Ο Πρίγκιπας Γουίλιαμ με τη σύζυγό του, Δούκισσα του Κέιμπριτζ, στις εξέδρες του Wembley.
Η ατμόσφαιρα περίεργη, με τον αδιόρατο φόβο του αποκλεισμού να πλανάται, με τον κόσμο πεπεισμένο ότι “είναι γραμμένο” να συμβαίνει το απίθανο και, στο τέλος, να αποτυγχάνει αυτή η ομάδα.
Από το 1996, «It’s coming home», εκείνο ήταν το τουρνουά που “έπρεπε”, αλλά η κούπα δεν έμεινε στο σπίτι. Οι οιωνοί παρόντες. Στον πάγκο, να πηγαινοέρχεται ο «μοιραίος» του ’96, ο Σαουθγκέιτ, εκείνος που αστόχησε στο κρίσιμο πέναλτι. Στο χορτάρι, οι «αιώνιοι αντίπαλοι» Γερμανοί, εκείνοι που σκορπούν τον φόβο, θαρρείς και πρέπει να ξεχρεώνεται το γραμμάτιο από το μακρινό 1966 ες αεί.
Η κατάρα έπρεπε να σπάσει, η Αγγλία είχε ανάγκη από έναν δικό της ήρωα, ένα δικό της παιδί να διώξει το νέφος του φόβου. Δεν θα μπορούσε να είναι ο Στέρλινγκ. Άλλωστε, ο Ραχίμ είναι συνεπέστατος και σε αυτό το τουρνουά, τρία γκολ δικά του, ό,τι μπορούσε το έκανε.
Το ζήτημα ήταν μεταφυσικό. Το Wembley σκοτείνιασε, όταν βγήκε ο Μέλερ μόνος του στο τετ-α-τετ. Η μπάλα έφυγε εκατοστά έξω, αλλά η αγωνία παρέμενε. Την πρώτη φορά, στον κεραυνό του Χάβερτζ, την τιμή της Αγγλίας την έσωσε ο Πίκφορντ. Τη δεύτερη, ο υπολογισμός του Μέλερ. Την τρίτη, όλοι το γνώριζαν ότι οι Γερμανοί δεν θα συγχωρήσουν.
Ο από μηχανής Θεός εξακολουθούσε να αναζητείται. Έπρεπε να εμφανιστεί εκείνος που θα διώξει την κατάρα, θα απομακρύνει την κακοδαιμονία. Δεν υπήρχε πιο κατάλληλος ήρωας από εκείνον που, για όλο το προηγούμενο διάστημα, συγκέντρωνε το ανάθεμα. Ο Χάρι Κέιν από το Γκάλγουεϊ του Λονδίνου, ο πιο εμβληματικός ποδοσφαιριστής αυτής της ομάδας, ο αρχηγός της.
Το γκολ του Κέιν στο 86ο λεπτό σήκωσε τον Γουίλιαμ και την Κέιτ από τις θέσεις τους, έκανε τον Εντ Σίραν και τον Ντέιβιντ Μπέκαμ να αγκαλιαστούν και να χοροπηδάνε σαν μικρά παιδιά, σήκωσε όλο το Νησί στο πόδι.
«Harry Kane-Hurricane». «Χάρι Κέιν-Ο Τυφώνας». Μέσα στο κατακαλόκαιρο, μόνο ένας τυφώνας μπορούσε να νικήσει το πεπρωμένο της Αγγλίας. «Ένας από μας», ένα παιδί Ιρλανδών μεταναστών, βέρος Άγγλος, από εκείνους με την ανοιχτή επιδερμίδα και τα κόκκινα μάγουλα.
Οι Άγγλοι ήδη έχουν ανακηρύξει αυτή την πρόκριση στην κορυφαία της ιστορίας της Εθνικής τους ομάδας.
Αρέσκονται στις υπερβολές, άλλωστε και τον Κέιν τον είχαν ξεσκίσει για το κακό του τουρνουά, για το γεγονός ότι δεν σκοράρει, ότι είναι «άφαντος», ότι «δεν μπορεί, γιατί έχει στον νου του τη μεταγραφή από την Τότεναμ στη Σίτι». Ήταν βέβαιο ότι θα τον σταυρώσουν και για τη φάση που καθυστέρησε και τον πρόλαβε ο Χούμελς με εκείνο το συγκλονιστικό τάκλιν. Ο αποδιοπομπαίος τράγος είχε ήδη βρεθεί, ο Κέιν ήταν ο underachiever, ο εξαφανισμένος για ένα ακόμα παιχνίδι, το πιο κρίσιμο μέχρι το επόμενο.
