Σιγά μην και δεν είχαν δικό τους τίτλο. «Mezzala» αποκαλούν τον συγκεκριμένο τύπο του μέσου οι Ιταλοί. Χρόνια τώρα, όχι ελέω της εξέλιξης της θέσης ή του αθλήματος.
Τι κάνει αυτός ο τύπος; Παίζει δίπλα σε έναν playmaker. Είναι γρήγορος, έχει καλή τεχνική, πατάει αντίπαλη περιοχή, βοηθώντας επιθετικά, αλλά δεν είναι το πρώτο όνομα της μαρκίζας. Καλά-καλά δεν μπαίνει στη μαρκίζα. Θα τρέξει, θα μαρκάρει, θα τζαρτζάρει, θα φάει γρασίδι, θα ρίξει καμιά-δυό, θα καλύψει αμυντικά, θα κάνει ό,τι, τέλος πάντων, χρειάζεται, προκειμένου να τον νιώσει ο αντίπαλος του. Στα… ελληνικά μάθαμε να τον χαρακτηρίζουμε «box to box».
Ο Μάνουελ Λοκατέλι δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι πριμαντόνα. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο, πέρα από «mezzala». Της μοίρας του γραμμένο.
Το επαγγελματικό του ντεμπούτο το έκανε με τη φανέλα της Μίλαν (στην οποία εντάχθηκε από πιτσιρίκι 11 χρονών), τρεις μήνες μετά την ενηλικίωσή του, Απρίλιο του 1996, μπαίνοντας στο γήπεδο, στο τελευταίο πεντάλεπτο της φιλοξενίας της Κάρπι, με τους «ροσονέρι» να ψάχνουν γκολ νίκης.
Ποιον αντικατέστησε; Την πριμαντόνα. Τον playmaker. ΤΟΝ playmaker. Τον Αντρέα Πίρλο. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι κάτι ανάλογο, αντίστοιχο, κάτι που να έχει οποιοδήποτε κοινό με δαύτον; Δεν γίνεται. Ακόμα και σημειολογικά. Μόνο και μόνο από το πλαίσιο της συγκεκριμένης αλλαγής. Έστειλε τον Πίρλο στα αποδυτήρια, γιατί ο προπονητής έψαχνε κάτι διαφορετικό. Κάπως έτσι, τόσο απλά, προδιαγράφονται καριέρες, ριζικά, πορείες.
Το είχε; Το σίγουρο είναι πως στο Μιλάνο δεν το έδειξε. Στη διετία που ακολούθησε, μία-μία τον πήγαινε. Μια πάγκο, μια βασικός. Και αυτό, σε καλά φεγγάρια. Ενδεικτικό ότι οι «ροσονέρι» δεν σκέφτηκαν διπλά, όταν η -εξαιρετική σε επίπεδο scouting και σμιλέματος διαμαντιών- Σασσουόλο τους χτύπησε την πόρτα, ζητώντας τον δανεικό. Μαζί με την ευχή τους, έβαλαν στο κατευόδιο και μια υποχρεωτική ρήτρα αγοράς, μακαρίζοντας την τύχη τους που θα έπαιρναν, βρέξει-χιονίσει, τα 13.5 εκατ. ευρώ, για έναν που δεν θα μπορούσε ποτέ -σε οποιοδήποτε επίπεδο- να γίνει Πίρλο, μα ούτε και πλάι του, ως «mezzala», πίστευαν πως θα μπορούσε να σταθεί.
Τρία καλοκαίρια μετά, στα 23 του, έχει κάνει ισάριθμες οργιώδεις σεζόν στο Campionato, οι «νεροβέρντι» ετοιμάζονται να τον μοσχοπουλήσουν με υπερτριπλάσιο ποσό από την αρχική τους επένδυση, είναι βασικός και αναντικατάστατος στην Εθνική Ιταλίας, προσωποποιώντας την νεανικότητα, την ενέργεια και την ορμή της «Squadra Azzurra» που παρουσιάζει ο Ρομπέρτο Μαντσίνι την τελευταία διετία. Κυρίως, επιβεβαιώνοντας το πλαίσιο του ρόλου του.
Our two-goal hero! ⚽⚽🦸♂️#ITA #ITASUI #Azzurri #VivoAzzurro pic.twitter.com/8n8SDVMUZS
— Italy ⭐️⭐️⭐️⭐️ (@azzurri) June 16, 2021
Μέσα πρώτου ημιχρόνου κόντρα στην Ελβετία, ξεκινάει έξω από την περιοχή των «ατζούρι», για να βοηθήσει στο build up. Ανεβαίνοντας μερικά μέτρα, κάνει την καθοριστική πάσα, με φοβερή σαραντάρα στην κίνηση, ανοίγοντας δεξιά στον Μπεράρντι. Δεν μένει εκεί, όπως θα έμενε, για παράδειγμα, ο Πίρλο. Ακολουθεί τη φάση, κάνοντας διαολεμένο σπριντ 60 μέτρων, ώστε, στο γύρισμα του συμπαίκτη του, τον βρίσκει αυτόν σε θέση φουνταριστού, στη μικρή περιοχή. 1-0.
Ξεκίνημα δεύτερου ημιχρόνου, διαφορετική ανάπτυξη με κατοχή στην αντίπαλη περιοχή. Εκεί, αυτός. Παίρνει την μπάλα στο ημικύκλιο, κοντρόλ, κεφάλι ψηλά, βλέμμα στην εστία, σουτ στην αριστερή της γωνιά, 2-0, θεμέλια δικά του, νίκης και πρόκρισης των Ιταλών στα νοκ-άουτ, με δική του υπογραφή στο παραγωγικότερο παιχνίδι της καριέρας του.
Και πολλά τέτοια ακόμα, σίγουρα οι πατριώτες του δεν θα χρειαστούν, είτε για να εμπλουτίσουν τον ορισμό του «mezzala», είτε για να φτιάξουν άλλον. Για πάρτη του…
ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ EURO 2020 :
