Γιώργος Αφρουδάκης στο AS: «Η μεγαλύτερη στιγμή του Ελληνικού πόλο, μέχρι την επόμενη»!

Το μεσημέρι της 29ης Αυγούστου του 2004 δεν ήταν ένα καλό μεσημέρι για την Εθνική πόλο αντρών.

Ήταν τρεις η ώρα και ο αγώνας για το Χάλκινο μετάλλιο, κόντρα στη Ρωσία, έκρινε το όνειρο: Το πρώτο μετάλλιο στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός στον πλανήτη. Αλλά η ήττα με 6-5 ήταν αυτή που, για μια φορά ακόμα, ματαίωσε τους πανηγυρισμούς και ανέβαλε το όνειρο.

Αυτό που, πλέον, ήδη έχει οντότητα, εν έτει 2021, στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, με την μεγαλειώδη επικράτηση του συγκροτήματος επί της Ουγγαρίας με 9-6. Και τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα από τότε, από το μεσημέρι της 29ης Αυγούστου του 2004, γιατί, τότε, στους Ολυμπιακούς της πατρίδας μας, παίζαμε για το Χάλκινο μετάλλιο, ενώ το πρωί της 8ης Αυγούστου του 2021, στο μακρινό Τόκιο, παίζουμε για το Χρυσό ή το Ασημένιο μετάλλιο.

Ό,τι και να γίνει, όπως και να ‘ναι, λοιπόν, οι διεθνείς, στη δέκατη έκτη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, θα ανέβουν στο βάθρο…

Ο Γιώργος Αφρουδάκης, ο τεράστιος πολίστας, με συλλογικούς σταθμούς την Βουλιαγμένη, τον Πανιώνιο, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και -σημαντικότερο όλων- την Εθνική ομάδα, πριν από δεκαεπτά χρόνια ήταν στο ΟΑΚΑ και μου ‘χε πει, προ καιρού: «Προσπαθώ να αποφύγω τις μνήμες από εκείνο το μεσημέρι της Κυριακής της 29ης Αυγούστου… Τρεις η ώρα το μεσημέρι. Είναι το παιχνίδι που θα ήθελα να ξαναπαίξω. Ξέρεις, έχω πολλές ήττες στη καριέρα μου, αλλά χάνεις από έναν αντίπαλο και αναγνωρίζεις την ανωτερότητα. Αυτή η ήττα με πείραξε πολύ, γιατί χάσαμε το μετάλλιο από μια Εθνική που δεν ήταν καλύτερη από εμάς. Τη συγκεκριμένη εποχή και χρονιά, η Ρωσία πήρε ένα μετάλλιο, αν και δεν ήταν σε καμία περίπτωση καλύτερή μας».

Ο Αντιπρόεδρος, πλέον, στην κολυμβητική ομοσπονδία, ο τότε αρχηγός, από τις πέντε διοργανώσεις, όπου δοκιμάστηκε, έζησε  την τέταρτη θέση της Αθήνας, όπως έζησε και την έκτη θέση στην Ατλάντα. Πλέον, στο Τόκιο, ο 44χρονος βετεράνος, ζει τις ιστορικές στιγμές, έχοντας, όμως, το μυαλό και την σκέψη του στις τραγικές στιγμές που ζει η πατρίδα μας, με τη λαίλαπα της φωτιάς να κατατρώει εκτάσεις, σπίτια και περιουσίες.

Εξάλλου, ο αρχηγός της Εθνικής, ο Γιάννης Φουντούλης, ζήτησε on camera «συγγνώμη» από τον Ελληνικό λαό για την χαρά του!

Ο Γιώργος Αφρουδάκης λέει: «Βιώνουμε μια ανεπανάληπτη επιτυχία για την Ελληνική υδατοσφαίριση, σίγουρα σε μια δύσκολη στιγμή για την ελληνική κοινωνία, όπως είπε και ο αρχηγός της ομάδας μας. Τα παιδιά ζήτησαν «συγγνώμη», γιατί ξέρουν ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη. Όλο το ζοφερό σκηνικό που ζει η χώρα μας μας, κρύβει λίγο τη χαρά μας. Μακάρι, την Κυριακή, πρώτα απ’ όλα, να έχουν σβήσει όλες οι φωτιές που μαίνονται στη χώρα μας, και να ακούσουμε τον Εθνικό Ύμνο. Δεν ξέρω πόση χαρά μπορούμε να δώσουμε στον κόσμο που περνάει άσχημα, δεν είναι το ίδιο… πάνω απ’ όλα είναι η ανθρώπινη ζωή και δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να πούμε ότι θα χαρεί ο κόσμος, επειδή θα κερδίσουμε το Χρυσό, ενώ καίγεται το σπίτι του! Αλλά εδώ έχουμε μια διαφορετική αποστολή… Μακάρι να το ζούσαμε όλο αυτό και να μην είχαμε την τραγωδία που περνούν οι συμπατριώτες μας. Ο πόνος των ανθρώπων δεν μπορεί να αλλάξει με ένα Χρυσό μετάλλιο, επειδή θα χαρεί ο Αφρουδάκης, ο Φουντούλης και δεν ταιριάζει να πούμε ότι θα αφιερώσουμε στην Ελλάδα το μετάλλιο. Εμείς, ωστόσο, είμαστε εδώ και προσπαθούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό»…

