Σε έρευνα που διεξήγαγε η Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία της Ολλανδίας το 2021, το 57% των κατοίκων της χώρας, μεγαλύτεροι των 15 χρόνων, δήλωσαν άθρησκοι.
Πολύ μεγαλύτερο το ποσοστό εκείνων που δήλωσαν άθεοι. Γνωρίζοντας έστω και εμπειρικά την κουλτούρα που κυριαρχεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα, δεν κάνει καμία απολύτως εντύπωση.
Το τελευταίο κομμάτι της ολλανδικής κοινωνίας που θα περίμενε κανείς να συναντήσει θρησκευτικότητα και μάλιστα πλέον ολοένα και περισσότερο, σχεδόν καθολικά αποδεκτή, αναγνωρίσιμη και λειτουργική, είναι στους «Oranje». Κι όμως. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, παραπάνω από τα δύο τρίτα της αποστολής τους μαζεύονταν, μέρα τη μέρα, πολλές φορές και περισσότερο, για να προσευχηθούν, να διαβάσουν τη «Βίβλο», να την αναλύσουν, να κάνουν αναγωγές στην καθημερινότητά τους, ποδοσφαιρική και ανθρώπινη.
Τον ρόλο του κατηχητή θα μπορούσε να αναλάβει ο πάλαι ποτέ “Enfant terrible” των «Πορτοκαλί», ο Μέμφις Ντεπάι, ο οποίος από το 2016 ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, αλλάζοντας -κατά αλλεπάλληλες δηλώσεις του- την κοσμοθεωρία του, την στάση ζωής του.
Δεν το θέλησε. Δεν έγινε, παραμένοντας απλώς ενεργό της όλης διαδικασίας. Ο Κόντι Χάκπο ήταν αυτός που είχε επωμιστεί, όχι αυτόκλητα αλλά δικαιωματικά, αυτόν τον ρόλο. Η πίστη δομικό κομμάτι της ύπαρξής του. Η «Βίβλος» μόνιμη συνοδός και διαφυγή του. Συμπαίκτες του ορκίζονται πως θυμούνται ένα αεροπορικό ταξίδι 13 ωρών στη Σιγκαπούρη, όπου δεν πήρε ποτέ, ούτε στιγμή, τα μάτια του από τα εδάφια του ιερού αναγνώσματος της χριστιανοσύνης.
Πεντηκοστιανός μεγαλωμένος, σε φαμίλια με κυρίαρχη την πίστη. Και αθλητισμό. Η μαμά Ανκ πάλαι ποτέ διεθνής Ολλανδή του ράγκμπι, ο πατέρας Τζον, μετανάστης από το Τόγκο, ποδόσφαιρο έπαιζε, όπως και τα δυο του αδέρφια, ο Σϊντνεϊ και ο Ντουκ.
Το θρησκευτικό του συναίσθημα ήταν τόσο έντονο, τόσο εμφανές που, χωρίς να το προκαλεί ή επιδιώκει, η καθημερινή παρέα του από τα ολλανδικά αποδυτήρια στην προσευχή και στη διδαχή των γραφών ολοένα και μεγάλωνε στο Κατάρ. Και όχι μόνο η παρέα αλλά και εκείνοι που πλέον ακολουθούσαν πιστά, ευλαβικά το μονοπάτι του. Ο Γιούριεν Τίμπερ, ο Ντένζελ Ντούμφρις είχαν σίγουρα την… τάση, αλλά η συναναστροφή με τον Χάκπο όχι μόνο την εδραίωσε αλλά την έκανε -και σε αυτούς- στάση ζωής.
Δεν διαφημίζεται. Δεν είναι τόσο γνωστό. Δεδομένα δεν μπαίνει καν στην πρώτη γραμμή των όσων ξεχωρίζουν τον Γιούργκεν Κλοπ. Αλλά και ο Γερμανός έχει την πίστη πολύ ψηλά στη ζωή του. Ίσως όχι τόσο όσο το ποδόσφαιρο, αλλά ψηλά. Μπορεί να ήταν και ένας από τους λόγους που, αμέσως μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, ο ένας (Κλοπ) διάλεξε τον άλλον (Χάκπο).
