Ένα πράγμα είχαν σίγουρο όσοι παρακολουθούσαν το σταδιακό γκάζωμα του Αταμάν τα τελευταία 24ωρα.
Ότι η φάση των «16» θα άνοιγε με άγριο, πολύ άγριο τρόπο. Έχει βγάλει πρόγραμμα τη FIBA με κάθε ευκαιρία, όπως λένε όσοι είναι κοντά, δεν του δίνεις κι άδικο σε τίποτα για τα της Τιφλίδας, το κορύφωσε στο Βερολίνο, αν και τελικά δεν θα έχει συνέχεια. Τουλάχιστον όχι από εδώ.
Από την ώρα που έβαλαν το τζάμπολ του αγώνα μέχρι τη χαμένη προπόνηση της παραμονής του λόγω… γραφειοκρατίας, ο “σουλτάνος” του τουρκικού μπάσκετ επένδυε στο δεύτερο καλύτερο πράγμα που ξέρει να κάνει μετά από το να προπονεί. Στο να φτιάχνει κλίμα. Έχοντας χάσει πια και τον Λάρκιν, τα έκανε όλα ανάκατα και πήγε με αντάρτικο για τον υπέρ πάντων αγώνα.
Τα έφερε έτσι η τύχη, για τους Γάλλους τέτοια ήταν, για τους Τούρκους κατάρα, ώστε ο ένας από τους καλύτερους παίκτες του Αταμάν τελικά να τα γκρεμίσει όλα. Ο Τσεντί Οσμάν έχασε τις δυο βολές από αντιαθλητικό που κέρδισε, έκανε και λάθος στην επαναφορά δίνοντας… ασίστ ισοφάρισης στους Γάλλους και η πρώτη μεγάλη (;) έκπληξη του Ευρωμπάσκετ αποφεύχθηκε. Θα ήταν τέτοια, επειδή οι Τούρκοι έχασαν τον ηγέτη τους, Σέιν Λάρκιν, δυο μέρες πριν τα νοκ άουτ και ενώ είχαν μάθει να παίζουν και να στηρίζονται σε αυτόν. Ίσως όμως και να μην ήταν τέτοια, όταν μιλάμε για φάση των νοκ άουτ.
Είναι καλό να καταλάβουν και οι… ευκολόπιστοι και ενθουσιώδεις ότι από ‘δω και πέρα κανείς δεν έχει νίκες στο τσεπάκι και σε κανέναν δε θα χαριστεί το παραμικρό. Διότι πολύ απλά κανείς από αυτούς που έχουν φτάσει μέχρι το Βερολίνο δεν το έχει κάνει για να… αποκλειστεί. Έχει πλάκα στο ξενοδοχείο των ομάδων, σε αυτό το… περιβόλι του μπάσκετ με τις 16 αποστολές στον ίδιο χώρο, να παρακολουθείς τα βλέμματα. Τα… καχύποπτα των φαβορί που νιώθουν ότι όλοι θέλουν να τους δουν πεσμένους στο παρκέ, τα… πονηρά των αουτσάιντερ που σπεύδουν να αναγνωρίσουν φαβορί την ώρα που εμφανώς μέσα τους σκέφτονται… πώς θα τους την κάνουν.
Σε αυτή την κατηγορία μπαίνει μέσες άκρες και το μεγάλο ματς της Εθνικής με την Τσεχία. Την… ποια Τσεχία που λένε υποτιμητικά ορισμένοι ειδήμονες, ξεχνώντας όχι τόσο ότι μας άφησε έξω από το Παγκόσμιο του 2019 και μας νίκησε στο περσινό Προολυμπιακό όσο το ότι είναι κοντά μια επταετία τώρα ομάδα με τον ίδιο προπονητή και την ίδια γενιά παικτών. Με… κάποιον Σατοράνσκι, Βέσελι, Χρούμπαν και άλλους πολλούς, μια μπασκετική πολεμική μηχανή που απλώς περιμένει την ευκαιρία. Να πει κάποιος «ποια Τσεχία», για να του απαντήσει.
Στην Εθνική Ελλάδος δεν.. μασάνε από βλέμματα. Μα δε δίνουν και δικαιώματα. Ήρεμοι, ισορροπημένοι και με αυτογνωσία, ξέρουν ότι το “ζέσταμα” τελείωσε. Επιτυχώς, είναι η αλήθεια, αλλά ζέσταμα. Τίποτα δεν έχει κατακτηθεί και το μόνο που τελείωσε με την πρώτη φάση είναι το… δικαίωμα στο λάθος.
Μόνο οι συνεργάτες της FIBA φαίνεται ότι το έχουν αυτό, πριν εξαφανιστούν. Δεν πρόσεξαν ότι η διοργανώτρια έλεγε ξεκάθαρα ότι η σειρά των αγώνων στους «16» παρουσιαζόταν ενδεικτικά και θα οριζόταν μετά τις προκρίσεις σε συγκεκριμένες ώρες. Έσπευσαν λοιπόν οι διαχειριστές των εισιτηρίων, εταιρεία συνεργαζόμενη με τη FIBA, και τα έβγαλαν με εκείνη τη σειρά. Αποτέλεσμα; Πάρα πολλοί (και) Έλληνες να έχουν αγοράσει εισιτήρια για τα δύο πρωινά αυριανά ματς, ενώ παίζουμε βράδυ! Η εταιρεία εξαφανίστηκε, η FIBA παλεύει με αλλότρια, αφού κι αυτή δεν έχει εμφανίσει και λίγα προβλήματα από την αρχή της διοργάνωσης, και τρέχα βρες το δίκιο σου.
Όχι τίποτα, αλλά, επειδή το έχουμε εύκολο στην Ελλάδα το «στο εξωτερικό δεν θα γινόταν έτσι», σε ό,τι αφορά σε αθλητικές διοργανώσεις ισχύει. Αλλά το αντίθετο από ό,τι εννοούμε, αφού στη χώρα μας αυτές είναι υπόδειγμα.
