Μητέρα

Στην οικογένειά μου υπάρχουν αθλητές και τραγουδιστές. Αυτές ήταν οι επιλογές μου. Ή θα γινόμουν τραγουδίστρια ή αθλήτρια.

Δοκίμασα το τραγούδι. Ήμουν καλή. Αλλά δεν ήμουν και η καλύτερη.

Με ύψος κάπου στο 1,80μ., όμως, δεν τραγουδάς. Παίζεις μπάσκετμπολ.

Ξεκίνησα, όταν ήμουν 12 ετών και συνεχίζω ακόμη. Στην αρχή ήμουν η πιο κοντή. Ήμουν ένα γεμάτο και κοντό παιδί που ήθελε να ανήκει κάπου. Διάλεξα το μπάσκετ. Αυτό έκαναν όλοι στην παρέα μου.

Πλέον δεν τραγουδάω. Το κάνει η κόρη μου, η Ντέστινι.

Θα γίνει ψηλότερη από εμένα, οπότε δεν θα έχει επιλογή.

Η Ντέστινι είναι η μοίρα μου. Αυτή είναι το κίνητρό μου. Αυτή μου δίνει δύναμη.

Έγινα μητέρα, ενώ ήμουν ακόμη στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν Στέιτ.

Η προσαρμογή μου ήταν δύσκολη. Δεν ήμουν συνηθισμένη να ανήκω σε ένα σύστημα. Στα μέσα της πρώτης σεζόν μου, μπήκα στην πεντάδα. Και από τότε, παρέμεινα σε αυτή τη θέση. Μέτρησα πάνω από 1.000 πόντους και 1.000 ριμπάουντ. Δεν ήταν κάτι συνηθισμένο.

Την τελευταία χρονιά, ήρθε στη ζωή μου η Ντέστινι. Δεν ξέρω πώς το έκανα, αλλά ο Θεός με βοήθησε να επιστρέψω και να παίξω ξανά μπάσκετ.

Δεν γνώριζα πως ήμουν έγκυος, παρά μόνο όταν έφτασα στον έκτο μήνα. Ήταν ένα σοκ! Είμαι στο NCAA, σε μία καλή ομάδα. Και ανακαλύπτω πως είμαι έγκυος. Ένιωσα πως απογοητεύω την προπονήτριά μου. Την ομάδα μου.

Όλοι τους με υποστήριξαν. Ήταν στο πλευρό μου από την πρώτη στιγμή.

Στα play-off, φτάσαμε μέχρι τον δεύτερο γύρο. Είχα φρικάρει. Φοβόμουν. Φοβόμουν πως μπορεί να βλάψω την ύπαρξη που υπήρχε στα σωθικά μου. Πίστευα πως μπορούσα να βλάψω εμένα. Δεν μπορούσα να αγωνιστώ κανονικά.

Η Σούζαν Μέρτσαντ, η προπονήτριά μου, γνώριζε πώς είναι να είσαι μητέρα. Με υποστήριξε. Το ίδιο και το σχολείο. Ήταν το τέλειο σενάριο.

Στην αρχή ήταν δύσκολο. Δεν θα πω ψέματα.

Τελείωσα όλα τα μαθήματά μου. Είχα αρκετό χρόνο για να το κάνω. Αλλά οι ξάγρυπνες νύχτες ήταν πολλές. Η φαμίλια μου ήταν εκεί. Έμειναν μαζί μου για δύο μήνες. Η μητέρα μου ήξερε καλύτερα από εμένα τι σημαίνει να έχεις παιδιά και να συνεχίζεις να κάνεις αθλητισμό. Είχε τέσσερα παιδιά και έπαιζε ακόμα το αγαπημένο της σπορ, το βόλεϊ.

Είναι διαφορετικό να είσαι και μητέρα και αθλήτρια.

Πρέπει να ακολουθήσεις ένα πρόγραμμα. Κάθε ημέρα σηκώνομαι από το κρεβάτι μου στις 6 το πρωί. Και δεν μπορώ να σταματήσω, αν δεν κάνει η κόρη μου το μπάνιο της και δεν κοιμηθεί. Οι περισσότεροι δεν το καταλαβαίνουν. Και αυτό το πρόγραμμα πρέπει να έχει και τις προπονήσεις, τους αγώνες, τα ταξίδια.

