Στην ταινία «Ο Εγγλέζος που ανέβηκε ένα λόφο, αλλά κατέβηκε ένα βουνό», κατά σύμπτωση με πρωταγωνιστή έναν άλλον Γκραντ (τον Χιου Γκραντ), οι κάτοικοι ενός χωριού πολύ απογοητεύονται.
Δύο Άγγλοι χαρτογράφοι επισκέπτονται το μέρος τους, με σκοπό να μετρήσουν το πρώτο βουνό της Ουαλίας. Έλα όμως που αυτό χαρακτηρίζεται λόφος… Για να μη νικηθούν από τον νόμο, οι ντόπιοι αποφασίζουν να τον μετατρέψουν σε βουνό. Κάνουν τα πάντα ώστε να πείσουν τους επαγγελματίες επισκέπτες ότι το σύμβολο της περηφάνιας τους πρέπει να μπει στον εθνικό χάρτη της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Γκραντ Χιλ (Grant Hill), λόφος αγγλιστί, φάνηκε να ανεβαίνει έναν τέτοιον. Μηδέν δυσκολία, μηδέν εμπόδια. Από το ξένοιαστο, πλούσιο background, μακριά δηλαδή από τις συνηθισμένες ιστορίες ανέχειας και μονογονεϊκών οικογενειών των περισσότερων ΝΒΑers, μέχρι την ευκολία με την οποία ανήλθε στο μπασκετικό στερέωμα. Δις Πρωταθλητής ΝCAA, ρούκι της χρονιάς στο ΝΒΑ, σχεδόν άμεσα -δικαίως θεωρούμενος ως- ένας από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας και του πλανήτη.
«Ο Γκραντ Χιλ πίνει Sprite», η φράση της επιτυχημένης διαφήμισης, η οποία έγινε σλόγκαν στο στόμα των πιτσιρικάδων σε κάθε γωνιά της υφηλίου στα ‘90s.
Τότε που έκανε τα περισσότερα τριπλ νταμπλ από κάθε άλλον στις ΗΠΑ, ως χαρακτηριστικό παράδειγμα all around μπασκετμπολίστα.
Ένας do-it-all σμολ φόργουορντ, ο οποίος αίφνης είδε τον κόσμο του να καταρρέει εξαιτίας σοβαρών τραυματισμών. Ανενεργός πλην ολίγων μικρών διαλειμμάτων επί τέσσερεις σεζόν. Βουνό η αποθεραπεία του. Δεν τα παράτησε όμως. Επέστρεψε, εξελίχθηκε σε βιονικό στα γεράματα, αποχώρησε με το κεφάλι (όσο γινόταν πιο) ψηλά, με πατημένα τα σαράντα.
Όχι Πρωταθλητής. Αλλά Χρυσός Ολυμπιονίκης, υπόδειγμα θέλησης και επιμονής.
Ο Γκραντ Χιλ σε ηλικία 27 ετών / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
Ο Μάικλ Τζάκσον στο… Super Bowl
Τεξανός μόνο από σπόντα μπορεί να χαρακτηριστεί. Σπόντα με μια μπάλα… πεπόνι. Ξέρετε, αυτήν του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Ο Γκραντ Χένρι Χιλ γεννιέται στις 5 Οκτωβρίου 1972 στο Ντάλας, επειδή εκεί παίζει στο NFL ο πατέρας του, Κάλβιν. Running back των τοπικών Κάουμποϊς, Πρωταθλητών του ’71.
Σπουδαγμένος στο Γέιλ αυτός, καθηγήτρια Μαθηματικών, δικηγόρος και σύμβουλος σε μεγάλες επιχειρηματικές φίρμες η μαμά, Τζάνετ. Συγκάτοικος, ένα φεγγάρι, της Χίλαρι Κλίντον – ή μάλλον Ρόνταμ ακόμη. Ο μπαμπάς συνεχίζει την καριέρα του στην Ουάσινγκτον και αγοράζει σπίτι, μα ακόμη πιο μέρος του (sic) θεωρεί ο Γκραντ το Ρέστον της Βιρτζίνια. Εκεί περνάει το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας. Στην πόλη του τεράστιου κιθαρίστα Ρόι Μπιουκάναν.
