Το μυαλό του ήταν γεμάτο εικόνες. Σκηνές από το παρελθόν, στιγμές που ζούσε στο «τώρα», αλλά και εικόνες που φανταζόταν από παιδί για το μέλλον που ονειρευόταν. Κάποιες από αυτές…
Όταν είσαι μικρός, όλοι σού φαίνονται μεγάλοι. Πολλές φορές με έναν τρόπο ασαφή κι απροσδιόριστο, αφού αυτό το ακατέργαστο σφουγγάρι που έχεις για μυαλό δεν έχει ακόμη θέσει σαφή όρια…
Ίσως ακουστεί κλισέ αυτό που θα πω, αλλά για μένα το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής κι όχι μόνο ένας αγώνας που παίζεται μέσα στο παρκέ. Είναι οι εμπειρίες μου. Οι…
Οι κλειστές πόρτες της παιδικής ηλικίας του ήταν άλλες φορές λυτρωτικές και άλλες έμοιαζαν μελαγχολικά κλειδαμπαρωμένες. Αισθανόταν ακόμη και μέσα στο σπίτι του ότι δεν γνώριζε τι θα συναντήσει στην…
Τα αγγλικά του ήταν ούτως ή άλλως σκουριασμένα. Άκουγε, ήξερε να μιλήσει, όμως δεν ήταν πολλές φορές που επέλεγε να ξεστομίσει ό,τι σκεφτόταν, σε αυτή τη γλώσσα. Σε εκείνη την…
Επρόκειτο να ήταν η πρώτη μέρα της ενήλικης ζωής μου. Η πρώτη φορά ζώντας μόνη μου και παίζοντας μπάσκετ στο εξωτερικό. Έγινε, ωστόσο, η πρώτη μέρα της νέας, δεύτερης ζωής…
It was supposed to be the first day of my grown-up life. My first time alone, playing basketball abroad. It became the first day of my new, second life, though……
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έλεγα ιστορίες. Είμαι άνθρωπος της αφήγησης και τα εγγόνια μου θα υποφέρουν! Αυτό έκανα και με τον γιο μου, Βασίλη, ειδικά όσο έβλεπα ότι θέλει…
Η πρώτη εντύπωση, η παρθενική ανάμνησή του τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο νέο σχολείο του, δεν ήταν το ψηλό κτίριο. Του έμεινε στο μυαλό εκείνη η «θάλασσα»…
Σκέφτεται συχνά πόσο μισεί τα κλισέ. Ωστόσο, ξέρει επίσης πολύ καλά, μέσα της, ότι θα ήθελε να ακούσει έστω μία φορά εκείνη τη χιλιοειπωμένη ερώτηση του «πώς αισθάνεσαι, ως πρωταθλήτρια;».…