Ειρωνεία. Πιο άβολη, αμήχανη στιγμή του σε δυόμισι δεκαετίες καριέρας θεωρεί εκείνο το πρωινό στο ξενοδοχείο, όταν τον έπιασαν εξαπίνης οι βετεράνοι συμπαίκτες του στο Τορόντο και τον έβαλαν με το ζόρι να τραγουδήσει.
Αντί να αλείφει βούτυρο σε ψωμί, ο ρούκι από το Πουέρτο Ρίκο βρέθηκε να εξασκεί τις φωνητικές του χορδές. Πώς να πει «όχι» σε ολόκληρο Χακίμ Ολάζουον, στον επίσης βετεράνο Αντόνιο Ντέιβις, στον νεαρό ακόμα Βινς Κάρτερ; Δεν ήταν προετοιμασμένος. Βασικά, ήταν ψαρωμένος. Και δεν απέδωσε καλά.
Τελειομανής, έφερε βαρέως για καιρό εκείνο το ατυχές δίλεπτο σε μια εξωαγωνιστική περίσταση των Ράπτορς. Άλλωστε δεν βρέθηκε για πολύ περισσότερο πάνω σε παρκέ στους αγώνες τους. Στα επόμενα χρόνια, ο Κάρλος Αρόγιο απόλαυσε ικανότατο χρόνο συμμετοχής σε (άλλους) έξι συλλόγους του ΝΒΑ.
Α, έγινε και τραγουδιστής. Πλέον ένας από τους διασημότερους της ρεγκετόν.
Ακόμα και με αθλητική περιβολή, ο ρυθμός ήταν το στοιχείο που τον χαρακτήριζε. Τον έδινε στις ομάδες του ως καλός πόιντ γκαρντ, τον εξέπεμπε με το φαντεζί παιχνίδι του. Ένας δαιμόνιος κοντός, με τις αγαπημένες του ραχιαίες ντρίμπλες. Τις αλλαγές κατευθύνσεως, τις προσποιήσεις και τις no look πάσες, τα καλάθια με ντράιβ αλλά και με μακρινά τρίποντα.
Από τους αγαπημένους συμπαίκτες του ΛεΜπρον Τζέιμς στο Μαϊάμι, πρωτοπαλίκαρο του Εργκίν Αταμάν στην Τουρκία, ηγέτης της Εθνικής του Πουέρτο Ρίκο σε πάμπολλες διοργανώσεις. Με τα μετάλλιά του, ακόμα και Χρυσά, με τις ατομικές του διακρίσεις σε Ολυμπιακούς και Παγκόσμια.
Τον είδαμε κάποια χρόνια στην Ευρωλίγκα, τον έβλεπαν πολύ περισσότερο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και δη στο ΝΒΑ. Αυτός δεν έβλεπε κανέναν από μικρός. Μικρός και στο δέμας. Αδύνατος μα επ’ ουδενί αδύναμος. Ιδίως ψυχικά. Συγχρωτίστηκε με ορισμένους από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών, έλαβε εγκώμια και αναγνώριση. Και συνεχίζει, στον ρυθμό μιας χορευτικής μουσικής. Και της αγαπημένης του Εθνικής.
Ιούλιος 2008: Ο Κάρλος Αρόγιο με τη φανέλα του Πουέρτο Ρίκο κόντρα στους Βασιλόπουλο, Τσαρτσαρή και Σπανούλη, σε αναμέτρηση με την Ελλάδα στο Προολυμπιακό τουρνουά / Photo by: INTIME.
Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις…
Πρώτος δάσκαλος (αν και… κυριολεκτικά δασκάλα ήταν η μητέρα του) ο πατέρας του. Δικηγόρος αλλά και μέτοχος στην τοπική ομάδα στο Φαγιάρδο. Εκεί, στο ανατολικό άκρο του Πουέρτο Ρίκο, ο Κάρλος Αλμπέρτο Αρόγιο Μπερμούδες έρχεται στον κόσμο στις 30 Ιουλίου του 1979. Ξεκινάει να παίζει πέντε ετών μπάσκετ, είναι και επιφορτισμένος να δίνει νερά στους παίκτες κατά τα τάιμ άουτ.
