Ο εύκολος δρόμος του “δύσκολου” Κέβιν Ντουράντ

«My next chapter». Τρεις λέξεις, εν είδει τίτλου.

Σποραδικός αρθρογράφος άλλωστε στο «The Players’ Tribune», όταν δεν παίρνει από την γνωστή ιστοσελίδα διαπίστευση φωτογράφου (!) σε αθλητικά γεγονότα, ο Κέβιν Ντουράντ ανακοινώνει το 2016 ότι το επόμενο κεφάλαιο στην καριέρα του θα γραφτεί στην Καλιφόρνια. Με τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς.

Ξεσπάει ηλεκτρονικός πόλεμος. Λίγοι οι υποστηρικτές της απόφασής του να αφήσει την Οκλαχόμα, πολύ περισσότεροι οι πολέμιοι της επιλογής του να υπογράψει στους «Πολεμιστές». Άλλωστε, η ουσία στην αντιπαράθεση δεν κρύβεται στην ομάδα που αφήνει αλλά στην ομάδα που πηγαίνει. Στους Πρωταθλητές και φιναλίστ του ΝΒΑ την τελευταία διετία, στην παρέα των «Splash brothers», Στεφ Κάρι και Κλέι Τόμπσον.

Ο elite scorer δίπλα σε άλλους δύο τέτοιους. Τρία φονικά όπλα στην επίθεση, δύο αμυντικοί εξολοθρευτές στα πρόσωπα των Άντρε Ιγκουοντάλα και Ντρέιμοντ Γκριν –και στη… δούλεψή τους. Προτιμά δηλαδή να αντιμετωπίζει στις προπονήσεις τους κορυφαίους defensive stoppers της λίγκας και όχι στις μάχες των πλέι οφ. Προτιμά να αφήσει πίσω το επί εννιαετία σύνολο που ο ίδιος βήμα-βήμα έχει μεγαλώσει, για χάρη εκείνου που βρίσκεται ήδη εγκατεστημένο στην κορυφογραμμή.

Προτιμά τον εύκολο δρόμο.

Ακόμα και πλησιάζοντας τις δύο δεκαετίες στο καλύτερο Πρωτάθλημα του πλανήτη, ο «KD» συνδέεται από κάποιους με τον «easy route». Διότι με το Γκόλντεν Στέιτ έφτασε -στο καπάκι- στους μοναδικούς τίτλους (στο ΝΒΑ) της τεράστιας καριέρας του. Ως ο MVP των τελικών όμως. Αφότου είχε ψηφιστεί πολυτιμότερος στη ρέγκιουλαρ σίζον το 2013-2014, ενόσω σκοράρει με κάθε τρόπο από το 2007 εκεί. Επειδή είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς σκόρερ όλων των εποχών.

Όποιον σύνδεσμο και αν χρησιμοποιήσει κανείς, στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξει. Η ψιλόλιγνη φιγούρα του μπασκετμπολίστα με τα περισσότερα καράτια χρυσού σε Ολυμπιακό επίπεδο είναι μία. Μοναδική. Ανεπανάληπτη. Μία καλαθομηχανή δίχως ημερομηνία λήξης, όπως δεν κουράζεται ο ίδιος να επαναλαμβάνει.

Δύσκολος τύπος, είναι η αλήθεια. Δύστροπος, έχοντας εμπλακεί σε πολλές αντιπαραθέσεις, ακόμα κι εκεί που δεν τον σπέρνουν. Ποιος; Αυτός που είχε ξεκινήσει σε κολέγιο και Σιάτλ/Οκλαχόμα ως ένας easy going τύπος! Σίγουρα πάντως δυσανάγνωστος από οποιαδήποτε αντίπαλη άμυνα. Διαχρονικά.

«Ξέρω ότι απογοητεύω πολλούς ανθρώπους με τη συγκεκριμένη επιλογή, εντούτοις κάνω αυτό που κρίνω σωστό τη δεδομένη στιγμή», εξηγεί στο προαναφερθέν άρθρο του, το οποίο τιτλοφορούνταν με τρεις λέξεις και ολοκληρωνόταν με τρία γράμματα. Αυτά της υπογραφής του, την οποία έχει βάλει φαρδιά-πλατιά στα γήπεδα εδώ και πολλά χρόνια.

