Όνομα και Ιστορία

Τα θυμάμαι όλα απ’ όταν ήμουν έξι ετών και ξεκίνησα την πάλη, και το πού και το πώς και το τι έκανα.

Στην αρχή ήμασταν σε ένα κλειστό γυμναστήριο μπάσκετ στην Ευκαρπία.

Είχαμε βάλει μέσα ταπί και κάναμε προπονήσεις. Στην αρχή ήταν σαν παιχνίδι, έτσι μας καθοδήγησε ο προπονητής, και μετά σιγά-σιγά σοβάρεψε και αρχίσαμε να κάνουμε κανονικές προπονήσεις.

Απ’ την αρχή ένιωσα πάθος για αυτό το άθλημα που στα πρώτα μου βήματα δεν ήταν τόσο κουραστικό, δεν είχε τόσες απαιτήσεις, ήταν ανέμελο και μου άρεσε ακόμα περισσότερο απ’ ό,τι σήμερα.

Τώρα η ζωή μου πλέον εξαρτάται από την πάλη.

Οι δικοί μου κατάγονται από τον Πόντο, από την πλευρά και των δυο μου γονιών οι παππούδες και οι γιαγιάδες κατάγονται από εκεί, είμαστε Πόντιοι κι από τις δύο πλευρές.

Μάλιστα με τον παππού και τη γιαγιά από την πλευρά του πατέρα μου ζούμε μαζί στο ίδιο σπίτι. Μιλάμε και ποντιακά μεταξύ μας. Ειδικά με τον παππού και τη γιαγιά απ’ την πλευρά της μητέρας μου μιλάμε μόνο ποντιακά.

Έχω έναν αδερφό και μια αδερφή.

Ο αδερφός μου ασχολείται και αυτός με την πάλη και είναι πολύ καλός.

Νομίζω ότι θα δείξει και αυτός πολύ καλά δείγματα και θα γίνει καλύτερος παλαιστής από εμένα. Είναι πιο αφοσιωμένος στο άθλημα και αγαπάει ακόμα περισσότερο από εμένα αυτό που κάνει.

Παλεύουμε συχνά οι δυο μας στην προπόνηση, δεν με έχει κερδίσει ποτέ, αλλά είναι μικρός ακόμη, έχουμε τέσσερα χρόνια διαφορά.

Με τον μπαμπά μου, ο οποίος ασχολιόταν παλιά με την πάλη, δεν έκανε πρωταθλητισμό, αλλά είχε ασχοληθεί και ξέρει, δεν έχουμε παίξει ποτέ.

Οι γονείς μου έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και γι’ αυτό που είμαι. Οι δυο τους είναι και ο λόγος για τον οποίον ασχολούμαι με αυτό το άθλημα μέχρι σήμερα. Αν δεν ήταν αυτοί, δεν θα έφτανα ως εδώ, θα τα είχα παρατήσει.

Μου έχουν δώσει μεγάλη ψυχολογική στήριξη και, ειδικά όταν μπαίνεις στην εφηβεία, είναι πολύ δύσκολο να παραμείνεις στον πρωταθλητισμό, θέλεις να βγαίνεις, να κάνεις βόλτες, να ασχολείσαι με κάτι άλλο. Είναι δύσκολο να ασχολείσαι με αυτό το άθλημα που έχει τόσες απαιτήσεις και θέλει πολλές θυσίες. Και εκτός από τις σωματικές απαιτήσεις έχει και απαιτήσεις σε χρονική διάρκεια, θέλει να είσαι από πάνω συνεχώς.

Οι γονείς μου, από ό,τι καταλαβαίνω, είναι πολύ περήφανοι για εμένα^. κι εγώ, αν ήμουν πατέρας, θα ήμουν περήφανος για το παιδί μου, αν είχε καταφέρει αυτά που κατάφερα μέχρι τώρα εγώ.

Είμαστε πολύ κοντά. Θυμάμαι μετά τον Τελικό του Ευρωπαϊκού της Ουγγαρίας, όπου πήρα το Χρυσό μετάλλιο, ο πρώτος άνθρωπος που είχα τηλεφωνήσει ήταν η μητέρα μου και μετά μίλησα με τους φίλους μου και τα αδέρφια μου.

Με το σχολείο τα έβγαζα πέρα, το πρωί σχολείο, το βράδυ προπόνηση.

Εκεί ήμουν λίγο… δραστήριος, έκανα καμιά φορά και φασαρία αλλά τίποτα υπερβολικό.

Από την άλλη, δεν με πείραζε κανένας συμμαθητής μου, αλλά δεν έδινα και εγώ αφορμή και ούτε είχα ανάγκη να δείξω στο μάθημα της γυμναστικής, για παράδειγμα, τις ικανότητές μου, μου αρκούσαν οι προπονήσεις.

Τώρα σπουδάζω, έχω περάσει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών.

Τον πρώτο χρόνο, καθώς δεν είχα τόσο εντατικές προπονήσεις, διάβασα και πέρασα κάποια μαθήματα, αλλά πλέον δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ σχεδόν καθόλου.

Επιπλέον, όταν έχω ελεύθερο χρόνο, θέλω να ξεκουράζομαι και να χαλαρώνω, δύσκολο να διαβάσω μαθήματα.

Δεν παθιάζομαι μόνο με την πάλη, έχω ασχοληθεί και με το ΜΜΑ, με τις μεικτές πολεμικές τέχνες.

