Οι Άγγλοι -εννοείται- έχουν ονοματίσει, έχουν βαφτίσει ξεχωριστά κάθε ντέρμπι.
Ντέρμπι όπως πραγματικά είναι, εννοιολογικά: ένα παιχνίδι, μια αναμέτρηση μεταξύ γειτόνων. Το Έξετερ και το Πλίμουθ τα χωρίζουν πάνω-κάτω 80 χιλιόμετρα. Οι κόντρες των «Ελληνιστών» και των «Προσκυνητών» αποδίδονται εδώ και δεκαετίες ως «Devon Derby».
Δεν λέει πολλά στον περισσότερο κόσμο, αλλά στην άγονη γραμμή του αγγλικού ποδοσφαίρου όπου οι δύο ομάδες βρίσκονται λέει -συχνά πυκνά- τα πάντα. Ο Όλιβερ Τζορτζ Άρθουρ Γουότκινς δεν αποτελούσε, δεν αποτελεί μέχρι και τώρα πιθανότατα, εξαίρεση.
Γέννημα θρέμμα της περιοχής (του Ντέβον δηλαδή), ακολούθησε τα αδερφικά -άλλους τρεις έχει, ζωή να ‘χουν- βήματα και άρχισε και αυτός να κλωτσάει το τόπι, ξεκινώντας στις ακαδημίες της Έξετερ στα 11 του.
Με λογιών-λογιών ζόρια και όχι πάντα ιδιαίτερη αποδοχή, έγινε επαγγελματίας. Η πρώτη του πλήρης σεζόν ήταν στη League 2 το 2015-2016. Την παρθενική φορά που φιλοξένησε στο St. James’s Park (έτσι ονομάζεται και το γήπεδο της Έξετερ) τη μισητή γειτόνισσα, πέτυχε δύο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο, το δεύτερο στην τελευταία φάση του αγώνα, προσυπογράφοντας την ανατροπή και τη νίκη της ομάδας του.
Αυτή την στιγμή, αυτό το δεκάλεπτο τα θεωρούσε -για χρόνια- τα κορυφαία της καριέρας. Αυτό το γκολ, το νικητήριο, το σημαντικότερο που είχε πετύχει ποτέ. Λόγω του τι σήμανε στην πολυεπίπεδη ποδοσφαιρικά εξέλιξή του.
Δεν ήταν αλματώδης. Ήταν όμως σταθερή. Εκείνη η πρώτη του επαγγελματική χρονιά ήταν η μόνη στην ως τώρα καριέρα του που ολοκλήρωσε σεζόν χωρίς να έχει “γράψει” διψήφιο αριθμό τερμάτων, σε όποιο πρωτάθλημα και αν συμμετείχε. Και αυτό, χωρίς να παίζει πάντα φορ, ή έστω επιθετικός κορυφής.
Στην Μπρέντφορντ, όπου μετακόμισε το 2017, έγινε η μετάβαση σε επιθετικό. Άλλοτε ελευθέρας βοσκής, άλλοτε κορυφής. Μέχρι τότε, αλλά και σε αρκετό διάστημα από τότε και μετά, ως “δεκάρι” συστηνόταν, παρότι δεν έκρυβε τη λατρεία του για τον Τιερί Ανρί. Ακολούθησε άλλωστε την οικογενειακή… παράδοση και, όπως λέει, πάππου προς πάππου στη φαμίλια του, την Άρσεναλ υποστήριζε.
Δεν το έκρυψε, ούτε όταν ολοκλήρωσε την ανέλιξη, φτάνοντας πια στην Premier League. Κάτι παραπάνω από 30 εκατ. έδωσε η Άστον Βίλα για να τον πάρει στο Μπέρμιγχαμ. Δεν λάθεψαν οι «Χωριάτες».
Συνεπέστερη επαφή με τα δίχτυα, όσο βρίσκεται στο Villa Park, άλλος στο ρόστερ τους δεν έχει. Το γκολ, νομοτελειακά, ήταν αυτό που τον έφερε στην Εθνική Αγγλίας. Επιλογή -μία από τις αρκετές ανανεωτικές- Σάουθγκεϊτ. Στο ντεμπούτο του -ως αλλαγή κόντρα στο Σαν Μαρίνο στο Wembley- σκόραρε.
Την πρώτη φορά που ξεκίνησε βασικός, έναν χρόνο αργότερα (Μάρτιος ’22) κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού, σκόραρε ξανά. Το τρίτο και τελευταίο του ως τον ημιτελικό με την Ολλανδία διεθνές γκολ ήρθε, επιστρέφοντας στις κλήσεις ύστερα από απουσία, παραγκωνισμό, 18 μηνών. Υπήρχαν καλύτεροι, παραγωγικότεροι.