Βαφτίζεται ο δούλος του Θεού, Κέβιν

«K», όπως Kevin. «D», όπως Durant. Και ένα… ξέμπαρκο (κάτι σαν) «Ο», με μία οριζόντια “σκιά” από πάνω, έτσι όπως πάει το χέρι του μετά τη γραφή του «D». Η υπογραφή του «KD», ο οποίος έμελλε να βάλει τα δύο δαχτυλίδια του στο Όκλαντ. Παίζοντας στην Oracle Arena των Γουόριορς.

Το μεσαίο του όνομα, Γουέιν. Σαν τον πατέρα του, Γουέιν Πρατ. Ο αστυνόμος στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου εξαφανίζεται, όταν ο μικρός είναι βρέφος, και επανεμφανίζεται στη ζωή του, όταν είναι σχεδόν έφηβος. Πρωτευουσιάνος, παιδί της Ουάσινγκτον. Γεννιέται στις 29 Σεπτεμβρίου 1988. Στο Σιτ Πλέζαντ του Prince George’s County μεγαλώνει ως κολλητός με τον Μάικλ Μπίσλεϊ, ο οποίος θα χαράξει τη δική του διαδρομή επί 11 χρόνια στο ΝΒΑ.

Στο ίδιο μέρος, στα σύνορα της Ουάσινγκτον με το Μέριλαντ, εξελίσσει την ίδια εποχή το ταλέντο του ο Τάι Λόσον, ηγετική μορφή των Νάγκετς στην προ Γιόκιτς εποχή –και με πέρασμα από τον Κολοσσό Ρόδου στη δύση της καριέρας του. Λίγα χρόνια πριν έχει αναδειχθεί επίσης εκεί ο Ντελόντε Γουέστ, ο οποίος παλεύει πια με τους δαίμονές του. Και πολλά χρόνια νωρίτερα ο Λεν Μπάιας, ο οποίος δεν πάλεψε καν τους δικούς του (πέθανε από κοκαΐνη, γιορτάζοντας την επιλογή του στο Νο.2 του ντραφτ από τους Σέλτικς) και ο βασικός ψηλός της Γιούτα, Θερλ Μπέιλι, ο οποίος ήρθε και στον Πανιώνιο.

Ο Κέβιν φέρει το επώνυμο της μητέρας του, της Διευθύντριας ταχυδρομικών υπηρεσιών, Γουάντα, η οποία ανατρέφει τα τέσσερα παιδιά της με τη βοήθεια της δικής της μητέρας, της Μπάρμπαρα Ντέιβις.

Ο μικρός είναι 1.85μ. από το Δημοτικό και ξεχωρίζει για τα… κανιά του. Μακριά πόδια μεν, επαφή με το καλάθι που δεν τη λες και σπάνια δε.

Η πρώτη ύλη είναι εκεί. Παρόλ’ αυτά, δυσκολεύεται, μπαίνοντας στο χάι σκουλ, να βρει χρόνο συμμετοχής στο Φορτ Ουάσινγκτον του Μέριλαντ. Ευτυχώς γι’ αυτόν, είναι εκεί και ο νονός του. Ο κυριολεκτικά νονός του, όχι ο «Godfather» του ομώνυμου video game, στο οποίο ο πιτσιρικάς έχει εθιστεί.

«Κομμένα τα ηλεκτρονικά. Κομμένα και τα pick up games, ελλοχεύουν άλλου είδους κίνδυνοι στη γειτονιά σου. Κάθε μέρα προπόνηση και μαζί μου». Μερικές από τις συμβουλές λοιπόν του κυρίου Τάρας Μπράουν. Τεχνικός, σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Δουλειά, επαγγελματική. Επίμονη και επίπονη. Φέρνει στα όριά του τον βαφτισιμιό του.

Του δίνει δουλειά και για το σπίτι. Θεωρία. Ήτοι διάβασμα βιβλίων για μπάσκετ, απομνημόνευση δηλώσεων μεγάλων αθλητών, γράψιμο των έξι βημάτων για το τζαμπ σουτ 500 φορές σε χαρτί. Τα έχει αφηγηθεί ο μίστερ Μπράουν… χαρτί και καλαμάρι στους «Los Angeles Times».

Χρόνος, αφού ο νεαρός έχει σταματήσει τους αυτοσχέδιους αγώνες στα ανοιχτά της συνοικίας του, υπάρχει. Υπομονή εκ μέρους του άραγε; Ο δάσκαλος βάζει τον μαθητή σε θέση σουτ. Release, που λένε και στα μέρη τους. Η μπάλα πάνω από το κεφάλι, οι αγκώνες ανεβασμένοι. Πρέπει να μείνει έτσι, σε αυτή την στάση, μία ώρα!

