Μαγεία. Μια ποδοσφαιρική ωδή με αναφορές σε ιερά τέρατα του σπορ. Πρώην, νυν, επόμενα.
Μια ενέργεια, ένα σουτ, μια πάσα, μια τρίπλα, η ενσυναίσθηση ότι ο Λιονέλ Μέσι “τελεί σε αποστολή”.
Είναι μαγικό να υποτάσσεται το “εγώ” και να αναδεικνύονται οι συμπαίκτες, οι συνοδοιπόροι, τα “παιδιά του”. Εν αρχή ήταν ο Ναουέλ Μολίνα. Άξιος συμπρωταγωνιστής, διότι έβαλε το πόδι με τον τρόπο που έπρεπε για να αλλάξει τόσο-όσο την πορεία της μπάλας από τη μαγική πάσα του αρχηγού. Αδιανόητη η γωνία πάσας, μέσα σε απίστευτο traffic και δίχως οπτικό πεδίο. Όλα σε μια χούφτα δευτερόλεπτα, με τέσσερεις τριγύρω γεμάτους δίψα και μούσκουλα.
Δεν είναι καν στο peak του ο Μέσι, πατημένα 35, με μια ολόκληρη βιομηχανία να τον έχει ξεζουμίσει και να απαιτεί να γίνει Μαραντόνα. Κι όμως, ο Μέσι επέζησε και το έκανε. Όπως το είχε ξανακάνει στα προηγούμενα ματς. Με το κάζο της Βραζιλίας από τους Κροάτες να έχει πειράξει σίγουρα το μυαλό και τη συγκέντρωση, η δική του Αργεντινή είχε την υποχρέωση να κάνει το τελευταίο overachieve μέχρι το επόμενο.
Για τον Μέσι είναι το κίνητρο, η δόξα, η υστεροφημία, η θέση του στην ιστορία. Για τον Ναουέλ Μολίνα ήταν η αξία να μετέχει στη δυνητική συγγραφή ενός έπους. Προδιαγραφόμενου έπους τώρα πια, μιας και η Αργεντινή είναι ένα βήμα πριν τον Τελικό.
Για ένα παιδί από το Εμπάλσε της Κόρδοβας, το οποίο άφησε την οικογενειακή θαλπωρή και τους φίλους του από τα 11 του χρόνια, προκειμένου να κυνηγήσει το όνειρο στο Μπουένος Άιρες και την ακαδημία της Μπαρσελόνα, δεν είναι απλό να οραματιστεί τον εαυτό του να σκοράρει με το εξωτερικό σε προημιτελικό Μουντιάλ μετά από αδιανόητη πάσα του ειδώλου του.
Έμεινε εσωτερικός στο Σαν Χούστο, δυο χρόνια αργότερα ταξίδεψε στην Ευρώπη, προσγειώθηκε στη Βαρκελώνη, εκεί που ξεκίνησε και ο Λιονέλ. Ο Μολίνα είχε επιλεγεί μεταξύ δεκάδων παιδιών και προπονήθηκε με τα “μικρά”. Δεν έπεισε, αλλά δεν παρέπεσε κιόλας. Πίσω στην πατρίδα επένδυσε επάνω του η Μπόκα Τζούνιορς, τότε με το Ροδόλφο Αρουαμπαρένα στην τεχνική της ηγεσία. Ο γνωστός μας από τη βραχύβια πορεία του στην ΑΕΚ του Σέρα Φερέρ, καθότι μπακ στα χρόνια της ποδοσφαιρικής του καριέρας, έπεισε το μικρό να γυρίσει πιο πίσω, να προπονηθεί διαφορετικά, να επιτρέψει στο μυαλό του να αποδεχθεί κι άλλες πτυχές του παιχνιδιού.
Ο Ναουέλ άφησε την επίθεση, το τελευταίο τέταρτο του γηπέδου και έγινε μπακ. Ο Αρουαμπαρένα τον επιβράβευσε παίρνοντάς τον αρχικά στην αποστολή της ανδρικής ομάδας, λίγο αργότερα, στις αρχές του 2016, του χάρισε ένα ονειρεμένο ντεμπούτο στο Σαν Χουάν, στην τρυφερή ηλικία των 17 ετών. Δεν κατόρθωσε να καθιερωθεί στην Μπόκα, πρόκειται για έναν από τους δυσκολότερους ποδοσφαιρικούς οργανισμούς παγκοσμίως, με διαρκείς και ανυποχώρητες ανάγκες πρωταθλητισμού. Έπαιζε ελάχιστα έως καθόλου, προσπαθούσε να βρει χώρο φεύγοντας δανεικός στην Ντεφένσα, πιο μετά στη Ροζάριο Σεντράλ.
Δεν έλεγε να απογειωθεί. Είχε φτάσει 20, κινδύνευε να πάει χαμένος και πιθανόν θα πήγαινε, εάν δεν προέκυπτε στο διάβα του η Ουντινέζε. Όλα μετά πήραν το δρόμο τους και το καλοκαίρι προέκυψε και η μεταγραφή στην Ατλέτικο του Σιμεόνε. Δεν έγινε είδηση η μεταγραφή, δεν απασχόλησε τα media, οι μεταγραφές των μπακ σε δεύτερης και τρίτης ταχύτητας πραγματικότητες δεν είναι ούτε φανταχτερές ούτε οδηγούν στα πολύ μεγάλα συμβόλαια. Αυτά ανήκουν στους επιθετικούς, σε παιδιά όπως ο Λαουτάρο Μαρτίνεζ.