Με τον… κατά 30 δευτερόλεπτα μεγαλύτερο δίδυμο αδερφό του αρχίζουν να ξημεροβραδιάζονται και σε ανοιχτά γήπεδα άλλων γειτονιών. Ο Μπέρτι (εκ του Αλμπέρτο) κάποια στιγμή το γυρίζει στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Για τον Καρλίτο υπάρχει ένα και μόνο παιχνίδι. Το μπάσκετ.
Περνάει η εποχή που παριστάνει τον Μάικλ Τζόρνταν και τον Μάτζικ Τζόνσον, αντιλαμβάνεται πως μπορεί να γίνει και ο ίδιος επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Να παίξει στις ΗΠΑ. Γιατί όχι και στο ΝΒΑ. Όντως, φεύγει για το Τόμασβιλ της Τζόρτζια και το Λύκειο Μπρούκγουντ.
Μαζί του κι ο Μπέρτι, ο οποίος στις δύο βδομάδες τα παρατάει και γυρίζει στο νησί τους. Το δίδυμο αδερφάκι του μένει, ζει δίχως πρόβλημα με μια οικογένεια εκεί και… επίσης δίχως πρόβλημα μοιράζει 30άρες και διψήφιο αριθμό ασίστ στα παιχνίδια του.
Διάφοροι σκάουτερ έχουν σημειώσει το όνομά του και η επιστροφή του στα πάτρια εδάφη, όπου έχει ξεκινήσει να αγωνίζεται σε ανδρικό επίπεδο από τα 16 του, αποδεικνύεται βραχύβια. Πάει κολέγιο στο Φλόριντα Ιντερνάσιοναλ (FIU) και σπάει σχεδόν κάθε ρεκόρ στην ιστορία του άσημου πανεπιστημιακού προγράμματος.
Τα καλοκαίρια παίζει στην πατρίδα του και από τα 19 του έχει συμπαίκτη στους Κανγκρεχέρος Ντε Σαντούρσε τον Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ. Το παιδικό του ίνδαλμα, βετεράνο πια ψηλό, που μόλις έχει επιστρέψει από την ελληνική του περιπέτεια στον Γυμναστικό Λάρισας, το Ηράκλειο, τον Άρη. Άλλα διδάγματα από το «ζιζάνιο»…
Παίρνει αμάξι, δεν χρειάζεται άλλο οι γονείς του να τον πηγαινοφέρνουν εναλλάξ 45 λεπτά απόσταση στο Σαν Χουάν. Παίρνει, αναπόφευκτα, και τον δρόμο για τις ΗΠΑ. Για τα καλά τούτη τη φορά. Κι ας μην επιλέγεται στο ντραφτ. Το ΝΒΑ τον περιμένει.
Υπογράφει στους Ράπτορς, ξεπερνάει την απογοήτευση από το κόψιμό του τον Ιανουάριο του 2002 και μέσω Ισπανίας (μια και η Μπασκόνια , η οποία … διαχρονικά έχει τρομερό σκάουτινγκ στην αμερικανική ήπειρο, τον κάνει δικό της για λίγες εβδομάδες) κλείνει τη σεζόν στο Ντένβερ.
Στους Νάγκετς ακούει με προσοχή ό,τι έχει να του πει ο Τιμ Χάρνταγουεϊ (ο Σίνιορ), στα τελειώματα της μεγάλης του καριέρας. Στην offseason δοκιμάζεται και βάζει τζίφρα στους Τζαζ. Εκεί κι αν θητεύει δίπλα σε ιερό τέρας… Πετυχαίνει τον 40άρη Τζον Στόκτον στην τελευταία του χρονιά στα παρκέ. Και την επίσης γεροντάρα Μαρκ Τζάκσον! Έρχεται από πίσω τους, ιδρώνει αραιά και πού. Αναγνωρίζει ωστόσο από την πρώτη στιγμή πόσο τυχερός είναι που δουλεύει στην καθημερινότητά του με τέτοιες φυσιογνωμίες.
