Το πλάνο είναι απλό. Όπως, συνήθως, για κάθε rookie σύνολο, απανταχού.
Ομαδική δουλειά, “σκύλισια” προσπάθεια, τρεχάλα μέχρι να βγουν γλώσσες και πνευμόνια, κατάθεση ψυχής, όλα εκείνα τα επικολυρικά που συνηθίζεται να χρησιμοποιούνται, όταν το ταλέντο όχι μόνο δεν περισσεύει αλλά υπολείπεται.
Η Εθνική ομάδα της Γεωργίας το καθρεφτίζει. Αυταπάρνηση, ανιδιοτέλεια, μάχη για κάθε εκατοστό, για κάθε μπάλα, πίεση στον αντίπαλο που να τη νιώσει, να τη θυμάται (είτε για την επόμενη προσπάθεια είτε για το επόμενο παιχνίδι) και, από εκεί και πέρα, οι άλλοι δυο, αυτοί με το περίσσιο τάλαντο, το ελεύθερο να κάνουν ό,τι θέλουν, ό,τι μπορέσουν με την μπάλα στα πόδια.
Λειτουργεί. Ο Ζορζ (κι όμως, έτσι προφέρεται, γαλλιστί, μιας και είναι γεννημένος στη Γαλλία) Μικαουτάτζε έχει σημείωσε τα τρία από τα τέσσερα γκολ των Γεωργιανών στον όμιλο. Με το πέναλτι κόντρα στην Πορτογαλία επικύρωσε την παρθενική νίκη τους σε τελικά, χαρίζοντάς τους μια αδιανόητη πρόκριση στα νοκ άουτ. Έχει ευστοχήσει στα τελευταία 20 που έχει εκτελέσει.
Ήταν αυτός που πήρε την μπάλα από την απρόσεκτη πάσα στο κέντρο της Πορτογαλίας στο ξεκίνημα και την άνοιξε στον (Man of the Match) Χβαρατσκέλια. Δαύτος, μακράν του δεύτερου, ο πλέον αναγνωρίσιμος, ο… τα πάντα όλα των «Jvarosnebi» («Σταυροφόροι» δηλαδή), αυτός που στη συμπλήρωση ενενήντα δευτερολέπτων έβαλε το νερό στο αυλάκι για την ως τώρα μεγαλύτερη έκπληξη -και ως προς το αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού αλλά και ως προς την έκβαση των ομίλων- του Euro.
Οκτώ λοιπόν οι άλλοι. Συν ένας (Μικαουτάτζε), συν άλλος ένας, Ο ένας (Χβαρατσκέλια). Αυτός που λείπει είναι η βάση, η αιτία που η Γεωργία και έφτασε στα τελικά αλλά και που πέρασε στην τελική 16άδα, επιτρέποντας σε αυτό το πλάνο να λειτουργήσει, να δουλέψει, να γράψει, όντως, ιστορία.
Ο Αντόνιο Λόπεθ είναι Βαλενθιάνος. Για χρόνια ατζέντης, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ούτε στο πελατολόγιο ούτε στο επιχειρηματικό ιστορικό του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μια από τις επιλογές του επαγγελματία του συγκεκριμένου χώρου είναι να τζογάρει στο άγνωστο. Στη μία στο (πια) εκατομμύριο. Να βρει αυτός πρώτος, πριν από κάθε άλλον, το λαχείο. Και μετά, φυσικά, να ελπίζει πως θα κληρώσει.
Η… λαχειοφόρος του Λόπεθ στη Γεωργία ήταν. Ένας συνεργάτης του μένει μόνιμα στη χώρα. Για έναν χρόνο κοντά τον ζάλισε για έναν 20χρονο τερματοφύλακα. «Είναι καλός, πρέπει να τον πάρεις στην Ισπανία». Στη νιοστή η απόσταση Τιφλίδα-Βαλένθια, αυτή που χρειάζεται για να γίνει η παρότρυνση πράξη.
Πόσο μάλλον όταν αυτός ο κίπερ δεν έπαιζε καν στην ομάδα που είχε τα δικαιώματά του, αλλά περιδιέβαινε δανεικός στην άγονη γραμμή της… άγονης γραμμής του γεωργιανού ποδοσφαίρου.
Ο Λόπεθ όμως, χωρίς να έχει τίποτα να χάσει, τον πρότεινε παντού, προσπαθώντας να τον βάλει στην αγορά. Μάταια. Αν όμως είναι να κληρώσει, θα κληρώσει. Ό,τι και να κάνεις.
Φθινόπωρο του ’20 η Λοκομοτίβ Τιφλίδας αγωνίστηκε με την Γρανάδα στα προκριματικά του Europa League. Ο λεγάμενος έβγαλε μάτια. Δεν άλλαξε το στάτους του, ούτε την ευχέρεια του εκπροσώπου που τον διαχειριζόταν στην Ισπανία, αλλά τουλάχιστον του έδωσε τη δυνατότητα να συνοδεύσει την πρότασή του με κάτι απτό.