Το 1988, οπότε ο βιρτουόζος μουσικός της μπλουζ-ροκ σκηνής βρίσκεται απαγχονισμένος στο κελί του, ο Χιλ ζει το όνειρό του λίγα χιλιόμετρα παραπέρα. Είναι το αστέρι των Σάουθ Λέικς Σίχοκς. Βαδίζει στα χνάρια του ινδάλματός του. Του Μάικλ Τζάκσον. Όχι του σούπερ σταρ της ποπ, ο οποίος βρίσκεται την ίδια εποχή στα ντουζένια του, αλλά του συνονόματου και συνεπωνύμου πλέι μέικερ των Σακραμέντο Κινγκς. Από το ίδιο μέρος στη βόρεια Βιρτζίνια ήταν, στο ίδιο χάι σκουλ είχε πάει κι εκείνος.
Ο Χιλ ξεχωρίζει λόγω ύψους από τα 13 του, όταν ρίχνει μπόι και γίνεται 1.93μ. Λεπτός, καθόλου ογκώδης. Φτιάχνει κορμί, φτάνει τα 203 εκατοστά, μιλάει της μπάλας. Στο Λύκειο παίζει ακόμη κοντά στο καλάθι, μα του αρέσει και να την κατεβάζει. Να παριστάνει τον πόιντ γκαρντ, αυτός που θα εξελιχθεί σε ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα επιτυχημένου πόιντ φόργουορντ.
Παράλληλα είναι επιμελής μαθητής. Γλυκομίλητος. Καλό παιδί. Μορφωμένο. Με τα ταξίδια του στη Νότια Αμερική και το Λονδίνο, την Ασία, την Αίγυπτο, για να δει του Χέοπα την πυραμίδα. Κεραμίδα του έρχεται στο κεφάλι, όταν συνειδητοποιεί ότι προορίζεται, αν και φρέσμαν, να παίζει βασικός δίπλα σε μεγαλύτερα παιδιά –και όχι με τους συνομηλίκους του, σε πιο χαλαρό επίπεδο, όπως ήθελε.
Αναγκαστικά “σκληραίνει”. Απογαλακτίζεται από τον πατέρα του (sic) και τη βαριά σκιά του, που ώρες-ώρες δεν την αντέχει. Όταν δεν βάζει την μπάλα στο καλάθι και δεν την πασάρει μέσα στις τέσσερεις γραμμές, πασάρει νερά στους συμπαίκτες του, στα λίγα λεπτά που κάθεται στον πάγκο.
Κουνάει πετσέτες για χάρη ατάλαντων νεαρών που δεν έχουν τη δική του προοπτική για επαγγελματική καριέρα. Βάζει τον προπονητή του να κρύβει στα αποδυτήρια τα δεκάδες γράμματα που καταφτάνουν για πάρτη του από κολέγια, ώστε να μη ζηλεύουν οι άλλοι που δεν έχουν την παραμικρή ζήτηση.
Δοκιμάζει τον εαυτό του και σε μονά και σε διπλά απέναντι σε τρία-τέσσερα χρόνια μεγαλύτερους παίκτες. Όπως ο Ντένις Σκοτ, έτερο τέκνο της Βιρτζίνια και πολύ σύντομα (τον) τριποντάκια των Ορλάντο Μάτζικ, δίπλα στον Σακίλ Ο’Νιλ και τον Πένι Χάρνταγουεϊ. Μια χαρά ανταποκρίνεται.
Ο Γκραντ Χιλ σε εφηβική ηλικία και σε παιδική στην αγκαλιά της μητέρας του, Τζάνετ.
«Η πιο διάσημη ασίστ όλων των εποχών»
Ούτε Τζορτζτάουν που θέλει η κυρα-Τζάνετ ούτε Νορθ Καρολάινα που προτιμά ο κυρ-Κάλβιν. Ο Γκραντ Χιλ επιλέγει το 1990 το Ντιουκ, το οποίο δεν έχει πάρει ακόμη κανέναν τίτλο στο NCAA. Μετά από τις δύο πρώτες του χρονιές στο Ντάραμ, οι Μπλου Ντέβιλς (που εδρεύουν εκεί, πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις του Νορθ Καρολάινα) έχουν δύο τίτλους! Το πρώτο κολεγιακό πρόγραμμα με διαδοχικούς, μετά τη δυναστεία του UCLA στα ‘60s και τις αρχές των ‘70s.
