«Το κομμάτι της ζωής μου που αγάπησα και λάτρεψα όσο τίποτε άλλο με σκότωσε. Έτσι απλά».
Από την απόρριψη στα 18 της ως την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
«Αν βρισκόμουν απέναντι σε κάποιον που με κρίνει τόσο εύκολα, θα ήθελα να του δώσω τα παπούτσια μου για μία μέρα».
«Πάντα με ενέπνεαν οι γυναίκες που είναι αφιερωμένες στον στόχο τους και δεν αφήνουν τη ζωή να κυλά».
«Η πυγμαχία είναι ό,τι ο χορός για τον χορευτή και συχνά παραπέμπει και σε σκάκι».
«Ο μεγαλύτερος φόβος που με ακολουθούσε ήταν ο φόβος της αποτυχίας».
«Η κόρη μου ήταν μία ευλογία μεταμφιεσμένη, όπως συνηθίζω να λέω».
«Ο ανταγωνισμός στο γυναικείο τένις είναι μεγάλος. Μεγαλύτερος από τους άνδρες».
«Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να περπατήσω και σε πολλές κινήσεις, υπέφερα».
«Η φράση που συνήθως άκουγα ήταν “το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν έχει μέλλον”».
«Θυμάμαι τα περισσότερα απ’ όσα η μνήμη άντεξε ν’ αποθηκεύσει».
«Κατάχρηση της παλαιότητας στην Εθνική δεν έκανα ποτέ. Αυτό σημαίνει “αρχηγός”. Να δίνεις το καλό παράδειγμα».
«Έρχεται πάντα η στιγμή που θα σπάσεις τη “γυάλα” σου και θα ξυπνήσεις, μια μέρα, στην πραγματικότητα».
«Διδάχθηκα ότι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας αθλητής είναι να λειτουργεί (μόνο) με το συναίσθημα».
«Η πρώτη μου μετάδοση έγινε στις 19 Ιουνίου 1983».