«Θα κλάψεις, επειδή πονάει», προειδοποιεί ο Μπράουν. «Αλλά το κορμί σου θα θυμάται τον πόνο. Υπάρχει η μνήμη του σώματος. Θα επανέλθει, όταν θα σουτάρεις μέσα στα παιχνίδια». Ο Ντουράντ την κοπανάει, φεύγει με το ποδήλατο για το φτωχικό της γιαγιάς του, δυο δρόμους παρακάτω. Στον… έναν, φρενάρει. Σταματάει. Γυρίζει πίσω, βγάζει τη δοκιμασία, χωρίς να βγάλει άχνα.

Η ιστορία που δεν γράφτηκε διαφορετικά

Τέτοιου είδους ατομικές προπονήσεις συνεχίζονται, ενόσω πια, έχοντας περάσει από τρία Λύκεια (στις όμορες πολιτείες Μέριλαντ και Βιρτζίνια), φοράει τη φανέλα των Τέξας Λόνγκχορνς. Κολέγιο ψιλοάσημο και στην άλλη πλευρά της Αμερικής, παρότι τον ήθελαν προγράμματα όπως το Νορθ Καρολάινα, το Ντιουκ, το Κεντάκι, το Λούιβιλ του Ρικ Πιτίνο.

Είναι που παίρνει το εύκολο μονοπάτι, κατά τ’ άλλα… Φεύγει μακριά για να τεστάρει τον εαυτό του –και επειδή βρισκόμαστε στην εποχή του «οne and done» στο NCAA. Στην αναγκαστική φοίτηση των μεγαλύτερων ταλέντων από τα Λύκεια σε Πανεπιστήμιο, έστω για έναν χρόνο. Αν ήταν στο χέρι του, θα μεταπηδούσε απευθείας στο ΝΒΑ.

Δεν ήταν. Γίνεται «Τεξανός» και οδηγεί μία ομάδα με τέσσερεις φρέσμεν και έναν δευτεροετή στη βασική πεντάδα της έως τον δεύτερο γύρο του τελικού τουρνουά. Με 26 πόντους και 11 ριμπάουντ μέσο όρο, με 37άρες κόντρα στο Οκλαχόμα Στέιτ και το Τέξας Τεκ. Στο τοπικό ντέρμπι κατεβάζει και 23 ριμπάουντ! Σε μια αναμέτρηση δε με το Νιου Μέξικο Στέιτ, λίγες ημέρες μετά την ωριαία δοκιμασία/ορθοστασία από τον νονό του, παίρνει την μπάλα στην κορυφή της ρακέτας. Προσποιείται ότι θα πάει προς τα δεξιά, πηγαίνει προς τα αριστερά. Φρενάρισμα, εκτέλεση, άγγιχτο. Σαν να ελίσσεται ανάμεσα σε καρέκλες, σε άλλη άσκηση που του έβαζε ο Μπράουν.

Προφανώς, δεύτερη κολεγιακή χρονιά δεν έχει. Τον περιμένουν όλοι οι σύλλογοι του ΝΒΑ με ανοιχτές αγκάλες. Δική του αγαπημένη; Οι Ράπτορς! Ελέω του ειδώλου του, Βινς Κάρτερ. Αν έλειπε ο… καταναγκασμός της υποχρεωτικής φοίτησης έστω για ένα έτος σε κολέγιο, θα ήταν διαθέσιμος στο ντραφτ του 2006. Σε αυτό που το Νο.1 το είχε το Τορόντο! Και στο οποίο επέλεξε το flop (για να το πούμε κομψά), Αντρέα Μπαρνιάνι!

Πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να είχε γραφτεί η σύγχρονη ιστορία της λίγκας…;

Το 2007 ο Ντουράντ ακούει δεύτερος το όνομά του. Για τους Σουπερσόνικς, παίζοντας δηλαδή και στο Σιάτλ. Στην τελευταία χρονιά του οργανισμού που το επόμενο καλοκαίρι μετεξελίσσεται στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ. Πρώτο πικ, για το Πόρτλαντ, ο Γκρεγκ Όντεν, ο οποίος σύντομα θα σταματήσει το μπάσκετ εξαιτίας σοβαρών τραυματισμών. Αμέσως μετά τον «KD», αντιθέτως, τρεις άλλοι κύριοι που εξακολουθούν να δηλώνουν περήφανοι ΝΒΑers στο κατώφλι των 40 χρόνων τους. Ο Αλ Χόρφορντ, ο Μάικ Κόνλεϊ και ο Τζεφ Γκριν.

