Το 16χρονο, κοντοκουρεμένο, ψιλόλιγνο παιδί που, στις 12 Φεβρουαρίου του 2016, έκανε Παγκόσμιο ρεκόρ παίδων, με 5.51, και, λίγες μέρες μετά, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, βελτίωσε σε 5.53, αποθεούμενο από 5.000 φιλάθλους, έχει αλλάξει.
Σίγουρα έχει αλλάξει, έριξε μπόι, έκανε κι άλλους μυς, έφτιαξε ράστα τα μαλλιά και με περίεργα χτενίσματα. Αλλά εκείνο το πλατύ χαμόγελο που μπαίνει κατευθείαν μες στην καρδιά σου, το κουβαλάει πάντα και είναι ένα από τα εισιτήρια για την γεμάτη επιτυχίες και χαρές διαδρομή του.
Γιατί ο Εμμανουήλ Καραλής είναι η χαρακτηριστική περίπτωση Έλληνα αθλητή που καθόλου, μα καθόλου δεν μένει απαρατήρητος. Απασχολεί την φίλαθλη γνώμη και μας απασχολεί με όλα, όσα τον περιβάλλουν. Κατ΄αρχάς, μας απασχολεί με το όνομά του, μην τον πεις Μανώλη, γιατί το Εμμανουήλ είναι το όνομα του παππού του, του ιερέα, του πατέρα Εμμανουήλ. Κατά τα πολλά άλλα, μας απασχόλησε με τα της αθλητικής οικογένειάς του και μας έκανε να θέτουμε ερωτήσεις με την κοινότοπη εισαγωγή «Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά θα πέσει». Ο πατέρας του, λοιπόν, ήταν Πρωταθλητής στο δέκαθλο, η μητέρα του έκανε, επίσης, πρωταθλητισμό, ενώ η δίδυμη αδελφή του είναι αθλήτρια στο έπταθλο. Το παιδί αυτό, στο Ολυμπιακό βάπτισμα του πυρός, στην διοργάνωση του Τόκιο, με άλμα στα 5.75, προκρίθηκε στον Τελικό του άλματος επί κοντώ!
Τον θυμάμαι, λίγο πριν την αναχώρηση για Τόκιο, στην εκδήλωση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, τι ωραία που μας είχε “επιδείξει” ως μοντέλο την εμφάνιση της Εθνικής ομάδας. Και τι ωραία μου είχε πει : «Πηγαίνω για τα καλύτερα, εκεί. Και τα καλύτερα μεταφράζονται στο να ξεπεράσω τον εαυτό μου και, από κει και πέρα, ό,τι είναι να έρθει, ας έρθει. Είμαι ακόμη εικοσιενός ετών και, εφόσον έχω υγεία και είμαστε καλά, έχω άλλους δύο Ολυμπιακούς κύκλους μπροστά μου. Σε ό,τι αφορά στον βασικό μου στόχο, θέλω να περάσω στον Τελικό και, από κει και πέρα, να βελτιώσω το ρεκόρ μου. Τώρα, πόσο να είναι το ρεκόρ… Ε, ας είναι ρεκόρ και ό,τι να ‘ναι». Ο στόχος του Εμμανουήλ– σύμφωνα με τα λεγόμενά του- επετεύχθη, λοιπόν, και η φωτογραφία που ανέβασε ο «Manolo» στο Instragram, με το κεφάλι στραμμένο στον ουρανό, τα μάτια κλειστά και το χαμόγελο πλατύ, τα λέει όλα, με την ανάρτησή του να συγκινεί: «Μακάρι να μπορέσετε να νιώσετε πώς νιώθω, αυτήν την στιγμή».
Ο Εμμανουήλ Καραλής δεν είναι κάποια τυχαία περίπτωση. Το 2018, είχε αναδειχθεί Παγκόσμιος ρέκορντμαν στην κατηγορία των εφήβων, με το 5.78, με το οποίο υπερέβη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, το οποίο και βελτίωσε σε 5.80 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στον δε ανοιχτό, το προσωπικό ρεκόρ του είναι 5.71 που το πραγματοποίησε το 2019, στο μίτινγκ Athens Street Pole Vault.
Με λίγα λόγια, οι επιδόσεις του αποτέλεσαν τις κορυφαίες όλων των εποχών, σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, στην κατηγορία κάτω των 18 ετών, σε κάθε τομέα ξεχωριστά. Αλλά και συνολικά, η επίδοσή του στον ανοιχτό.