Εν προκειμένω, ο Λαουτάρο ήταν ο άνθρωπος που έφερε το ασήκωτο βάρος του τελευταίου πέναλτι. Δύναμή του ήταν η εσωτερική ανάγκη να αποτινάξει το ρόλο του μοιραίου, να μην μείνει στο θυμικό ως “Γκονσάλο Ιγκουαΐν” του 2022. Το έβαλε το πέναλτι ο Λαουτάρο, μοιάζει ήρωας, αλλά στην πραγματικότητα από μηχανής Θεός της διαδικασίας υπήρξε ο τερματοφύλακας Μαρτίνεζ, με τις αποκρούσεις στα δυο πρώτα πέναλτι, εκείνα του Φαν Ντάικ και του Μπέργκις. Ο “Γκοϊκοτσέα” της Αργεντινής του ’90.
Τέτοιες λεπτομέρειες προσδίδουν το πολυπόθητο ψυχολογικό αβαντάζ, το οποίο διαδραματίζει πάντοτε το σπουδαιότερο ρόλο. Μετά αναλαμβάνουν οι ανώτερες δυνάμεις.
Η Αργεντινή ξεπέρασε ένα εμπόδιο που στο 100ο λεπτό έμοιαζε ανυπέρβλητο. Γιατί το γκολ με το οποίο ισοφάρισε η Ολλανδία το έβαλε ο Κρόιφ. Εκτέλεση φάουλ στην εκπνοή με κομπίνα. Με χειρουργικές τοποθετήσεις πέριξ του τείχους, με τρομερή υποδοχή και προστασία της μπάλας και εν κατακλείδι με περιστροφικό πλασέ της χρυσής αλλαγής του Φαν Χάαλ, του Βάουτ Βέγκχορστ.
Κάποτε ο Γιόχαν Κρόιφ εκτέλεσε ένα πέναλτι με πάσα. Ο ίδιος ο αρχιτέκτονας αυτής της ομάδας, ο Λουίς Φαν Χάαλ, το θυμάται πάρα πολύ καλά. Οι Ολλανδοί εξέλιξαν το ποδόσφαιρο, εκείνοι εκπλήττουν ανακαλύπτοντας και λανσάροντας πάντοτε όσα οι υπόλοιποι δεν φρόντισαν να σκεφτούν και δεν πρόλαβαν να κατανοήσουν.
Τελευταία δευτερόλεπτα προημιτελικού Παγκόσμιου Κυπέλλου. Και οι ποδοσφαιριστές του Φαν Χάαλ είχαν την ψυχραιμία και τη διαύγεια να εκτελέσουν κατά γράμμα μια ασύλληπτη κομπίνα σε εκτέλεση φάουλ “σε θέση για γκολ”. Οι… δέκα στους δέκα θα εκτελούσαν απευθείας. Η Αργεντινή είχε στήσει ευλαβικά το τείχος, ένας με την «Albiceleste» είχε ξαπλώσει και στο χορτάρι κατά την προσφιλή συνήθεια του τελευταίου έτους. Κι όμως, οι Ολλανδοί δεν παρέκκλιναν στιγμή και το πνεύμα του Κρόιφ ισοφάρισε.
Ήταν συγκλονιστική στιγμή ενός συγκλονιστικού παιχνιδιού με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Μια σπονδυλωτή ταινία κορυφαίων και μοιραίων, με αλλεπάλληλες εναλλαγές συναισθημάτων.
Το υπέροχο γκολ του Μολίνα, η ψύχραιμη εκτέλεση πέναλτι του Μέσι, το “σβήσιμο” στο ματς πριν τη μείωση του σκορ, η αδιανόητη κομπίνα στο 100ο λεπτό, η παράταση, το πινγκ-πονγκ ψυχολογίας, οι χαμένες ευκαιρίες, το δοκάρι, τα πέναλτι.
Είναι από τα ματς που χαμένος πραγματικά δεν υπάρχει, δεν γίνεται να υπάρχει, παρά το γεγονός ότι η Ολλανδία επιστρέφει στις Κάτω Χώρες αποκλεισμένη και η Αργεντινή συνεχίζει το ταξίδι ενός προδιαγεγραμμένου τέλους. Το αν θα είναι αίσιο ή τραγικό εναπόκειται στις ανώτερες δυνάμεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: MUNDIAL 2022 | Faces: Ενέρ Βαλέντσια (Εκουαδόρ) / Κόντι Χάκπο (Ολλανδία) /
Ολιβιέ Ζιρού (Γαλλία) / Τακούμα Ασάνο (Ιαπωνία) / Ριτσάρλισον (Βραζιλία) /
Ρουζμπέχ Τσεσμί (Ιράν) / Λιονέλ Μέσι (Αργεντινή) / Τζαμάλ Μουσιάλα (Γερμανία) /
Κάρλος Κασεμίρο (Βραζιλία) / Καλιντού Κουλιμπαλί (Σενεγάλη) / Αλέξις Μακ Άλιστερ (Αργεντινή) /
Γιόσκο Γβάρντιολ (Κροατία) / Ρέμο Φρόιλερ (Ελβετία) / Ντένζελ Ντούμφρις (Ολλανδία) /
Τζουντ Μπέλινγκχαμ (Αγγλία) / Ντόμινικ Λιβάκοβιτς (Κροατία) / Κριστιάνο Ρονάλντο (Πορτογαλία)