Στο rematch του Τελικού του ’90, το Ντιουκ επικρατεί (το επόμενο έτος) του UNLV στον ημιτελικό. Oι Ράνιν’ Ρέμπελς του Τζέρι Ταρκάνιαν είχαν φτάσει στο Final 4 δίχως καμία, μα καμία ήττα! Στον Τελικό υποκύπτει και το Κάνσας, αλλά τα… ενδοξότερα για Χιλ και «Μπλε Διαβόλους» έρχονται το 1992.
Ο προημιτελικός με το Κεντάκι του Ρικ Πιτίνο αναφέρεται στην μπασκετική ιστοριογραφία έως σήμερα ως «το μεγαλύτερο ματς που έχει διεξαχθεί ποτέ στο ΝCAA». Σκορ 104-103, στην παράταση. Με το καλάθι του Κρίστιαν Λέτνερ σε νεκρό χρόνο, παρ ότι η επαναφορά στα 2.1’’ έχει γίνει από εκείνο (το καλάθι) της δικής του παρέας. Από τον Χιλ συγκεκριμένα.
«Η πιο διάσημη ασίστ όλων των εποχών», όπως κατ’ αναλογίαν χαρακτηρίζεται, είναι μια baseball πάσα από τη μία πλευρά του γηπέδου στην άλλη. Για να έρθει το κολεγιακό «The Shot» διά χειρός Λέτνερ, έχει βάλει και το δικό του χεράκι ο πολυσύνθετος φόργουορντ.
«Στο καλάθι του Σον Γουντς, από το οποίο μένουμε πίσω στο σκορ, λέω μέσα μου “αυτό ήταν. Χάσαμε”», θα παραδεχτεί αργότερα.
Ο Γκραντ Χιλ με τη φανέλα του Ντιουκ.
Ο Μάικ Σιζέφσκι όμως καλεί τάιμ άουτ. Του θυμίζει ότι πριν από μόλις μερικές εβδομάδες έχουν επιχειρήσει ανάλογο play, με επαναφορά ολόκληρου γηπέδου, κόντρα στο Γουέικ Φόρεστ σε αναμέτρηση για την περιφέρειά τους. Ο «coach K» δεν πτοείται από το ότι τότε η κομπίνα δεν είχε πιάσει. Από το ότι η πάσα του Χιλ, πιεζόμενου άλλωστε στην τελική γραμμή, ήταν κακή. Οι Γουάιλντκατς τον αφήνουν τώρα δίχως πίεση, προτιμώντας να στείλουν δύο παίκτες στον Λέτνερ, ο οποίος περιμένει στο ύψος των βολών, στην άλλη ρακέτα. Και το πληρώνουν…
Το δεύτερο Πρωτάθλημα κατακτάται στο Final 4 κόντρα στην Ιντιάνα και το Μίσιγκαν των Κρις Γουέμπερ και Τζουάν Χάουαρντ. Με 20άρα υπέρ των Μπλου Ντέβιλς στον Τελικό! Με κοντά “τριπλό” τον Χιλ των 18 πόντων, 10 ριμπάουντ και 5 ασίστ.
Και άσε τον Τζέιλεν Ρόουζ, επίσης εξέχον μέλος των (ρέμπελων, αλητών, με την καλή και κακή έννοια) «Fab Five» και με μεγάλη καριέρα έκτοτε στο ΝΒΑ, να κατηγορεί τους… καθώς πρέπει παίκτες του Ντιουκ ότι είναι οι «μπαρμπα-Θωμάδες» του NCAA.
Παρεμπιπτόντως, ο Χιλ σπουδάζει στο ίδιο διάστημα Ιστορία, με έμφαση στις αφροαμερικανικές σπουδές -κι ας μην υπάρχει ακόμη τέτοιο τμήμα στη σχολή του- και εκείνες των Ινδιάνων. Προβληματίζεται για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ, το σκέφτεται (μα δεν το τολμά) να ακολουθήσει το παράδειγμα πέντε ποδοσφαιριστών από το Νορθ Καρολάινα, οι οποίοι απειλούν να φύγουν από το κολέγιό τους, αν δεν ιδρυθεί Πολιτιστικό κέντρο μαύρων φοιτητών. Για την ιστορία, πέρασε το δικό τους.
Ο Γκραντ Χιλ με τη φανέλα του Ντιουκ.