Πανάκριβη μεταγραφή -και αυτό, παρά τον αρχικό σκεπτικισμό που υπήρχε από κάποιες βαθμίδες του scouting- της Λίβερπουλ, όμως δεν ξεκίνησε καλά στο Anfield. Και πώς να το κάνει, μένοντας το πρώτο διάστημα στο πολυτελέστατο μεν, πλην όμως όχι και με γουρλίδικο όνομα ξενοδοχείο «Τιτανικός»;
Και πώς να το κάνει, μπαίνοντας στη διαδικασία (αυτονόητα για τα νέα αγωνιστικά δεδομένα) να αλλάξει το κορμί του (πιο “χτιστός”, πιο ντούκι πλέον, εμφανέστατα…), αλλά κυρίως να ταιριάξει σε αυτό που ο (ποδοσφαιρικός πια) “θεός” Κλοπ κήρυττε για την χρησιμότητα και αξιοποίησή του. Bobby (Φιρμίνο) ήθελε να τον κάνει. Στο πιο συγκεκριμένο. Πολυεργαλείο στην επίθεση, στο πιο αόριστο, πάντα όμως σύμφωνα με τας γραφάς του Γιούργκεν.
Εννοείται πως προέβλεπαν μαθητεία στο πλευρό του Βαν Ντάικ. Δυο δρόμους μακριά τα σπίτια τους (όταν μετακόμισε σε τέτοιο, μαζί με τη σύντροφό του Νόα, η οποία τον Απρίλιο του 2024 του χάρισε το πρώτο του παιδί, έναν γιο), με τον αρχηγό των «Κόκκινων» να είναι αυτός που ανέλαβε οτιδήποτε αφορούσε στην προσαρμογή του νιόφερτου συμπατριώτη του.
Δεν βαρυγκώμησε, δεν σιχτίρισε, δεν τρελάθηκε, όσο δεν έβγαινε. Και κακά τα ψέματα, ακόμη, ενάμιση χρόνο μετά την άφιξη του στο αγγλικό λιμάνι, τελείως δεν (του) έχει βγει. Χάι-λάιτς περισσότερο, εκλάμψεις, παρά σταθερότητα χαρακτηρίζουν τη μέχρι στιγμής παρουσία του στους Μερσεϊσάιντερς.
Η μετάβαση στον Άρνε Σλοτ, λογικά, θα τον ευνοήσει. Χωρίς -προς Θεού- να ζητάει ή ακόμα-ακόμα να χρειάζεται εύνοια. Εκτός αν αυτή συνίσταται στη μονιμοποίηση εκεί που τα έσπασε στην PSV, στο αριστερό δηλαδή άκρο της επίθεσης.
Εκεί που, μετά από διάφορες δοκιμές του πρώην εκλέκτορα, Βαν Χάαλ, έχει μονιμοποιηθεί πια και στην Εθνική Ολλανδίας (επί Κούμαν). Εκεί που με γκολ και ασίστ κόντρα στη Ρουμανία προσυπέγραψε την πρόκρισή της στην τελική οκτάδα του Euro, συγκατοικώντας πλέον στην κορυφή των σκόρερ με τον Τζαμάλ Μουσιάλα, έχοντας “γράψει” τρεις φορές.
«Η καρδιά του ανθρώπου είναι αυτή που χαράζει τον δρόμο του, αλλά ο Κύριος είναι αυτός που σταθεροποιεί τα βήματά του», το αγαπημένο του στιχάκι από το βιβλίο των «Παραβολών».
Όσοι πιστοί στην περπατησιά, στα βήματα, στον δρόμο του, προσέλθετε. Και γρήγορα, γιατί, κατά πώς δείχνει στα γερμανικά γήπεδα, πρέπει να βρίσκεται σε αποστολή ιερή: να κάνει τους άθρησκους θρήσκους, τους άθεους θεοσεβούμενους, όσους δεν πιστεύουν να πιστέψουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΜUNDIAL 2022 | Faces: Κόντι Χάκπο (Ολλανδία)
CHECK IT OUT: Όλα τα κείμενα για το EURO 2024