Ο ρόλος του έτσι κι αλλιώς στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έμοιαζε -και είναι- ξεκάθαρος, σαφής. Σκάντζα, της σκάντζας. Δεν πήγε ούτε στο Euro ’21, ούτε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Δεν θα μπορούσε να περιμένει και κάτι διαφορετικό με τον… μπαμπούλα μπροστά του.
Τον μπαμπούλα κλήθηκε να αντικαταστήσει στο τελευταίο δεκάλεπτο του ημιτελικού του φετινού Euro. Σε αυτό πήγε, ναι, τα κατάφερε, έφτασε. Ακόμα και ως τελευταίος (επιθετικός) τροχός της αμάξης, ο εκλέκτορας των «Λιονταριών» δεν γινόταν να αγνοήσει τα 27 γκολ και τις 13 ασίστ του, ανεξαρτήτως διοργάνωσης, στην περασμένη σεζόν.
Έμοιαζε όμως να είναι εκεί, ακριβώς για να κάνει ό,τι έκανε και όταν δεν… ήταν. Όχι πως τον χάλαγε. Απεχθάνεται τα social media, από social media έχει μόνο έναν λογαριασμό στο Instagram που τον χειρίζονται οι ατζέντηδές του, δεν θέλει με τίποτα το οποιοδήποτε promo που το στάτους του ως ποδοσφαιριστής της Premier League και διεθνής Άγγλος επιτάσσει (ή συνάδει), προτιμώντας -χωρίς συζήτηση και δεύτερη σκέψη- την οικογενειακή θαλπωρή με τη σύντροφό του, Έλι, και τα δύο παιδιά τους.
Από τα πέντε προηγούμενα παιχνίδια των Νησιωτών στα γερμανικά γήπεδα, σκάρτο ένα μισάωρο είχε πατήσει χορτάρι κόντρα στη Δανία. Και ενάντια στους Ολλανδούς, μπαίνοντας στο τελευταίο δεκάλεπτο, κλήθηκε να αντικαταστήσει τον… μπαμπούλα.
Κίνηση που ξάφνιασε. Όχι τόσο για την αλλαγή του Χάρι Κέιν (είχε συμβεί στα τρία από τα πέντε παιχνίδια της Αγγλίας στο τουρνουά) αλλά γιατί επιλέχθηκε αυτός και όχι -για παράδειγμα- ο… viral μετά την εκτέλεση πέναλτι χωρίς να βλέπει την μπάλα στην σχετική διαδικασία των προημιτελικών, Τόνεϊ.
Λεπτομέρειες. Στιγμές. Αποφάσεις. Επιλογές. Στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων, κάνοντας αυτό που περισσότερο από κάθε τι του αρέσει («προσπαθώ να αναγκάζω τους αμυντικούς να με ακολουθούν στα τρεξίματά μου στον χώρο, όχι να τους ακολουθώ. Έτσι, έχω το πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης, όταν πάρω την μπάλα στα πόδια μου»), έκρινε και τον ημιτελικό.
Δύο επαφές. Υποδοχή με πλάτη στην εστία, με το δεξί, η πρώτη. Γύρισμα, απόσταση τόση όση από τον αμυντικό που δεν μπόρεσε να κολλήσει πάνω του, σήκωμα του κεφαλιού, μονοκόματο με το ίδιο πόδι, στην αντίθετη γωνιά του Ολλανδού τερματοφύλακα, δίχτυα, γκολ, 2-1, νίκη, πρόκριση.
Απίθανο, στην καλύτερη, να αλλάξει το στάτους του στον Τελικό με την Ισπανία, τον δεύτερο συνεχόμενο για τους Άγγλους. Αν όμως καταφέρουν αυτό το ανέκδοτο, αυτό το χτικιό να το ξορκίσουν, «φέρνοντάς το» -επιτέλους γι’ αυτούς- «σπίτι», τότε το δικό του εναντίον των Ολλανδών θα μπει σε περίοπτη θέση των σημαντικότερων της ιστορίας των «Λιονταριών».
Για τη δική του, μάλλον πλέον εκείνο το νικητήριο του «Devon Derby» πρέπει να πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Καιρός ήταν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
EURO 2024 | Faces: Κάιλ Γουόκερ (Αγγλία)
EURO 2024 | Faces: Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ (Αγγλία)
CHECK IT OUT: Όλα τα κείμενα για το EURO 2024