DO. NOT. DOUBT. THIS. MAN! 🔥 pic.twitter.com/Pe0eo1Spul
— England (@England) June 29, 2021
Bollocks. Ο Χάρι απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή, το σημείο που τον είχαν ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Στο ματς ήταν όντως άφαντος, μέχρι τη σέντρα του Γκρίλις, απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. “Σκοτεινός” κι αυτός, σαν την αδιόρατη μελαγχολία που σκορπούσε η ανομολόγητη βεβαιότητα ότι «πάλι κάτι θα γίνει και θα μείνουμε έξω».
Τελευταία φεύγει η ψυχή κι από ψυχή ο Κέιν έχει να μοιράσει απλόχερα και στους υπόλοιπους.
Η κεφαλιά του είναι αριστούργημα, ένα γκολ που, όσο το παρατηρείς, τόσο περισσότερο πείθεσαι ότι «δεν γίνεται». Τελικά, «γίνεται». Κι ας βρισκόταν εκτός θέσης, κι ας χρειάστηκε να γονατίσει, για να καθυστερήσει το κορμί του, να “γλυστρίσει”, για να εξουδετερωθεί και ο Νόιερ.
Ο Τζακ Γκρίλις άλλαξε όλη τη φυσιογνωμία στο επιθετικό πλάνο αυτής της ομάδας, ήταν ο πιο άξιος αξιωματικός, εκείνος που ψάχνουν εναγωνίως οι στρατηγοί στη μάχη. Εκείνος έφτιαξε το γκολ του Στέρλινγκ με το καταπληκτικό άνοιγμα στον Σο, εκείνος σεντράρει στο γκολ του εξαγνισμού.
Το γκολ του «Ωσαννά», όμως, έπρεπε να το βάλει αυτός που λοιδορήθηκε, αυτός που είδε το πρόσωπό του πρωτοσέλιδο στα φτηνά tabloids, δίπλα σε κάθε πιθανή και απίθανη “κιτρινίλα” των Άγγλων. Ο Κέιν.
Yet to concede at EURO 2020 🚫
Never lost in the finals of a major tournament at Wembley Stadium (W10 D4) 💪
England 🎉🎉🎉@England | #EURO2020 pic.twitter.com/GaEeHRMQQA
— UEFA EURO 2020 (@EURO2020) June 29, 2021
Η κραυγή στον πανηγυρισμό του Χάρι ξόρκισε το κακό από ολόκληρο το έθνος. Στα μπουθ του BBC, Λίνεκερ, Σίρερ, Φέρντιναντ, τρεις γενιές διεθνών, τρεις εμβληματικές φιγούρες των «Λιονταριών», να παρατάνε μικρόφωνα, να πετάνε καλώδια, να ξεσπούν σαν μικρά παιδιά.
Από το 1975, η Αγγλία είχε μονάχα δυο ισοπαλίες εναντίον των Γερμανών στην έδρα της. Σε πέντε παιχνίδια είχε φύγει με το βλέμμα χαμηλά, για νίκη ούτε κουβέντα.
Ο Κέιν έχει κάνει ένα συγκλονιστικό slide στη γωνία, όλο το γήπεδο είναι στο πόδι, οι συμπαίκτες του τον έχουν πλακώσει, εκείνος μένει ξαπλωμένος στο έδαφος, βάζει τα χέρια στο πρόσωπο, προσπαθεί να πιστέψει τι έκανε, τι συμβαίνει, τι έρχεται.
Αν ήταν να περνούσε η κατάρα, θα πέθαινε ο βασιλιάς. Ο βασιλιάς είναι εδώ, είναι πληβείος, ένας από μας. Η κατάρα έσπασε, η πιο μεγάλη μάχη κερδήθηκε, ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος. Έρχεται.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Χάρι Κέιν: Ο Τελευταίος Άγγλος Ήρωας
CHECK IT OUT: Όλα τα κείμενα του Zastro
ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ EURO 2020 :
