Η στιγμή μου: Συναισθήματα που δεν είχα ζήσει ποτέ
Στενοχωρήθηκα και όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι το κλάμα μού βγαίνει εύκολα. Όταν έχω ανάγκη να εκτονωθώ και να ξεσπάσω, είναι η πρώτη μου αντίδραση, δεν θα μπορούσα να το…
Στενοχωρήθηκα και όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι το κλάμα μού βγαίνει εύκολα. Όταν έχω ανάγκη να εκτονωθώ και να ξεσπάσω, είναι η πρώτη μου αντίδραση, δεν θα μπορούσα να το…
Η τελική κραυγή της νίκης… Της νίκης που είναι ανακούφιση, διότι μέσα στο παιχνίδι υπάρχουν πολλές κραυγές. Είναι κραυγές πανηγυρισμού, είναι εκείνες της αγωνίας και του «θέλω να κερδίσω». Η…
Μέχρι το απόγευμα της 13ης Φεβρουαρίου 2021, ήμουν απλώς η Ελένη. Μία αθλήτρια, η οποία το μόνο που ήθελε να πετύχει, ήταν ένα καλό άλμα. Το αουτσάιντερ ενός αγώνα που κανείς…
Kάποτε, όταν διάβασα μία συνέντευξη του Κόμπι Μπράιαντ, μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση κάποια από τις φράσεις του, ώστε την κράτησα ως “οδηγό” στην αθλητική πορεία μου. «Μπορεί ένας αθλητής»,…
«Αγαπημένο μου παιδί, Όπως ήδη σου έχω πει, η μανούλα έχει πάει ένα ταξίδι για έναν πολύ σημαντικό σκοπό. Θέλω να μου στείλεις όλη την καλή ενέργειά σου. Να ξέρεις…
Ένα από τα πράγματα που με έμαθε η οικογένειά μου, ήταν να παλεύω για τα «θέλω» μου. Να μην εγκαταλείπω την προσπάθεια σε ό,τι και να κάνω. Ποτέ και για…
Το 2012, μπήκα στη Νομική Αθηνών, ούσα αθλήτρια στην ομάδα μπάσκετ του Γαλατσίου, με τους συμφοιτητές μου στην Σχολή να ρωτούν με απορία «Καλά, υπάρχουν επαγγελματίες παίκτριες μπάσκετ στην Ελλάδα»;…
Ήμουν παιδί της πλατείας. Και είμαι ακόμη. Στην μπάλα δεν έχω πει ποτέ «Όχι». Σε καμία μπάλα. Μεγάλωσα σε ένα χωριό της Άρτας και κάθε μέρα πήγαινα στην πλατεία με…
Δεν είμαι από τα κορίτσια που ξεκίνησαν το ποδόσφαιρο, επειδή με πήγε ο μπαμπάς μου στο γήπεδο. Από τότε που με θυμάμαι, ήθελα να παίζω ποδόσφαιρο, να τρέχω με τη…
Μετά από πέντε χρόνια παραμονής στην επαρχία Χατάι, στην Αντάκια (Αντιόχεια), μια πόλη κοντά στα σύνορα με τη Συρία, το φθινόπωρο του 2020 με βρήκε στην Ελλάδα αποφασισμένη να παραμείνω…