Και πάντα, όταν μετά τις επιτυχίες πήγαινα κοντά του για δηλώσεις, πρόσχαρος, πρόθυμος και κάπως ντροπαλός, μιλούσε, λες και ό,τι έκανε, αυτά τα σπουδαία που έκανε, ήταν κάτι φυσικό και κανονικό. Και πάντα μου έκανε εντύπωση πώς ήταν πάντα τόσο κοντά με την οικογένειά του, τους έβλεπα μαζί στους αγώνες, τους είχα δει μαζί και να κάνουν βουτιές σε πισίνα ξενοδοχείου, χαρούμενοι και χαλαροί.
Καθώς, όμως, η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι, πίσω από κάθε επιτυχημένο και γυαλιστερό ενσταντανέ, συνήθως κρύβεται και μια γκρίζα ιστορία. Και στην περίπτωση του Καραλή, υπάρχουν συμβάντα. Συμβάντα που άλλα διηγήθηκε ο ίδιος, ξεσπώντας και κλαίγοντας -και πρόσφατα, μάλιστα- και συμβάντα που “διηγηθήκαμε” εμείς ως δημοσιογράφοι. Ο ίδιος, λοιπόν, μας έκανε γνωστό το μπούλινγκ, γι’ αυτόν και την αδερφή του στο σχολείο, την κοροϊδία για το χρώμα και την καταγωγή τους από την πλευρά της μητέρας τους, Σάρας. Μιας μητέρας που ήρθε στη χώρα μας, το ’90, από την Ουγκάντα, και είχε πέσει και αυτή, τότε, θύμα ρατσισμού, σε άλλες προκατειλημμένες και στερεοτυπικές εποχές. Ο Εμμανουήλ, στην πιο ευαίσθητη, την παιδική, ηλικία, όπου τα βιώματα απορροφώνται σαν σφουγγάρι και οι εντυπώσεις δεν σβήνουν ποτέ, έζησε τον ρατσισμό, δημιουργώντας του, όπως έχει πει ξανά και ξανά, φόβο και αγωνίες, με την οικογένειά του ανάχωμα και φράχτη απέναντι στην κοινωνική οπισθοδρόμηση.
Όλα τα ‘βγαλε από μέσα του κι έστειλε και το μήνυμά του και αποθεώθηκε για τα λεγόμενά του που διατράνωσαν -τόσο ωραία- το πώς πρέπει να είμαστε και πώς πρέπει να είναι η κοινωνία μας. Αλλά και πώς πρέπει να είναι και η αθλητική κοινωνία, καθώς ο ταλαντούχος αθλητής είχε να αντιμετωπίσει- εκτός των άλλων- και τον “πόλεμο” εντός αγωνιστικών χαρακωμάτων. Το 2019, ο Εμμανουήλ έκανε καταγγελία στον ΣΕΓΑΣ για ρατσιστική συμπεριφορά του Ομοσπονδιακού προπονητή (και προπονητή του συναθλητή του, Κώστα Φιλιππίδη), Δημήτρη Κυτέα. Ήταν η δεύτερη καταγγελία, καθώς, το 2017, η μητέρα του είχε καταγγείλει και πάλι τον τότε 65χρονο προπονητή για ρατσιστική συμπεριφορά. Πολύ μελάνι χύθηκε για το θέμα, το οποίο πήρε μεγάλες διαστάσεις και οδηγήθηκε σε δικαστικές διαδρομές.
Είναι εύκολο να λέμε και να γράφουμε: «Κάτι τέτοια τον χαλύβδωσαν, όμως»! Εύκολο να χρησιμοποιούνται οι δυσκολίες και οι σκόπελοι, για να λαμπρύνουν τις επιτυχίες. Όπως και να ‘ναι, πλέον, ο Εμμανουήλ ο Καραλής έχει μεγάλο “γκελ” στον αθλητισμό και την κοινωνία, με σχεδόν 50.000 ακόλουθους στα social media να τον αποθεώνουν σε κάθε ανάρτηση, σε κάθε σχόλιο, για το επι κοντώ, για τη ζωή του, για την μεγάλη του αγάπη και φιλία με τον Στέφανο Τσιτσιπά. Η γεύση Τελικού στο Τόκιο είναι από μόνη της ολόγλυκια και μοναδική, τον συνδέει με την ωριμότητα και την αγωνιστική ενηλικίωση.
Μα, ό,τι και να γίνει, ο Εμμανουήλ ο Καραλής θα είναι πάντα εκείνο το παιδί το αυθόρμητο, το γελαστό, το ανέμελο που, όταν πρωτογνώρισα και τον ρώτησα για τις μουσικές του προτιμήσεις, μου είχε πει: «Α, παίζω κιθάρα και αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Black Magic Woman» των Santana, αυτό μ’ αρέσει»!
UPD: Ο Εμμανουήλ Καραλής, με άλμα στα 5.80μ., ισοφάρισε το ατομικό του ρεκόρ και κατέλαβε την 4η θέση στον Τελικό του επί κοντώ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