Με τις δάφνες του πρώτου κορυφαίου φρέσμαν κολεγιόπαιδα σε κάθε ψηφοφορία για τη σεζόν 2006-2007, πάντα με το «35» στην πλάτη εις μνήμην ενός εκ των πρώτων προπονητών του, του Τσαρλς Κρεγκ, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 35 ετών, ο Ντουράντ προκαλεί αμέσως χαμό. Είναι ο ρούκι της χρονιάς με πάνω από 20 πόντους μέσο όρο, ενώ μετά τη μετακόμιση της ομάδας του συνθέτει φοβερό νεανικό δίδυμο με τον άρτι επιλεγέντα στο ντραφτ, Ράσελ Γουέστμπρουκ.

Η ιστορία που γράφτηκε εμφαντικά

Εκτινάσσεται στους 25.3 πόντους στη δεύτερη χρονιά του στο ΝΒΑ, παράλληλα με την κυριολεκτική του εκτίναξη. Ρίχνει ακόμη μπόι (!), φτάνει τα 211 εκατοστά. Άλλο αν επί χρόνια… κρύβει πόντους και δηλώνει ύψος 2.09μ., ώστε να δηλώνεται στα χαρτιά ως σμολ και όχι ως πάουερ φόργουορντ. Η γεωμετρική πρόοδος στο σκοράρισμά του συνεχίζεται. Τρίτη χρονιά, ακόμα πέντε πόντοι περισσότεροι, στους 30.1 μέσο όρο.

Η μπάλα πηγαίνει συστημένη στο καλάθι από κάθε απόσταση. Παρά το ύψος του που προσομοιάζει σε σέντερ, στέλνει για βρούβες τους προσωπικούς αντιπάλους του με τις σταυρωτές ντρίμπλες και τα pump fake. Προσποιείται και σταματά απότομα, σωριάζοντάς τους κάτω, όταν δεν ίπταται και δεν καρφώνει πάνω από τα κεφάλια τους.

Διαθέτει τεράστιο άνοιγμα χεριών, στα 224 εκατοστά. Όταν θέλει, κάνει τη διαφορά και αμυντικά. Δίνει σωστές και ουσιαστικές βοήθειες, είναι και δεινός μπλοκέρ. Υποτιμημένη αρετή του δαύτη, σε δεκατρείς διαφορετικές περιόδους έχει πάνω από ένα κόψιμο μέσο όρο…

Επί επτά χρόνια δείχνει και βιονικός. Δεν τραυματίζεται ποτέ. Αυτή, η έβδομη σεζόν του με μέσους όρους 32 πόντων, 7.4 ριμπάουντ και 5.5 ασίστ, του δίνει και το βραβείο του MVP. Στη διετία 2010-2012 έχει ήδη ζήσει τελικούς Δύσης και τελικούς ΝΒΑ (στους οποίους οι 30.6 πόντοι του δεν στέκονται αρκετοί κόντρα στο Μαϊάμι), την αμέσως επόμενη περίοδο την έχει βγάλει με το σπάνιο 50-40-90 (μίνιμουμ σε ποσοστά εντός παιδιάς, τρίποντα, βολές).

Το ρημάδι το δαχτυλίδι δεν έρχεται όμως. Στη χρονιά που έχει ψηφιστεί πολυτιμότερος της λίγκας, βλέπει τη μεγαλύτερη τοπική εφημερίδα, την «Oklahoman», να κυκλοφορεί με πηχυαίο τίτλο «Mr. Unreliable». «Κύριος Αναξιόπιστος» ο Ντουράντ, επειδή σε έναν αγώνα πλέι οφ με το Μέμφις ήταν όντως απελπιστικά άστοχος. Λεπτομέρεια: στον επόμενο έριξε 36άρα και η παρέα του απέκλεισε τους Γκρίζλις.

