεν έφυγε. Εκεί, δίπλα στον αρχηγό, δίπλα στον Ντιλέινι, τον Κρίστενσεν, τον Πόουλσεν, τον Μπρέθγουεϊτ, όρθωσαν ένα τοίχος πάνω από τον Έρικσεν, μια ασπίδα από βλέμματα, μα και, ναι, ακόμα και από δαυτόν τον Χάρο. Τον κράτησαν στη ζωή.
Ο κίπερ Σμάιχελ δεν ήταν εκεί. Στην αρχή, τουλάχιστον. Έτρεξε, μαζί με τον Κιάερ, για να σταματήσει, να αγκαλιάσει, να παρηγορήσει τη Σαμπρίνα, τη σύντροφο του μέσου της Ίντερ, η οποία έφτασε ως την γραμμή του αγωνιστικού χώρου, αναζητώντας απαντήσεις για τον άνθρωπό της. Την κράτησαν δυνατή.
Όλοι τους ξέχειλοι συναισθημάτων. Κοκκαλωμένοι από την αγωνία. Τον φόβο. Εκεί, όμως. Δίπλα του. Μαζί του. Μέχρι το ξεπροβόδισμα από το γήπεδο. Ζωντανό. Μέχρι που τον είδαν και τον άκουσαν στα αποδυτήρια από το νοσοκομείο. Καλά.
Αυτό έχει σημασία. Το μόνο που έχει σημασία. Ο Κρίστιαν Έρικσεν είναι καλά. Ζει. Και θα ζήσει.
Κανείς δεν ξέρει ακόμη, γιατί πήγε στον άλλον κόσμο. Κανείς δεν ξέρει αν μπορέσει να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο. Ε, και; Ζει. Θα ξημερώσει, βλέποντας τα παιδιά του. Και αυτοί οι τύποι που όρθωσαν το ανάστημα τους, δεμένοι χέρι το χέρι μπροστά του, ήταν εκείνοι που, με τον τρόπο τους ο καθένας, έβαλαν το λιθαράκι τους, για να τον γυρίσουν στη ζωή.
«Η Δανία έχασε, η ζωή κέρδισε», ο τίτλος της ιστοσελίδας της «Ekstrabladet», της κορυφαίας δανέζικης εφημερίδας, αμέσως μετά το τέλος του παιχνιδιού με τη Φινλανδία. Του… ποιου, αλήθεια;
Μια άλλη εφημερίδα, η «BT», για πρώτη φορά στην ιστορία της, έβαλε άριστα «6» σε όλους τους Δανούς διεθνείς. Ανεξαιρέτως. Σε όσους πάτησαν το χορτάρι, αλλά και σε όσους δεν το έκαναν.
Ποιο ποδόσφαιρο; Άριστα στη συντροφικότητα. Άριστα στην αλληλεγγύη. Άριστα στην ανθρωπιά. Άριστα στην αδερφοσύνη.
“Alle tanker er hos Christian og hans familie. Han er en af de bedste spillere, der findes derude. Og så kan jeg sige, at han er et endnu bedre menneske.”
– Kasper Hjulmand.#EURO2020 pic.twitter.com/inWY6cysu4
— DBU – En Del Af Noget Større (@DBUfodbold) June 12, 2021
Αυτοί οι τύποι δεν χρειάζεται να κερδίσουν κανένα άλλο παιχνίδι στην ποδοσφαιρική τους καριέρα.
Αυτοί οι τύποι δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν στο υπόλοιπο της ζωής τους.
Αυτοί οι τύποι έδειξαν σε όλον τον πλανήτη πως το βάρος τους, ανατομικά, δεν μετριέται σε κιλά απλώς. Τόνους σέρνουν.
Και οι ψυχές τους τόσο δυνατές, ώστε κατάφεραν την ώρα που είχε σταματήσει ο χρόνος, να τραβήξουν μια ακόμα από τον Αχέροντα…
ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ EURO 2020 :
