Στην πραγματικότητα, δεν ξέρω πότε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με “έμαθε”.
Το 2019 όμως, όταν έγινε η βράβευσή μου στο ΟΑΚΑ, ήταν παρών και με συνεχάρη στο τέλος του αγώνα, καθώς τον περίμενα με τους υπόλοιπους διεθνείς έξω απ’ τα αποδυτήρια για να βγάλω και εγώ την αναμνηστική φωτογραφία μου μαζί του.
Με συνεχάρη στα ελληνικά, μου είπε «συγχαρητήρια» ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν έχει σημασία τι μου είπε, το θέμα είναι ότι βγήκε φωτογραφία μαζί μου και ήταν ιδιαίτερα ευγενικός!
Όταν μου έγινε η πρόταση για να αναλάβω ως head coach στην Antetokounbros Academy, δεν υπήρξε προσωπική επαφή, όπως όλοι καταλαβαίνουμε το “μέγεθος” του Γιάννη δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί με ελληνικά δεδομένα.
Παρόλα αυτά, επειδή έχω ζήσει στην Αμερική, αντιλαμβάνομαι ότι ο Γιάννης δεν είναι ο άνθρωπος που θα κάνει ο ίδιος προσωπικές επαφές για όλα όσα “τρέχουν” και για όλα όσα αφορούν σε αυτόν. Υπάρχουν επιλεγμένοι άνθρωποι που κινούνται γύρω του.
Επίσης, για κάθε απόφαση που λαμβάνεται σε σχέση με την ακαδημία ζητείται η έγκριση της οικογένειας. Οπότε, προφανώς ενημερώθηκε και, όπως έμαθα, το όνομά μου πήρε την έγκριση, γεγονός πολύ ιδιαίτερο για εμένα.
Το «ναι» μου ήταν άμεσο και δεν μπορούσα καν να το πιστέψω ότι κλήθηκα να δεχτώ αυτήν την πρόταση!
Διαβάζοντας το σχόλιο της FIBA στα social media της ότι αποτελώ την καλύτερη επιλογή για την ακαδημία των Αντετοκούνμπο μπορώ να πω πως ένιωσα έκπληξη.
Αν και αντιλαμβάνομαι γιατί η FIBA τοποθετήθηκε με αυτόν τον τρόπο, μετά δηλαδή από όσα έχω προσφέρει στο γυναικείο μπάσκετ, να θεωρούν ότι ίσως αποτελώ έναν καλό καθοδηγητή για τα παιδιά, αλλά δεν σημαίνει ότι περίμενα και κάτι τέτοιο, οπότε και αυτό είναι εξίσου πολύ τιμητικό.
Η οικογένεια Αντετοκούνμπο είναι μια οικογένεια που θαυμάζω, μπορεί τα παιδιά να είναι σε μικρότερη ηλικία από εμένα, αλλά τους θεωρώ πολύ υγιή πρότυπα.
Οι αρχές, οι αξίες που περνούν για τον θεσμό της οικογένειας, την πατρίδα, το πόσο ταπεινοί είναι αλλά και το μέγεθος του Γιάννη ήταν οι παράγοντες για να συνδεθώ μαζί τους.
Αλλά εξίσου σημαντικό για εμένα ήταν και όλο αυτό που πρεσβεύει η ακαδημία τους.
Ενημερώθηκα πλήρως για το concept του εγχειρήματος, κατάλαβα την στάση της οικογένειας απέναντι σε όλο “αυτό” και μου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ψάξω, να παρακολουθήσω τα όσα είπαν ο Γιάννης, ο Θανάσης, η μητέρα τους για την ακαδημία και γενικότερα την κοινωνία.
Επειδή θεωρώ ότι όλη αυτή η προσπάθεια συνάδει με αυτά που εγώ πιστεύω και θέλω να υπηρετώ, μπήκα και εγώ στη διαδικασία να το ψάξω ακόμα περισσότερο, να το υιοθετήσω και να βρω και εγώ από την πλευρά μου, απ΄ τον ρόλο μου πλέον, καινούργιους τρόπους για να το προβάλλουμε και να το υπηρετούμε καλύτερα.