Ο Κάρλος Αρόγιο με τη φανέλα των Γιούτα Τζαζ / Photos by: Eurokinissi (EPA).
Ο μαχητής τού παραλίγο
Ειδικά από τον Στόκτον, έναν από τους καλύτερους πλέι μέικερ όλων των εποχών, μαθαίνει να κοντρολάρει τον ρυθμό. Να τον παγώνει, όταν χρειάζεται. Να ξεχύνεται στο αγαπημένο του ανοιχτό γήπεδο και να κάνει τα κόλπα του, όταν πρέπει. Και μόνο όταν πρέπει. Επιπλέον, δασκαλεύεται να μην τον παίρνει από κάτω με μία ή δύο κακές φάσεις. Ακόμα και… πέντε.
Στο ντεμπούτο του στο ΝΒΑ, σε ένα ματσάκι του Τορόντο με το Ορλάντο, είχε μπει για οκτώ λεπτά προς το τέλος και δέχτηκε πέντε συνεχόμενα καλάθια από τον προσωπικό του αντίπαλο, τον Τρόι Χάντσον. Αναρωτιόταν για μέρες αν όντως μπορεί να σταθεί στην καλύτερη λίγκα του πλανήτη. Αν είχε κάνει καλά να ριχτεί στα βαθιά από μικρός, αντί πχ να πάει στην Ευρώπη.
Κομμένες μαχαίρι οι δεύτερες σκέψεις. Ο γκαρντ των 188 εκατοστών δουλεύει σα σκύλος στην… προπαρασκευαστική του σεζόν στο Σολτ Λέικ Σίτι και το 2003, όταν ο Στόκτον αποσύρεται και ο Τζάκσον αποχωρεί από τη Γιούτα (για να αποσυρθεί δαύτος λίγο αργότερα, στο Χιούστον), γίνεται βασικός. Ο κόουτς Τζέρι Σλόαν τον πιστεύει, ο ίδιος ο παίκτης από το τροπικό νησί της Καραϊβικής περιέργως νιώθει άνετα στο παγωμένο Σολτ Λέικ Σίτι. Είναι και δασκαλεμένος καταλλήλως από τον παλιό παίκτη των «Μορμόνων», τον Ορτίθ…
Καταγράφει μέσους όρους 12.6 πόντων και 5 ασίστ, ουσιαστικά γίνεται και με τη (στατιστική) βούλα παίκτης ΝΒΑ. Στεριώνει πια εκεί, απλώς, να, πάντα θα έχει πισωγυρίσματα.
Εκεί που θα δείχνει να κάνει το βήμα παραπάνω, θα προσγειώνεται σε μικρότερο ρόλο και χρόνο.
Με τον “διόσκουρο” του Στόκτον, τον Καρλ Μαλόουν δηλαδή, να την έχει κάνει επίσης (για Λ.Α. και μια τελευταία -ανεπιτυχή- προσπάθεια να φορέσει δαχτυλίδι), όλοι περιμένουν τη Γιούτα να πατώσει. Κι όμως, ο Αρόγιο ως καθοδηγητής την φτάνει μια νίκη μακριά από τα πλέι οφ. Παραλίγο…
Την επόμενη περίοδο ο Πορτορικανός επιστρέφει στον πάγκο ως αναπληρωματικός και τον Ιανουάριο του 2005 στέλνεται στο Ντιτρόιτ. Παίζει ακόμα λιγότερο, διότι αμυντικός εξολοθρευτής δεν ήταν ποτέ και ο Λάρι Μπράουν προτιμά τέτοιους παίκτες, μα φτάνει μια νίκη μακριά από τον τίτλο! Οι Σπερς τον κατακτούν στον έβδομο τελικό. Παραλίγο…
Με την έλευση του Φλιπ Σόντερς στον πάγκο αναβαθμίζεται, αλλά μόνο πρόσκαιρα. Η… συνηθισμένη πια αλλαγή περιβάλλοντος μεσούσης μιας περιόδου τον φέρνει το 2006 στο Ορλάντο της Φλόριντα. Της πιο κοντινής πολιτείας των ΗΠΑ στο Πουέρτο Ρίκο. Ζεσταίνεται και αγωνιστικά. Νικηφόρο σερί οκτώ αγώνων η νέα παρέα του, ο ίδιος (έχει) διψήφιο μέσο όρο πόντων. Φυσικά, για λίγο (τέσσερεις νίκες) οι Μάτζικ δεν συνεχίζουν στην ποστ σίζον.
