Η ψαλίδα μεταξύ των μεγάλων και των ομάδων δεύτερης αλλά και τρίτης ταχύτητας, σύμφωνα με αυτά που είδαμε, έχει μικρύνει πάρα πολύ.
Με την Ισπανία να αποτελεί την ομάδα που έχει ξεχωρίσει στο τουρνουά μέχρι τώρα, τα φαβορί έχουν όλα συνεχίσει στη φάση των «8», εκτός της Ιταλίας, η οποία, με την εικόνα που είχε, δικαίως έμεινε έξω, εν αντιθέσει με την Αγγλία, η οποία και αυτή έπρεπε, πάλι βάσει εικόνας, να μην έχει προχωρήσει και “αδίκως” βρίσκεται στα προημιτελικά. Από την άλλη πλευρά, οι ομάδες δεύτερης και τρίτης ταχύτητας, βασιζόμενες στην τακτική, την εξυπνάδα, τη φρεσκάδα τους, έχουν προσαρμοστεί και αποδώσει σε πολλές περιπτώσεις εξίσου καλά με όλους τους μεγάλους.
Σαφώς οι περισσότεροι παίκτες έχουν κόπωση, σχεδόν όλοι έχουν ολοκληρώσει μια σεζόν σε μεγάλα Πρωταθλήματα και Κύπελλα, Champions League, Europa League, Conference League, αυτό όμως είναι κάτι που μοιράζεται σχεδόν σε όλους, οπότε δεν βλέπεις σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε έναν κουρασμένο και έναν φρέσκο παίκτη.
Επίσης, το κίνητρο της συμμετοχής όλων των παικτών σε ένα τέτοιο τουρνουά είναι πάρα πολύ μεγάλο, όλοι θέλουν να παίξουν, όλοι θέλουν να ξεκινήσουν στις ενδεκάδες, έχουμε δει πολλές φορές αλλαγές παικτών που δυσανασχετούν, διότι δεν θέλουν να βγουν από το γήπεδο, βλέπουμε και πολλούς ποιοτικούς παίκτες να μπαίνουν στο γήπεδο στο 70′ το 80′.
Όσον αφορά λοιπόν στο ζευγάρι της Αγγλίας με την Ελβετία, οι Άγγλοι, όπως ανέφερα και στην αρχή, έχουν απογοητεύσει γενικά αλλά και εμένα προσωπικά, κυρίως όσον αφορά στην ατομική ποιότητα και τις συνεργασίες της επιθετικής τους γραμμής. Ατομική ποιότητα περιμέναμε στο γήπεδο πχ από τον Φόντεν, τον Μπέλινγκχαμ, τον Κέιν, τον Σακά, οι οποίοι κάποια στιγμή πρέπει να σηκώσουν τις ευθύνες στους ώμους τους και να πάρουν περισσότερες πρωτοβουλίες. Πρόκειται για παίκτες πολλών εκατομμυρίων, από 100-200 εκατ. η χρηματιστηριακή αξία του καθενός, και αυτό δεν το έχουμε δει καθόλου στο παιχνίδι τους.
Ταυτόχρονα, με τη χρησιμοποίηση των δύο χαφ που αγωνίζονται, η Αγγλία αφενός στερείται δημιουργίας, αφετέρου “κολλάει” στο γήπεδο, γιατί η τετράδα των επιθετικών της δεν μπορεί να τροφοδοτηθεί, κάτι που θα έπρεπε να συμβαίνει από παίκτες που έχουν την ποδοσφαιρική νοημοσύνη να πασάρουν στον χώρο και να παίζουν συνδυαστικά.
Η εικόνας τους, εν τέλει, είναι πολύ κακή και δεν βλέπω πώς θα μπορέσουν να ξεπεράσουν μια πολύ καλή ομάδα όπως είναι η Ελβετία.
Οι Ελβετοί στον όμιλο κέρδισαν 3-1 την Ουγγαρία, έφεραν ένα μέτριο αποτέλεσμα (1-1) με τη Σκωτία και, έχοντας πολύ καλή απόδοση, ήρθαν ισόπαλοι (1-1) με τη Γερμανία, αποτέλεσμα που απέσπασαν οι Γερμανοί στο τέλος του αγώνα, ενώ στη συνέχεια με την Ιταλία είχαν ένα πανεύκολο και ξεκούραστο 2-0. Αγωνίζονται σε σχηματισμό 3-4-2-1, στο οργανωμένο παιχνίδι παίζουν εξαιρετικά και γρήγορα, κρατάνε την μπάλα στα πόδια τους πάρα πολύ καλά και έχουν συνεχώς λύσεις. Παράλληλα, έχουν στη διάθεσή τους δύο εξαιρετικούς χαφ, τoν Τσάκα και τον Έμπισερ, οι οποίοι αποτελούν και το μυαλό όλης της ομάδας.
Πολύ καλή επιθετική οργάνωση, αμυντικά στέκονται πάρα πολύ καλά, στις στατικές φάσεις το ίδιο και σε όλα τα παιχνίδια έχουν πραγματικά παίξει. Γιατί καλή είναι η στατιστική, οι κατοχές, τα τελειώματα κτλ, αλλά, όταν όλα αυτά δεν ανταποκρίνονται και στην εικόνα που βλέπουμε, είναι καλό να μην τα χρησιμοποιούμε. Έχουμε την εικόνα ποιος είναι καλύτερος και ποιος υπερτερεί και εν προκειμένω η Ελβετία σε όλα της τα παιχνίδια έπαιξε καλά.
