Μια «θαμμένη στιγμή» με τον Κώστα Κεντέρη

Αύγουστος 2002

Εκείνη την εποχή ελάχιστοι το γνώριζαν. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν έδινε σημασία. Όπου έκανε την εμφάνιση του ο Κώστας Κεντέρης γινόταν πανζουρλισμός. Το απόλυτο είδωλο μετά την εποχή Γκάλη. Ο Κεντέρης το είχε οργανώσει με κάθε μυστικότητα. Δεν ήθελε δημοσιότητα και μάλιστα με κανένα τρόπο.

Ήταν Αύγουστος του 2002. Μέρα μεσημέρι στην Αγιά της Λάρισας. Την επόμενη μέρα ο τύπος είχε γράψει: «Παρουσία του Ολυμπιονίκη και Παγκόσμιου Πρωταθλητή Κώστα Κεντέρη έγινε στην Αγιά της Λάρισας η θεμελίωση του Ιερού Ναού -του μοναδικού στη χώρα- του Αγίου Συμεών. Του ανυπόδητου και μονοχίτωνα Αγίου που γεννήθηκε και έζησε στην περιοχή πριν από 200 χρόνια. Με την παρουσία του αλλά και την οικονομική του συμβολή (Ο Έλληνας «Αίολος» του στίβου, χρηματοδοτεί την έκδοση 3.000 βιβλίων με το βίο του Αγίου), ο Κώστας Κεντέρης εκπλήρωσε ένα τάμα. Όταν πριν από καιρό έτρεχε ξυπόλυτος, εξαιτίας ενός μικρού προβλήματος υγείας, είχε μάθει για τον ανυπόδητο Άγιο και την εκκλησία που επρόκειτο να κτισθεί στην Αγιά προς τιμή του Συμεών. Την τελετή θεμελίωσης έκανε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αγιάς κ. Ιγνάτιος, ο οποίος προσέφερε στον Κεντέρη μια εικόνα του Αγίου».

Η αλήθεια ήταν λίγο πιο μακριά. Ο Κεντέρης είχε αποφασίσει να δώσει σημαντικό χρηματικό ποσό για να αποπερατωθεί ο ναός. Και δεν ήταν εκεί απλά για τα εγκαίνια. Σε μία εποχή της απόλυτης δόξας, των χρημάτων, της αναγνώρισης και της αποθέωσης ο Κώστας Κεντέρης βρισκόταν στην Αγιά της Λάρισας όχι απλά για να δώσει χρήματα για την ανέγερση και την αποπεράτωση του ναού, αλλά για να εκπληρώσει ένα τάμα. Η ουσία; Δεν ξέχασε, δεν λησμόνησε τον Θεό και τον Άγιο Συμεών.

Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν ήταν ντοπαρισμένος στην Αθήνα το 2004. Δεν μπορώ ακόμη και σήμερα να οδηγηθώ σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Εάν του την είχαν στημένη. Εάν ο προπονητής του ο Τζέκος είχε την ευθύνη και πόση. Δεν μπορώ έτσι κι αλλιώς να μπω στην ψυχή του. Ο ίδιος και ο Θεός μόνο γνωρίζουν. Επίσημα πάντως ποτέ δεν πιάστηκε ντοπαρισμένος.

Η αναφορά στον Κώστα Κεντέρη δεν γίνεται για αυτά που συνέβησαν το 2004 στην Αθήνα. Αλλά εξαιτίας μιας προσωπικής στιγμής που βίωσα. Διότι ήμουν δίπλα του. Και από τύχη και μόνο έγινα μάρτυρας μιας προσωπικής του στιγμής. Μιας στιγμής που έκανε προσπάθεια να αποκρύψει, αλλά δεν τα κατάφερε. Και αυτό διότι η τύχη ήταν μαζί μου εκείνο το απόγευμα στην Αγιά. Το αντιλήφθηκε και με παρακάλεσε να μην μπω σε λεπτομέρειες όταν θα κάνω το ρεπορτάζ. Ένιωσα την ανάγκη να γράψω για εκείνο το απόγευμα, όταν όλη η Ελλάδα αλλά και ο κόσμος τον ξεφτίλιζαν μαζί με την Κατερίνα Θάνου, δύο χρόνια περίπου αργότερα.

Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος φτάνει στο σημείο όπου ήδη είχαν σκάψει για να ανεγερθεί ο ναός του Αγίου Συμεών. Με μικρή καθυστέρηση. Επιβλητικός και με ύφος αυστηρό, βγαίνει από το αυτοκίνητο και αμέσως αναζητεί τον Κεντέρη. Οι κάμεραμεν έρχονται, όταν αντιλαμβάνονται ότι έχει δει τον Κεντέρη που σπεύδει κοντά του. Σκύβει και του φιλά το χέρι. Χαμηλόφωνα κάτι είπε ο ένας στον άλλον και αμέσως άρχισε το τελετουργικό.

Ενώ στην αρχή ήταν μπροστά, αργά και διακριτικά πήγε μία-δύο θέσεις πίσω. Έβλεπε ότι οι τηλεοπτικές κάμερες και οι δημοσιογράφοι είχαν στραμμένα τα βλέμματα τους πάνω του. Και αυτό ήταν αλήθεια. Διακριτικά εκείνος, διακριτικά και εγώ.