Ο Κάρλος Αρόγιο με τις φανέλες των Ντιτρόιτ Πίστονς (στο πλευρό του Λάρι Μπράουν) και των Ορλάντο Μάτζικ.
Βασιλιάς… του Αταμάν
Βήμα μπρος, βήμα πίσω. Κρύο-ζέστη και τούμπαλιν. Λίγα πράγματα το 2006-2007, βασικός σε 20 αγώνες το 2007-2008. Ώρα για Ευρώπη. Για Ισραήλ, τέλος πάντων. Συμφωνεί για τρία χρόνια με τη Μακάμπι, με συμβόλαιο που προβλέπει 7.5 εκατ. δολάρια καθαρές αποδοχές!
Κλασικός γκαρντ (για τον Πίνι) Γκέρσον, βάζει 15.3 πόντους και κατακτά το Πρωτάθλημα ως MVP των τελικών. Στην πιο γεμάτη ευρωπαϊκή του εμφάνιση, σκορπίζει με 20-5-5 τον χρυσοποίκιλτο Ολυμπιακό των Τσίλντρες, Βούιτσιτς, Παπαλουκά, Τεόντοσιτς και δεν συμμαζεύεται.
Είναι για πρώτη φορά σταρ έξω από τη χώρα του. Τον έχουν υποδεχτεί πάνω από χίλιοι τσαρόβ (κίτρινοι) στο αεροδρόμιο, μαθαίνει να συμβιώνει με τους πέντε πράκτορες της Μοσάντ σε κάθε πτήση, με τα ελικόπτερα από πάνω και τα αστυνομικά οχήματα από… πίσω σε κάθε οδική μετακίνηση της «ομάδας του λαού». Το διασκεδάζει αναγκαστικά, λέει στον εαυτό του πως παίζει σε ταινία.
Παίζει και στο Μαϊάμι, στην πιο διασκεδαστική του (διετή) περίοδο στο ΝΒΑ. Πίσω στη Φλόριντα, ακόμα πιο κοντά στην πατρίδα. Έχει και σπίτι πλέον εκεί, πηγαίνει τρέχοντας, όταν καλείται για μη εγγυημένο συμβόλαιο. Μοιράζεται το “1” με τον Μάριο Τσάλμερς (ΑΕΚ, Άρης πολύ αργότερα), βγάζει τη σεζόν με τη δεύτερη οικονομικότερη αναλογία στις ασίστ προς λάθη. Πίσω μονάχα από τον Κρις Πολ.
Το θέρος του 2010 έρχεται ο «βασιλιάς». Ο ΛεΜπρον Τζέιμς, μαζί με τον Κρις Μπος. Δημιουργούνται οι «Big Three» με τον αρχηγό Ντουέιν Γουέιντ και βασικός στο “1” είναι ο Αρόγιο! Εντάξει, και στο “2”. Ο «King» κατεβάζει συχνά την μπάλα και στήνει τα περισσότερα plays, ο Κάρλος δέχεται την μπάλα για να σουτάρει και το κάνει με 44% στα τρίποντα.
Ο Κάρλος Αρόγιο με τις φανέλες των Μακάμπι Τελ Αβίβ και των Μαϊάμι Χιτ.
«Είναι ένας αληθινός πόιντ γκαρντ, ξέρει ανά πάσα στιγμή τι πρέπει να κάνει», του επιδαψιλεύει έπαινο και τον… αποκαθιστά παρόλ’ αυτά στο “1” ο ΛεΜπρον.
