Η αδιάκοπη καταδίωξη του Κένεθ Φαρίντ

Ένας μαύρος σίφουνας με μακριά ντρέντλοκς που καταλήγουν σε αλογοουρά, στο ύψος του αριθμού του στην πλάτη.

Και που πάνε πέρα-δώθε, “χαστουκίζοντας” τους αντιπάλους που μάταια προσπαθούν να ανακόψουν το θεριό.

Ο Κένεθ Φαρίντ μπήκε με ορμή στο ΝΒΑ και η χαρακτηριστική φυσιογνωμία του ήταν από τις πλέον αναγνωρίσιμες, όχι πολλά χρόνια αφότου ελάχιστοι τού έδιναν πιθανότητες να σταδιοδρομήσει επαγγελματικά. Στο ξεκίνημα της κολεγιακής του θητείας δεν τον ήξεραν ούτε οι μάνες του.

Μεγαλωμένος από δύο γυναίκες, σύντομα έκανε κόσμο και κοσμάκη να εστιάσει πάνω του και γι’ αυτή καθαυτήν την παρουσία του μέσα στις τέσσερεις γραμμές, πέρα από το ιδιαίτερο στόρι της ανατροφής του.

Εκεί που παρακαλούσε για υποτροφίες, έγινε ο κορυφαίος ριμπάουντερ στην ιστορία του NCAA. Εκεί που άλλος στη θέση του -αναλογιζόμενος από πού ξεκίνησε- θα ήταν ικανοποιημένος με μία θέση σε ρόστερ συλλόγου του ΝΒΑ, αυτός έγινε ένας από τους καλύτερους ψηλούς της λίγκας –και βασικός με τις ΗΠΑ σε κοτζάμ (“χρυσό”) Μουντομπάσκετ.

Εκεί που όλοι τον είχαν παλαίμαχο, όσοι τέλος πάντων δεν τον είχαν ξεχάσει έξι χρόνια μετά την τελευταία του εμφάνιση στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη, ο «Manimal» βρυχήθηκε στην Ευρωλίγκα με την πιο βαριά φανέλα της σύγχρονης εποχής.

Άνθρωπος, άνδρας (man) ή κτήνος, ζώο (animal); Σπάνια δύναμη της φύσης ή ευνοημένος από τις περιστάσεις σε μια μεταβατική εποχή στο Ντένβερ, το οποίο τον αγκάλιασε, τον “δούλεψε”, τον ανέδειξε;

Αδικημένος από τη ρότα που τράβηξε το ΝΒΑ με προαπαιτούμενο από κάποια στιγμή και μετά το σουτ από τους ψηλούς ή τυχερός που τον περιμάζεψε από τα Πουέρτα Ρίκα (sic) και τις Ταϊβάν ο Παναθηναϊκός και τον επανέφερε στο προσκήνιο;

Ο Ρικ Πιτίνο ξέρει

Μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη της πολιτείας Νιου Τζέρσι, το Νιούαρκ, όπου γεννιέται στις 19 Νοεμβρίου 1989 ο Κένεθ Μπέρναρντ Φαρίντ Λιούις, είναι και η γενέτειρα του κορυφαίου συγγραφέα Φίλιπ Ροθ.

Μερικά από τα καλύτερα, τα πιο επιτυχημένα και βάσει πωλήσεων έργα του μακαρίτη Αμερικανοεβραίου είναι τα «Το Ανθρώπινο Στίγμα», «Αμερικανικό ειδύλλιο», «Το ζώο που ξεψυχά», «Ταπείνωση», «Κι ό,τι θέλει ας γίνει», «Νέμεσις». Επίτηδες η παράθεση των τίτλων δεν γίνεται με χρονολογική σειρά. Γίνεται με τέτοια ώστε να προσδιορίζει, σαν σε κεφάλαια στην εξιστόρηση της ζωής του, το πώς ξεκίνησε, πώς συνέχισε, πώς πορεύεται ο Φαρίντ στη δύση της καριέρας του.

Αρχικά όχι ακριβώς στιγματισμένος μα σίγουρα δακτυλοδεικτούμενος από άλλα παιδάκια και από ανθρώπους που έβλεπαν ως κάτι το αξιοπερίεργο τον μικρό Κένι να μεγαλώνει με δύο μητέρες. Γιος του Κένεθ Λιούις και της Γουάντια Φαρίντ, η οποία ποτέ δεν έκρυψε ή κατέπνιξε τον σεξουαλικό της προσανατολισμό.

