Οικογενειακή υπόθεση

Το 1992, όταν ήμουν ακόμη ποδοσφαιριστής, τη χρονιά της μεταγραφής μου από την Καβάλα στον ΠΑΟΚ, πήραμε την απόφαση με τα αδέλφια μου να δημιουργήσουμε μια οικογενειακή επιχείρηση με αντικείμενο το μάρμαρο.

Σε ηλικία 13 ετών έμεινα ορφανός από πατέρα. Από εκείνη τη μέρα αυτόν τον ρόλο ανέλαβαν να έχουν στη ζωή μου τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια μου, ο Χρήστος, με τον οποίον μας χωρίζουν δύο χρόνια, και πολύ περισσότερο ο μεγαλύτερος από τους τρεις μας, ο Γιάννης, ο οποίος με περνάει επτά χρόνια.

Και οι δύο ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο, αλλά χωρίς να παίξουν και να ασχοληθούν επαγγελματικά όπως εγώ. Το αγαπούν όμως πολύ.

Καταγόμαστε από την Καβάλα, εκεί γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, αλλά και από τα Χανιά. Ο τόπος μας, το τρίγωνο Καβάλα-Δράμα-Θάσος, είναι μια περιοχή πολύ πλούσια σε κοιτάσματα, καθώς εδώ εξορύσσεται το 75% της εγχώριας παραγωγής και ένα πολύ μεγάλο μέρος της συνολικής παγκόσμιας παραγωγής λευκού μαρμάρου.

Τα αδέλφια μου πήραν την απόφαση το 1992 να επενδύσουν στο μάρμαρο κι εγώ ακολούθησα. Είναι ένας κλάδος με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Και μπορεί αρχικά να μην είχαν σχέση με τον συγκεκριμένο χώρο, αλλά, επειδή και οι δύο ήταν στον χώρο του «επιχειρείν», κατάλαβαν γρήγορα τη μαγεία αυτού του υλικού αλλά και τις προοπτικές.

Όταν ασχολείσαι με ένα αντικείμενο που έχει μια δυναμική αλλά και μια γοητεία και το κάνεις με ζήλο και αγάπη, δεν θέλει πολύ να βουτήξεις στα βαθιά και να κολυμπήσεις.

Εγώ, στα 23 μου χρόνια τότε, ακολούθησα χωρίς σκέψη. Ήμασταν πολύ δεμένοι άλλωστε, τους είχα απόλυτη εμπιστοσύνη, ήμουν σίγουρος ότι θα πετύχουν.

Το μάρμαρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Είναι ένα “μαγικό” υλικό που μας χαρίζει η φύση. Γεννιέται, ζει και πεθαίνει. Αναπνέει. Όταν δεις αυτή τη διαδικασία από την αρχή, την εξόρυξη και την επεξεργασία, καταλαβαίνεις τη μαγεία του.

Τα ελληνικά μάρμαρα είναι από τα πλέον διάσημα και ξακουστά στον κόσμο. Η χώρα μας έχει την ευρύτερη ποικιλία λευκών και ανοικτόχρωμων μαρμάρων. Η ζήτησή τους αυξάνεται συνεχώς και η Ελλάδα είναι στην τέταρτη θέση των εξαγωγών παγκοσμίως.

Άλλωστε, όλη η ιστορία του τόπου μας είναι συνδεδεμένη με το μάρμαρο εδώ και χιλιετίες.

Το πεντελικό μάρμαρο, εκείνο της Θάσου αλλά και άλλα που εξορύσσονταν σε νησιά, όπως η Νάξος, η Πάρος και η Τήνος.

Η εξόρυξη και η εκμετάλλευσή του ήταν ευρέως διαδεδομένη στην Αρχαία Ελλάδα και Έλληνες γλύπτες έμειναν στην ιστορία για τα μνημεία που δημιούργησαν, με κορυφαία όλων φυσικά αυτά της Ακρόπολης. Και όχι μόνο. Η Ολυμπία, οι Δελφοί και πολλά-πολλά ακόμα μνημεία που διασώζονται σε όλον τον ελλαδικό χώρο είναι επίσης χαρακτηριστικά παραδείγματα της αξίας που είχε το υλικό εκείνα τα χρόνια, κατά τα οποία ο ελληνικός πολιτισμός ήταν στην ακμή του.

Μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς που διατηρήθηκαν στους αιώνες χάρη στην ποιότητα του ελληνικού μαρμάρου.

Τα τελευταία χρόνια η περιοχή της Μακεδονίας που δραστηριοποιούμαστε εμείς, η Καβάλα, η Δράμα και η Θάσος, αποτελεί πλέον τη “Μέκκα” του μαρμάρου, καθώς είναι πλέον η πιο παραγωγική της Ελλάδας.

Όσο προλαβαίνω και μου επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου στην προπονητική, ασχολούμαι με την εταιρεία.

Τα χρόνια πχ που ήμουν στον Εργοτέλη και τον Ατσαλένιο ως ποδοσφαιριστής αλλά και ως προπονητής έτρεχα το κομμάτι των πωλήσεων στην Κρήτη, καθώς είχαμε υποκατάστημα εκεί.

Φυσικά έχω βρεθεί και σε όλα τα στάδια της παραγωγής, από την εξόρυξη στο λατομείο μέχρι το εργοστάσιο και την επεξεργασία αλλά και την πώληση, η οποία αποτελεί και τον τομέα στον οποίον αφιέρωσα και αφιερώνω τον περισσότερο χρόνο.

Από το 2022 βρίσκομαι, όποτε μπορώ, στην Καβάλα για να είμαι κοντά στην οικογένειά μου και την επιχείρηση.

Ασχολούμαστε με ένα αντικείμενο που είναι πλούτος για τη χώρα. Και είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί μετά από εμένα και τα αδέλφια μου, τη δική μας γενιά, βλέπω και την επόμενη, τα παιδιά μας, να συνεχίζει στα βήματά μας, άλλοι στην επιχείρηση κι άλλοι στο ποδόσφαιρο.

Τα δικά μου παιδιά, η Φωτεινή και ο Αντώνης, είναι μεγάλα πλέον, 27 και 24 χρόνων. Και τα δύο ασχολούνται με την επιχείρηση. Ο Αντώνης μάλιστα δεν έπαιξε ποτέ ποδόσφαιρο, αν και ασχολήθηκε κατά καιρούς με τον αθλητισμό.

Ο γιος του Χρήστου, ο Αντώνης, ολοκληρώνει τις σπουδές του ως Πολιτικός Μηχανικός, ενώ και τα τρία παιδιά του Γιάννη παίζουν στην Καβάλα, ο Αντώνης, ο μεγάλος, είναι 20 χρόνων και είναι επιθετικός, ο Παύλος είναι 18 και παίζει στόπερ, ενώ ο μικρότερος, ο Αλέξανδρος, είναι στα τμήματα υποδομής.

Και οι τρεις μας, έχουμε από έναν Αντώνη, ήταν το όνομα του πατέρα μας.

Νιώθω ευλογημένος που μας βλέπω όλους μαζί αγαπημένους. Μια ολόκληρη οικογένεια, εγώ, η σύζυγός μου, τα παιδιά μας, τα αδέλφια μου και όλα μου τα ανίψια. Όλοι μαζί! Αλλά παράλληλα και ο καθένας ξεχωριστά να χαράσσει τον δικό του δρόμο στη ζωή.

Ο Παύλος Δερμιτζάκης είναι προπονητής ποδοσφαίρου.

Επιμέλεια κειμένου: Αλέξανδρος Σωτηρόπουλος

CHECK IT OUT: Παύλος Δερμιτζάκης: Δουλεύοντας στα κόκκινα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αλέξανδρος Τζόρβας: Αλλάζοντας Γάντια