Ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψει κάποιος τα όρια του δυνατού είναι να τα ξεπεράσει και να πάει στην «περιοχή» του αδύνατου. Εκεί όπου δοκιμάζεται η πίστη, η θέληση, η δύναμη και η σωματική αντοχή.
Για την Αμερικανίδα σπρίντερ, Άλισον Φίλιξ, η πορεία από το δυνατό στο αδύνατο ήταν, σε όλη τη διάρκεια της αθλητικής καριέρας της, μια συνηθισμένη «διαδρομή». Σκληρή, επίπονη και, κάποιες φορές, εξαντλητική.
Το δυσκολότερο κι ίσως πιο επικίνδυνο σημείο αυτής, ήταν την περίοδο της εγκυμοσύνης της. Τότε, που τέθηκε σε κίνδυνο η ζωή τόσο της ίδιας (διαγνώστηκε με προεκλαμψία) όσο και του μωρού που κυοφορούσε.
Η πρόωρη γέννηση (στην 32η εβδομάδα) της κόρης της Κάμριν με καισαρική, και ο αγώνας που έδωσε επί ένα μήνα το μωρό στο τμήμα νεογνών στην εντατική, έκανε την «χρυσή» Ολυμπιονίκη και Παγκόσμια πρωταθλήτρια, πιο δυνατή, πιο μαχητική και περισσότερο σοφή.
«Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ορισμός της επιτυχίας για μένα ήταν η κατάκτηση των μεταλλίων και η επίτευξη των ρεκόρ», θα πει στην συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό TIME πριν την 5η, και τελευταία στην καριέρα της, συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο.
«Μεγαλώνοντας, διαπίστωσα ότι επιτυχία είναι και άλλα πράγματα. Όπως για παράδειγμα να χρησιμοποιώ τη φωνή μου, να έχω τη δυνατότητα να συνεισφέρω στην αλλαγή ορισμένων καταστάσεων και να αποχωρήσω από τον αθλητισμό αφήνοντας πίσω μου, ελπίζω, έναν χώρο καλύτερο από αυτόν που βρήκα».
Μέχρι το 2018, πάντως, και πριν τη γέννηση του παιδιού της, η Άλισον Φίλιξ σπάνια χρησιμοποιούσε τη «φωνή» της. Το μοναδικό «όπλο» που «χρησιμοποιούσε» ήταν η σωματική της δύναμη, η ταχύτητα και η ψυχική αντοχή της.
Γεννημένη στις 18/11/1985 στος Λος Άντζελες, η Αμερικανίδα αθλήτρια, αρχικά ονειρευόταν να γίνει μπασκετμπολίστρια, αλλά ο αδερφός της, ο Γουές, την «προσγείωσε» στην πραγματικότητα.
Ως αθλητής του στίβου, τής επισήμανε πως οι πιθανότητες εξέλιξής της μέσω του Κλασικού Αθλητισμού, εκείνη την περίοδο ήταν πολύ περισσότερες από το μπάσκετ, κι όπως αποδείχθηκε στην πορεία είχε απόλυτο δίκιο.
Η Άλισον Φίλιξ έδειξε ότι ήταν γεννημένη για τον στίβο!
«Μάλλον, ήταν το γραφτό μου…», όπως είπε κάποτε και η ίδια, ομολογώντας πως όταν αποφάσισε να μπει στην ομάδα στίβου στο high school, είχε ως κίνητρο να κάνει νέους φίλους και όχι να ασχοληθεί με τα σπριντ.
«Πήγαινα την προπόνηση φορώντας τα αγαπημένα μου “Γκάρι Πέιτον” παπούτσια χωρίς να με νοιάζει και πολύ τι θα κάνω. Ήμουν λίγο αδιάφορη για την προπόνηση», λέει περιγράφοντας εκείνη την εποχή.
Μέχρι την στιγμή που ο προπονητής της ομάδας, τής έβαλε τη «φιτιλιά».
