Δυστυχώς το “ταξίδι” της Εθνικής σταματάει εδώ.
Οι ίδιοι οι παίκτες και οι εμφανίσεις που έκαναν καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας αλλά και το τουρνουά είχαν δημιουργήσει υψηλές φιλοδοξίες και απαιτήσεις. Δεν τα καταφέραμε και εννοείται πως μένει μια τεράστια πίκρα για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Και στα παιδιά εκεί πέρα και σε εμάς όλους.
Δυστυχώς σε ένα ακόμα παιχνίδι νοκ άουτ, για άλλη μια χρονιά, αποκλειστήκαμε… Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στον κόσμο που βρέθηκε στο Βερολίνο και υποστήριξε την ομάδα.
Τι είδα: Προφανώς δεν μπήκαμε από την αρχή σωστά στο παιχνίδι. Ήμασταν πάρα πολύ κακοί αμυντικά και από την πλευρά τους ήταν πάρα πολύ εύστοχοι οι Γερμανοί. Αλλά αυτό ήταν κάτι που το ξέραμε από πριν και ίσως τελικά να μπήκαμε σε μια διαδικασία πως, επειδή ήμασταν και εμείς καλά επιθετικά στο πρώτο ημίχρονο, θα επικρατήσουμε με το “ταλέντο”. Κάτι που τελικά δεν έγινε, γιατί, τουλάχιστον αθλητικά, οι Γερμανοί εμφανίστηκαν ανώτεροι μας. Όσο περνούσε μάλιστα η ώρα, φάνηκε πως εκείνοι ανέβαζαν ενέργεια και εμείς πέφταμε. Σε τέτοια παιχνίδια και ειδικότερα στο μπάσκετ το πνευματικό κομμάτι παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Σίγουρα υπάρχει το άγχος του φαβορί και εμείς ήμασταν σαφώς το φαβορί, όχι μόνο λόγω ονόματος αλλά και βάσει εικόνας των δύο ομάδων.
Τι δεν είδα: Την αμυντική προσέγγιση που θα περίμενα. Το παιχνίδι χάθηκε 100% από αυτό. Το πώς βάζαμε και το πώς δεν βάζαμε τα κορμιά μας στην άμυνα. Στα προηγούμενα παιχνίδια λέγαμε συνέχεια πως η ομάδα ξέφευγε στο σκορ και κέρδιζε τα παιχνίδια ξεκινώντας από την άμυνα. Όταν έπαιζε καλή άμυνα και έβρισκε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό, εκεί έβρισκε το μομέντουμ και τελείωνε το κάθε παιχνίδι. Δυστυχώς η εικόνα μας στο τρίτο 10λεπτο, παρότι όλοι θέλαμε/ελπίζαμε το αντίθετο, έδειχνε πως το παιχνίδι δεν γυρίζει.
Η ψυχολογία των αντιπάλων ήταν στα ύψη εξαιτίας της συνθήκης που δημιουργήθηκε στην αρχή. Χωρίς το άγχος του φαβορί, ξεκίνησαν με πολλά εύστοχα σουτ ρυθμού και ελεύθερα. Για να αλλάξει αυτό και για να σταματήσουν τους συγκεκριμένους παίκτες, θα έπρεπε η άμυνά μας να βάλει την διπλάσια προσπάθεια από την κανονική.
Για μένα, η μεγαλύτερη ζημιά έχει γίνει από τον Σρέντερ, χωρίς να υποτιμώ τα τρομερά στατιστικά των Βάγκνερ και Ομπστ. Ο Σρέντερ έκανε άψογο παιχνίδι, κράτησε τον ρυθμό όταν έπρεπε, πάσαρε την μπάλα όταν έπρεπε, σκόραρε όταν έπρεπε. Παράλληλα, έπαιξε και με το trash talking, εκνευρίζοντας τους δικούς μας παίκτες. Είναι κάτι που το συνηθίζει και το ξέραμε όλοι.
Τι έπεται: Το ταξίδι της επιστροφής. Γνωρίζοντας τους περισσότερους παίκτες, είμαι σίγουρος πως αισθάνονται άσχημα τη δεδομένη στιγμή.
Αυτό που εύχομαι είναι να δούμε την ομάδα του χρόνου στο Παγκόσμιο να είναι πάλι γεμάτη και να επιστρέψει στις επιτυχίες.
Ο Βασίλης Ξανθόπουλος είναι διεθνής καλαθοσφαιριστής.
