Η πυγμαχία μού έσωσε τη ζωή

Billy G 28 Μαΐου, 2025

Από μικρό παιδί μού άρεσε “το ξύλο”, έχω ζήσει και κάτω από περίεργες συνθήκες.

Το 2019 περίπου, φίλοι μου ξεκίνησαν να πηγαίνουν σε προπονήσεις πυγμαχίας, έβλεπα την πειθαρχία τους και ότι είχαν κάτι να κάνουν στη ζωή τους, ήθελα κι εγώ κάτι παρόμοιο, οπότε πήγα για δοκιμαστικό και έτσι κόλλησα με την πυγμαχία.

Μου άρεσε και το ποδόσφαιρο, αλλά είναι ένα άθλημα που πρέπει να υπάρχουν και συμπαίκτες, ενώ στην πυγμαχία έχεις να κάνεις με τον εαυτό σου και τις προπονήσεις, την προετοιμασία, στο ρινγκ είσαι επίσης μόνος σου, ό,τι δηλαδή περνάς, το περνάς μόνος.

Επειδή είμαι και ράπερ, έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν ομοιότητες στα συναισθήματα που έχω, όταν ραπάρω και όταν είμαι πάνω στο ρινγκ.

Όταν κάποιος από το κοινό ενθουσιάζεται και τραγουδάει απ’ έξω τα κομμάτια σου, σου προξενεί ένα ιδιαίτερο συναίσθημα. Αντίστοιχα, στην πυγμαχία, όταν πανηγυρίζουν και φωνάζουν το όνομά σου, νιώθεις ενθουσιασμό, ότι πασάρεις κάτι στον κόσμο.

Από την άλλη, το μεγαλύτερο στρες το ζω πάνω στο ρινγκ, εκεί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να εκτεθείς, να βρεθείς νοκ άουτ και να μην σηκωθείς, ενώ στο stage δεν έχεις κάτι να φοβάσαι, πάρα μόνο να… γλιστρήσεις και να πέσεις. Ακόμα και αν ξεφύγει η φωνή σου, υπάρχουν λύσεις, βάζεις πχ πλέι μπακ.

Αναμφισβήτητα, μεταξύ των δυο η πυγμαχία είναι πιο απαιτητική. Αν χάσεις δυο-τρεις μέρες προπόνησης, μένεις πίσω σωματικά, στην αντίληψη, σε όλα. Στην πίστα απλώς πρέπει να τραγουδήσεις σωστά. Και, για να είμαι ειλικρινής, η πυγμαχία με ενθουσιάζει περισσότερο.

Το άθλημα αυτό μάλιστα με ξέμπλεξε από όλα αυτά που πέρασα τα προηγούμενα χρόνια. Κάποτε έβγαινα έξω κι έπινα αλκοόλ και διάφορες ουσίες. Έχω φυλακιστεί τρεις φορές για κλοπές και ξυλοδαρμούς, ήμουν πάντα ένα aggressive παιδί και ζούσα στα άκρα. Πλέον έχω κίνητρο και στόχο, ο αθλητισμός σε βοηθάει να βάζεις όρια στον εαυτό σου, να αυτοσυγκρατείσαι, να ελέγχεις την δράση σου, ξέροντας τι είναι σωστό και τι είναι λάθος.

Το άθλημα σε κάνει να πειθαρχείς, να είσαι εκεί, αφοσιωμένος και συγκεντρωμένος. Πηγαίνεις κάθε μέρα, έχεις ένα πρόγραμμα, ξέρεις τι να κάνεις, προπονείσαι σκληρά και, όταν έρθει η στιγμή και ανέβεις στο ρινγκ να αντιμετωπίσεις τον αντίπαλό σου, δεν έχεις να φοβάσαι πολλά. Το μόνο που φοβάσαι είναι να μην εκτεθείς.

Εξαρχής ασχολήθηκα με την επαγγελματική πυγμαχία και έχω προσδοκίες να μου αποφέρει χρήματα, αλλά στην Ελλάδα οι πληρωμές δεν είναι τέτοιες που να μπορούν να σε εξασφαλίσουν, πρέπει να κάνεις και άλλη δουλειά για να τα βγάλεις πέρα. Θα ήταν πολύ καλό να υπήρχαν κάποιοι χορηγοί για να βοηθηθείς οικονομικά, γιατί δεν βγαίνει αλλιώς.

Έχω λοιπόν και μια δισκογραφική εταιρεία, τη Sweet Violence, και προωθώ μουσική στις ψηφιακές πλατφόρμες. Δεν προωθώ μόνο τη δική μου μουσική, υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που έχουν υπογράψει συμβόλαια μαζί μου και προωθώ και τη δική τους, ενώ στη διανομή συνεργαζόμαστε και με τη Sky Vector του Θανάση Αντετοκούνμπο.