«Στην πρώτη προπόνηση μ’ έβαλε να τρέξω 60 μέτρα κι άρχισε να μετράει τον χρόνο μου, όπως έκανε άλλωστε με όλους τους αθλητές. Μόλις τερμάτισα, μου ζήτησε να τρέξω ξανά.
»Επανέλαβε τη διαδικασία άλλες δύο φορές και στη συνέχεια έφερε έναν τροχό μέτρησης αποστάσεων. Τον τοποθέτησε στο διάδρομο, κι αφού μέτρησε τα μέτρα για να επιβεβαιώσει ότι ήταν σωστά, με κοίταξε και μού είπε: “Εσύ είσαι πολύ γρήγορη!”»
Από εκείνο το σημείο και μετά, η Φίλιξ, άρχισε να προπονείται εντατικά ρίχνοντας όλο το βάρος στα 200 μέτρα, και την χρονιά της αποφοίτησή της από το σχολείο (2003), υπέγραψε συμβόλαιο με μια αθλητική εταιρεία. Σκοπός της ήταν να μπει απευθείας στην «αρένα» του πρωταθλητισμού, αποφεύγοντας την χρονοβόρα διαδικασία της εξέλιξης μέσω του κολεγιακού πρωταθλήματος.
Τις σπουδές, βέβαια, στο πανεπιστήμιο δεν τις…απέφυγε. Ως κόρη εκπαιδευτικών, όπως έλεγε, «αυτή η περίπτωση δεν υπήρχε ούτε ως επιλογή»!
Το πανεπιστήμιο (University of Southern California) σε συνδυασμό με τον επαγγελματικό αθλητισμό και τις απαιτήσεις μιας εταιρείας, η οποία μάλιστα είχε πληρώσει τα δίδακτρα της φοίτησης, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν… παιχνιδάκι. Όμως, η 18άχρονη τότε αθλήτρια, ήταν πολύ ξεκάθαρη στα «θέλω της.
Κι εκείνη την περίοδο, εκείνο που ήθελε ήταν να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Αφού πρώτα έπιασε το όριο, στην πορεία εμφανίστηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο «Σπύρος Λούης» έτοιμη, όπως είπε αργότερα σε δηλώσεις της, να «χτυπήσει» την ανερχόμενη Τζαμαϊκανή αθλήτρια, Βερόνικα Κάμπελ-Μπράουν.
«Είχα άγνοια κινδύνου! Πάντα έχω. Είμαι ανταγωνιστική και θέλω σε κάθε αγώνα να κερδίζω. Έτσι και σ’ εκείνον τον αγώνα! Πήγα ξεκάθαρα για να κερδίσω!».
Η κούρσα των 200μ. ολοκληρώθηκε με την Τζαμαϊκανή να τερματίζει πρώτη και την Φίλιξ να κατακτά το ασημένιο μετάλλιο έχοντας μάλιστα πετύχει ρεκόρ στην κατηγορία των Νεανίδων με χρόνο 22.18. Αυτό, όμως, δεν την ικανοποιούσε.
Ήθελε να ανέβει στην κορυφή! Το πέτυχε έναν χρόνο αργότερα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Ελσίνκι, για να ακολουθήσει από το 2005 μέχρι το 2019 μια σειρά πολλών επιτυχιών και μεταλλίων. Εννέα Ολυμπιακά ( 6 χρυσά, 3 ασημένια) και 19 Παγκόσμια (14 χρυσά, 3 ασημένια και 2 χάλκινα).
Το μεγαλύτερο και το σημαντικότερο δώρο γι’ αυτήν ήρθε το 2018, όταν στις 28/11 γεννήθηκε η κόρη της.