Το αντίθετο. Με το που νομιμοποιείται στην πολιτεία ο γάμος για ομοφυλόφιλα ζευγάρια, σπεύδει να παντρευτεί την αγαπημένη της, Μάνασιν Κόουπλαντ. Αυτή έχει κι άλλα παιδιά από προηγούμενες σχέσεις της. Για τη Γουάντια, ο Κένεθ Φαρίντ είναι ο μονάκριβος γιος της. Ζιζάνιο κανονικό, διοχετεύει την ενέργειά του στα σπορ.

Άτεχνος ψηλός μεν, με αστείρευτες δυνάμεις και αποφασισμένος να τα βάζει με μεγαλύτερους, με ψηλότερους αντιπάλους δε. Undersized όμως. Παίζει περισσότερο στο “5” και είναι μόλις 2.03μ.

Λαμβάνει όλες κι όλες τρεις προτάσεις από κολέγια πρώτης κατηγορίας και… δεύτερης διαλογής. Επιλέγει το πιο άσημο, το Μόρχεντ Στέιτ στο μακρινό Κεντάκι. Η προσαρμογή στην επαρχία δεν είναι εύκολη. Κυρίως στην καθημερινότητά του. Διαμηνύει τηλεφωνικώς στη μάνα του και τον πατέρα του ότι θέλει να γυρίσει πίσω.

Ειδικά η Γουάντια, η οποία τον έχει καμαρώσει σε τοπικό επίπεδο να προοδεύει μέσα στις τέσσερεις γραμμές, μένοντας μακριά από άλλου είδους τέτοιες που κάνουν γνωστοί του σε ναρκοσυμμορίες, του το ξεκόβει.

Μένει να το παλέψει και εξελίσσεται όχι απλώς στον πιο επιτυχημένο παίκτη στην ιστορία του προγράμματος αλλά στον καλύτερο ριμπάουντερ. Ολόκληρου του ΝCAA, όλων των εποχών! Από το 1973 που ισχύουν τα στατιστικά ρεκόρ (επειδή τότε έγινε ο διαχωρισμός των ομάδων σε τρεις κατηγορίες, πριν σημειώνονταν τερατώδη νούμερα κολεγιόπαιδων κόντρα σε κατώτατου επιπέδου αντιπάλους), άλλος με τα δικά του 1.673 δεν έχει υπάρξει.

Ξεπερνάει ολόκληρο Τιμ Ντάνκαν, ξεπερνιέται ο ίδιος το 2024 από τον Αρμάντο Μπέικοτ. Προτού έρθει όμως στη Φενερμπαχτσέ, ο ψηλός του Νορθ Καρολάινα έχει παίξει πέντε σεζόν στο NCAA. O Φαρίντ στις τέσσερεις δικές του κατεβάζει 12.3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Φτάνει να έχει 14.5 συν 17.3 πόντους τη σεζόν 2010-2011, προτού δηλαδή αποφοιτήσει.

Δεν είναι μονάχα μηχανή ριμπάουντ. Δεν προσφέρει μονάχα θέαμα με τα καρφώματά του. Είναι και ουσιαστικός.

Βάζει την παρέα του στο τελικό τουρνουά του κολεγιακού Πρωταθλήματος, όπως είχε κάνει και το 2009 –με μια ομάδα που είχε να φτάσει ‘κει από το 1984! Το 2011 οι Ιγκλς περνούν και έναν γύρο. Θύμα τους στον πρώτο το Λούιβιλ. Του Ρικ Πιτίνο.

«Είναι μοναδικός, αυτό που τον ξεχωρίζει είναι το αδιάκοπο κυνήγι, η καταδίωξη των ριμπάουντ. Δεν αφήνει φάση στα δύο καλάθια που να μην πάει στην μπάλα», του επιδαψιλεύει επαίνους ο θρυλικός κόουτς, μετέπειτα και του Παναθηναϊκού.

Στο συγκεκριμένο ματς, το οποίο λήγει 62-61, ο Φαρίντ έχει 12 πόντους και 17 “σκουπίδια” απέναντι στον επίσης “Πράσινο” πολύ αργότερα γκαρντ, Πέιτον Σίβα, τον σουτέρ Κάιλ Κούριτς, τον επί χρόνια ΝΒΑer σέντερ, Γκόρτζι Ντιένγκ.

