Ζέτα Θεοδωρακοπούλου

Ο μπαμπάς μου δεν είχε εκφράσει κάποια επιθυμία για να γίνω ποδοσφαιριστής, εξάλλου τον έχασα πολύ νωρίς, σε ηλικία 13 ετών. Με έπαιρνε όμως μαζί του και πηγαίναμε να δούμε…

Αν και ανήκω σε μεταγενέστερη γενιά, πρόλαβα λίγο τη “γειτονιά”. Δεν υπήρχαν τότε τόσο πολύ τα σόσιαλ, βγαίναμε, φωνάζαμε με τα παιδιά, περνούσε ο ένας κι έπαιρνε τον άλλον πόρτα-πόρτα,…

Ο πατέρας μου ήταν σφυροβόλος και, απ’ όταν ήμουν ακόμη μικρή, αρχές Δημοτικού, με έπαιρνε αρκετές φορές μαζί του στο γήπεδο. Εκείνον τον καιρό πηγαίναμε στο Καυτανζόγλειο, εξ ου και…

Με θυμάμαι μικρό παιδάκι με τη μπάλα στα πόδια, έτσι όπως γινόταν παλιά, με φτιαγμένα από εμάς ξύλινα δοκάρια κτλ. Μπορεί να είχα και κάτι μέσα μου, αλλά δεν υπήρχε…

Μια κομβική προπονητική επανάσταση ήρθε το 2003. Ήταν η περίοδος που πήγα στο Φάληρο και ανέλαβα στον σύλλογο, κάτι που αποτέλεσε μια σπουδαία προπονητική εμπειρία, η οποία απέδωσε σε πολύ…

Όταν ήμουν μικρός, παίζαμε μπάλα με τους φίλους μου στις αλάνες του Κάπο Βέρντε, από το οποίο έχω φύγει πολλά χρόνια. Μαζί με άλλο ένα παιδί, τον Βίνια, ο οποίος…

Στο τελευταίο μου άλμα, κατά τη διάρκεια του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος, κάνω την προσπάθειά μου και βλέπω ότι μετριέται 16.20, αλλά καταλαβαίνω αμέσως ότι δεν έχω κάνει τόσο. Έως τότε προηγείτο…

H κατάληψη της έβδομης θέσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού μού προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία, και μόνο με την εκεί παρουσία μου ένιωσα ως αθλήτρια ένα αίσθημα ολοκλήρωσης.…

Στην οικογένειά μου δεν υπήρχε κάποιος που να ασχολείται με τον αθλητισμό και να με παροτρύνει, είμαι η μοναδική. Και ο λόγος που ξεκίνησα το μπάσκετ ήταν ο Γκάλης. Το…

Εκείνες τις αλάνες στα Καμίνια Ηρακλείου τις έχω πεθυμήσει πολύ! Βέβαια, τώρα πια δεν υπάρχουν αλάνες. Μου έχουν λείψει όμως, ήταν και ο δικός μου τρόπος να περνάω καλά, να…