Έκανε πολλές φορές τον σταυρό του. Κάποια στιγμή έκανε πάλι τον σταυρό του και είπε: «Σε ευχαριστώ Θεέ μου γι αυτά που έδωσες. Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ».

Όταν τελείωσε η σύντομη λειτουργία και ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί, με πλησιάζει ο κάμεραμαν του Mega Channel Δημήτρης Νασιούλης και ο τεχνικός Στέλιος Κυριακού και μου ψιθυρίζουν: «Το έχω γράψει, τα έχουμε όλα».

Το βίντεο αυτό δεν έπαιξε ποτέ. Ο Κεντέρης είχε αποκαλύψει μία πτυχή του χαρακτήρα του που δεν γνώριζε ο κόσμος. Και επειδή τυχαίνει να γνωρίζω ότι ο Κώστας ζει πνευματικά, εκκλησιάζεται και εξομολογείται συχνά και γενικά είναι κοντά στον Θεό και συμβουλεύεται τον πνευματικό του, αδυνατώ να πιστέψω όλα αυτά για τα οποία τον έχουν κατηγορήσει. Το έχω συζητήσει με δυο-τρεις συναδέλφους και έχουν εκφράσει άλλη άποψη. Η δική μου είναι διαφορετική. Δεν μπορεί κάποιος να κάνει δύο ζωές. Δεν γίνεται. Πρέπει να είναι σατανικός. Και εκφράζω βεβαιότητα ότι ο Κώστας Κεντέρης όχι μόνο δεν είναι αλλά ελάχιστοι διάγουν το βίο του.

*Ο ολυμπιονίκης Κώστας Κεντέρης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1973. Ξεκίνησε το στίβο σε ηλικία 10 ετών. Η κλίση του στους αγώνες ταχύτητας γίνεται αμέσως εμφανής, και η πρώτη μεγάλη διάκριση έρχεται με την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Σχολικό Πρωτάθλημα στα 400 μέτρα.

Το 1992 μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη, όπου αναλαμβάνει να τον προπονήσει ο έμπειρος Πλούταρχος Σαρασλανίδης. Ο «γιος του ανέμου», όπως ονομάστηκε, άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του στους ελληνικούς και τους διεθνείς στίβους. Το 1993 κάνει το πρώτο πανελλήνιο ρεκόρ στα 400 μέτρα με χρόνο 45’ 70 στους Μεσογειακούς Αγώνες και κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Ακολουθεί άλλο ένα πανελλήνιο ρεκόρ στα 400 μέτρα κλειστού στίβου με 46’73 το 1994 και στα 400 μ. ανοικτού στίβου με χρόνο 45’ 60 το 1998.

Το 2000 γίνεται αθλητής του Ολυμπιακού με προπονητή πλέον τον Χρήστο Τζέκο. Λίγους μήνες αργότερα μπαίνει στο πάνθεον των Ολυμπιονικών, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϋ. Το 2002 κάνει πανελλήνιο ρεκόρ και στα 200 μέτρα με χρόνο 19. 85, ενώ κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 200μ. στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στον Έντμοντον του Καναδά το 2001 και στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου το 2002.

Το 2004, μία ημέρα πριν από την έναρξη  των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ο Κεντέρης και η συναθλήτριά του Κατερίνα Θάνου, καλούνται σε έλεγχο ντόπινγκ, στον οποίο, όμως, δεν εμφανίζονται ποτέ. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι ενεπλάκησαν σε τροχαίο ατύχημα με μηχανή, καθώς προσέρχονταν για το έλεγχο. Ο έλεγχος της Αθήνας ήταν ο τρίτος έλεγχος ντόπινγκ στον οποίο δεν έλαβαν μέρος οι δύο αθλητές και έτσι τους επεβλήθη ποινή προσωρινού αποκλεισμού από την IAAF στις 22 Δεκεμβρίου 2004. Τον Ιούνιο του 2005 όμως, οι αθλητές αθωώθηκαν από την πειθαρχική επιτροπή του ΣΕΓΑΣ λόγω αμφιβολιών. Μετά από μακρύ νομικό αγώνα, στις 26 Ιουνίου 2006, πριν την απόφαση του Διεθνούς Αθλητικού Δικαστηρίου, οι αθλητές ήρθαν σε δικαστικό διακανονισμό με την IAAF δεχόμενοι την παραβίαση του κανονισμού αντι-ντόπινγκ και την απουσία τους από τρεις ελέγχους από τις 27 Ιουλίου μέχρι τις 12 Αυγούστου 2004. Σε αντάλλαγμα απαλλάχθηκαν από τις δύο βαρύτερες κατηγορίες για αποφυγή και άρνηση ελέγχου. Ορίστηκε επίσης πως από τις 22 Δεκεμβρίου 2006 ήταν ελεύθεροι να επιστρέψουν στους αγώνες.

**Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο του Περικλή Στέλλα, «Θαμμένες Στιγμές», εκδόσεις MVPublications, 2012.

Ο Περικλής Στέλλας είναι δημοσιογράφος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Άγγελος Παυλακάκης: Ο πιο γρήγορος Έλληνας