Η ηλικία των 18 ετών θα έπρεπε να αποτελεί το ξεκίνημα των επαγγελματικών αθλητικών ονείρων ενός έφηβου. Στην Ελλάδα, όμως, όταν τελειώνει η συμμετοχή στο εφηβικό τμήμα μίας ομάδας, για πολλούς -για τους περισσότερους- τελειώνει και το μπάσκετ.
Αρκετοί θα περιοριστούν σε εργασιακά ή ανεξάρτητα πρωταθλήματα ή, κυρίως, πουθενά αλλού… Κάποιοι θα συνεχίσουν τις σπουδές τους. Ορισμένοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, θα βρουν μία θέση στην Α1 και κάποιοι περισσότεροι θα επιχειρήσουν να χωρέσουν σε εθνικές κατηγορίες.
Είναι συχνό το φαινόμενο για ένα παιδί με καλά στατιστικά στο εφηβικό να μην μπορεί να σταθεί στις εθνικές κατηγορίες, ενώ ο ίδιος παίκτης πιστεύει ότι μπορεί να παίξει και σε υψηλότερο επίπεδο.
Την ίδια στιγμή, υπάρχουν στη χώρα αναγνωρισμένα ευρωπαϊκά κρατικά πανεπιστήμια τα οποία έχουν παραρτήματα και τα οποία και προσφέρουν στον Π.Σ.Α.Κ. μέχρι και 40% ή και 50% έκπτωση στα δίδακτρα. Είναι σχολές που χαρίζουν πτυχία ισάξια με εκείνα των Ελληνικών ΑΕΙ, όπως για παράδειγμα, των ΤΕΦΑΑ ή άλλης ελληνικής σχολής.
Η πρόταση μου είναι η δημιουργία μίας λίγκας Κ-22, με συμμετοχή παιδιών ως αυτή την ηλικία, σε συλλόγους που ήδη υπάρχουν στις εθνικές κατηγορίες και θέλουν να συμμετέχουν ή σε ομάδες νέων ιδιοκτητών που επιθυμούν να επενδύσουν σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα. Σύλλογοι της Α1 θα μπορούσαν να έχουν την αντίστοιχη δίκη τους ομάδα στην Κ-22.
Μία προοπτική που θα επιτρέπει τον συνδυασμό σπορ και σπουδών και θα είναι κάτι σαν το δικό μας, τρόπον τινά, «κολεγιακό» πρωτάθλημα.
Ανδρέας Γλυνιαδάκης / Photo by: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου – Tourette Photography.
Οι ομάδες αυτές, σε μία λίγκα για παίκτες ως 22 ετών, μπορούν να παίξουν προπαρασκευαστικό ρόλο για όλα αυτά τα παιδιά που τελειώνουν το εφηβικό και χρειάζονται χρόνο και εμπειρίες για να βρουν χώρο στο επαγγελματικό μπάσκετ.
Οι περισσότεροι αθλητές της Α2 και των εθνικών κατηγοριών πολύ σπάνια έχουν κάποιο πτυχίο και όταν σταματούν το μπάσκετ δεν γνωρίζουν τι άλλο να κάνουν… Η έκφραση «dual career» είναι άγνωστη στην Ελλάδα.
Αυτή η κατηγορία της Κ-22 θα συνδέσει τα πανεπιστημιακά μαθήματα με το άθλημα. Αρκετοί παίκτες θα έχουν την ευκαιρία και να βελτιωθούν, για να διεκδικήσουν τις ευκαιρίες τους αργότερα ακόμη και στην Α1.
Κυρίως, θα υπάρχει η ευχέρεια να σπουδάσουν ό,τι επιθυμούν, χρησιμοποιώντας αυτό το κομμάτι της έκπτωσης που ανέφερα, που μπορεί να επιδοτηθεί από τον κεντρικό χορηγό της λίγκας.
Ένα απλό παράδειγμα είναι ότι, έχοντας το 40% της προσφοράς στα δίδακτρα, το υπόλοιπο 60% να καλύπτεται με 30% από τον σπόνσορα και το υπόλοιπο 30% από τον ίδιο τον αθλητή.
Ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Μία λίγκα Κ-22 θα προσελκύσει χορηγούς που στοχεύουν σε αυτό το ηλικιακό γκρουπ, μεταξύ 18-22 ετών, ίσως και να έχει το όνομα κάποιου από αυτούς. Έτσι και οι ομάδες που θα συμμετέχουν θα έχουν περισσότερα έσοδα.
