Από την Κυριακή (07/10) το βράδυ, το θύμα είναι πλέον γνωστό. Το αίμα ρέει στα social media και στα ερτζιανά. Εκεί, δηλαδή, όπου κάθε λογής ειδικοί εκφράζουν την -προφανώς πάντα- εμπεριστατωμένη άποψή τους για τα ποδοσφαιρικά-και όχι μόνο-δρώμενα. Ρέει αίμα από την προσωπικότητα του Γιάννη Φετφατζίδη.
Έχασε, βλέπετε, αυτό που, φαινομενικά, δεν χάνεται. Αν και στο ποδόσφαιρο έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι όλα μπαίνουν και όλα χάνονται (κλισέ, αλλά ισχύει στο ακέραιο). Ήταν και ντέρμπι το ματς με την ΑΕΚ, οριακό και το χρονικό σημείο, τι τα θέλετε, τι τα γυρεύετε, ο άνθρωπος έπεσε χωρίς να το θέλει στην πυρά της ιεράς εξέτασης αυτών που τα ξέρουν όλα.
Μεταξύ αυτών που ξέρουν είναι και το εξής: «Στην Ελλάδα με το βασικό μισθό να έχει πέσει στα 580 ευρώ, δεν είναι δυνατόν εσύ κύριε να αμείβεσαι με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως και να χάνεις τέτοια ευκαιρία». Ακούστηκε και γράφτηκε πολλές φορές μετά τη λήξη του αγώνα.
Πέρα από τον προφανή λαϊκισμό του επιχειρήματος, η κατάσταση αγγίζει τα όρια του φαιδρού από την άποψη ότι πρέπει να είσαι τρομερά αστοιχείωτος για να συμπεράνεις ότι ένας εργαζόμενος πλουσιοπάροχα αμειβόμενος δεν έχει δικαίωμα στο λάθος λόγω της αμοιβής του.
Και προσέξτε, δεν μιλάμε για ένα λάθος συμπεριφοράς το οποίο μπορεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ομάδα (τιμωρία, επικοινωνιακή επίθεση κτλ) αλλά για κάτι καθαρά αγωνιστικό, το οποίο βγήκε μέσα στη ροή του αγώνα και έχει συμβεί στο παρελθόν εκατομμύρια φορές.
Ζύγισε το πόδι του ο Γιάννης, δεν έβαλε όμως καλά το σώμα του, είχε και υπερβολική σιγουριά και η ευκαιρία για τον Ολυμπιακό πέταξε! So what?
Η επίμαχη φάση / ΙΝΤΙΜΕ.
Από κοντά και τα ΜΜΕ, από το βράδυ της Κυριακής, βέβαια. Με αναλυτικά ρεπορτάζ για τον τρόπο που υποδέχθηκαν οι συμπαίκτες του την απίστευτη χαμένη ευκαιρία του Φετφατζίδη. Και δωσ΄ του φωτογραφικά καρέ και δωσ’ του σχόλια στα post των sites στο facebook και δωσ’ του κοντολογίς ανθρωποφαγία του χειρίστου είδους. Τον κατασπάραξαν τον φουκαρά τον Γιάννη.
Ο οποίος Γιάννης, σημειωτέον, είχε την ατυχία στην αρχή της καριέρας του να γίνει αντικείμενο σύγκρισης με τον Μέσι λόγω της σωματοδομής και του στιλ του. Προσπάθησε, ο έρμος, αυτό το άγος να το πετάξει από πάνω του, το δήλωσε εκατό φορές ότι είναι αδόκιμο να τον συγκρίνουν με τον καλύτερο παίκτη του κόσμου, όμως από την Κυριακή, ακόμα και αυτές τις δηλώσεις του τις πετάνε στα μούτρα!
Σαν να επιδίωξε αυτός τη σύγκριση και σαν αυτός να τη συντήρησε στο πέρασμα των χρόνων.
Μονά-ζυγά δικά τους, δηλαδή. Το κεφάλι του…Ιωάννη επί πίνακι για να ικανοποιηθούν οι χιλιάδες Σαλώμες αυτής της χώρας που διψούν για φρέσκο κρέας και φρέσκο αίμα.
Οι πάντες που ξέρουν-εννοείται- τη δουλειά του άλλου καλύτερα από τη δική τους και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να φορέσουν σορτσάκι, φανέλα, επικαλαμίδες και εξάταπα, να πατήσουν χορτάρι και να δείξουν στους άμπαλους πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Δεν θα το κάνουν ποτέ, ξέρουν ότι μιλούν εκ του ασφαλούς και πίσω από τη σιγουριά που τους προσφέρει η ανωνυμία. Και πίσω από αυτήν την ανωνυμία θα περάσουν γενεές δεκατέσσερις τον Φετφατζίδη στην επόμενη μεγάλη ευκαιρία που θα χάσει στο «Καραϊσκάκης».
Γιατί αυτοί ξέρουν και θέλουν. Ενώ ο «Φέτφα» ούτε ήξερε, ούτε ήθελε (να σκοράρει).
Πόση υποκρισία πια;