Είναι η off season του 2010. Βρίσκομαι στις Η.Π.Α. για να παρακολουθήσω τα training camps δύο ομάδων του ΝΒΑ, πρώτα των Νικς του κόουτς Ντ’Αντόνι, οι που είχαν αρχίσει νωρίτερα…
-
-
Ήμουν τεσσάρων χρόνων όταν ξεκίνησα, όπως κάθε παιδί, μαζί με τον πατέρα μου, να παίζω ποδόσφαιρο… Τότε, αποφάσισε να με γράψει στην ποδοσφαιρική Ακαδημία της πόλης μου, στα Γιαννιτσά, όπου…
-
Αγαπώ τους παίκτες μου. Με διαφορετικό τρόπο από την οικογένειά μου, αλλά τους αγαπώ. Σέβομαι τη διαφορετικότητά τους. Άλλες χώρες, άλλες θρησκείες, άλλες προσωπικότητες. Τέτοιου είδους προβλήματα δεν είχα ποτέ στη διαδρομή μου. Είμαι από τους προπονητές που πιστεύουν κάθε παίκτη και θέλουν να βελτιώνουν κάθε παίκτη.
-
Από την Κυριακή (07/10) το βράδυ, το θύμα είναι πλέον γνωστό. Το αίμα ρέει στα social media και στα ερτζιανά. Εκεί, δηλαδή, όπου κάθε λογής ειδικοί εκφράζουν την -προφανώς πάντα-…
-
Αν, για την Εθνική ομάδα των Ανδρών, ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι το απόλυτο τοτέμ, ο άνθρωπος-σύμβολο της «επίσημης αγαπημένης», στην πορεία των χρόνων, τότε η Μάλτση είναι η πλέον μητρική φιγούρα της Εθνικής των Γυναικών. Η παίκτρια που χωρίς αυτήν θα έλεγε κανείς ότι οι υπόλοιπες είναι μπασκετικά ορφανές.
-
Kαι, ξαφνικά, ο Παναθηναϊκός γεμίζει με «καύσιμο» πρώτης ποιότητας. Διότι, αν δεν το έχετε καταλάβει, ο Γιώργος Δώνης φέρνει στο Κορωπί την ιδιότητα που συνιστά το πιο αξιόπιστο «καύσιμο». Την απέραντη φιλοδοξία.
-
Όχι, κύριοι, οι τελικοί του Κυπέλλου δεν ήταν πάντα έτσι στην Ελλάδα. Ακόμα και στο δικό μας δυστοπικό ποδοσφαιρικό σύμπαν είχες κάτι να περιμένεις. Το τελετουργικό (αν και δεν ήταν…