Τρισδιάστατο χρυσάφι
Οχλήσεις από το ΝΒΑ υπάρχουν. Πολλές. Ωστόσο ο επιμελής κύριος Χιλ θα ολοκληρώσει την τετραετή του φοίτηση, παίρνοντας πτυχίο στην Ιστορία και τις Πολιτικές Επιστήμες. Ενδιάμεσα έχει ψηφιστεί Κορυφαίος Αμυντικός του ΝCAA το 1993 και στην καλύτερη πεντάδα του το 1994 –όταν και φτάνει δηλαδή σε τρίτο Τελικό, υποκύπτοντας στις λεπτομέρειες στο Άρκανσας.
Τρίτο πικ στο ντραφτ, για λογαριασμό των Πίστονς, διάγει με τη φανέλα τους έξι άκρως παραγωγικά χρόνια. Πέφτει όμως στο μεσοδιάστημα των τριών τίτλων τους (1989, 1990, 2004) και δεν βάζει χρυσό δαχτυλίδι. Αρκείται στο… εθνικό χρυσάφι.
Αρχή ήδη από το 1990 με πρωτιά στο Americas U18, εν μέρει συνέχεια το επόμενο θέρος με Χάλκινο μετάλλιο στους Παναμερικανικούς της Αβάνας, όπου έχει πάει διαβασμένος για την ιστορία και το καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα. Ψηλότερο σκαλί το 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ακόμα πιο ψηλά στις θύμησές του, εντούτοις, βάζει το προηγούμενο Ολυμπιακό καλοκαίρι.
Το 1992 στη Βαρκελώνη δεν είναι μέλος της μίας και μοναδικής «Dream Team». Ο μοναδικός κολεγιόπαις που τρυπώνει στην ομάδα με το περισσότερο ταλέντο που έχει εμφανιστεί ποτέ πάνω στη Γη είναι ο φίλος του από το Ντιουκ, Κρίστιαν Λέτνερ. Ο Τζόρνταν, ο Μάτζικ και τα άλλα παιδιά διασκεδάζουν όλον τον πλανήτη, ρίχνοντας 50άρες και 60άρες καθ’ οδόν για το Χρυσό.
Λίγοι θυμούνται ότι η «Dream Team» υπέστη μία ήττα. Εντάξει, όχι στο Ολυμπιακό τουρνουά. Ούτε στα φιλικά. Στο πρώτο της τεστ, απέναντι στους εκλεκτούς αστέρες του NCAA που την είχαν βοηθήσει και συνάμα -περισσότερο από- κοντράρει κατά την προετοιμασία.
Ο Χιλ θυμάται, σε συνέντευξή του στο «ESPN», να τον πετυχαίνει με μαγιό (!) ο Λάρι Μπερντ στο ασανσέρ του ξενοδοχείου στην Καλιφόρνια.
Ιούλιος 1996: Ο Γκραντ Χιλ με τη φανέλα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα / Photo by: Eurokinissi (Action Images).
«Εσείς τα μειράκια κάνετε την πλάκα σας και πάτε για μπάνιο στις παραλίες, ενώ εμείς, στα γεράματα, χύνουμε ιδρώτα στο γυμναστήριο», γκρίνιαξε ο πρεσβύτερος της μαγικής παρέας. Την επομένη τα παιδαρέλια νίκησαν στο προπονητικού χαρακτήρα φιλικό τούς πιο-φτασμένους-δεν-γίνεται άσους!
Στο Ντιτρόιτ, το λοιπόν, ξεκινά με 20 πόντους μέσο όρο και μοιράζεται το βραβείο του κορυφαίου πρωτοεμφανιζόμενου στο ΝΒΑ με τον Τζέισον Κιντ.
Πρώτος ρούκι των Πίστονς από τον Αϊζέια Τόμας του 1982 που ξεπερνά τους χίλιους πόντους, πρώτος γενικότερα που λαμβάνει τις περισσότερες ψήφους για το All Star Game! Πρώτη φορά που συμβαίνει όχι μόνο στο ΝΒΑ αλλά γενικότερα στις τέσσερεις μεγάλες επαγγελματικές λίγκες των ΗΠΑ!