Δεν παραπονιέμαι. Το συναίσθημα είναι τέλειο.

Η Ντέστινι είναι μαζί μου. Μεγαλώνει στην Ελλάδα.

Τα πρώτα χρόνια, όταν ήρθα εδώ, μεγάλωνε μαζί με τη μητέρα μου. Ήθελε να την κρατήσει κοντά της. Να βεβαιωθούμε πως όλα στην Ελλάδα είναι ασφαλή.

Πλέον, συμπληρώνει τέσσερα χρόνια εδώ. Μαζί μου. Μιλάει ελληνικά. Είναι η μεταφράστριά μου σε ό,τι χρειαστώ!

Όταν ήταν μικρότερη σε ηλικία, δεν καταλάβαινε τι ακριβώς έκανα. Ήξερε ποια ήμουν, αλλά δεν με ήξερε.

Η επικοινωνία από το Skype ή το Facetime δεν αρκεί. Η οθόνη είναι… απρόσωπη.

Εδώ καταλαβαίνει τα πάντα.

Πως αυτή είναι η δουλειά μου και έχει ένα τίμημα.

Φέτος, με τις υποχρεώσεις μας στη Euroleague, ήμουν υποχρεωμένη να λείπω περισσότερο. Αλλά το καταλαβαίνει.

Πως κάνω αυτό που αγαπώ.

Είναι τρελό. Αλλά θα τρελαινόταν και η ίδια, αν δεν το συνειδητοποιούσε.

Το μπάσκετμπολ είναι η ζωή μου. Σημαίνει πολλά για εμένα.

Ο αδελφός μου έχασε τη ζωή του στο γήπεδο, όταν ξεκινούσα να παίζω.

Ήταν κάτι που κάναμε μαζί. Το λατρεύαμε.

Έγινε το πάθος μου, γιατί ήθελα να κάνω αυτόν και εμένα υπερήφανους.

Για την οικογένειά μου το μπάσκετ είναι τα… πάντα. Όλος ο κόσμος τους. Όταν έχει αγώνα στην τηλεόραση, όλοι θέλουν να τον δουν. Ακόμη και η γιαγιά μου.

Μέχρι το άθλημα που αγαπώ, να γίνει η ζωή μου, ήταν παράξενο. Δεν το καταλάβαινα. Δεν του έδινα σημασία. Έκανα όσα πράγματα κάνει ένα κορίτσι. Ήθελα να βάφω τα νύχια μου, να είμαι με τη μαμά μου στην κουζίνα.

Όταν άρχισα να παίζω, ένιωθα πως είναι κάτι φυσιολογικό. Ήταν σωστό. Έτσι αισθανόμουν. Δεν με ενδιέφερε τι έλεγαν οι φίλοι μου…

Μία συχνή ερώτηση αφορά σ’ ένα μεγάλο «αν». Αν θα άλλαζα την ιστορία μου. Αν δεν αποκτούσα την Ντέστινι, τι θα γινόταν; Θα ήταν χειρότερα, αν δεν ήταν εκεί. Πιστεύω ότι όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Έτσι μεγάλωσα. Δεν το ήξερα ότι ήταν εκεί. Ήταν μία ευλογία μεταμφιεσμένη, όπως συνηθίζω να λέω.

Ο ερχομός της μου άλλαξε την προοπτική. Με έκανε να ωριμάσω σε στιγμές, στις οποίες δεν θα ήμουν έτσι. Όλα άλλαξαν. Ταίριαξα σε όλα. Δεν θα άλλαζα τίποτα.

Η Ντέστινι είναι το κίνητρό μου. Βλέπει πόσο σκληρά δουλεύω. Το καταλαβαίνει. Συνειδητοποιεί τι έχω θυσιάσει. Αυτό που την μαθαίνω τώρα, είναι να μην εγκαταλείπει τα όνειρά της. Να μην αφήνει να φύγει αυτό που αγαπά. Ό,τι και αν είναι αυτό.

Θυμάμαι, όταν γύρισα από τη γέννησή της στις υποχρεώσεις της ομάδας, ήμουν φοβισμένη. Το κορμί μου ήταν διαφορετικό. Είχα πάρει κιλά. Ήμουν φοβισμένη πως δεν θα έπαιζα, όπως πριν. Μου πήρε χρόνο.