Ξαφνικά του προκύπτουν όσοι τραυματισμοί δεν του είχαν τύχει τόσα χρόνια. Εμφανίζεται σποραδικά σε μια σεζόν, επιστρέφει δριμύτερος το 2015-2016 και φτάνει στους δυτικούς τελικούς. Πικρή η επίγευση, από την στιγμή που το 3-1 της Οκλαχόμα γίνεται 4-3 για το Γκόλντεν Στέιτ. Ε, όπως και να το κάνουμε, ένα δίκιο το έχουν οι εξαγριωμένοι φίλοι των Θάντερ, βλέποντας τον ηγέτη τους ακριβώς σε αυτό το καλοκαίρι να αλλάζει στρατόπεδο και να πηγαίνει σε εκείνους που δεν μπορεί να ξεπεράσει…

Επισκέπτεται ως αντίπαλος το επί εννιά χρόνια σπίτι του και αποδοκιμάζεται αγρίως. Βάζει 34 πόντους, φεύγει νικητής τον Φεβρουάριο του 2017. Λίγους μήνες αργότερα, και παρότι έχει χάσει τα 19 τελευταία ματς της κανονικής περιόδου λόγω αριστερού γονάτου, είναι επιτέλους Πρωταθλητής. Είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του Κάρι και του Τόμπσον σε όλους τους τελικούς με τους Καβαλίερς.

Εκθρονίζει τον ΛεΜπρον Τζέιμς με ποσοστά 55-47-93% στους ΝΒΑ Finals, στους οποίους σημειώνει 35.2 πόντους. Είναι ο αδιαμφισβήτητος MVP τους, όπως και στους αμέσως επόμενους. Ενδιάμεσα έχει “βγει” από το συμβόλαιό του και έχει υπογράψει ένα φιλικότερο για τους Γουόριορς. Όλα τα αστέρια μένουν στη θέση τους και το μεγαλύτερο όλων έχει νταμπλ-νταμπλ στους μέσους όρους του στους τελικούς, πάλι απέναντι στους «Καβς».

Εθνικός θησαυρός, σημεία και… τέρατα

Αν στους προηγούμενους τελικούς έχει γνωρίσει τη μοναδική ήττα στην ποστ σίζον (ρεκόρ 16-1 γαρ), σε αυτούς του 2018 φροντίζει να “σκουπίσει” το Κλίβελαντ με 4-0. Ζούμε στην εποχή και του Κέβιν Ντουράντ, όχι μονάχα του ΛεΜπρον…

Το κυνήγι του three-peat ξεκινάει με τον τσακωμό του με τον πάντα οξύθυμο Ντρέιμοντ Γκριν και ολοκληρώνεται με τον ίδιο τραυματία. Χάνει εννιά παιχνίδια πλέι οφ, προτού γυρίσει στον πέμπτο τελικό. Ίσα-ίσα για να υποστεί ρήξη αχιλλείου, σε μια φάση που τον μαρκάρει ο επί σειρά ετών συνοδοιπόρος του στην Οκλαχόμα, Σερζ Ιμπάκα.

Ναι, πρόκειται για τους NBA Finals του 2019, στους οποίους βρίσκουν την ευκαιρία και πανηγυρίζουν τον μονάκριβο τίτλο τους οι Ράπτορς. Λες και τους το χρωστούσε η μοίρα, να τον πάρουν απέναντι στον οπαδό τους, τον (λαβωμένο) Ντουράντ, ο οποίος απλώς κάνει μία ολιγόλεπτη γκεστ σταρ εμφάνιση στη σειρά.

Σειρά έχει το Μπρούκλιν και το σμίξιμο με τον Τζέιμς Χάρντεν. Ο κάποτε έκτος παίκτης των Θάντερ είναι πια ένας από τους μεγαλύτερους σταρ της λίγκας. Ο έτερος, ο «KD», περνάει μία ολόκληρη σεζόν στα πιτς και, παρότι συμπληρώνει ενάμισι έτος μακριά από τα παρκέ, δεν παίζεται στα πλέι οφ του 2021. Ρίχνει και 42άρα για να αποκλείσει τους Σέλτικς, κάνει και τριπλ νταμπλ με 49-17-10 (!), ώστε να βάλει μπροστά με 3-2 τους Νετς στους ανατολικούς ημιτελικούς.

Στον έβδομο ημιτελικό της περιφέρειας βάζει 48 πόντους. Τους περισσότερους από οποιονδήποτε ΝΒΑer σε Game 7. Πατάει όμως με το… νύχι την γραμμή των 7.25μ. στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας κι έτσι αντί για τρίποντο νίκης-πρόκρισης σημειώνει δίποντο ισοφάρισης. Στην παράταση επικρατεί το Μιλγουόκι, Πρωταθλητής εν τέλει στέφεται ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Αποκλεισμός στα σημεία κοινώς. Συνεχίζει τις τρομακτικές εμφανίσεις, ωστόσο δεν βρίσκει χημεία με τους άλλους αστέρες των ομάδων του έκτοτε. Ούτε στο Μπρούκλιν ούτε από τον Φεβρουάριο του 2023 στο Φοίνιξ του Ντέβιν Μπούκερ. Είναι η χρονιά στην οποία πέφτει στο διάβα των Νάγκετς. Καθ’ οδόν για το δικό του μονάκριβο Πρωτάθλημα το Ντένβερ του Νίκολα Γιόκιτς…