Σβώλος χρυσού

Σε καλό τού βγαίνει που το 2010 αποσύρει την αρχική υποψηφιότητά του για το ντραφτ. Ποιος ξέρει τι εξέλιξη θα είχε, αν δεν τον έβγαζε ο δρόμος μέσω του Νο.22 το επόμενο καλοκαίρι στο Ντένβερ…

Πικ πρώτου γύρου, παρόλα αυτά ακόμα πιο ψηλά ακούνε το όνομά τους πέντε παίκτες που είτε θα έρθουν επίσης στον Παναθηναϊκό (Ντέρικ Γουίλιαμς, Τζίμερ Φριντέτ, Κρις Σίνγκλετον) είτε θα συνδεθούν μεταγραφικά μαζί του, πατώντας και στην Ελλάδα το πόδι τους (Ενές Καντέρ, Γιόνας Βαλαντσιούνας).

Στην προ Γιόκιτς εποχή, οι «Σβώλοι» έχουν μια χαρά ομάδα και μπαίνουν στα πλέι οφ στις δύο πρώτες χρονιές του Φαρίντ. Ακούει τις πρώτες ελληνικές λέξεις στα αποδυτήρια από τον Κώστα Κουφό, προτού ακούσει πολύ περισσότερες το 2015-2016 από τον Κώστα Παπανικολάου.

Δεν χρειάζεται να περιμένει μέχρι τότε για να κάνει εντύπωση. Είναι απλώς να μη ριχτεί στη μάχη το αγρίμι. Το πρώτο του καλάθι είναι ενδεικτικό τού τι θα ακολουθήσει για χρόνια. Σε αιφνιδιασμό ο Ρούντι Φερνάντεθ πετάει την μπάλα στον ουρανό, προλαβαίνοντάς την πριν την τελική γραμμή. Ο Φαρίντ… πηδάει με τη σειρά του στον ουρανό. Και την καρφώνει στο καλάθι, με τον Φριντέτ του Σακραμέντο να μην τον έχει καν αντιληφθεί πίσω του.

Έτσι θα πάει. Χρησιμοποιείται στο “4”, δεν διαθέτει μακρινό σουτ, εντούτοις το hustle που φέρνει, η ενέργεια που προσδίδει είναι ασύγκριτα.

Σύντομα θα ξεκινάει στην πεντάδα. Κάνει ένα πρωτοφανές (για ΝBAer σε λιγότερα από 25’) νταμπλ-νταμπλ με 27 πόντους και 17 ριμπάουντ, στο δε ξεκίνημα της δεύτερης σεζόν του ψηφίζεται και Παίκτης της Εβδομάδας στη Δύση!

Ασταμάτητος στο πικ εν ρολ, γραπώνει την μπάλα εν κινήσει, ακόμα κι αν η πάσα δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Ρολάρει ταχύτατα προς το καλάθι, καρφώνει πάνω από οποιονδήποτε αντίπαλο.

Διαθέτει έκτη αίσθηση στο επιθετικό ριμπάουντ, ενώ, δίχως να είναι elite αμυντικός, κάνει δουλίτσα στην πίσω πλευρά του παρκέ. Παρά τα μόλις 203 εκατοστά του και χάρη στο καλό του τάιμινγκ, πέρα από τα… δεδομένα ελατήρια στα πόδια, ρίχνει και τάπες.

Εν αντιθέσει με τον Εβάν Φουρνιέ, ο οποίος πρέπει να φύγει από τους Νάγκετς, ώστε να κάνει το βήμα παραπάνω, ο Φαρίντ μετατρέπεται στο Κολοράντο σε όνομα και… ζώο «Manimal». Τιμά κάθε βράδυ το παρατσούκλι που κουβαλά από τα κολεγιακά χρόνια, καταγράφει σχεδόν διψήφιο μέσο όρο ριμπάουντ στη δεύτερη σεζόν του (9.2), ξεπερνάει δις τους 30 πόντους στην πιο παραγωγική του, την τρίτη (13.7 π.). Βάζει και το νικητήριο καλάθι στο τελευταίο δευτερόλεπτο κόντρα στο Γκόλντεν Στέιτ (100-99), ποστάροντας τον κορυφαίο αμυντικό, Ντρέιμοντ Γκριν, και απαντώντας στο καλάθι προσπεράσματος που μόλις έχει σημειώσει για τους γηπεδούχους Καλιφορνέζους ο Στεφ Κάρι.