Η κόουτς μου με άφησε για έξι εβδομάδες. Μου επέτρεψε να είμαι με την οικογένειά μου.

Άρχισα με αργό ρυθμό. Η τάξη μου είχε ήδη φύγει. Και στην ομάδα υπήρχαν νέες παίκτριες. Και εγώ ήμουν ο αρχηγός τους.

Ένας κάπτεν που δεν μπορούσε να κάνει το ένα πράγμα ή το άλλο. Ήταν δύσκολο. Και σωματικά και ψυχολογικά.

Έφτασα στο σημείο να τα παρατήσω αρκετές φορές. Είχα, όμως, δυνατές γυναίκες πίσω μου. Η προπονήτριά μου είναι η πρώτη που με επηρέασε τόσο πολύ. Η μητέρα μου. Η γιαγιά μου.

Κάθε νέα μητέρα χρειάζεται βοήθεια.

Καμία νέα μητέρα δεν μπορεί δίχως στήριξη. Μόλις τελείωνα από τις υποχρεώσεις μου, έτρεχα σαν τρελή να προλάβω να πάρω την κόρη μου από το σχολείο.

Αυτό ήταν το σημείο που άλλαξε η ζωή μου. Ήξερα πως είχα μπόλικο μπάσκετ μέσα μου. Το ήξερε και η οικογένειά μου. Και ήθελα να φτάσω την πλήρη προοπτική μου. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να τους ευχαριστήσω για τη στήριξή τους.

Η Ντέστινι… Ω Θεέ μου…

Είναι αυτό που ονομάζουμε showstopper. Αποκλείεται να μην την λατρέψεις.

Θυμάμαι, την πρώτη χρονιά μου στον Ολυμπιακό, ήταν στο γήπεδο. Είχε ένα πατίνι και πήγαινε γύρω-γύρω από τον πάγκο. Ο κόουτς μας είχε τρελαθεί. Μου έλεγε, «μαμά, θέλω να περνάω καλά, όπως και εσύ». Τι μπορείς να της πεις;

Αυτή ήταν η πρώτη φορά, οπότε με… αφόπλισε.

Υπάρχει και κάτι άλλο. Μετά την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό, στο γήπεδο της Λεωφόρου.

Με είδε στην τηλεόραση. Ήξερα ότι είχα παίξει καλά.

Όταν πήγα να την πάρω, μετά το ματς, γυρίζει και μου λέει: «Μαμά, είσαι απίθανη στο μπάσκετ». Δεν πίστευα ούτε πως θα έβλεπε το ματς, ούτε αυτό που μου είπε. Πήγα να βάλω τα κλάματα από τη χαρά μου.

Πολλές μητέρες, οι οποίες ασχολούνται με τον αθλητισμό, έχουν ζητήσει τη συμβουλή μου. Με θεωρούν σαν μέντορα.

Αυτό που λέω σε όλες τις μητέρες, είναι να έχουν καλή υποστήριξη. Να έχουν δυνατό μυαλό. Και, αν θέλουν να πετύχουν κάτι, να μην τις σταματήσει τίποτα!

Αν έχεις τη θέληση, θα κάνεις τα αδύνατα δυνατά. Ένα παιδί σού δίνει ευθύνες. Αλλά αξίζει.

Αυτή είναι η ψυχολογία μιας μητέρας. Φτάνεις σε ένα σημείο, όπου ξέρεις πως δεν αφορά πια σ’ εσένα. Αλλά στο παιδί σου.

Αυτή είναι η ζωή.

Η Λικέντρα Τζόνσον είναι πρώην επαγγελματίας καλαθοσφαιρίστρια και νυν Διευθύντρια της ομάδας μπάσκετ γυναικών του πανεπιστήμιου Ουέστερν Μίσιγκαν.

Επιμέλεια κειμένου: Μιχάλης Γκιουλένογλου

Photo Credits: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου

THE ENGLISH VERSION: “Mother” / Lykendra Johnson

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

«Όταν γίνεσαι μητέρα, αποκτάς μεγαλύτερα και ισχυρότερα κίνητρα».

Η ιστορία της Βίκυς Αρβανίτη.

«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη από αυτήν που διαθέτει μια γυναίκα-μητέρα».

Η ιστορία της Νικόλ Κυριακοπούλου.