Πρέπει να απομυθοποιήσουμε κάποια πράγματα. Έπαιζα. Και, όταν παίζεις, καμιά φορά ξεφεύγεις. Ήμουν “καθαρός” αμυντικός, όμως, σε 15 χρόνια “επαγγελματικού” ποδοσφαίρου έχω πάρει τέσσερεις κόκκινες κάρτες. Οι περισσότερες άδικες. Κάποιες…
Ανδρέας Παπακωνσταντίνου
Ανδρέας Παπακωνσταντίνου
Επαγγελματίας φωτορεπόρτερ. Το καλοκαίρι του 2016, μαζί με την Γεωργία Παναγοπούλου ίδρυσαν το πρακτορείο «Tourette Photography». Αντικείμενο: τα σπορ στην Αθήνα και οπουδήποτε αλλού είναι πιθανό. Έχει καλύψει πλήθος σπουδαίων διεθνών διοργανώσεων (Μουντιάλ, Euro, Uefa Champions League, Europa League και Ευρωλίγκα).
-
-
«Αδερφέ, πάρε τώρα τηλέφωνο για ασθενοφόρο, πεθαίνω»! Ήταν βράδυ Αυγούστου του 2014. Είχα σταματήσει όπως-όπως σε ένα πάρκινγκ στην παραλιακή στο ύψος της Βουλιαγμένης. Ένιωθα περίεργα, είχα «μυρμηγκιάσματα». Ήταν κρίση…
-
Αντικρίζεις τα γηπεδάκια, στα οποία έλιωνες τα παπούτσια σου πιτσιρικάς, στο Φάληρο. Τα πρώτα τσιμεντένια “σκηνικά” του μπάσκετ, από τα οποία δεν έφευγες, αν δεν έσβηναν τα φώτα. Τα κοιτάς…
- MULTIMEDIASPORTSSWIMMER STORIESTOP STORIESΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Χωρίς Όρια
από Ανδρέας Παπακωνσταντίνου 9 Ιουνίου, 2019Τι κάνει συνήθως ένα παιδί όταν δει μία μπάλα μπροστά του; Εύκολη απάντηση… Την κλωτσάει! Οι εύκολες απαντήσεις, όμως, δεν μου άρεσαν ποτέ. Όταν, στα 11 χρόνια μου, είδα τη…
-
I became a mother while I was still in the University of Michigan. I believe that everything happens for a reason. This is how I grew up. I didn’t know she was there. She was a blessing in disguise, as I use to say.
-
Έγινα μητέρα, ενώ ήμουν ακόμη στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Πιστεύω ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Έτσι μεγάλωσα. Δεν το ήξερα ότι ήταν εκεί. Ήταν μία ευλογία μεταμφιεσμένη, όπως συνηθίζω να λέω. Με λένε Λικέντρα Τζόνσον. Είμαι μητέρα. Και παίζω μπάσκετ.
-
Αν με φωνάζατε «Black Mamba», θα έστρεφα το κεφάλι μου προς εσάς. Αν με αποκαλέσετε, πλέον, «Medusa», θα σας απαντήσω «ορίστε». Ωστόσο, όποια κι αν είναι η προσφώνηση, παραμένω η…
-
Αγαπώ τους παίκτες μου. Με διαφορετικό τρόπο από την οικογένειά μου, αλλά τους αγαπώ. Σέβομαι τη διαφορετικότητά τους. Άλλες χώρες, άλλες θρησκείες, άλλες προσωπικότητες. Τέτοιου είδους προβλήματα δεν είχα ποτέ στη διαδρομή μου. Είμαι από τους προπονητές που πιστεύουν κάθε παίκτη και θέλουν να βελτιώνουν κάθε παίκτη.
-
Είμαστε μια παραδοσιακή οικογένεια. Κάθε Κυριακή, τρώγαμε στη γιαγιά. Βρίσκονταν όλα τα αδέρφια μαζί. Γινόταν και η σχετική πλάκα για το μπάσκετ. Ήμασταν και είμαστε ενωμένοι. Τώρα πια, όμως, τίποτα δεν είναι ίδιο…