Σίγουρα υπάρχουν κατευθύνσεις για όλα όσα κάνουμε. Είμαστε μια μεγάλη ομάδα που συνεργαζόμαστε, η οικογένεια Αντετοκούνμπο, η Nike, το Ωνάσειο, η Eurohoops Academy και όλοι μας, όταν πρόκειται για αυτό το project, λαμβάνουμε αποφάσεις με πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι σ’ αυτό που πρεσβεύει η ακαδημία.
Το κοινωνικό έργο είναι τεράστιο και στόχος μας είναι να κάνουμε το καλύτερο, αντάξιο αυτών των ανθρώπων, και να έχουμε την όσο το δυνατόν περισσότερη εξωστρέφεια ώστε να μαθαίνει ο κόσμος τι κάνουμε.
Με πολύ μεγάλο σεβασμό και προσοχή, τολμώ (λέω «τολμώ», γιατί ειλικρινά δεν θέλω να μιλάω εκ μέρους του Γιάννη, αυτός ο άνθρωπος είναι κάτι το τεράστιο), παίρνω το θάρρος να πω κάποια πράγματα.
Θεωρώ ότι η σχέση μας με τον Γιάννη είναι -από την πλευρά μου- σχέση θαυμασμού, αλλά -μεταξύ μας- είναι σχέση σεβασμού.
Ο ίδιος μού το έδείξε εμπράκτως, όσες φορές συναντηθήκαμε, σε σημείο μάλιστα που με εξέπληξε πολύ ευχάριστα!
Είναι ένας άνθρωπος που ενημερώνεται, ξέρει με ποιον μιλάει, ξέρει ποιον έχει απέναντί του και πώς να του απευθυνθεί.
Είναι κάτι που το βλέπω γενικότερα, όταν κινείται, και με τον αντίστοιχο σεβασμό προσέγγισε και εμένα.
Φυσικά, και οι δύο, για διαφορετικούς λόγους, κρατάμε μια απόσταση.
Με τον Θανάση, για παράδειγμα, έχω μεγαλύτερη οικειότητα, μια πιο κοντινή σχέση και μια πιο ευθεία επικοινωνία.
Τον Γιάννη δεν θα τον ενοχλήσω ποτέ στέλνοντάς του ένα προσωπικό μήνυμα, πέρα από κάποια μηνύματα θαυμασμού ή συγχαρητηρίων κατά τη διάρκεια της πορείας του.
Έλεγα εξαρχής ότι το όλο εγχείρημα είναι μια αναβίωση της ιστορίας του Γιάννη, ο οποίος αποτελεί παράδειγμα για όλους σε όλους τους τομείς της ζωής.
Όσο περνούν τα χρόνια η λέξη «αναβίωση» αποδεικνύεται “λανθασμένη”, αλλά είναι εμπνευσμένη από τον τρόπο που οι ίδιοι ξεκίνησαν.
Ξέρουμε ότι τα παιδιά αυτά μέσα από το μπάσκετ, μέσα σε μια ομάδα, βρήκαν έναν χώρο να ανήκουν, έναν χώρο να είναι αποδεκτοί, βρήκαν τη δική τους διέξοδο και μάλιστα κάπου όπου είναι πάρα πολύ καλοί.
Λέω πάρα πολλές φορές σε ομιλίες μου είτε σε παιδιά, είτε σε γονείς, είτε σε καθηγητές, ότι πολλά παιδιά μπορεί να μην είναι εξαιρετικοί μαθητές στο σχολείο και πολλές φορές οι γύρω τους βιάζονται να τους κατατάξουν. Μπορεί όμως να είναι εξαιρετικοί σε κάτι άλλο. Ένα κομμάτι είναι κι ο αθλητισμός και μπορεί να είναι καλοί σε κάποιο άθλημα. Πρέπει λοιπόν να βρουν το περιβάλλον εκείνο που θα τους δώσει χώρο για να αναπτύξουν και εξελίξουν τον χαρακτήρα τους.
Αυτό έγινε στην περίπτωση των Αντετοκούνμπο και αυτό εννοώ κάθε φορά που λέω τη λέξη «αναβίωση».
Βέβαια, δεν ξέρω πλέον αν μπορούμε να την χρησιμοποιούμε, γιατί δεν ξέρω αν κάποιος μέσα από αυτήν την ακαδημία μπορεί κάποια στιγμή να κάνει αυτό που κάνει ο Γιάννης. Παρόλ΄αυτά, αυτός είναι ο σκοπός.