Μπορεί να κάνω προπονήσεις στην πάλη, η οποία φυσικά αποτελεί προτεραιότητά μου, αλλά, όταν θα έχω ελεύθερο χρόνο, θα κάνω και προπονήσεις τέτοιου είδους.

Μάλιστα έχω συμμετάσχει και σε έναν αγώνα ΜΜΑ και κέρδισα!

Οι προπονήσεις μου δεν γίνονται κάτω από ιδανικές συνθήκες.

Εκεί όπου προπονούμαι στο 2ο Γυμνάσιο-Λύκειο Σταυρούπολης είναι μικρός ο χώρος.

Προσπαθεί και ο προπονητής μου να βρούμε ένα καινούργιο γυμναστήριο.

Δεν είναι ότι εκεί όπου είμαστε τώρα έχει κρύο ή κάτι αντίστοιχο, αλλά είναι περιορισμένα και δεν έχει τις ανέσεις που θα έπρεπε να έχει ένα γυμναστήριο πάλης, ένα γυμναστήριο απαιτήσεων.

Τον Τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Αντρών με τον Ασφάρ Ασίροφ τον είδα ξανά αρκετές φορές, μου προξενούσε την περιέργεια στην αρχή και ήθελα να δω τι έγινε, πώς έγινε, πώς κέρδισα, να δω τις λεπτομέρειες, τα λάθη, τις κινήσεις που έκανα για να πάρω τους πόντους. Θα το θυμάμαι για πολύ καιρό.

Νιώθω πραγματικά ευλογημένος για ό,τι έχω καταφέρει.

Στη διοργάνωση δεν συμμετείχαν οι Ρώσοι και οι Λευκορώσοι.

Αλλά και στην περίπτωση που συμμετείχαν, δεν θα είχε αλλάξει κάτι^. στην κατηγορία μου συγκεκριμένα δεν είχε πολύ δυνατούς Ρώσους ή Λευκορώσους, τα πρώτα μετάλλια ήταν άλλων χωρών, της Γεωργίας, του Αζερμπαϊτζάν, οπότε δεν είχε διαφορά για εμένα προσωπικά.

Βέβαια, στις υπόλοιπες κατηγορίες φαινόταν ότι η απουσία τους ήταν μεγάλη και αισθητή, γιατί ειδικά οι Ρώσοι έχουν από τις καλύτερες σχολές πάλης στον κόσμο.

Στη ζωή μου δεν μου λείπει τίποτα, δόξα τω Θεώ, φαγητό έχω, σπίτι έχω, νομίζω δεν χρειάζεται κάτι άλλο για να λες «είμαι καλά».

Ούτε τα χρήματα είναι ο σκοπός μου. Τα χρήματα χρειάζονται για να έχεις την άνεσή σου, να ζήσεις μια κανονική ζωή. Για εμένα όμως δεν είναι τόσο σημαντικά.

Στην πάλη πιο πολύ ασχολούμαι για την ιστορία και το όνομά μου, καθόλου για τα λεφτά.

Αν ασχολείσαι για τα λεφτά, δεν πρόκειται να βγάλεις^. αν τα λεφτά είναι ο αυτοσκοπός σου, όταν κάνεις πρωταθλητισμό (και όχι μόνο στην πάλη), δεν πρόκειται να έρθουν και δεν θα έρθουν και οι επιτυχίες.

Οι περισσότεροι αθλητές ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό για να κάνουν όνομα και ιστορία.

Φυσικά, προσωπικά αγωνίζομαι και για την πατρίδα μου και για την ελληνική σημαία.

Και είμαι άνθρωπος που πιστεύω στον Θεό. Πριν φύγω σε αγώνες, έχω συνήθεια να επισκέπτομαι την εκκλησία και να κάνω τον Σταυρό μου.

Αλλά ποτέ δεν Τον κάνω, δεν προσεύχομαι «για να νικήσω», μέσα μου σκέφτομαι να πάνε όλα καλά και να μην έχω τραυματισμούς, γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Αν δεν έχεις τραυματισμούς, μπορείς να ανεβαίνεις και εσύ και να εξελίσσεις την πάλη σου, καθώς δεν σε αποσπά τίποτα και δεν σε αφήνει πίσω.

Και έτσι εξελίσσεσαι και ως άνθρωπος μέσα από τον τομέα σου.

Ο Γιώργος Κουγιουμτσίδης είναι ο πρώτος αθλητής πάλης που έχει κερδίσει Χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αντρών στην κατηγορία ελευθέρας.

Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Μαρία Πρεβολαράκη: Δεν τα παρατάω ποτέ

Δημήτρης Τσεκερίδης: Πάλη, Ένας Καθρέφτης Της Ζωής Μας

Ελισάβετ Τελτσίδου: Όλη η ζωή μου είναι Τζούντο

Έλενα Χατζηλιάδου: Επέλεξα να συνεχίζω

Φανή Τζέλη: Ένα κορίτσι από τα Τρίκαλα / Απόστολος Τεληκωστόγλου: Πίστευε στον εαυτό σου! /

Μιχάλης Μουρούτσος: Η Μοναξιά του Πρωταθλητή

Βαγγέλης Νανιτζανιάν: Εγώ και ο Σάκος / Χριστίνα Λιναρδάτου-Ντουράν: Μέδουσα