Ο ερχομός της Κάμριν, όχι μόνο άλλαξε τη «κοσμοθεωρία» της για τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει στη ζωή της, αλλά ταυτόχρονα την ώθησε να «υψώσει» τη φωνή της. Να πει δημόσια τις απόψεις της για την μητρότητα, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία πόσο μεγάλη δύναμη παίρνει από την κόρη της, αλλά και να εκφράσει την αντίθεσή της σε καθετί που θεωρούσε πως έθιγε τις γυναίκες-αθλήτριες.
Το 2018, δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι πίστευαν πως η διαμάχη της με τον τότε χορηγό της (μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες αθλητικών ειδών) θα είχε σημαντικές επιπτώσεις στην καριέρα της, όπως επίσης ότι μετά την εγκυμοσύνη της, θα ήταν πολύ δύσκολο να επανέλθει σύντομα στους αγώνες. Διαψεύστηκαν και στις δυο περιπτώσεις.
Στην πρώτη, η Φίλιξ δεν εγκατέλειψε ποτέ τον «αγώνα» που ξεκίνησε όταν διαπίστωσε ότι η εταιρεία είχε αποφασίσει να μειώσει κατά 70% το ποσό της χορηγίας της επειδή είχε μείνει έγκυος. Και δικαιώθηκε, καθώς τον επόμενο χρόνο, η εταιρεία υποχρεώθηκε να αλλάξει την στάση της και την πολιτική της απέναντι στις γυναίκες-αθλήτριες που ήθελαν ή θέλουν να γίνουν μητέρες.
Στην δεύτερη, η Αμερικανίδα αθλήτρια επέστρεψε δέκα μήνες μετά τη γέννα, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Κατάρ, στα 4Χ400.
Τρία χρόνια μετά τη γέννηση της Κάμριν, η Φίλιξ, δημιούργησε σε συνεργασία με την αθλητική εταιρεία την οποία συνεργάζεται σήμερα και το ίδρυμα Women’s Sports Foundation, το ταμείο Power of She Fund: Child Care Grants. Σκοπός του είναι να χρηματοδοτεί τις μητέρες-αθλήτριες που συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες, ξεκινώντας μάλιστα από εκείνες που αγωνίστηκαν στο Τόκιο.
Η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας θα είναι το τέρμα και του δικού της ταξιδιού στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένα ταξίδι που της έδωσε χαρά, δόξα και της έφτιαξε, όπως ανέφερε κάποτε σε μια συνέντευξή της, το «πλάνο μια ολόκληρης ζωής».
UPD: Στις 6/8/2021 η Άλισον Φίλιξ κατέκτησε το Χάλκινο μετάλλιο στον τελικό των 400μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο με χρόνο 49.46 και την επομένη το χρυσό στα 4Χ400μ.. Η Αμερικανίδα σπρίντερ έφτασε τα 11 ολυμπιακά μετάλλια και ξεπέρασε το ρεκόρ των δέκα που έχει κατακτήσει ο παλαίμαχος αθλητής του Στίβου, Καρλ Λιούις!
CHECK IT OUT:
AthleteStories: Μαμά / Μάντι Μπούζο: Ο Τέταρτος Γύρος
Ταμπέρι-Μπαρσίμ: Ο αθλητικός σεβασμός δεν μπαίνει στον… γύψο
Η Ρέιβεν Σόντερς εκτίμησε τη ζωή, διαλέγει τις «μάσκες» της και δεν απολογείται
Η Υπέροχη Γιουλιμάρ Ρόχας / Σέλι-Αν Φρέιζερ-Πράις: Θαρραλέα, Κυριάρχη, Ανθεκτική!
Η αποστολή της Γκουέν Μπέρι είναι πιο βαριά από τη μπάλα που πετά μακριά…
Η ιστορία της Κουανίσα Μπερκς (δεν) κρύβεται πίσω από το χαμόγελό της
Η Τιάνα Μπαρτολέτα είναι άνθρωπος των ονείρων και όχι των αναμνήσεων
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΙΒΟ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΣΠΟΡ