Ήταν φθινόπωρο του 2014 και αποφάσισα να πάω στην Ινδία, στην Πούνε Σίτι.
Δεν είχα κάποια άλλη πρόταση από ομάδα εκείνο το διάστημα και τότε διοργανωνόταν το πρώτο Ινδικό Ποδοσφαιρικό Πρωτάθλημα, στο οποίο συμμετείχαν οκτώ ομάδες.
Είχε μάλιστα ήδη ξεκινήσει, όταν πήγα εγώ κι έμεινα περίπου δυόμισι μήνες μέχρι τη λήξη του.
Τώρα οι ομάδες έχουν αυξηθεί, είναι 12. Τότε το έκαναν για τρεις μήνες, τώρα η διάρκεια είναι πέντε, καθώς μετά πιάνουν οι βροχές.
Τα πράγματα εκεί είχαν μια κανονικότητα, θυμάμαι και τον κόσμο, τους φιλάθλους στα γήπεδα, ούτε φωνές, ούτε διαμαρτυρίες, έβλεπα μεταξύ τους μάλιστα και γυναίκες.
Η ομάδα μου συνεργαζόταν με ευρωπαϊκή ομάδα, ήταν σαν “αδελφοποίηση” και εμείς φοράγαμε τα ρούχα της Φιορεντίνα.
Είχαν έρθει και Ιταλοί από την ομάδα, γιατί υπήρχαν σχέσεις, και είχαμε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές όπως και καλόν προπονητή.
Δεν μου φάνηκε λοιπόν η εμπειρία ως κάτι το ιδιαίτερο ή κάτι το φοβερό.
Ήταν ωραία περίοδος, ήταν ωραίο Πρωτάθλημα και σε κάθε ομάδα από τις οκτώ έπαιζαν παίκτες σε μεγάλη ηλικία, διάσημοι.
Πέρασα πολύ ωραία εκεί, έστω και γι’ αυτό το μικρό διάστημα, και μάλιστα κράτησα και κάποιες επαφές με τους ανθρώπους της διοίκησης. Αυτά που έζησα στην Ινδία ήταν καλύτερα από ό,τι περίμενα, θεωρούσα ότι τα πράγματα στο Πρωτάθλημα θα ήταν πολύ χειρότερα, καθώς ήταν και η πρώτη διοργάνωση.
Δεν ήξερα λοιπόν, δεν είχα πληροφορίες, αλλά, όταν πήγα εκεί, διαπίστωσα ότι οι καταστάσεις ήταν πολύ καλύτερες και οι άνθρωποι ήταν πολύ συζητήσιμοι. Ήθελαν να βελτιώσουν τις συνθήκες και ό,τι τους λέγαμε εμείς προσπαθούσαν να το εφαρμόσουν άμεσα.
Εγώ εκεί εισέπραξα μεγάλο θαυμασμό, εκτίμηση και αγάπη.
@KKatsouranis, πες μου πού και πότε😉 pic.twitter.com/uYUdzWp6yB
— AthleteStories (@stories_athlete) January 15, 2022
Ήμουν ένα μεγάλο όνομα, είχα πάει μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο και εισέπραξα μεγάλο ενθουσιασμό.
Όταν πήγα την πρώτη φορά, με είχαν βάλει πάνω στο λεωφορείο της ομάδας και ήμουν μαζί με έναν μαύρο παίκτη που ήταν γνωστός και έπαιζε στην Ινδία, με τον Τρεζεγκέ και με έναν σταρ του Bollywood που ήταν διάσημος γι’ αυτούς.
Έτσι συνήθιζαν εκεί! Κάθε μια ομάδα είχε και έναν σταρ του Bollywood που την “εκπροσωπούσε”.
Όλη αυτή η εμπειρία του καλωσορίσματος και της αποθέωσης ήταν πολύ ευχάριστη, γιατί είχα πάει μετά το Παγκόσμιο και είχαν ασχοληθεί αρκετά μαζί μου.
Και είχα τις ελευθερίες μου… Τον Σταυρό μου τον έκανα εκεί, δεν με ενοχλούσε κανείς ούτε μου είπε κανείς ποτέ τίποτα.
Θα συμβούλευα έναν ποδοσφαιριστή που αναζητά ένα πρωτάθλημα και μια ομάδα να πάει να παίξει στην Ινδία.
Έχει καλούς παίκτες, είναι ένα Πρωτάθλημα που το βλέπει αρκετός κόσμος και από εκεί μπορεί κανείς να πάρει μια καλή μεταγραφή.
Όταν ήμουν εγώ, Κολομβιανός παίκτης πήρε μεταγραφή για μια καλή βραζιλιάνικη ομάδα που είχε τα χρήματα και τον αγόρασε.