Στο άλλο ζευγάρι, από τη μια πλευρά είναι η Ολλανδία, μια πολύ καλή ομάδα, με πολύ ποιότητα και καλούς παίκτες σε όλες τις γραμμές και σε όλες τις θέσεις, με τον προπονητή επίσης να έχει και αρκετές καλές λύσεις. Η εικόνα τους ήταν αρκετά καλή στα παιχνίδια που έπαιξαν, στην ήττα από τους Αυστριακούς (2-3) η εμφάνισή τους ήταν καλή, το ίδιο στο 0-0 με τη Γαλλία, με την Πολωνία ήταν η πρώτη τους νίκη στην πρεμιέρα των ομίλων, εκεί όπου μετρούσαν οι βαθμοί, και εν συνεχεία είχαν ένα εύκολο πέρασμα στους «16» με τη Ρουμανία. Εάν εξαιρέσεις το πρώτο 20λεπτο, στο οποίο οι Ρουμάνοι μπήκαν αρκετά καλά, μετά το 1-0 έχασαν πολλές ευκαιρίες, το 3-0 δηλαδή μπορεί να διαμορφώθηκε στο τέλος του παιχνιδιού και να δημιουργεί μια ψευδαίσθηση, αλλά θα μπορούσε όλο αυτό να είχε συμβεί πολύ-πολύ νωρίτερα.
Οι επιθετικοί της παίκτες είναι εξαιρετικοί, έχει δύο χαφ που οργανώνουν και ισορροπούν το παιχνίδι, ξέρουν πότε να παίξουν γρήγορα, πότε να κρατήσουν την μπάλα, θα πατήσουν περιοχή, θα περάσουν γραμμές, θα σουτάρουν, θα εκτελέσουν, στην άμυνά τους υπάρχουν εμπειρία και ταλέντο και μέχρι τώρα η εικόνα τους είναι πολύ καλύτερη πχ και από την Αγγλία και από τη Γαλλία.
Από την άλλη έχουμε τους Τούρκους, οι οποίοι θα πρέπει να είναι υπερευχαριστημένοι τόσο για την ομάδα τους όσο και για το ότι έχουν φτάσει έως εδώ. Δεν λέω ότι θα αποκλειστούν, αλλά έχουν φτάσει πραγματικά σε ένα σημείο πολύ υψηλό και για το ποδόσφαιρό τους και για τη χώρα τους.
Υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί, η Ολλανδία, αλλά η Τουρκία αγωνίζεται με πολύ πάθος μεσοαμυντικά, έχει καλό γκολκίπερ, είναι πολύ δυνατή στις στατικές φάσεις, οι τέσσερεις επιθετικοί της έχουν το ταλέντο, το θάρρος και το θράσος να πάνε στο “ένας εναντίον ενός”, πράγματα που πχ δεν τα έχει η Αγγλία.
Η Ολλανδία και η Ελβετία είναι οι ομάδες που θα έχουν τον έλεγχο του παιχνιδιού, γιατί έχουν καλό passing game, καλή κυκλοφορία της μπάλας και στηρίζονται στο να σκοράρουν από το καλό και οργανωμένο τους παιχνίδι. Εδώ όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος των αντεπιθέσεων, όταν χάσουν τη μπάλα οι ομάδες που αγωνίζονται με αυτό το στιλ. Η Αγγλία και -πολύ περισσότερο- η Τουρκία θα στηρίξουν το παιχνίδι τους στο να κερδίσουν τη μπάλα και να βρουν τους αντιπάλους τους ανοργάνωτους και χωρίς καλή αμυντική ισορροπία. Ουσιαστικά δηλαδή, Ολλανδοί και Ελβετοί κινδυνεύουν, πέρα από τις στατικές φάσεις φυσικά, μόνο από το χάσιμο της μπάλας.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι Ολλανδία, Ελβετία και Τουρκία έχουν πάρει το μάξιμουμ από τους ακραίους επιθετικούς τους (συν ένα “ψευτο-9άρι” πίσω από το φορ), εν αντιθέσει με την Αγγλία, η οποία έως τώρα έχει επιδείξει επιθετική στειρότητα, ατολμία, έλλειψη φαντασίας, ιδεών, πρωτοβουλιών και απαιτούμενων ρίσκων.
Στο Euro αυτό έχουν προχωρήσει ομάδες που πήραν πολλές λύσεις με πρωταγωνιστές τους εξτρέμ τους, είτε στο σκοράρισμα, είτε στο συνδυαστικό παιχνίδι, είτε φεύγοντας με την ταχύτητα και την ποιότητά τους σε αντεπιθέσεις, συν ότι κερδίζουν πολλά φάουλ και κόρνερ. Οι σέντερ φορ έρχονται σε δεύτερη μοίρα, κι ας είναι μεγάλα ονόματα. Είναι το Euro των εξτρέμ.
Ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος είναι προπονητής ποδοσφαίρου.
Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σωκράτης Οφρυδόπουλος: Εργοστασιακές ρυθμίσεις
CHECK IT OUT: Όλα τα κείμενα για το EURO 2024