Η Αργεντινή ξεκίνησε τον αγώνα με την Πολωνία έχοντας και το φάσμα ενός αποκλεισμού με κρότο στα πιθανά σενάρια.
Ένα ολόκληρο γήπεδο περίμενε τον Λιονέλ Μέσι να ξανακάνει το θαύμα του, να σηκώσει την «Albiceleste» στις πλάτες του και να την οδηγήσει στα νοκ άουτ.
Ήταν από τις βραδιές που “δεν τον ήθελε”. Χαμένο πέναλτι, σπαταλημένες ευκαιρίες, ακόμα κι ένα “τσαφ” που μαρτύρησε ότι οι πλανήτες δεν ήταν με το λαμπρό αστέρι αυτού του Mουντιάλ. Κι όμως, ο Μέσι είχε φροντίσει να κάνει το θαύμα του σε ανύποπτο χρόνο.
Ο “κάτι σαν Μέσι” των Αργεντινών, ένα παιδί που έλαμψε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και αποτελεί έναν εκ των πολλών “διαδόχων” που πρόκειται να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον, ήταν εκεί χάρη στον Μέσι.
Οι Αργεντινοί το λένε «Colo». Οι Άγγλοι «Ginger». Εμείς «Κοκκινοτρίχης». Έτσι αποκαλούσαν οι συμπαίκτες του τον Αλέξις Μακ Άλιστερ. Τον ενοχλούσε, το εκλάμβανε ως μορφή υποτίμησης, ψήγμα bullying. Όχι ότι δεν είναι υπερήφανος για τις σκωτσέζικες και τις ιρλανδέζικες ρίζες, αλλά ήταν ένα προσωνύμιο που δεν του άρεσε.
Ο Μέσι μάζεψε τους συμπαίκτες στα αποδυτήρια, στάθηκε στο κέντρο και σαν προστάτης του μικρού έδωσε την εντολή να σταματήσουν να τον αποκαλούν έτσι. «Δεν του αρέσει, κόψτε το».
Το έκοψαν, γιατί ο Μέσι για την Αργεντινή και τους συμπαίκτες του είναι κάτι παραπάνω από ένα τοτέμ. Κι έτσι, απόψε, στη βραδιά που το είδωλο δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του do or die αγώνα, ο μικρός ανταπέδωσε.
Το γκολ του απελευθέρωσε την Αργεντινή, έδιωξε το άγχος, απομάκρυνε τις σκοτεινές σκέψεις ενός αποκλεισμού-καταστροφή. Ήταν το πρώτο γκολ του μικρού με τα εθνικά χρώματα. Ενός παιδιού “προγραμματισμένου” να γίνει ακριβώς αυτό που έγινε, καθότι με πατέρα, θείο, αδέρφια ποδοσφαιριστές.
Σόσιαλ Πάρκε, Αρχεντίνος Τζούνιορς, ξεπέταγμα και αμέσως η πρόταση από το εξωτερικό. Δεν πρόλαβε να μεγαλώσει, δεν πρόλαβε να ψηθεί, τον “άρπαξαν” στην Μπράιτον, απλώς και μόνο επειδή ήταν αυτό που λέμε prospect.
Αυτή είναι πλέον η πάγια τακτική με τα παιδιά στη Λατινική Αμερική. Αρκεί να είναι “εν δυνάμει” ένα παιδί, αρκεί να δείξει έστω το 10%, αλλά να υπόσχεται το υπόλοιπο 90. Έτσι λειτουργεί το ποδόσφαιρο στις μέρες μας, η βιομηχανία καταναλώνει “prospects” και καταπίνει εκκολαπτόμενους ήρωες. Δυο γρήγοροι δανεισμοί σε Αρχεντίνος και Μπόκα και απευθείας στα βαθιά.
Ο Αλέξις 21 χρόνων παιδί βρέθηκε στην Αγγλία εν μέσω πανδημίας, με το ποδόσφαιρο να έχει πατημένο το pause, όπως κι ολόκληρος ο πλανήτης. Ένα νέο παιδί μακριά από τον τόπο του, μόνο του στο Ανατολικό Σάσεξ εν μέσω lockdown. Μόνη διέξοδος μια βόλτα στις αποβάθρες, μερικοί Καθεδρικοί και η προπόνηση.
Κινδύνεψε να πάει χαμένος, όπως τόσα και τόσα παιδιά στις ειδικές συνθήκες της πανδημίας. Οι Άγγλοι, προστατεύοντας την επένδυσή τους, σκέφτηκαν να τον ξαναστείλουν δανεικό στην Αργεντινή, στον τόπο του, στις συνήθειές του, στους ανθρώπους που τουλάχιστον μιλούσαν τη γλώσσα του.
Αρνήθηκε, έμεινε στο μουντό Μπράιτον, πίεσε τον εαυτό του, τον έψαξε, ξεπέρασε κάποιες από τις φοβίες για το παρόν και το μέλλον.
Βοήθησε πολύ η κλήση στη “μεγάλη” Εθνική μετά από δυόμισι χρόνια, η γνωριμία με το είδωλό του, τον Λιονέλ Μέσι. Δεν ήταν καθόλου βέβαιο ότι θα βρεθεί στην αποστολή για το Κατάρ.
Ιανουάριο κλήθηκε από τον Σκαλόνι, θα έπαιρνε χρόνο συμμετοχής στο παιχνίδι εναντίον της Χιλής, αλλά -τι ειρωνεία- κόλλησε covid και υποχρεώθηκε εκ νέου σε απομόνωση.
Επί της ουσίας είχε μείνει μετέωρος, μόνο όταν ανακοινώθηκε η τελική 26άδα στις 11 Νοεμβρίου, βεβαιώθηκε ότι θα συμμετέχει στον τελευταίο χορό του «Λέο» και πρώτο δικό του. Εναντίον των Πολωνών, ο πανηγυρισμός 60 δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου ήταν εξαγνιστικός, τα είχε όλα.
Φλας μπακ σε μια καριέρα που ξεκίνησε, κόλλησε και επανεκκινήθηκε με κινηματογραφική ταχύτητα. Αυτό το Παγκόσμιο μπορεί να γραφτεί στην ιστορία ως εκείνο του εξαγνισμού εν γένει. Και σ’ αυτό το Παγκόσμιο ο μικρός έγινε άντρας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: MUNDIAL 2022 | Faces: Ενέρ Βαλέντσια (Εκουαδόρ) / Κόντι Χάκπο (Ολλανδία) /
Ολιβιέ Ζιρού (Γαλλία) / Τακούμα Ασάνο (Ιαπωνία) / Ριτσάρλισον (Βραζιλία) /
Ρουζμπέχ Τσεσμί (Ιράν) / Λιονέλ Μέσι (Αργεντινή) / Τζαμάλ Μουσιάλα (Γερμανία) /
Κάρλος Κασεμίρο (Βραζιλία) / Καλιντού Κουλιμπαλί (Σενεγάλη)