«Είναι καλός. Δείτε πως έπαιξε κόντρα στην Γρανάδα».
Ατλέτικο, Μπαρτσελόνα, Βιγιαρεάλ, Σοσιεδάδ, ακόμα-ακόμα και Γρανάδα -εκεί δηλαδή που στόχευσε ο Λόπεθ– πήγαν πάσο, δεν πείστηκαν. Οι άκρες που είχε στην ομάδα της πόλης του και κυρίως η περιορισμένη οικονομική δυνατότητα των «Νυχτερίδων» άφησαν εκεί μια χαραμάδα.
Έφτασε για να περαστεί το επόμενο καλοκαίρι, μα με χίλια δύο δεκανίκια και άλλες τόσες διασφαλίσεις. Όχι για την πρώτη ομάδα. Αλλά για τη δεύτερη. Όχι γιατί ήταν (έλεγαν ή δέχτηκαν πως είναι) καλός. Αλλά γιατί ήταν φτηνός.
Ακόμα και έτσι, όχι με αγορά αλλά με δανεισμό. Αν έπειθε, μόνο τότε θα εκταμιευόταν το περίπου εκατομμύριο για να αγοραστεί. Καμία δέσμευση, απλώς -φαινομενικά- εξυπηρέτηση. Η’ τσοντάρισμα στο λαχείο που διαφήμιζε (και έλπιζε) πως έχει ο Λόπεθ.
Αν είναι όμως να κληρώσει.
Δεν ξεκίνησε καν προετοιμασία με την πρώτη ομάδα. Οι τραυματισμοί όμως των δύο πρώτων στην ιεραρχία των γκολπόστ της Βαλένθια τον έφεραν -αναγκαστικά- στο καμπ των Λεβαντίνων. Και ο τότε τεχνικός τους, ο Χοσέ Μπορδαλάς, τον ερωτεύτηκε.
Άλλαξε αμέσως το στάτους του, άλλαξε αμέσως την πορεία και τη δυναμική του, έχοντας πλέον εξελιχτεί στον πιθανώς κορυφαίο τερματοφύλακα της La Liga, αλλάζοντας έτσι και τη μοίρα -και την οικονομική κατάσταση- του Λόπεθ και τη μοίρα τη δική του αλλά και της Εθνικής Γεωργίας.
Μέσα σε μια χρονιά μόνο, η Βαλένθια όχι μόνο τον αγόρασε αλλά αναπροσάρμοσε τη ρήτρα του, από τα 20 στα 100 εκατ. ευρώ. Μετά το τέλος της δεύτερης, το 2023, ο Λόπεθ έφτασε μέχρι το Μόναχο για να κλείσει τη συμφωνία με την Μπάγερν. Τα 35 εκατ. ευρώ που ζητούσε η Βαλένθια όμως φάνηκαν υπερβολικά στους Βαυαρούς και αποσύρθηκαν.
Πλέον, σήμερα, μοιάζουν λίγα. Τιμή ευκαιρίας. Προέρχεται από την κορυφαία σε επίπεδο ατομικών επιδόσεων σεζόν της καριέρας του, ήταν αυτός που άλλαξε τους ψυχολογικούς συσχετισμούς στη ρεβάνς των play off του Nations League με την Εθνική μας στην Τιφλίδα, αποκρούοντας στη διαδικασία των πέναλτι το πρώτο ελληνικό από τον Μπακασέτα.
Είναι αυτός που χάρισε μόνος του (κυριολεκτικά, χωρίς εισαγωγικά ή τρεις τελείες), με ρεκόρ επεμβάσεων στην ιστορία της διοργάνωσης, τον βαθμό, τον πρώτο βαθμό σε τελικά, της Γεωργίας στο Euro κόντρα στην Τσεχία και είναι αυτός που και στο φινάλε πια της φάσης των ομίλων, στη νίκη επί των Πορτογάλων, κράτησε όσο, όπως, όπου, όταν έπρεπε την εστία του απαραβίαστη.
Δίνοντας, με κάθε τρόπο, με κάθε πατημασιά και έξοδό του, με κάθε επέμβασή του, το σήμα στα “σκυλιά” μπροστά του, στους άλλους οκτώ, να… σκυλιάζουν, γνωρίζοντας πως έχουν τον κέρβερο πίσω τους και επιτρέποντας και στους άλλους δύο μπροστά να κάνουν τα δικά τους.
Απλό, ναι. Μέχρι να γίνει. Λαχεία όπως ο Γκιόργκι Μαμαρντασβίλι, από την στιγμή που κληρώνουν, πληρώνουν πάντα.
CHECK IT OUT: Όλα τα κείμενα για το EURO 2024