Η οικογένεια Αντετοκούνμπο θέλει μέσα από την ακαδημία να δώσει καλύτερες ευκαιρίες στα παιδιά που προέρχονται από ευπαθή κοινωνικά και οικονομικά στρώματα.
Και δεν είναι ανάγκη όλα τα παιδιά να γίνουν πρωταθλητές, όμως σίγουρα μέσα από τις αξίες πάνω στις οποίες γίνεται η προπόνηση κάθε παιδί μπορεί να βρει τον δρόμο του και να αλλάξει τη ζωή του.
Στις προπονήσεις, μιλώντας στα παιδιά, κάνουμε συχνά mentorship και φροντίζουμε βέβαια να παρευρίσκονται και οι ειδικοί.
Και εγώ και οι προπονητές μιλάμε στα παιδιά την ώρα της προπόνησης ή κατά τη διάρκεια άλλων δραστηριοτήτων, χρησιμοποιώντας πάντα το παράδειγμα του Γιάννη, γιατί αυτό είναι και το καλύτερο παράδειγμα! Παράδειγμα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τη ζωή. Γιατί ένας αγώνας μπάσκετ ή μια προπόνηση αποτελούν προσομοίωση της ζωής.
Έχει κούραση, δυσκολίες, αντίδραση τύπου «τα παρατάω», αν κι εμείς στα παιδιά προωθούμε μια άλλη αντίδραση, εκείνη του «δεν τα παρατάω»!
Ο χαρακτήρας είναι η αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει.
Κι επειδή κι εγώ εκπαιδεύομαι πλέον σε αυτό το κομμάτι και θέλω να κάνω το καλύτερο δυνατόν, εμπλουτίζω τον εαυτό μου με γνώσεις, μιλάω με καθηγητές πανεπιστημίου, με ψυχολόγους, με ανθρώπους που μπορούν να μας κατευθύνουν όσον αφορά στην εκπαίδευση αυτών των παιδιών και πάντα ακολουθώντας και το παράδειγμα του Γιάννη, γιατί όλοι μας χρειαζόμαστε να βλέπουμε ένα παράδειγμα.
Στο Ευρωμπάσκετ του 2022 ο Γιάννης αποδεικνύεται αντάξιος και ανώτερος προσδοκιών και περιστάσεων.
Είμαστε όλοι τυχεροί που τον έχουμε, γιατί πραγματικά, βλέποντας το παιχνίδι του, πέρα από τον τρόπο που πασάρει, ντριμπλάρει, καρφώνει, σκοράρει και όλα τα σχετικά, μας δίνει κάθε μέρα μαθήματα ζωής.
Πόσο συγκεντρωμένος μένει στο παιχνίδι, δεν ασχολείται με τους αντιπάλους του, δεν ασχολείται με τους διαιτητές, μεταδίδει μια ηρεμία σε όλους γύρω του, δίνει το έναυσμα κάθε φορά για το πώς να διαχειριστούν το παιχνίδι.
Δεν ξέρω εάν αυτό φαίνεται σε όλους όσοι παρακολουθούν, αλλά για εμένα είναι πολύ ξεκάθαρο.
Μπράβο του, γιατί είναι τόσο γενναιόδωρος, δίνοντάς τα μας όλα πίσω με μεγάλη χαρά και μην κρατώντας τίποτα για τον εαυτό του.
Η συμμετοχή και η απόδοσή του στο Ευρωμπάσκετ θα προσελκύσουν περισσότερα παιδιά τόσο στη δική μας ακαδημία όσο και γενικότερα στο μπάσκετ της χώρας.
Είναι ευχής έργο αυτό για εμάς και όσο πιο ψηλά φθάνει η Εθνική τόσο καλύτερα είναι για το άθλημά μας!
Επιμέλεια κειμένου: Ζέτα Θεοδωρακοπούλου
CHECK IT OUT: Όλα τα κείμενα για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Εβίνα Μάλτση: Γιατί Πρέπει Να Τελειώνει;
Εβίνα Μάλτση: Η Εβίνα χωρίς την Εθνική