Το αυστηρό κριτήριο είναι φυσικά τα παιδιά να είναι ως 22 ετών και να υπάρχει μίνιμουμ και μάξιμουμ όριο απολαβών, ώστε να διατηρείται κάποια ισορροπία. Με αυτό τον τρόπο οι αθλητές θα μπορούν να καλύπτουν ένα μέρος των σπουδών τους.
Στόχος θα είναι να έχει αυτή η λίγκα τη δυνατότητα να προσφέρει εισφορές και ασφάλεια στα παιδιά και απαραίτητη προϋπόθεση να είναι η έκπτωση για τα παραρτήματα των ευρωπαϊκών πανεπιστήμιων. Εμείς, ως Π.Σ.Α.Κ., συνεργαζόμαστε με αυτά τα πανεπιστήμια και, συνεπώς, αυτή η λίγκα μπορεί να συνδεθεί με τη μόρφωση και τα σπορ και μπορεί να αναδείξει και καλούς αθλητές και ενδεχομένως καλούς προπονητές.
Το πεδίο των σπουδών μπορεί να συνδυαστεί με έρευνα. Καθώς στις μέρες μας, όλο αυτό το κομμάτι παραμένει ακόμη ένα μεγάλο κενό στην Ελλάδα. Παλαιότερα, με άλλα οικονομικά δεδομένα, κάποιος έπαιζε μπάσκετ και γιατί του άρεσε και διότι στόχευε να κερδίσει κάτι από την ενασχόλησή του.
Πλέον, οι περισσότεροι αθλητές στην Α1 δεν θα καταφέρουν να αγοράσουν ποτέ ούτε ένα δικό τους σπίτι… Γι’ αυτό επιμένω πως αυτή η ηλικιακή λίγκα δίνει τη δυνατότητα και για παραμονή στο άθλημα και για παράλληλες σπουδές ως εφόδια για τη ζωή μετά τον αθλητισμό.
Θα αποτελεί κίνητρο για τα παιδιά να συνεχίζουν να παίζουν, καθώς ακόμη και αν δεν περάσουν σε ένα πανεπιστήμιο μέσω των Πανελλαδικών εξετάσεων, θα μπορούν και να μείνουν στην Ελλάδα και να πάρουν ένα πτυχίο. Το δίλημμα αθλητισμός ή σπουδές θα είχε ακόμα μια επιλογή για πολλά από αυτά.
Στιγμιότυπο από τον αγώνα Παγκρατίου – Ψυχικού, για την Α2 κατηγορία, τον Οκτώβριο του 2020 / Photo by: Eurokinissi.
Ένα ακόμη σημαντικό κεφάλαιο του σύγχρονου μπάσκετ είναι το 3 on 3, το οποίο από το 2017 επιλέχθηκε ως νέο Ολυμπιακό άθλημα για τους Αγώνες του Τόκιο, που αναβλήθηκαν πέρσι λόγω κορονοϊού και έχουν προγραμματιστεί για τον Ιούλιο του 2021.
Ωστόσο, παρότι υπάρχει Εθνική ομάδα, στην πατρίδα μας δεν υφίσταται επίσημο τουρνουά ή πρωτάθλημα 3 εναντίον 3, όπως συμβαίνει σε χώρες όπως η Σερβία, η Ρωσία ή ακόμη και η Πολωνία και η Ελβετία.
Η FIBA, από την άλλη, το έχει εδώ και χρόνια πολύ ψηλά στο καλεντάρι της και το αναπτύσσει διαρκώς.
Στην Ελλάδα αντίστοιχα τουρνουά διοργανώνει μόνο ο Π.Σ.Α.Κ. με τη συνεισφορά της ΕΟΚ ή του ΕΣΑΚΕ, δίχως πάντως καμία επίσημη μορφή.
Η δική μου τοποθέτηση είναι πως θα πρέπει στις τοπικές ενώσεις ανά περιφέρεια να διεξάγονται μέσα στη σεζόν τουρνουά, προκειμένου να αναδεικνύεται ο κατά τόπους πρωταθλητής.
Η κάθε πρωταθλήτρια ομάδα, με συγκεκριμένο σπόνσορα και μία νέα λίγκα πολύ οργανωμένη, θα συνθέτει τους καλοκαιρινούς μήνες τα τουρνουά έως τον τελικό,, με αγώνες σε όλη την Ελλάδα, για την ανάδειξη του εθνικού πρωταθλητή.