Όταν ξεκίνησα να ραπάρω, δεν είχα ανεβάσει κάποιο κομμάτι μου στο Youtube ή το Spotify, αλλά μέσω κοινών φίλων έτυχε να ακούσει ο Θανάσης τα τραγούδια μου. Με κάλεσε και μου έκανε μια πρόταση, «θες να συνεργαστείς μαζί μου, να υπογράψεις εσύ ως καλλιτέχνης στη δισκογραφική μου;». Του είπα «εννοείται» κι έτσι ξεκίνησα και σε αυτόν τον τομέα.

Στη συνέχεια υλοποίησα κι εγώ την ιδέα του, δημιούργησα κι εγώ μια εταιρεία με τέσσερα-πέντε παιδιά που τραγουδούσαν ωραία, τον κολλητό μου και τρεις ξένους, και έκανα ακριβώς το ίδιο. Το παρουσίασα στον Θανάση, έμεινε έκπληκτος και είπε ότι θα υπογράψει και για την εταιρεία μου. Είμαι ευγνώμων για όλο αυτό!

Χρήματα όμως έχω βγάλει και από τις νίκες μου ως επαγγελματίας πυγμάχος, δόξα τω Θεώ, πάνε καλά οι διοργανώσεις, αλλά θα ήθελα το κάτι παραπάνω και θα το κυνηγήσω. Το 2024 κέρδισα στο Medusa Boxing Series, μου έκαναν και την απονομή, ήταν όλα πολύ ωραία. Ο αντίπαλος ήταν από την ίδια σχολή με εμένα, την Perseas Boxing Club, οπότε ήξερα πώς παίζει και δεν είχα άγχος, δεν ανησυχούσα και ήμουν πολύ ψύχραιμος.

Γενικά, έχω δεχτεί θετικά σχόλια, θετικές αντιδράσεις αλλά και σεβασμό προς αυτό που κάνω και αυτό που είμαι, μαύρος Έλληνας πυγμάχος, θέαμα που είναι μεν πρωτόγνωρο, αλλά αρέσει στο κοινό.

Η μητέρα μου δεν μπορεί να με βλέπει να αγωνίζομαι, να τρώω αλλά και να ρίχνω μπουνιές, βέβαια χαίρεται κι ακούω τα καλύτερα απ’ το στόμα της, όταν νικάω, ενώ στον πατέρα μου αρέσει πάρα πολύ και με θαυμάζει.

Είμαι δυνατός, έχω πολύ δυνατές μπουνιές και πάρα πολύ δυνατό κροσέ, δολοφονικό, το αριστερό είναι deadly. Ίσως έχω μειονέκτημα στην άμυνα, κατεβάζω λίγο τα χέρια, αν και το έχω διορθώσει, ενώ πολλές φορές μπορεί και να τρώω τσάμπα μπουνιές.

Πάνω στο ρινγκ υπάρχουν σκέψεις, πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος, να είσαι κλειστός, να είναι σωστή η στάση του σώματός σου, να μην εκτεθείς στον κόσμο. Αν δεν είσαι καλά προετοιμασμένος, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να φας κανένα “μπουνίδι”, να ξαπλώσεις και να εκτεθείς μπροστά σε όλους, τους φίλους σου, τους γονείς σου, την κοπέλα σου, και είναι κρίμα, ειδικά εάν έχεις δουλέψει τόσο σκληρά.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση πάντως, εγώ προσεύχομαι πάντα, είτε πριν μπω στο ρινγκ είτε πριν βγω από το σπίτι μου.

Προπονητής μου είναι ο Μανώλης Λαβδάκης, αυτός μου έμαθε τι εστί πυγμαχία, η οποία αποτελεί κάτι που μαθαίνεται κάθε μέρα, δεν είναι μόνο άθλημα, είναι πειθαρχία, είναι τρόπος ζωής και σκέψης. Ο κόουτς είναι ένας σπάνιος άνθρωπος, από τις συζητήσεις που κάνουμε τα κρατάω όλα και θα ‘θελα πολύ να του μοιάσω, όταν φτάσω στην ηλικία του.

Ενώ και η Χριστίνα Λιναρδάτου είναι ένα άτομο που σέβομαι πάρα πολύ. Έχει καταφέρει τόσα πολλά, έχει παίξει σε στάδιο με πάνω από 70.000 θεατές, έχει κερδίσει παγκόσμιους τίτλους, είναι παγκόσμια αναγνωρίσιμη, παρόλ’ αυτά στην Ελλάδα, ενώ θα έπρεπε να την ξέρουν όλοι και να τη θαυμάζουν, δεν της αναγνωρίζονται όσα έχει καταφέρει και βλέπω μια αντιμετώπιση που δεν της αρμόζει. Εγώ πάντως το μόνο που έχω να της πω είναι ένα μεγάλο μπράβο!

Όνειρο της ζωής μου είναι να ανοίξω ένα γυμναστήριο, να μαζέψω παιδιά του δρόμου που είναι μπλεγμένα και να τους δείξω τι όμορφο πράγμα είναι η γυμναστική και πόσο μπορεί να επωφεληθεί η ζωή τους από αυτήν. Θέλω να αλλάξω ζωές ανθρώπων, παιδιών και εφήβων!