Είναι ένας σταρ του ΝΒΑ κι αυτός. Τόσο που το 2014 καλείται στην Εθνική των ΗΠΑ. Ο Μάικ Σιζέφσκι έχει στη δούλεψή του στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας από «splash brothers» (Κάρι-Τόμπσον) μέχρι Χάρντεν και Έρβινγκ στην περιφέρεια. Ψηλούς από Άντονι Ντέιβις μέχρι Κάζινς και Ντράμοντ.

Ο άνθρωπός μας είναι βασικός και στην Team USA! Χρησιμοποιείται στο “5”, ώστε ο «AD» να είναι το “τεσσάρι” που του αρέσει περισσότερο. Αν αποδεικνύεται συμβατός με το FIBA basketball o Φαρίντ; Ονειρικός αποδεικνύεται.

Περνάει Χρυσό μετάλλιο στον λαιμό ως μέλος της καλύτερης πεντάδας του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος! Είναι ο καλύτερος ριμπάουντερ των Αμερικανών με 7.8, ο δεύτερος ευστοχότερος του τουρνουά μετά τον Πάου Γκασόλ (63.3% εντός παιδιάς).

Α, και ο καλύτερος του παρκέ με 22 πόντους και 7 ριμπάουντ στη νίκη επί της Τουρκίας του Εργκίν Αταμάν και του Τζέντι Όσμαν…

Όταν έπεσε μαύρο

Τι λέγαμε για αμερικανικό ειδύλλιο παραπάνω; Ο Χρυσός με τις ΗΠΑ Παγκόσμιος Πρωταθλητής γυρίζει στο Ντένβερ για τη νέα σεζόν του ΝΒΑ και τον περιμένει ένα νέο συμβόλαιο που εκτοξεύει τις ετήσιες αποδοχές του από το 1.5 εκατ. δολάρια στα 12. Συνεχίζει να δουλεύει σαν σκύλος στις προπονήσεις, μα το παιχνίδι αλλάζει κατεύθυνση και δεν αργεί η στιγμή που θα ξεβραστεί από τη λίγκα ως non-shooting big.

Για δύο ακόμα χρονιές, έστω και με ελαφρώς πεσμένα νούμερα, εξακολουθεί να έχει μέσους όρους στις παρυφές του νταμπλ-νταμπλ.

Δικαιώνει σταθερά τον Μπίλι Ντόνοβαν, παλιότερα αντίπαλό του προπονητή στο NCAA, πλέον της Οκλαχόμα και από το 2020 του Σικάγο, ο οποίος έχει πει ότι «ο Κένεθ θυμίζει τον Ντένις Ρόντμαν με το πώς κερδίζει σχεδόν κάθε μονομαχία για ένα ριμπάουντ».

Φτάνει να μαζέψει 25 σε μια τρελή εμφάνισή του κόντρα στη Μινεσότα, όταν έχει και 26 πόντους. Το 2015-2016 ξεκινάει στα περισσότερα παιχνίδια μαζί με τον ρούκι Νίκολα Γιόκιτς. Ο «Manimal» έχει μάλιστα καλύτερα νούμερα από τον παρτενέρ του.

Το μέλλον για τους «Σβώλους» ωστόσο είναι ο Σέρβος με τα εμφανή ψήγματα ιδιοφυΐας. Τραυματίζεται και για πρώτη φορά ο έτερος ψηλός. Στην πλάτη. Η μπάλα περνάει πλέον σε κάθε φάση από τα χέρια του κοντοκουρεμένου τύπου από το Σόμπορ, ο Φαρίντ δεν είναι ο παίκτης που θα βοηθήσει στο spacing, ο δικός του ρόλος, προϊόντος του χρόνου, γίνεται ολοένα και λιγότερο σημαντικός.

Το κτήνος των ρακετών φαίνεται να ξεψυχά. Το 2018 στέλνεται στο Μπρούκλιν και δεν βρίσκει καν χώρο στο ροτέισιον. Είναι σειρά, για πρώτη φορά, να έχει μονοψήφιο αριθμό λεπτών συμμετοχής. Μεσούσης της ίδιας περιόδου γίνεται παίκτης των Ρόκετς και δείχνει να έχει καύσιμο να κάψει.

Ξανασμίγει με τον Τζέιμς Χάρντεν μετά την Team USA. O μούσιας ξέρει το παιχνίδι του. Τον εκμεταλλεύεται με πικ εν ρολ. Οι Ρόκετς κάνουν πρωταθλητισμό και ο Φαρίντ έχει 13-8 (σε πόντους και ριμπάουντ) στις 25 εμφανίσεις του στη ρέγκιουλαρ σίζον. Ο χρόνος του μειώνεται δραματικά στα πλέι οφ και έκτοτε δεν τον ξανακαλεί ποτέ κανείς από το ΝΒΑ.

Δεν είναι ακόμα ούτε 30 ετών, δεν πρόκειται να τα παρατήσει. Αρχίζει η περιήγηση σε τρεις ηπείρους, καταλήγει το 2024 να παίζει στην ιταλική Ρέτζο Εμίλια του Δημήτρη Πρίφτη. Με αρκετές καλές εμφανίσεις στο Ιταλικό Πρωτάθλημα και ως κορυφαίος ριμπάουντερ του FIBA Champions League (7.9 ριμπ. σε 22’, ήτοι 14.2 σε αναγωγή σε 40λεπτο) είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής αγωνιστικά.

Εκεί που του βγάζουν όλοι το καπέλο σε ανθρώπινο επίπεδο είναι όταν μένει για να παίξει κόντρα στην Αρμάνι, ενώ η αγαπημένη του μητέρα του έχει πεθάνει.

Η Γουάντια είχε ερυθηματώδη λύκο, πιο μετά απέκτησε πρόβλημα στα νεφρά και έκανε μεταμόσχευση. Όσο πήγαινε για αιμοκαθάρσεις, απέκρυβε το μέγεθος του προβλήματός της από τον γυμνασιόπαιδα και κολεγιόπαιδα γιο της.

Παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας, καμαρώνει τον γιο της να γίνεται πρώτα σούπερ σταρ του ΝΒΑ και εν συνεχεία ένας πολίτης του κόσμου. Ο «Ναρντ», όπως τον φωνάζει από το μεσαίο του όνομα (Μπέρναρντ), μαθαίνει το πιο θλιβερό μαντάτο στην Ιταλία. Δεν φεύγει αμέσως. Την επομένη πηδάει στο τζάμπολ με τους Πρωταθλητές και μάλιστα οδηγεί τη Ρετζιάνα σε νίκη. «Είναι υπέροχο να βλέπεις το σθένος ενός παίκτη με τέτοια ιστορία πίσω του στο ΝΒΑ», η ατάκα του Έτορε Μεσίνα.

Πράσινο παντού

Αποκομίζει εξαιρετικές εντυπώσεις από τη συνεργασία του στη Ρέτζο Εμίλια με τον Πρίφτη, προπονητή του Παναθηναϊκού το 2021-2022. Έχει σημασία η αναφορά στη συγκεκριμένη αγωνιστική περίοδο, διότι πρόκειται για εκείνη κατά την οποία είχε πρωτοεμφανιστεί στην Ευρώπη ο Φαρίντ.

Τον είχε πάρει η ΤΣΣΚΑ τού επί 13ετία “Πράσινου” (ως ασίσταντ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς) Δημήτρη Ιτούδη, όταν δεν φτούρησε. Μπήκε αργά στην ομάδα, τον Οκτώβριο. Και… βγήκε, προτού αλλάξει το έτος. Με τελευταίο από τα επτά παιχνίδια του στην Ευρωλίγκα το 97-77 επί του Παναθηναϊκού του Πρίφτη!

Ερχόμενος πίσω από τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, αντιμετωπίζοντας τον εσωτερικό ανταγωνισμό και των “4-5αριών” Τζόελ Μπολομπόι και Γιοχάνες Φόιχτμαν, ο «Manimal» μπήκε για δύο λεπτάκια στο ντεμπούτο του απέναντι στον Ολυμπιακό και δεν έλαβε ποτέ ικανό χρόνο συμμετοχής. Γνωρίστηκε πάντως και στη Μόσχα με έναν σωρό -πέραν του Ιτούδη- Έλληνες (τον βοηθό Ανδρέα Πιστιόλη, τον γυμναστή Κώστα Χατζηχρήστο) και”Έλληνες” με παρελθόν στο «Τριφύλλι» (στο τεχνικό τιμ κι ο Ντάριλ Μίντλετον).

Πιο πριν έχει περάσει από την Κίνα και το Πουέρτο Ρίκο. Μετά τους Μοσχοβίτες εμφανίζεται στην G-League, δίχως να (επανα)προσελκύσει ενδιαφέρον από το ΝΒΑ, εμφανίζεται και στο Μεξικό, εκ νέου στο Πουέρτο Ρίκο, μέχρι και στην Ταϊβάν το 2025. Ταπείνωση; Όχι, μίστερ Ροθ. «Ό,τι θέλει ας γίνει», φαίνεται να σκέφτεται -και να πορεύεται- ο βετεράνος πια ψηλός.

Κάπως έτσι καταφτάνει στην Ελλάδα, λίγες ημέρες προτού φυσήξει 36 κεράκια. Ξεχασμένος από αρκετούς, απαξιωμένος στα μάτια ακόμα περισσότερων.

Ο Παναθηναϊκός έχει ξεμείνει από σέντερ, διότι πλην Ματίας Λεσόρ έχουν βγει νοκ άουτ και οι Ρισόν Χολμς και Ομέρ Γιούρτσεβεν.

Θα βρει πλέον απέναντι τους Φουρνιέ και Παπανικολάου, αλλά δίπλα του τον συμπαίκτη και στο Ντένβερ, Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, δίπλα του και τον συμπαίκτη και στην ΤΣΣΚΑ, Μάριους Γκριγκόνις.

Οι «Πράσινοι» έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια στις τρεις τελευταίες επισκέψεις τους σε Μπολόνια, Μονακό και Βελιγράδι (με τον Ερυθρό Αστέρα). Ο Αταμάν παριστάνει σε συνέντευξη Τύπου αμέσως πριν την έλευση του Αμερικανού ότι δεν θυμάται το όνομά του.

Το κλίμα φαίνεται ύποπτο, περίεργο. Μέσα σε λίγα 24ωρα είναι γιορτινό. Χάρη στον «Manimal», ο οποίος αποδεικνύεται αμέσως “maximal”: 17 πόντοι, 10 ριμπάουντ και 3 απίθανες τάπες στο 101-95 μέσα στο Παρίσι, 16-8 στο 87-77 μέσα στη Μαδρίτη. Κάνει γιο-γιο τον παρτενέρ του στη Ρέτζο Εμίλια, Μόμο Φάιγ, είναι ακόμα καλύτερος και απέναντι σε αυτόν τον Έντι Ταβάρες.

Κόντρα στην Παρί τού βγαίνει το παπούτσι. Μετά το κόψιμο που κάνει, τρέχει το γήπεδο και βάζει καλάθι στην άλλη πλευρά… μονοσάνδαλος. Στον θρίαμβο επί της Ρεάλ (στο γήπεδο όπου στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής) προσφέρει… διπλό το χάιλαϊτ της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα, με δύο πανομοιότυπα πικ εν ρολ που καταλήγουν σε ισάριθμα καρφώματά του.

Συνεργάζεται με τον μάστορα των σχετικών καταστάσεων, Κώστα Σλούκα, λες και γνωρίζονται χρόνια, απελευθερώνει τον Ντίνο Μήτογλου, ο οποίος αποδίδει πολύ καλύτερα στο “4”, προσφέρει στον αίφνης αναγεννημένο Τι Τζέι Σορτς την απαραίτητη ασφάλεια κοντά στο καλάθι, καλύπτοντας αμυντικά τα νώτα του βραχύσωμου συμπατριώτη του.

Όλα αυτά μέσα σε 48 ώρες. Δίχως ίχνος λίπους στο κορμί του, είναι σωματικά σε τρομερή κατάσταση. Πνευματικά σε ακόμα καλύτερη. Σε βαθμό που να αναρωτιέσαι γιατί βολόδερνε σε λίγκες χαμηλού επιπέδου τόσα χρόνια.

Εμφανίζεται έτοιμος να βοηθήσει όχι για δύο μήνες, διότι για τόσο υπογράφει (με δικαίωμα ανανέωσης έως το τέλος της περιόδου), αλλά για δύο χρόνια. Και τιμωρεί με τον τρόπο του τους αλαζόνες που τον περίμεναν βαρύ, ράθυμο, παλαίμαχο.

Νέμεσις…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Τι Τζέι Σορτς: Το μακρύ του και το κοντό του

Κέντρικ Ναν: Η ανακάλυψη της Ευρώπης

Ματίας Λεσόρ: Ηφαιστειογενές υλικό

Το ρόλερ κόστερ του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ

Τζέντι Όσμαν: Απ’ άκρη σ’ άκρη