Η αρχική σκέψη είναι να υπάρχουν ομάδες δίχως όρια, όπως συμβαίνει στα τουρνουά 3 on 3 σε όλο τον κόσμο.
Άλλωστε, η δική μας χώρα, με ηλιοφάνεια πολλούς μήνες του χρόνου, τόσα πολλά ανοικτά γήπεδα αλλά και με οργανωμένο πρότζεκτ, έχει τη δυνατότητα να αποφέρει πολλά χρηματικά οφέλη, με έπαθλα για τους νικητές και τεράστιο ενδιαφέρον για το κοινό.
Το 3 on 3 είναι ιδιαιτέρως δημοφιλές στις υπόλοιπες χώρες, σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου έχουμε μείνει πολύ πίσω σε αυτή τη νέα μορφή του αθλήματος που αναπτύσσεται παγκοσμίως.
Αν θέλουμε να βελτιώσουμε το μπάσκετ, θα πρέπει να επιστρέψουμε στα βασικά, τα οποία παραδοσιακά πρεσβεύονται και ενισχύονται από το λεγόμενο «μπάσκετ στον δρόμο».
Η δική μου γενιά έτσι έμαθε να παίζει, έτσι έμαθε να προπονείται και πιστεύω πως ένα 3 on 3 πρωτάθλημα πρέπει να ξεκινήσει από την επόμενη κιόλας σεζόν, κορονοϊού επιτρέποντος, βεβαίως.
Η ίδια χρονική παράμετρος ισχύει και για την πρότασή μου για το πρωτάθλημα Κ-22.
Αγώνας από το τουρνουά 3 on 3 του Δήμου Ηρακλείου, τον Ιούνιο του 2016 / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Από την ενδεχόμενη διοργάνωση του πρωταθλήματος 3 on 3 μπορεί να στελεχωθεί και η Εθνική του αθλήματος.
Η ιδέα μπορεί να φέρει κόσμο στα γήπεδά του και φυσικά, με τη σωστή δομή, θα έχει τη δυνατότητα να προσελκύσει και χορηγούς.
Αυτό απαιτεί τουρνουά σε καθορισμένες ημερομηνίες, ώστε ο κόσμος να έχει την ευχέρεια να συμμετάσχει, να τα παρακολουθήσει και να υπάρξει και η κατάλληλη προβολή και διαφήμιση, μέσω, π.χ., καναλιών στο YouTube και της τηλεόρασης.
Αυτά τα δύο πρότζεκτ, της λίγκας Κ-22 και του 3 on 3, μπορούν να γίνουν και μία νέα αρχή και για την ομοσπονδία και για όποιον κληθεί να διοικήσει μετά τις επερχόμενες εκλογές. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ενταχθούν στο τμήμα μάρκετινγκ της ΕΟΚ και να αποκτήσουν παράλληλα και δικούς τους χορηγούς.
Ο Π.Σ.Α.Κ. διοργανώνει κάθε χρόνο έξι τουρνουά 3 on 3, στα οποία συμμετέχουν 7.000 παιδιά από όλη την Ελλάδα. Επομένως, είναι εύκολα κατανοητό πόσο μεγαλύτερη θα είναι η απήχηση αν διεξαχθεί μία επίσημη διοργάνωση με χρηματικό έπαθλο.
Είναι επίσης εύκολο να σκεφτούμε πόση ζωή θα δώσει κάτι τέτοιο στα ανοικτά γήπεδα της χώρας. Οι χορηγοί θα μπορούσαν να ανακαινίσουν αρκετά από αυτά, με αντάλλαγμα το λογότυπο τους και αυτό θα προ(σ)καλέσει αρκετά νέα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.
Photo by: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου / Tourette Photography
Ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης είναι παλαίμαχος διεθνής καλαθοσφαιριστής και νυν πρόεδρος του Π.Σ.Α.Κ..
Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Αδαμόπουλος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Ανδρέας Γλυνιαδάκης: «Κυνήγησε το όνειρό σου» / «Ψυχοθεραπεία» / «Το Μπάσκετ Δεν Τελειώνει» / «Ευκαιρία για αλλαγή» / «Όταν σβήνουν τα φώτα» / «Πώς χρεοκοπούν οι αθλητές» / «Το lockdown σκοτώνει το μπάσκετ» / «ΝΒΑ ντραφτ σημαίνει ευκαιρία» / «Τα δύο πρόσωπα της Ευρωλίγκας» / «Ο αθλητισμός που θέλουμε»