Ο Nicholas Bett και ο -κατά δυο χρόνια μεγαλύτερος- αδελφός του, Haron Koech, μεγάλωσαν σε μια αγροτική περιοχή.

Σε ένα χωριό, το Simat, στην Uasin Gishu County, όπου ζουν 894.000 άνθρωποι σε 2.955 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Η καθημερινότητά τους περιλάμβανε προσωπική δουλειά στα χωράφια και με τα ζώα. Όπως είχε πει ο Bett “αφότου ολοκληρώναμε με τη βοσκή των αγελάδων, ο πατέρας μας, μας έφτιαχνε εμπόδια με κλαδιά και μας ζητούσε να τα περάσουμε. Σύντομα, έγινε το καλύτερο παιχνίδι μας, γιατί ήμασταν και οι δυο πολύ ανταγωνιστικοί».

Ο Joseph Boit, πατέρας των παιδιών, ομολόγησε ότι “είχα αντιληφθεί το ταλέντο τους και την αγάπη τους για τον αθλητισμό, από όταν ήταν πολύ μικροί. Και, ναι, τους ενθάρρυνα».

Οι γιοι του έγιναν οι πρώτοι Κενυάτες που έφτασαν έως τους ημιτελικούς των 400 μ. εμπόδια, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Πεκίνου, το 2015. Πέραν του τρεξίματος, τα αδέλφια ασχολήθηκαν και με το βόλεϊ. Εκπροσώπησαν την Ανατολική Αφρική σε όλες τις σχολικές διοργανώσεις, για τρεις διαδοχικές χρονιές.

“Όταν ήταν στο δημοτικό, άρχισαν να ασχολούνται με τα 110μ εμπόδια -άθλημα που έκανα και εγώ στα νιάτα μου-, αλλά ήταν εξίσου καλοί στο βόλεϊ»., είχε πει ο Joseph Boit, στο Sabuni’s Sports.

“Χρειαζόταν να παίζω πολύ δυνατά, πολύ σοβαρά, όταν ήθελα να τους προπονήσω, για να τους κάνω πιο σκληρούς, πιο έτοιμους. Τότε, διαπίστωσα πως έχουν πολύ καλό άλμα. Έφτιαχνα, λοιπόν, εμπόδια και έτρεχα μαζί τους».

Με την προτροπή του αντιπροέδρου του σωματείου τους, τα αγόρια άφησαν τα 110μ. εμπόδια για τα 400μ. εμπόδια και εγκατέλειψαν το βόλεϊ. “Τους συμβούλεψα υπέρ αυτής της απόφασης, εξηγώντας τους πως το βόλεϊ δεν θα τους βοηθούσε να ζήσουν».

Από τα πρώτα πράγματα που διευκρίνισε ήταν πως “στο βόλεϊ, μπορεί να καλύψει ο συμπαίκτης σου μια αδυναμία. Επίσης, ένας κακός παίκτης μπορεί να καταστρέψει το σύνολο. Στο στίβο, είσαι μόνος. Όλα εξαρτώνται από εσένα. Με άκουσαν και οι δύο και αποζημιώθηκαν».

Αφότου ο Nicholas κατέκτησε, το 2015, την κορυφή του κόσμου (έγινε ο πρώτος Κενυάτης πρωταθλητής σε κούρσα μικρότερη των 800 μέτρων), με τη μητέρα του, Esther Boit να αποκαλύπτει, στο sde.co.ke πως “ο Πρόεδρος της χώρας, Uhuru Kenyatta, είχε πει στον γιο μου, να φέρει πίσω το χρυσό».

Έσπευσε να προσθέσει πως “παρά τις επιτυχίες του, δεν έχει αλλάξει. Παραμένει ταπεινός, όταν έρχεται σπίτι και τρώμε όλοι μαζί στην κουζίνα. Η ταπεινότητα του θα τον πάει πολύ μακριά».

Πρόσθεσε κι ότι, όταν οι γιοι της ήταν μικροί, συνήθιζαν να παίρνουν τα παπούτσια του πατέρα τους και να τρέχουν. “Ως γονείς, οφείλουμε να φροντίζουμε τα ταλέντα των παιδιών μας και αυτό θα πρότεινα να κάνουν όλοι όσοι έχουν παιδιά».

Μια στιγμή, να κάνουμε μια παρένθεση…

Η Κένυα είναι μια από τις χώρες που ‘χουν ως εθνικό σπορ το στίβο. Για την ακρίβεια, είναι η μόνη διέξοδος που ‘χουν οι νέοι, για να αλλάξουν τη ζωή τους. Διόρθωση: για να αποκτήσουν ζωή.

Αυτό οδήγησε σε φαινόμενα, όπως οι 40 αθλητές που βρέθηκαν θετικοί σε χρήση ντόπινγκ, τη διετία που προηγήθηκε των Ολυμπιακών Αγώνων, στο Πεκίνο. Πριν το συγκεκριμένο αριθμό, κάθε σχετική καταγγελία αντιμετωπιζόταν ως fake new.

Μετά, η κυβέρνηση φρόντισε να πάρει σειρά από μέτρα, ώστε να βεβαιωθεί πως τα ενδεχόμενο σκάνδαλο δεν θα κατέστρεφε την επιχείρηση που ‘χε στηθεί -και κατά συνέπεια το επιτυχημένο μέλλον παιδιών της χώρας.

Η… μηχανή παραγωγής έβγαζε κυρίως δρομείς, με τον David Epstein να γράφει στο βιβλίο του “The Sports Gene” τους λόγους που ειδικά μια φυλή της Κένυας, η οποία αντιστοιχεί στο 12% του συνολικού πληθυσμού, διαθέτει τους κορυφαίους του είδους. “Θα συνεχίσουν να κυριαρχούν, λόγω της φυσιολογίας. Κατάγονται από πολύ χαμηλό υψόμετρο, όπου έχει ζεστό και ξηρό κλίμα. Είναι στα γονίδια τους να ‘χουν μακριά άκρα, συγκριτικά με το μέγεθος του σώματος τους. Προσαρμόζονται πιο εύκολα στη ψύξη. Επειδή το πόδι τους είναι σαν εκκρεμές, όσο πιο μακρύ είναι τόσο μικρότερο βάρος έχει και τόσο μεγαλύτερη είναι η αποτελεσματικότητα, στην ενέργεια της ταλάντευσης».

Πρόσθεσε τα αποτελέσματα έρευνας, κατά τα οποία οι δρομείς που φορούσαν βαράκια 4 κιλών, στη μέση έκαιγαν 4% περισσότερη ενέργεια στο τρέξιμο σε συγκεκριμένο ρυθμό. Όταν έβαλαν τα βαράκια στους αστραγάλους, “έκαψαν” ενέργεια 24% πιο γρήγορα.

Η… γη των εμποδιστών

Ο Colm O’Connell, αδελφός και προπονητής του David Rudisha (βλ. χρυσός Ολυμπιονίκης το 2012 και το 2016, δυο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ, στα 800 μέτρα), είχε δηλώσει στη Guardian πως “αν δείτε τι συνέβαινε τη δεκαετία του ’70 και του ’80, θα διαπιστώσετε ότι είχαμε εκπληκτικούς δρομείς. Αυτό έφερε ουκ ολίγους ατζέντηδες και προπονητές κοντά μας, για να ασχοληθούν με τις μεγάλες αποστάσεις. Ουδείς ασχολείτο με τις γρήγορες κούρσες, εξ ου και δεν υπήρχαν καν υποδομές.

Ο Νicholas Bett προέρχεται από περιοχή της Κένυας που ήταν γνωστή για την παραγωγή αθλητών που έτρεχαν κούρσες μετ’ εμποδίων. Eπί της ουσίας, έμαθε από το YouTube πώς να κάνει δουλειά. Πώς να προπονείται, πώς πρέπει να τρέχει».

Τo 2014, τερμάτισε πέμπτος, στους Αγώνες Κοινοπολιτείας, με χρόνο μεγαλύτερο των 51”.

Το 2015, έκοψε πρώτος το νήμα, στο Παγκόσμιο, υπό το βλέμμα όλου του του χωριού -που τους αποκαλεί “διδύμους” και έχει μπερδέψει τον κόσμο. Που ήξερε πως ο Nicholas, μια μέρα, θα τα καταφέρει, από όταν ανέβηκε στο δεύτερο σκαλοπάτι του βάθρου, στο Marrakech (τo 2014, στο Παναφρικανικό πρωτάθλημα), ενώ ήταν τραυματίας.

“Τότε κατάλαβα τις δυνατότητες του” είχε πει ο πατέρας του στο mediamaxnetwork.co.ke, πριν καταλήξει στο “ήμουν βέβαιος ότι θα κατακτήσει τον κόσμο».

Το πρωί της Τετάρτης 8/8/2018, επέστρεφε σπίτι από τη Νιγηρία, όπου είχε πάρει μέρος στο Παναφρικανικό Πρωτάθλημα, το οποίο είχε ολοκληρωθεί τη Δευτέρα. Είχε τερματίσει 8ος, στο αγώνισμά του, ένα χρόνο μετά τον τραυματισμό που τον άφησε εκτός.

Όπως οδηγούσε προς το Nairobi, στην περιοχή Nandi, όπου πηγαίνουν οι αθλητές για προπονήσεις σε υψηλό υψόμετρο, το όχημα έπεσε σε “βουναλάκια” που υπήρχαν στο δρόμο. Ο 28χρονος έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου, το οποίο έπεσε σε χαντάκι, και ο θάνατος ήταν ακαριαίος.