Η κατάληξη της σεζόν; Γιατί να επαναλαμβανόμαστε; NBA finals και παραλίγο τίτλος. Στο 4-2 των Μάβερικς, τον μονάκριβο δικό τους. Πάντως ο Αρόγιο δεν είναι κει. Έχει μετακομίσει προς το τέλος της περιόδου στη Βοστώνη, όπου τον εγκωμιάζει ο κόουτς Ντοκ Ρίβερς για ένα σύστημα της ομάδας που “έτρεξε” ο νεοφερμένος πλέι μέικερ σε επίσημο ματς, ενώ δεν του το είχε δείξει στις προπονήσεις.
Δεύτερο πέρασμα του Ατλαντικού προς τα μέρη μας τον Δεκέμβριο του 2011, βασιλιάς της Τουρκίας ο Πορτορικανός. Και του Εργκίν Αταμάν. Από τότε έστηνε τις ομάδες του γύρω από εκρηκτικούς γκαρντ ο εν συνεχεία τεχνικός του Παναθηναϊκού. Δίνοντάς τους ελευθερίες, αφήνοντάς τους να… πεθάνουν πάνω στο παρκέ. Αν του ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη ο Αρόγιο;
Μέσα σε πέντε μήνες συνεργασίας στην Μπεσίκτας, πήραν Πρωτάθλημα, Κύπελλο και EuroChallenge. Με 15 πόντους και 8 ασίστ του Πορτορικανού στον Τελικό κόντρα στη Σαλόν των νεαρών Μάλκολμ Ντιλέινι και Ζοφρέ Λοβέρν. Τρεις κούπες, από τις τέσσερεις μεγάλες (συν ένα Πρωτάθλημα δηλαδή το μακρινό 1975) που έχει σε ολόκληρη την ιστορία της η Μπεσίκτας!
Και επειδή του αρέσουν τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα του Αρόγιο, μαντέψτε: στα μέσα της επόμενης περιόδου (Ιανουάριο του 2013) υπογράφει στη Γαλατασαράι. Στην οποία έχει πάει προπονητής ο Αταμάν! Με την οποία ο έναν χρόνο νωρίτερα MVP των τουρκικών τελικών κατακτά ξανά το Πρωτάθλημα! Από το 1990 είχε να το πάρει η «Γαλατά», δεν το πήρε ποτέ ξανά έκτοτε…
Ιανουάριος 2015: Ο Κάρλος Αρόγιο με τη φανέλα της Γαλατασαράι σε εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Ερυθρό Αστέρα για τη Euroleague / Photo by: INTIME.
Ολυμπιακός κύκλος 20 ετών
Έχοντας “υπογράψει” στο μεταξύ άλλη μια νίκη επί του Ολυμπιακού (του Γιάννη Σφαιρόπουλου) στην Ευρωλίγκα, σημειώνοντας 24άρα, ο Αρόγιο υπογράφει το 2015 στην Μπαρτσελόνα. Επικρατεί πάλι των Πειραιωτών (ως ρεζέρβα πια του Τόμας Σατοράνσκι), γνωρίζει άδοξο αποκλεισμό στα πλέι οφ από τη Λοκομοτίβ Κουμπάν του Γιώργου Μπαρτζώκα (και του Ντιλέινι, βεβαίως-βεβαίως), γυρίζει στα μέρη όπου λατρεύεται και σταματάει στα 40 του το 2019.
Λατρεύεται, επειδή ως ηγετική φυσιογνωμία του Πουέρτο Ρίκο έχει κατακτήσει δώδεκα μετάλλια σε διοργανώσεις της ηπείρου του (Παναμερικανικοί, FIBA AmeriCup, Centrobasket κ.ά.), εκ των οποίων τα πέντε Χρυσά. Ακόμα περισσότερο επειδή είναι σταθερά παρών και καυτός στις πιο μεγάλες και σημαντικές διοργανώσεις του πλανήτη.
