TOP STORIES

Η πρώτη ανάμνηση που έχω από τον Αντώνη είναι απ’ όταν ήταν 16 χρόνων, σε τίτλο που ανέφερε “ο πλέι μέικερ του 2000”. Μη γελάς. Έτσι συστήθηκε στο πανελλήνιο, από…

For all you stat-freaks out there, let me remind you that in Bologna I scored 63. I had 24 made out of 28 shots and 15 out of 18 foul shots. That efficiency was my main concern. All I cared was to win and have a high shooting percentage. I didn’t care if I score 10 or 30. I wanted to do it with the less possible shots.

«Μην πασάρεις. Μην πασάρεις. Συνέχισε να σουτάρεις τη γ….. μπάλα!». Τα λόγια του Ζέλικο είναι ακόμη μέσα στο κεφάλι μου. Είναι σαν να τον έχω πάλι δίπλα μου στα αποδυτήρια…

Melodies. Melodies are always on my mind. The sound of them, all the time. Salsa and bachata. Bachata and salsa. They never stop.

Το να παίζεις μπάσκετ στην Κούβα είναι πολύ δύσκολο. Δεν σε ξέρει κανείς. Αλλά όταν παίζεις εκεί αυτό το άθλημα, το κάνεις με αληθινό πάθος. Δεν παίζεις για τα λεφτά ή κάτι άλλο. Παίζεις για την αγάπη σου.

Έχουν περάσει σχεδόν δώδεκα χρόνια από τότε που αποσύρθηκα από την ενεργό δράση στο άθλημα το οποίο ερωτεύτηκα. Τότε, λοιπόν, θα μπορούσες να πεις ότι -όντως- η ζωή ήταν ένας αγώνας ή μάλλον -για να ακριβολογώ- η ζωή ήταν για έναν, δύο, πέντε αγώνες.

«Εξαιρετικό Παιχνίδι. Μπράβο. Από σήμερα θα είμαι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου», είπα σε έναν 12χρονο που μόλις είχε κερδίσει τον Τελικό στην κατηγορία U14, σε ένα Ε1 τουρνουά πριν οκτώ…

My life in Turkey was pure fun. Kids must laugh and have fun. Turkish people are hospitable and caring in nature and I grew up in such an environment, That’s why my whole neighborhood and community was my family.
Man, I will never forget those cooking smells. When my mother cooked I wanted to taste what was in the pot and devour it.

Κάθε ημέρα, δέχομαι απειλές θανάτου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από υποστηρικτές του Ερντογάν. Κάθε ημέρα… Είναι οδυνηρό. Δεν μπορώ να ταξιδέψω. Δεν μπορώ να αφήσω τις Ηνωμένες Πολιτείες. Με πονάει. Όχι επειδή δεν μπορώ να δω ξανά την Τουρκία ή κάποια άλλη χώρα.

Δεν αναρωτήθηκα ποτέ «τι είναι το κάρμα;». Δεν σκέφτηκα ποτέ να απορήσω ή να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία ν’ απαντήσει σ’ αυτή την ερώτηση. Δεν θα την θεωρούσα καν ρητορική.