Υπάρχουν προοπτικές.
Ο Μαρσελίνιο, ο οποίος έπαιζε στην Ξάνθη και μαζί μου στον Ατρόμητο μαζί μου, έχει καθίσει αρκετά χρόνια στην χώρα.
Υπάρχουν και παίκτες που έχουν περάσει από την Ελλάδα και έχουν παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Νταβίντ Τρεζεγκέ και Κώστας Κατσουράνης, συμπαίκτες στην Πούνε και πόστερ στο πούλμαν της ομάδας (αριστερά).
Πρόκειται για ένα Πρωτάθλημα προσεγμένο, ίσως να μην έχει μεγάλη ποδοσφαιρική ποιότητα, αν και τώρα είναι πολύ καλύτερο από όταν αγωνιζόμουν εγώ.
Περνώντας τα χρόνια, πηγαίνουν και καλύτεροι ποδοσφαιριστές, οργανώνονται καλύτερα και οι Ινδοί αποκτώντας τεχνογνωσία. Έχει προοπτικές.
Βέβαια, περνάς πολλές ώρες μέσα σε ξενοδοχεία, πολλές ώρες στα τηλέφωνα. Δεν ήταν τόσο πολύ η προπόνηση, δεν ήταν τόσο πολύ το γήπεδο. Είχες πολλά ταξίδια και πολλά παιχνίδια, σε συνεχόμενες ημέρες.
Κάτι διαφορετικό που θυμάμαι είναι ότι πριν από κάθε ματς έπαιρναν τα κινητά από όλη την ομάδα. Ερχόταν ο υπεύθυνος ασφαλείας της ομάδας, τα έβαζε σε έναν σάκο και τα έδινε μετά το παιχνίδι στο γήπεδο.
Δεν κατάλαβα τον λόγο. Μήπως για να μην στήσουν ματς; Μάλλον αυτός ήταν ο λόγος, δεν υπήρχε άλλος.
Αυτός ήταν ο νόμος της ομάδας και δεν ξέρω αν το έκανε μόνο η ομάδα μας, νομίζω το έκαναν όλες οι ομάδες, ήταν μέσα στους κανονισμούς που έπρεπε να ακολουθήσει όλη η ομάδα.
Περνούσαμε από Βομβάη, από Δελχί, με το πούλμαν από τους δρόμους και τις γειτονιές και βλέπαμε αυτά που βλέπει κανείς στις ταινίες, πολλούς ανθρώπους να κοιμούνται στους δρόμους, φτώχεια, ζητιάνους, ζώα, ελέφαντες να περιφέρονται, πολύ λίγοι δρόμοι σε καλή κατάσταση, οι περισσότεροι χάλια.
Οι γενικές αγωνιστικές συνθήκες ωστόσο ήταν νορμάλ, δεν είχε παντού ζέστη και οι αγώνες γίνονται στη περίοδο που δεν έχει τόσο υψηλές θερμοκρασίες.
Τη ζέστη τη συνηθίζεις μάλιστα, πιο πολύ από ό,τι στην Ευρώπη, και σε κάποια μέρη είχε και κρύο.
Ο Κώστας Κατσουράνης με τη φάνελα της Πούνε, το 2014.
Εκεί υπάρχει τεράστια διαφορά, τεράστιο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, δεν υπάρχει καν μεσαία τάξη. Προσπαθούν να τη δημιουργήσουν.
Αλλά τα οικονομικά μεγέθη σε ό,τι αφορά στις απολαβές ενός ποδοσφαιριστή, όπως και στην δική μου περίπτωση, δεν είναι όπως ισχύει στην Κίνα.
Τα μεγέθη στην Ινδία δεν είναι τέτοια, είναι πολύ πιο “λογικά”, δεν δίνουν τα λεφτά που μπορεί να νομίζει εδώ ο κόσμος, δεν υπάρχουν μεγάλες οικονομικές απολαβές.
Οι άνθρωποι είναι επηρεασμένοι και τώρα από το γεγονός ότι κάποτε ανήκαν στην Αγγλία ως αποικία.
Δεν έπαιρναν εύκολα αποφάσεις. Για να πάρουν μια απλή απόφαση έπρεπε να ρωτήσουν άλλους πέντε-έξι ανωτέρους τους, είχαν αυτόν τον κλασικό “φόβο”, ήταν κάπως διστακτικοί.
Γενικά ήταν καλοί άνθρωποι, σε εμάς τους ποδοσφαιριστές συμπεριφέρθηκαν άψογα. Ήταν πολύ φιλόξενοι, και ευγενείς όλοι αυτοί που ήταν κοντά στην ομάδα.
