Εκείνος ήταν κάθε άλλο παρά ψηλός, σκάρτη μισή ριξιά από γεννησιμιού του. Και οι δικές του μπούκλες δεν ήταν κατάμαυρες, δεν στέκονταν σαν αδιάβροχη ανθοδέσμη στην κορυφή της κεφαλής του,…
-
-
Ένα τσούρμο ανθρώπων να περικυκλώνουν το γκαζάκι. Και πάνω σε αυτό μια κατσαρόλα να σιγοκαίει. Λευκά φασόλια βυθισμένα στην παχύρευστη πικάντικη σάλτσα ντομάτας. Λίγο μοσχοκάρυδο, η αψάδα από το σκόρδο…
-
Το λευκό φόντο της χοντρής ακουαρέλας “καταστρέφουν” οι πράσινες ακανόνιστες γραμμές, άλλες αραιές και άλλες πυκνές. Και ανάμεσά τους ιπτάμενες μορφές, κενές χαρακτηριστικών, μόνο με τα χέρια τους και τα…
-
Καμία καθολική αναγνώριση, κανένα αποθεωτικό standing ovation. Μόνο αμέτρητα υψωμένα δάκτυλα αφιερωμένα αποκλειστικά σε εκείνον, απρεπείς χειρονομίες, ιπτάμενα αντικείμενα και σάλια. Πατεράδες να κλείνουν τα αφτιά των παιδιών τους με…
-
«Οκέι, οκέι, θέλω να μοιραστώ τη στιγμή με κάποιον από εσάς πάνω στη σκηνή. Ποιος είναι αρκετά νηφάλιος για να τραγουδήσει μαζί μου»; Ο Dave -εκ των ράπερ που πρωτοστάτησαν…
-
Το γήπεδο είναι ακόμη ίδιο. Χωράφι μέχρι σήμερα, δίπλα σε ένα ξεχασμένο αεροδρόμιο με έναν διάδρομο όλον κι όλον. Μπαλώματα με φρέσκο χώμα σε κάθε μια από τις -μπόλικες- τρύπες…
-
«Πλέον είμαι πατέρας. Βλέπω τον μικρό μου γιο, δεν μπορεί καν να περπατήσει καλά-καλά, όχι να τρέξει. Πρέπει να μπουσουλήσει, να κάνει τα πρώτα του βήματα, να πέσει, να χτυπήσει.…
-
Απευθείας σύνδεση της ισπανικής τηλεόρασης από τη Μάλαγα: «Η ομάδα έφτασε εδώ στη Μάλαγα, όπου εκατοντάδες οπαδοί την περίμεναν. Θα δούμε αν ο Μπόγιαν τελικά θα μπορέσει επιτέλους να παίξει.…
-
Κάτι του θύμιζε αυτό το όνομα. Ο Αντόνιο Κουάδρος σταμάτησε αποσβολωμένος στη μέση του δρόμου, πλησίασε το μαύρο παιδί με τα κοτσιδάκια και το ρώτησε πώς το λένε. «Με φωνάζουν “Bulo”»,…
-
Δεν υπήρχε κανένας λόγος να τραγουδούν δυνατά με αυτά τα γλυκά μειδιάματα χαραγμένα στα πρόσωπά τους. Μετά από χρόνια η ομάδα τους, η οποία είχε μάθε να πρωταγωνιστεί, βρισκόταν εκτός…