ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

«Η τύχη οδηγεί τα βήματά μας. Βλέπεις εκεί, φίλε μου, Σάντσο Πάντσα, τριάντα, ίσως και λιγότερους, τεράστιους γίγαντες που ενάντιά τους θα πολεμήσω»; «Μα ποιους γίγαντες;», ρώτησε απορημένα ο Σάντσο.…

Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση, κάθε καλοκαίρι (εντάξει, και Σεπτέμβρη), είναι εκεί. Αυτός και το βιβλίο του. Που τον συντροφεύει ανάμεσα στις συνεχείς αγωνιστικές υποχρεώσεις, μακριά συνήθως από τη χαρτοπαιξία και…

Στον τάφο του Τζίμ Μόρισον στο Παρίσι υπάρχει η ελληνική επιγραφή «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ». Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν είναι αυτό που σκέφτεται ο καθένας σε πρώτη ερμηνεία. Η…

Όταν ήμουν 15 ετών, ο αδερφός μου έπαιζε στον Ορφέα Ηλιουπόλεως, ομάδα της Θεσσαλονίκης, στην οποία τότε βρισκόταν ο Γιώργος Καμπερίδης, φοβερός δάσκαλος-προπονητής. Μια μέρα που πήγαμε με τον πατέρα…

Ξεπροβάλλουν ανάμεσα στις καταπράσινες πυκνές φυλλωσιές σαν λαμπερές σφαίρες. Θα τα δεις και -ιδίως την άνοιξη- θα τα μυρίσεις όπου σταθείς κι όπου βρεθείς στην Ανδαλουσία και ειδικά στη Σεβίλλη,…

Οι Ιταλοί μελωδικά, όπως σχεδόν κάθε τι, το απέδωσαν με μια καινοφανή στην γλώσσα τους λέξη, της οποίας η γέννηση ανάγεται στις αρχές του 16ου αιώνα: «sprezzatura». Η ευκολία, σχεδόν στα…

Δεν είναι και το πλέον ενισχυτικό για ένα κείμενο το ξεκίνημα με κλισέ. Αφενός όμως δικαιολογείται, όταν πρόκειται για τον πλέον συνηθισμένο, ordinary που λένε και οι αγγλοσάξονες, τύπο του…

Αποτυχία ναι, καταστροφή όχι. Είναι ένα κείμενο που ήθελα να γράψω αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα με τη Γεωργία. Το έγραψα τελικά, λιγότερο από 24 ώρες αργότερα κι αφού…

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό 1.000 κατοίκων, το Καρβουνάρι Θεσπρωτίας, λίγο έξω από την Πάργα. Στα 14 μου ξεκίνησα να παίζω στην ομάδα του χωριού μου. Μέχρι τότε,…

Τελευταία Κυριακή του Μαρτίου το 1966 στην Πλέβλια, μια μικρή πόλη στο βόρειο τμήμα του Μαυροβουνίου, στα όρια των συνόρων με τη Σερβία. Τότε η Γιουγκοσλαβία ήταν ακόμη ενωμένη, δεν…