Το καλό παιδί σαγηνεύει τους πάντες –και με τα επιτεύγματά του πάνω στο παρκέ, εννοείται. Ο απόλυτος team player θέτει σε κίνηση όλον τον μηχανισμό των «Πιστονιών». Φτάνει στο καλάθι με σταυρωτές ντρίμπλες, επιλέγοντας μάλιστα συχνότερα τον αριστερό διάδρομο και κάνοντας εντυπωσιακά καρφώματα. Πάνω από αντιπάλους που λέγονται Πάτρικ Γιούιν, Αλόνζο Μούρνινγκ (ίσως τα δύο πιο θεαματικά του), πιο μετά Ζοακίμ Νοά…
Οι spin moves ζαλίζουν κόσμο, οι τάπες του προσφέρουν κι άλλο θέαμα, τα 1.8 κλεψίματα στις τρεις από τις τέσσερεις πρώτες σεζόν του ως επαγγελματίας προσφέρουν ουσία. Σε εποχή με πολύ μικρά σκορ, που τα τριπλ νταμπλ σπανίζουν, αυτός τα εντάσσει στην… καθημερινότητά του. Στην περίοδο 1996-1997 το 35% των τριπλών επιδόσεων σε όλο το ΝΒΑ είναι τα δικά του! Είναι ο δεύτερος εν ενεργεία παίκτης σε τέτοια, όταν πολύ αργότερα τον ξεπερνάει ο ΛεΜπρον Τζέιμς.
Σεπτέμβριος 1999: Ο Γκραντ Χιλ με τη φανέλα των Ντιτρόιτ Πίστονς / Photo by: INTIME.
Οι ειρωνείες και το πείσμα
Σχεδόν δεν χάνει παιχνίδι μέχρι και το 2000, όταν φτάνει στο peak του σκοραρίσματός του με 25.8 πόντους. Δεν είναι μακριά από το να γίνει και MVP, τερματίζει τρίτος στην ψηφοφορία… Στη δεύτερη χρονιά του, το 1995-1996, κατεβάζει 9.8 ριμπάουντ. Στην τρίτη μοιράζει 7.3 τελικές πάσες. Ουσιαστικά παίζει σε κάθε θέση, μονάχα “5άρια” δεν μαρκάρει.
Μια και ο λόγος για σέντερ, το 1996 δίνει και μία άλλη ιστορική ασίστ. Σε μία από τις επτά παρουσίες του σε All Star Game, για το κάρφωμα του Σακίλ Ο’Νιλ που κάνει… πόστερ τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον -και που συμβολίζει την αλλαγή σκυτάλης, την κυριαρχία πλέον της νέας γενιάς, εκείνη την εποχή, εις βάρος των αστέρων της προηγούμενης.
Στην Ελλάδα χάνουμε την ευκαιρία να τον δούμε το 1998. Καλείται στην προεπιλογή, εντούτοις προκηρύσσεται λοκ άουτ και οι Αμερικανοί έρχονται στο Παγκόσμιο με γυρολόγους των ευρωπαϊκών γηπέδων. Το 2000 το όνομά του βρίσκεται πάλι στην αρχική λίστα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μα πλέον τον έχει βρει το κακό.
Λίγο πριν τα πλέι οφ, αυτά τα μεταφορικά πονεμένα για τον ίδιο πλέι οφ, χτυπάει σε μια αναμέτρηση με τους Σίξερς στον αριστερό αστράγαλο. Παίζει με ένα πόδι στα δύο πρώτα ματς της ποστ σίζον απέναντι στο Μαϊάμι, τίθεται νοκ άουτ. Για τότε και για πολύ ακόμα…
Ο τέταρτος αποκλεισμός του σε πρώτο γύρο είναι το λιγότερο. Η μη παρουσία του στο ραντεβού της Team USA στο Σίδνεϊ ακόμα μικρότερη λεπτομέρεια. Με τη μέθοδο sign-and-trade μετακομίζει στο Ορλάντο, ταυτόχρονα με τον Τρέισι ΜακΓκρέιντι.
Στους Μάτζικ κάνουν όνειρα τίτλου. Για τον Γκραντ Χιλ έχει μόλις ξεκινήσει ο εφιάλτης.
Οι πόνοι στο αριστερό πόδι πολλαπλασιάζονται, γίνονται αφόρητοι. Ανακαλύπτεται κάταγμα, κάθε δε φορά που επιχειρεί να επιστρέψει, υποτροπιάζει. Μόλις τέσσερεις εμφανίσεις στην πρώτη του σεζόν στην Φλόριντα, 14 στη δεύτερη, 29 ματσάκια στην τρίτη. Στον αποκλεισμό με 4-3 από την πρώην του, το Ντιτρόιτ, δεν δίνει το «παρών».
