Στο εναρκτήριο παιχνίδι υποδείχθηκε ως ένας από τους αποδιοπομπαίους.
Αγωνίστηκε στα στόπερ, θεωρήθηκε (και αυτός) υπεύθυνος για τη βαριά ήττα από τους Άγγλους. Στο παιχνίδι με τους Ουαλούς ο Κεϊρόζ επέλεξε να τον κρατήσει στον πάγκο, η ψυχολογική διαχείριση του ποδοσφαιριστή σε μια ήδη πολύ επιβαρυμένη ψυχολογικά ομάδα ήταν το λιγότερο που έπρεπε να γίνει για να μην χαθούν εντελώς οι Πέρσες στον κυκεώνα αυτού του Παγκόσμιου Κυπέλλου.
Όταν ο Πορτογάλος τού έκανε νόημα να έρθει από το ζέσταμα, ο Ρουζμπέχ Τσεσμί δεν μπορούσε να φανταστεί ότι με τον κεραυνό του στο όγδοο λεπτό των καθυστερήσεων θα γίνει ο ήρωας του Ιράν.
Πολύ δυνατό, ευθύβολο σουτ, με εξαιρετική αλλαγή στάσης σώματος και η μπάλα στα δίχτυα. Το Ιράν ζωντανό, το Ιράν με ελπίδες πρόκρισης σε μια τελική φάση που για την αποστολή της συγκεκριμένης ομάδας δεν είναι ίδια με όλες τις υπόλοιπες.
Η ένταση στο Ιράν για το τι θα κάνουν οι παίκτες της Εθνικής ομάδας στο Κατάρ, και όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο, είναι απτή, σε ένα πλαίσιο στο οποίο η απόλυτη ελευθερία έκφρασης κάθε άλλο παρά εγγυημένη μπορεί να θεωρηθεί.
Οι ποδοσφαιριστές επικρίθηκαν κατά κόρον, ακόμα και για τους πανηγυρισμούς τους στα φιλικά, για τις δηλώσεις τους, για το ίδιο το γεγονός ότι εξακολουθούν και παίζουν ποδόσφαιρο. Η ίδια η ομάδα του Ρουζμπέχ Τσεσμί, η Εστεγκλάλ, αποφάσισε να μην πανηγυρίσει καν τη νίκη ενός τροπαίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Η πίεση και στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο εξωτερικό, με τις εκατομμύρια αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και το virality της «δέσμης των γυναικείων μαλλιών», υπήρξε αφόρητη. Ο επικεφαλής της ιρανικής δικαιοσύνης, Γκολάμ Χουσεΐν Μοχσενί-Ετζεΐ, προ της έναρξης αυτού του Μουντιάλ τοποθετήθηκε σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος σχετικά με τους ποδοσφαιριστές που επρόκειτο να συμμετέχουν, «όσοι έγιναν διάσημοι χάρη στη βοήθεια του συστήματος και έχουν ενταχθεί στον εχθρό τώρα που οι καιροί είναι δύσκολοι, θα τιμωρηθούν».
Ο γνωστός μας Εχσάν Χατζισαφί, ως εμβληματικός αρχηγός της ομάδας, προσπάθησε να εξηγήσει στη συνέντευξη Τύπου την ψυχοσωματική πίεση των ποδοσφαιριστών, τόνισε ότι η κατάσταση στη χώρα δεν είναι καλή, ότι ο ιρανικός λαός δεν είναι χαρούμενος.
Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι ούτε εκπρόσωποι ούτε η φωνή του λαού που εκπροσωπούν. Είναι αθλητές που μετέχουν σε ένα σπουδαίο γεγονός που απασχολεί εκατομμύρια ανθρώπους, διαφορετικές κουλτούρες, αντίθετες πολιτικές αντιλήψεις.
Ο πανηγυρισμός του Τσεσμί μετά το γκολ του, το γεγονός ότι όλοι οι Ιρανοί έγιναν ένα κουβάρι γύρω του, έμοιαζε σαν εξαγνισμός. Σε ένα πλαίσιο στο οποίο ούτε οι παίκτες της Εθνικής ομάδας δεν μπορούν να αισθάνονται απολύτως ασφαλείς μπροστά στα αντίποινα της πολιτικής εξουσίας ή της κοινωνικής κατακραυγής, οι όποιες χειρονομίες πρέπει να θεωρούνται ακόμα λιγότερο δεδομένες.
Οτιδήποτε λαμβάνει διαφορετική διάσταση στο Ιράν. Ειδικά στο συγκεκριμένο πλαίσιο όπου μεγάλο μέρος του πλανήτη έχει στραμμένο το βλέμμα με κριτική και σκωπτική διάθεση απέναντι σε όλη τη διοργάνωση. Η Δύση έχει την πολυτέλεια να μπορεί να κρίνει αφηρημένα, απαλλαγμένη από το άγχος και την αδυσώπητη πραγματικότητα.
Το γκολ του Τσεσμί ίσως τελικά να είναι η λύτρωση και η αφορμή για να μιλήσουμε ξανά για ποδόσφαιρο. Και μέσα από το ποδόσφαιρο να αναδειχθούν όλα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
MUNDIAL 2022 | Faces: Ενέρ Βαλέντσια (Εκουαδόρ)