Τα θεματάκια τραυματισμών πολλαπλασιάζονται, οι Σανς απλώς δεν μπορούν χωρίς αυτόν. Την περίοδο 2024-2025 έχουν ρεκόρ 33-29 με τον «KD» παρόντα και ρεκόρ 3-17 με τον «KD» απόντα… Έχοντας στο μεταξύ φροντίσει να γίνει ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία με εμφανίσεις 40+ πόντων απέναντι και στους 30 συλλόγους του ΝΒΑ (μετά τον Τζέιμς), ο 37χρονος Ντουράντ παίρνει… το wingspan των 224 εκατοστών και πηγαίνει στο Χιούστον. Πίσω στο Τέξας, να κρύψει το φως από τα κλαδιά μαζί με τους άλλους οκτώ παίκτες των Ρόκετς με άνοιγμα άνω άκρων τουλάχιστον 7 πόδια (η μονάδα μέτρησης, όχι τα κάτω άκρα, έτσι;). Πρωτοφανές!

Όλο αυτό το διάστημα, έχει γίνει συλλέκτης χρυσού με το αμερικανικό εθνόσημο. Παλληκαράκι ούτε 22 ετών είναι το 2010, όταν ψηφίζεται χάρη στους 22.8 πόντους του και τα 6.1 ριμπάουντ MVP του Μουντομπάσκετ της Τουρκίας. Καθόλου αυτονόητη η πρωτιά για την Team USA, την οποία αγνοούσε σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα από το μακρινό 1994!

Έκτοτε δίνει το «παρών» ανελλιπώς στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τέσσερεις συμμετοχές, τέσσερα ακόμα Χρυσά μετάλλια. Πρώτος σκόρερ της Εθνικής του στο Λονδίνο το 2012, το ίδιο το 2016 στο Ρίο Ντε Ζανέιρο και το 2021 στο Τόκιο –ως ο πολυτιμότερος παίκτης και στο τουρνουά της Ιαπωνίας.

Στη Γαλλία το 2024 πέφτει από τις παρυφές των 20 πόντων στους 14. Το βασικό είναι ότι ένα χτύπημα στη γάμπα πριν το τζάμπολ (που τον κρατά εκτός φιλικών) δεν του στερεί τη συμμετοχή στη Λιλ και το Παρίσι.

Έτσι, γίνεται ο πρώτος άνδρας αθλητής με τέσσερα Χρυσά σε ομαδικό σπορ σε Ολυμπιακούς.

Παράλληλα, τρέχει τις επιχειρήσεις του, κάνει τις βόλτες του ανά τον κόσμο, ερχόμενος και στο ΣΕΦ για να δει τον φίλο του, τον Μάικ Τζέιμς, και το Ολυμπιακός-Μονακό, αρπάζεται με κόσμο και κοσμάκη. Οι διαδικτυακοί τσακωμοί του είναι άλλοτε ανώδυνοι και άλλοτε… οικονομικά επώδυνοι (λέμε τώρα, για κάποιον που έχει βγάλει σχεδόν μισό δισ. δολάρια μόνο από μισθούς). Όπως εκείνος με τον ηθοποιό Μάικλ Ράπαπορτ, ο οποίος του κόστισε 50.000 δολάρια ως πρόστιμο από το ΝΒΑ.

«Περισσότερο από κάθε τι, απολαμβάνω το μπάσκετ. Το παιχνίδι, τον ανταγωνισμό, μου αρέσει να πηγαίνω γυμναστήριο κάθε μέρα. Γι’ αυτό και θα παίζω εύκολα και θα είμαι ασταμάτητος και στα 40 μου», λέει με περισσή και συνάμα δικαιολογημένη έπαρση.

Το επίθετό του άλλωστε, το οποίο απαντά σε χιλιάδες συμπατριώτες του, ετυμολογικά βαστάει από το λατινικό «durandus». Ο «αδιάκοπος», «αυτός με τη μεγάλη διάρκεια».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η επανάσταση του Στεφ Κάρι 

Ντρέιμοντ Γκριν: Αδιαπέραστη άμυνα, απρόκλητη επίθεση