Τον Μάρτιο του 2003 κάνει ένα ακόμα χειρουργείο. Ανάταξης αστραγάλου και ευθυγράμμισης με το οστό του ποδιού. Πέντε ημέρες αργότερα ανεβάζει πυρετό. Πάνω από 40 βαθμούς Κελσίου. Οι γιατροί βγάζουν τον νάρθηκα και διαπιστώνουν ότι έχει προσβληθεί από ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο. Απειλητικό για τη ζωή του.
Ο Γκραντ Χιλ σε ηλικία 27 ετών / Photo by: INTIME.
Λαμβάνει ενδοφλέβια αντιβιοτικά επί έξι μήνες, φυσικά δεν παίζει καθόλου στη σεζόν 2003-2004, όταν και οι Πίστονς κατακτούν το Πρωτάθλημα, με “κολόνα” τον Μπεν Γουάλας, αντάλλαγμα για τον Χιλ από το Ορλάντο πίσω στο 2000. Πόσες ειρωνείες πια;
Όχι αρκετές, αν κρίνουμε από το ότι η επταετία του στην Φλόριντα ολοκληρώνεται το 2007 με νέο αποκλεισμό στα πλέι οφ από τα «Πιστόνια». Τοι 2004-2005 έχει κάνει το μεγάλο come back με 19.7 πόντους σε μία “γεμάτη” χρονιά, για να αποκτήσει έκτοτε και θέματα στους προσαγωγούς, συν μία ωραιότατη κήλη.
“Γεμάτη” όμως είναι και η χρονιά 2006-2007. Εκείνη που έπεται δηλαδή των σκέψεών του για αποχώρηση από την ενεργό δράση. Πάει 35άρης στο Φοίνιξ, καταγράφει 70 συμμετοχές το πρώτο έτος. Στις επόμενες τρεις περιόδους χάνει συνολικά τρία ματσάκια. Απίστευτο! Είναι εύκολα διψήφιος στο σκοράρισμα, με συνεισφορά πάντα σε κάθε τομέα. Μέχρι και στα τρίποντα βγάζει σεζόν με 43.8%. Ποιος; Αυτός που είναι σουτέρ του 31.4% στην καριέρα του.
Είμαστε στο 2010, στη μία και μοναδική ποστ σίζον που επιτέλους ο άνθρωπός μας μακροημερεύει. Στη μοναδική φορά που κερδίζει σειρά πλέι οφ. Σειρές, δύο, προτού ηττηθεί στους δυτικούς τελικούς από τους Λέικερς.
Κλείνει την καριέρα του το 2013, σχεδόν 41 ετών, ως παίκτης των έτερων του Λος Άντζελες. Των Κλίπερς. Με ένα μεγάλο «what if» να αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι του κυρίου με το «33» στις φανέλες του. Τριαντατρία, εν τέλει, είναι και τα χρόνια που συμπληρώνει παίζοντας μπάσκετ από παιδάκι.
Ο αφελής νεαρός, που κυκλοφορούσε σε διακοπές του στα περίχωρα του ΛΑ με μπλε φόρμα του Ντιουκ και κινδύνευε να πέσει θύμα κακοποιών (διότι τα χρώματα που έφερε μπορούσαν να εκληφθούν ως διακριτικά αντίπαλων συμμοριών), εξελίχθηκε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και συνάμα συμπαθητικές φιγούρες του ΝΒΑ. Η σχέση του με την Τζάντα Πίνκετ, μετέπειτα κυρία (Γουίλ) Σμιθ, έδωσε τη θέση της στον γάμο με την τραγουδίστρια Τάμια και σε δύο παιδιά.
Ο Γκραντ Χιλ χαρτογράφησε πάνω από δύο δεκαετίες μπάσκετ σε NCAA και ΝΒΑ. Ανεβαίνοντας διαδικαστικά λόφους, ξεπερνώντας τη δοκιμασία-βουνό που του επεφύλασσε η υγεία του…
Ο Γκραντ Χιλ σε ηλικία 52 ετών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τσαρλς Μπάρκλεϊ: Οι άξεστοι τρόποι ενός «Σερ»
Πένι Χάρνταγουεϊ: Σκληρό νόμισμα