Η Εθνική θριάμβευσε, με φοβερή άμυνα επί της Ουγγαρίας, και έγραψε ιστορία, σηματοδοτώντας το πλήρωμα του χρόνου, όπως επισημαίνει ο άλλοτε εμβληματικός αρχηγός: «Νομίζω ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ήταν πραγματικά απορίας άξιο πώς μια ομάδα, με τόσο υψηλό επίπεδο τα τελευταία είκοσι χρόνια, δεν είχε καταφέρει να παίξει σε έναν Τελικό. Οι συνθήκες ήταν ώριμες, τα παιδιά είχαν δουλέψει πάρα πολύ, όχι μόνο φέτος αλλά όλα τα τελευταία χρόνια. Νομίζω ότι δίκαια είμαστε στον Τελικό, όλη εικόνα ήταν εξαιρετική από το ξεκίνημα του τουρνουά… Και μόνο που κερδίσαμε δύο φορές τους Ούγγρους μέσα σε οχτώ μέρες, αυτό τα λέει όλα. Η άμυνά μας καταλυτική σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά, ο τερματοφύλακάς μας εξαιρετικός και δίκαια είμαστε στον Τελικό. Απλώς, αυτό που συζητήσαμε με τα παιδιά, προ ολίγου και με δική μου πρωτοβουλία: είναι διαφορετικό να είσαι πρώτος και διαφορετικό να είσαι δεύτερος. Γι’ αυτό και δεν σταματάμε εδώ. Πάμε, την Κυριακή, να πάρουμε το Χρυσό, να φέρουμε το Χρυσό πίσω στην Ελλάδα».

Ό,τι δεν έκανε με τους συμπαίκτες του για πέντε διοργανώσεις, ο Γιώργος το γεύεται -εκτός πισίνας αλλά εντός αγωνιστικού κάδρου- στην Ιαπωνία. Καμία, όμως, πίκρα. Μόνο χαρά και ενθουσιασμός:

«Δε νιώθω την παραμικρή πικρία που η καριέρα μου έκλεισε χωρίς Ολυμπιακή διάκριση. Η δικιά μας γενιά έκανε αυτά που έπρεπε να κάνει, έχουμε σταματήσει όλοι μας από το πόλο, πια. Υπάρχει μόνο χαρά.

Αυτό που, κάποτε, ζητούσαμε από το πόλο, είναι η Εθνική ομάδα να είναι η ομάδα μας, να είναι η ομάδα όλων των παιδιών. Και, για να παίρνει αξία αυτό που έχεις κάνει εσύ στο παρελθόν ως αθλητής, πρέπει η ομάδα να είναι πάντα ψηλά. Αυτό είναι νόμος. Οπότε όλη η γενιά και, μάλιστα, όλα τα παιδιά από την ομάδα του 2004 και του 2008 έχουν στείλει μήνυμα συγχαρητηρίων. Όλοι -και οι πιο παλιοί και ο Γιώργος Μαυρωτάς και όλο το ελληνικό πόλο- ζουν μεγάλη χαρά. Είναι μια ιστορική στιγμή… Αυτή η στιγμή είναι μια σημαντική στιγμή, αλλά, όπως υπάρχει η γνωστή δήλωση του Νίκου Γκάλη, “μια σημαντική στιγμή, μόνο μέχρι την επόμενη που θα είναι η μεγαλύτερη”»!

Στο “πολυτελές” ερώτημα «Χρυσό ή Ασημένιο», ο Γιώργος Αφρουδάκης είναι ξεκάθαρος: «Δε λέω, σε καμία περίπτωση, ότι, αν δεν πάρουμε το Χρυσό, θα… τα βάψουμε και μαύρα, αλλά νομίζω ότι, όταν φτάνεις εδώ, όπου έχεις φτάσει, και έχεις αυτό το ρεύμα, αυτήν την ροή για την κορυφή, γιατί να μην πάρεις το χρυσό; Δεν είσαι χειρότερος από καμία ομάδα. Τα παιδιά είναι έτοιμα και αυτό που συζητήσαμε, μετά το παιχνίδι, είναι ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει, όλα θα τελειώσουν την Κυριακή το μεσημέρι, στον αγώνα με την Σερβία».

CHECK IT OUT:

Γιάννης Γιαννουρής: Πάμε Μία Βόλτα Στη Βουλιαγμένη / Σενάριο Υπομονής

Γιώργος Μαυρωτάς: 511 σκαλοπάτια περηφάνιας

Εύη Μωραϊτίδου: Τίποτα δεν χαρίζεται

Αγγελική Καραπατάκη: Τα κλειδιά / Το τρίτο οκτάλεπτο

Νικόλας Δεληγιάννης: Η σημασία του Μέντορα

Μάνια Μπικόφ: Να μη ξεχαστεί από κανέναν

Μαρία Τσουρή: Ζήσε!

Αλέξανδρος Κουμής: Η σημασία της χαράς του παιχνιδιού

Παναγιώτης Περπερίδης: Καλέ μου άνθρωπε, ξέρεις από πόλο;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:👇