Με παρτενέρ τον κορδελάκια σούτινγκ γκαρντ, Λάρι Αγιούσο (που είδαμε και στον Ιωνικό Νέας Φιλαδελφείας), και πιο μετά τον Τζέι Τζέι Μπαρέα της ακόμα μεγαλύτερης θητείας στο ΝΒΑ, ο Αρόγιο έχει βγάλει Μουντομπάσκετ με 21.2 πόντους (τέταρτος καλύτερος σκόρερ το 2006), έχει βγάλει νοκ άουτ μέχρι και την Team USA.
Η πρώτη ήττα της Εθνικής των ΗΠΑ με επαγγελματίες του ΝΒΑ σε Ολυμπιακούς Αγώνες λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα. Το 2004, με θύτη το Πουέρτο Ρίκο και τελικό σκορ το απίστευτο 92-73 στο κλειστό του Ελληνικού. Οι διάφοροι Τζέιμς, Γουέιντ (προτού σμίξουν όλοι μαζί στο Μαϊάμι), Άντονι, Άιβερσον και Ντάνκαν αδυνατούν να σταματήσουν τον κοντό των 24 πόντων με 7 τελικές πάσες και 4 κλεψίματα. Στις δύο τελευταίες στατιστικές κατηγορίες τερματίζει δεύτερος στο τουρνουά, πίσω μόνο από τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και τον Θοδωρή Παπαλουκά αντιστοίχως. Με τις λέιζερ πάσες του κάνει μάγκα μέχρι και τον 41χρονο πια Πικουλίν Ορτίθ –σε μία ακόμα ενδοξότερη συνεργασία τους.
Αύγουστος 2004: Ο Κάρλος Αρόγιο με τη φανέλα του Πουέρτο Ρίκο κόντρα στις ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες / Photos by: INTIME – Eurokinissi (Action Images).
Εν έτει 2024 τον γύρο του κόσμου κάνει η εικόνα του Αρόγιο να “σπάει”. Να ξεσπά σε κλάματα στην αγκαλιά του διαδόχου του, Χοσέ Αλβαράντο, με τη λήξη του Τελικού στο Προολυμπιακό τουρνουά του Σαν Χουάν. Νίκη -και- επί της Λιθουανίας, επιστροφή σε Ολυμπιακούς μετά από 20 χρόνια. Μετά από εκείνους της Ελλάδας.
Ο τότε ήρωας (της έκτης εν τέλει θέσης) μέσα στις τέσσερεις γραμμές είναι πια ο τιμ μάνατζερ των «12 magnificos».
Είναι πρωτίστως, για τους πιο πολλούς φαν του, ο τραγουδιστής του διεθνούς χιτ «Baila Reggaeton» και άλλων ανυπόφορων επιτυχιών αυτής της μίξης χιπ-χοπ με ρέγκε, για την προέλευση της οποίας ερίζουν οι Παναμέζοι με τους Πορτορικανούς. Την αγάπη για τη μουσική την έχει πάρει επίσης από τον μπαμπά του, ο οποίος άκουγε φανατικά Φιλ Κόλινς, Λάιονελ Ρίτσι και άλλους γλυκανάλατους ποπ αστέρες.
Ο υιός Αρόγιο έκανε ένα πέρασμα και από την ταινία «Επιχείρηση Μπίρα» με τους Ζακ Έφρον και Ράσελ Κρόου. Ποιος ξέρει αν έχει στα σκαριά και την πραγματοποίηση καριέρας στον κινηματογράφο…
Σε εκείνα τα ταξίδια με τη Μακάμπι, συνοδεία κάθε λογής πρακτόρων, φανταζόταν να συμμετέχει σε κάποια από τις ταινίες «Mission: Impossible». «Αδύνατη αποστολή», όχι μόνο στα γήπεδα του μπάσκετ, δεν υπάρχει γι’ αυτό το διαόλι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Χοσέ «Πικουλίν» Ορτίθ: Το αστέρι στη φθαρμένη σημαία