Μπορεί να μην ήξεραν να οργανώσουν την ομάδα, αλλά κάθε μέρα, ρωτώντας όλους εμάς που προερχόμασταν από πιο προηγμένα κράτη, ακολουθούσαν έστω και καθυστερημένα αυτά που τους λέγαμε και η ομάδα βελτίωνε την οργάνωσή της.
Εκτός από τους ανθρώπους της ομάδας ήρθα σε επαφή με απλό κόσμο αλλά και τους απλούς φιλάθλους που με πλησίαζαν για να πάρουν ένα αυτόγραφο και να τραβήξουν φωτογραφίες.
Ήταν η “φυσιολογική” συμπεριφορά που έχουν και στην Ευρώπη οι Άγγλοι.
Ήταν προσιτοί, ζεστοί άνθρωποι, είχαν αξίες, είχαν παιδεία και αγαπούν πολύ το ποδόσφαιρο, και ας ήταν κάτι νέο γι΄ αυτούς αυτό το Πρωτάθλημα. Το αγάπησαν πάρα πολύ και γι΄ αυτό έχει και πάρα πολύ κόσμο στα γήπεδα.
Στις ξεχωριστές εμπειρίες ήταν τα μέρη, οι τόποι στη χώρα.
Πήγαμε να παίξουμε στην Κεράλα, ένα πολύ ωραίο μέρος, ή στην Γκόα που είναι η “Μύκονος” της Ινδίας. Είχε πολύ ωραία μαγαζιά το βράδυ, εντυπωσιακά μπαρ να επισκεφτείς που δεν περιμένεις να υπάρχουν στην Ινδία.
Όταν βγήκαμε για ποτό μετά το παιχνίδι (γιατί μέναμε εκεί) με τους παίκτες και τη διοίκηση, με εντυπωσίασε αυτό που είδα. Ήταν ένα τεράστιο μπαρ που είχε απλό κόσμο μέσα, τους Ινδούς με το τοπικό ντύσιμο. Είναι μια ανάμνηση που μου έχει μείνει.
Στο θέμα του φαγητού, τρώγαμε τα πάντα, όχι μόνο Ινδικά, τα ξενοδοχεία όπου μέναμε σε όλες τις πόλεις όπου πήγαμε ήταν «πεντάστερα», είχε ό,τι ήθελες, είχε τα πάντα και τρώγαμε ευρωπαϊκά.
Η Ινδία είναι μια χώρα όπου ο καθένας πρέπει να πάει να την επισκεφθεί, δεν έχει κάτι να σε “τρομάξει” και οι εσωτερικές πτήσεις -που κάναμε αρκετές- ήταν μια χαρά.
Είναι μια ιδιαίτερη χώρα, όπου θα μπορούσε να πάει να μείνει κανείς και να δουλέψει, όπως κάνουν πολλοί άνθρωποι.
Όσον αφορά στο ποδόσφαιρο, αυτοί που έχουν φύγει από την Ινδία, έχουν πάει στην Ευρώπη, έχουν πάει στην Αγγλία ή γενικά έχουν ταξιδέψει και στο τέλος έχουν επιστρέψει εκεί, έχουν μεταφέρει τις εμπειρίες τους, ανεβάζοντας το επίπεδο στο Πρωτάθλημα της χώρας.
Συνοψίζοντας, θα έλεγα πως οι Ινδοί έχουν τα δικά τους ήθη και έθιμα και είναι ωραίοι άνθρωποι.
Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κώστας Κατσουράνης: Το στοίχημά μου: ευρωπαϊκή νοοτροπία σε ελληνικό έδαφος / Το δικό μας μονοπάτι
Kostas Katsouranis: My Bet: European mentality in Greek football
Αλέξανδρος Τζόρβας: Αλλάζοντας Γάντια / Ιστορίες Απ’ το Τέρμα (Μια βόλτα ως την… Ινδία)
Φάνης Γκέκας: Εθνική Υπόθεση / Τα Γκολ Της Ζωής Μου
Αλέξανδρος Τζιόλης: 6 / Στέλιος Μαλεζάς: Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου
Γιώργος Κυριαζής: Ταξίδια Στο Άγνωστο
Σωτήρης Νίνης: Η ιστορία της ζωής μου – μέρος 1ο / Η ιστορία της ζωής μου – μέρος 2ο
Στέλιος Ηλιάδης: Γιατί σταμάτησα στα 28 μου
Δημήτρης Πέλκας: Ροντέο / Ολική Επαναφορά
Δημήτρης Κωνσταντινίδης: Αν πας στον Άρη, δεν ξαναμιλάμε!
CHECK IT OUT: 👇
