Η ιστορία έχει ως εξής. Η Λιντς υποδέχεται την Άστον Βίλα και χρειάζεται οπωσδήποτε τη νίκη.
Το αποτέλεσμα αυτό θα την αφήσει στο -3 από τη 2η θέση (στην οποία βρίσκεται η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ) και την απευθείας άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ.
Της επιτρέπει, δηλαδή, την τελευταία αγωνιστική, να ελπίζει σε κάτι καλύτερο από τα πλέι οφ.
Ένα γκολ του Κλιχ στο 71ο λεπτό βάζει, λοιπόν, τους γηπεδούχους σε πλεονεκτική θέση (1-0). Βάζει, όμως, και «δυναμίτη» στο γήπεδο.
Τι έχει συμβεί; Πριν σκοράρουν, οι παίκτες της Λιντς έχουν (απ)αρνηθεί το fair play, αγνοώντας τον τραυματισμένο -και πεσμένο στο έδαφος- Τζοναθάν Κοτζιά.
Επακόλουθο, η σύρραξη μεταξύ των ποδοσφαιριστών, στον αγωνιστικό χώρο, για περίπου πέντε λεπτά.
Λιντς εναντίον Άστον Βίλα.
Και στο σημείο των πάγκων, τα αίματα «αναμμένα».
Ο βοηθός προπονητή της Βίλα, Τζον Τέρι, καλεί τον Μαρσέλο Μπιέλσα να σιωπήσει. Από την άλλη, ο ομόλογος του Αργεντινού τεχνικού, Ντιν Σμιθ, τον καλεί να… τους αφήσει να ισοφαρίσουν το σκορ.
«Συμφωνώ», είναι η αναπάντεχη απάντηση του «Loco» (=τρελού) και το επόμενο βήμα είναι η εντολή του στους παίκτες του να μην μαρκάρουν τους αντιπάλους τους, μετά τη σέντρα, προκειμένου να ισοφαριστούν και να αποκατασταθεί η αδικία. Πράγμα που συμβαίνει.
Παρανοϊκό;
«Αυτό που συνέβη, συνέβη και συμπεριφερθήκαμε όπως συμπεριφερθήκαμε. Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να πω για κάτι που είναι πολύ σαφές», αναφέρει ο ίδιος, μετά τον αγώνα.
Ο Μπιέλσα, στην πραγματικότητα, υπερασπίζεται τα «πιστεύω» του. Τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω. Κάνει, απλώς, πράξη αυτό που έχει δηλώσει, πριν πολλά-πολλά χρόνια:
«Έμαθα από τον αθλητισμό ότι η γενναιοδωρία είναι καλύτερη από την αδιαφορία. Έμαθα την αξία του θάρρους, τη σημασία της προσπάθειας και την υπερβατική φύση της εξέγερσης. Αυτά είναι τα τρία ή τέσσερα στοιχεία με τα οποία, αργότερα, προσπάθησα να πορευθώ στη ζωή μου».
Αντισυμβατική φιγούρα, ο Μπιέλσα έχει απασχολήσει χιλιάδες δημοσιεύματα, ενώ έχει αποτελέσει «ήρωα» τεσσάρων -τουλάχιστον- βιβλίων. Οι ιστορίες που φθείρουν το προφίλ του ή γιγαντώνουν το μύθο του απρόβλεπτου χαρακτήρα του είναι, πραγματικά, αμέτρητες και απολαυστικές.
Ο Μπιέλσα είναι ένας «αυθεντικός» του ποδοσφαίρου. Δάσκαλός του και υπηρέτης του, συγχρόνως. «Θρέφεται με το ποδόσφαιρο, κοιμάται με το ποδόσφαιρο, αναπνέει με το ποδόσφαιρο», όπως λέει για τον εαυτό του ο -παθιασμένος με το σπορ- Τιερί Ανρί.
Απαραίτητη διευκρίνιση. Το πάθος του για το επάγγελμά του δεν τον καθιστά μονοδιάστατο, «ιδρυματοποιημένο». Η κοινωνική συνείδηση δεν του λείπει -ακόμη και αν το δικό του «φίλτρο» είναι αρκετά ιδιαίτερο.
Είναι χαρακτηριστικό πως ένα από τα πρώτα πράγματα που φρόντισε να μάθει, όταν ανέλαβε την Λιντς, το 2018, ήταν το ύψος του μεροκάματου στην αγγλική πόλη, καθώς και την αναλογία που πληρώνουν οι οπαδοί της ομάδας για να αγοράσουν ένα εισιτήριο.
Εν συνεχεία, οι παίκτες του χρειάστηκε να μαζέψουν, επί τρεις ώρες, όλα τα σκουπίδια από τον περιβάλλοντα χώρο του προπονητικού κέντρου.
Δεν ήταν κάποιο καψώνι για να τους ταπεινώσει, αλλά ο δικός του (παραστατικός) τρόπος για να τους δείξει τις θυσίες που κάνουν οι φίλαθλοι, προκειμένου να απολαύσουν το ποδόσφαιρο.
Το ποδόσφαιρο, άλλωστε, θέλει θυσίες. Γεννημένος το 1955, ο Μπιέλσα μεγάλωσε στο Ροσάριο, την τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Αργεντινής. Με πατέρα δικηγόρο και μητέρα δασκάλα, «αντιστάθηκε» στην πολύ ισχυρή νομική «παρακαταθήκη» της οικογένειάς του, ερχόμενος σε ρήξη με τον πατέρα του που δεν ήθελε να τον δει ποδοσφαιριστή.
Ο μεγάλος αδελφός του, Ράφαελ, χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών της Αργεντινής την περίοδο 2003-05, ενώ και η μικρότερη αδελφή του, Μαρία-Εβγκενία, υπήρξε αντιπεριφερειάρχης της Σάντα Φε από το 2003 ως το 2007.
Ράφαελ και Μαρσέλο Μπιέλσα.
Ο Μαρσέλο, πάλι, κουβάλά τον τίτλο του «εκκεντρικού» προπονητή, ο οποίος κηρύττει πως: «πρέπει να διευκρινίσουμε στην πλειοψηφία ότι η επιτυχία αποτελεί μια εξαίρεση».
Αυτό, πάντως, δεν τον εμποδίζει να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους κορυφαίους, εξασκώντας το επάγγελμα από τα 35 του.
Ο Ποκετίνο τον θεωρεί δεύτερο πατέρα του. Ο Σιμεόνε εκείνον που του έμαθε τα περισσότερα. Και ο Γκουαρντιόλα τον καλύτερο κόουτς του κόσμου.
Εκτός των άλλων, στην Χιλή, μετά το πέρασμά του από την Εθνική τους, τον αποκαλούν «Άγιο», ενώ και στη Νιούελς Ολντ Μπόις, την πρώτη του ομάδα, φρόντισαν να δώσουν το όνομά του στο γήπεδό τους.
Φυσικά, υπάρχουν και οι επικριτές του Μπιέλσα. Και είναι αλήθεια πως ο «Loco» (τους) έχει δώσει αρκετά δικαιώματα, σεβόμενος το παρατσούκλι του.
Αλλά, όπως λέει και ο ίδιος: «Ένας άντρας με νέες ιδέες είναι τρελός, μέχρι να πετύχει. Τότε, η τρέλα του φαίνεται σε όλους κάτι το πρωτοποριακό».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Το δόγμα Μπιέλσα