Μία στιγμή. Ένα τακ. Ένα τικ. Όσο για διαρκεί ένας χτύπος της καρδιάς.
Μία πολύτιμη μονάδα μέτρησης για τη ζωή του Τζεφ Γκριν.
Ένα τρόπον τινά αγαθό, το οποίο τέθηκε υπό αμφισβήτηση.
Ο Γκριν απλά χαμογέλασε. Δεν διανοήθηκε ούτε καν να ανοιγοκλείσει τα μάτια του.
«Ανεύρυσμα στην καρδιά, άμεση επέμβαση στην καρδιά», ήταν η διάγνωση που… κουδούνισε στα αυτιά του.
Για λίγο.
Ήταν 9 Ιανουαρίου 2012 όταν ο 25χρονος, τότε, μπασκετμπολίστας του NBA έμπαινε στο χειρουργείο.
Αυτή η ημερομηνία είναι τα νέα γενέθλια της ζωής του. Η ημέρα που γεννήθηκε ξανά. Πιο δυνατός. Καμωμένος και… σφυρηλατημένος από το πιο σκληρό υλικό.
Διάολε, ο Γκριν θα μπορούσε να καυχιέται πως αντίκρισε τον χάροντα και κατάφερε όχι μόνο να του ξεφύγει, αλλά να του πάρει και… δανεικά. H καρδιά του σταμάτησε να χτυπά για μία ολόκληρη ώρα. Με τους γιατρούς να ανακαλύπτουν, κατά τη διάρκεια της επέμβασης, πως ο Γκριν δεν είχε υποστεί ανακοπή (νωρίτερα) με το ανεύρυσμα να είναι σε προχωρημένη κατάσταση.
Και όμως… Σαν ήρθε η στιγμή, πήρε πάλι μπροστά. Σαν μία καλολαδομένη μηχανή.
Και ο Γκριν δεν κοίταξε ποτέ ξανά ξωπίσω του. Μόνο μπροστά.
Ο Τζεφ Γκριν στο Λονδίνο με την ομάδα των Γουίζαρντς.
Το Athletestories συνάντησε τον βετεράνο φόργουορντ των Γουάσινγκτον Γουίζαρντς στο Λονδίνο.
«Είναι ένα δώρο. Αυτή την ημέρα η οικογένεια μου γιορτάζει. Γιορτάζει που είμαι ζωντανός. Που βρίσκομαι κοντά τους. Εκείνη η ημέρα είναι πάντα γιορτινή». Ακόμη 365 ημέρες προστέθηκαν στον βίο του. Ο οποίος πριν από 7 έτη κόντεψε να κοπεί απότομα.
«Τα δύο τελευταία χρόνια έχει τύχει να αγωνίζομαι. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορώ να λάβω: να είμαι υγιής και να μπορώ να παίζω στο NBA. Κάθε χρόνος που κυλά είναι ευλογία. Κάθε στιγμή. Κάθε εμπειρία. Ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό, για την ευκαιρία που μου έδωσε. Εκτιμώ τη ζωή. Ήταν μία δύσκολη στιγμή, αλλά όλοι ήταν στο πλευρό μου. Με βοήθησαν να την ξεπεράσω».
Στο «Players Tribune» είχε μιλήσει για την ουλή που κουβαλάει. Είναι εντυπωσιακή. Και συνάμα τρομακτική. Το τραύμα που θα έχει για μία ζωή. Θα του θυμίζει τα άσχημα. Μα θα του φέρνει στη θύμηση και τα όμορφα.
«Κάθε φορά που βγάζω τη μπλούζα μου και βλέπω την ουλή στον καθρέφτη μου, με πηγαίνει πίσω σε εκείνη τη στιγμή. Αλλά την εκτιμώ. Όταν επέστρεψα στους Σέλτικς, την πρώτη χρονιά μετά την επέμβαση, έκανα όλες τις ασκήσεις με βάρη, δίχως τη φανέλα μου. Ποτέ δεν την απαρνήθηκα, ούτε θέλησα να την κρύψω. Οι συμπαίκτες μου είχαν εκνευριστεί, επειδή την φανέρωνα αρκετά. Αλλά είναι κάτι που εκτιμώ», είχε πει τότε.
«Μέχρι να πλησιάσει αυτή η μέρα, δεν το σκέφτομαι. Η οικογένειά μου γιορτάζει. Η σύζυγός μου, τα παιδιά μου, όσοι είναι δίπλα έχουν τον δικό τους λόγο να χαίρονται. Δεν χρειάζομαι κίνητρο για να συνεχίσω. Για εμένα, κίνητρο είναι να ξυπνήσω το πρωί. Τίποτε άλλο.
Και μόνο που το κάνω, θέλω να γίνομαι καλύτερος. Είναι ευλογία να αγωνίζομαι κάθε φορά στις 9 Ιανουαρίου. Φέτος είχα παιχνίδι με τους Γουίζαρντς. Και κερδίσαμε. Τα δύο τελευταία χρόνια αγωνίζομαι και αυτό είναι ευλογία.
Εκείνη την ημέρα έκανα επέμβαση στην καρδιά μου και την ίδια ημέρα συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπάω. Αυτό που μου είχαν πει πως ίσως να μην μπορούσα να κάνω».
Με τον ΛεΜπρόν Τζέιμς από την κοινή τους θητεία στο Κλίβελαντ.
Η ευλογία του Γκριν δεν αφορά μόνο μία νέα ζωή. Τα δεύτερα γενέθλιά του, όπως έχει παραδεχτεί. Αλλά και τη δυνατότητα να αγωνιστεί στους περσινούς τελικούς του NBA.
Με τη φανέλα των Κλίβελαντ Καβαλίερς. Δίπλα στον ΛεΜπρόν Τζέιμς. «Ήταν ένα απίθανο ταξίδι. Αγωνίστηκα στα πλέι οφς και μετά στους τελικούς. Αυτό ήταν το μισό όνειρό μου. Ολόκληρο θα ήταν αν κέρδιζα και τον τίτλο με το Κλίβελαντ».
Η καρδιά του δεν έπαψε να χτυπά. Και να ζητάει να ζήσει. Ο Τζεφ Γκριν επιβίωσε. Και κάνει αυτό που λατρεύει. Ακούει το «τικ τακ» μέσα στο στήθος του. Χαμογελά. Και συνεχίζει.