Πολύ πριν ολοκληρώσω την καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής, ήξερα ότι θέλω να γίνω προπονητής.
Μοσχάτο, Χαϊδάρι, Ατρόμητος, διάλεξα και ακολούθησα τη ροή του χρόνου, ξεκινώντας από τα χαμηλά.
Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ απ’ όλα ήταν ο τρόπος με τον οποίον άλλαζε το ποδόσφαιρο και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές.
Το άθλημα έγινε πιο δυνατό, οι απαιτήσεις μέρα με τη μέρα περισσότερες.
Είχα την τύχη και το προνόμιο να εργαστώ για αρκετά χρόνια στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Εκεί συνάντησα τον Κώστα Τσιμίκα, ένα παιδί που από πολύ νωρίς έδειξε ότι θα αφήσει το στίγμα του στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Μπορεί να αποτελεί έκπληξη για τους περισσότερους η εντυπωσιακή εξέλιξη και παρουσία του, για όλους εμάς ωστόσο που ζήσαμε από κοντά τη διαδρομή του, από τότε που ήρθε “ψαρωμένο” παιδί από την επαρχία, η πορεία του ήταν αναμενόμενη.
Τον ξεχώρισα και ως ποδοσφαιριστή και ως προσωπικότητα. Θεωρώ τυχερό και εμένα και τους άξιους συνεργάτες μου που συμβάλαμε στη διαμόρφωσή του, στη συνολική εξέλιξη και βελτίωσή του, πάνω απ’ όλα που διακρίναμε από νωρίς το ταλέντο του.
Η μεταμόρφωση ενός ταλέντου σε ποδοσφαιριστή υψηλού επιπέδου είναι μια εξειδικευμένη διαδικασία με πολλές βαθμίδες. Πρέπει να λειτουργήσει σωστά ένα σύνολο ανθρώπων, να συνυπάρξουν οι συνθήκες και το σωστό περιβάλλον.
Η αλυσίδα ξεκινάει από τον ανιχνευτή του ταλέντου, του scout, που θα εντοπίσει το παιδί, θα αξιολογήσει τις ικανότητές του και θα το προτείνει στον τεχνικό διευθυντή της ακαδημίας.
Ο νεαρός ποδοσφαιριστής αποκρυπτογραφείται μέσα από ειδικές προπονήσεις, περνάει ειδικά τεστ που αφορούν και στο αγωνιστικό και στο σωματομετρικό προφίλ του.
Επιστήμονες εργοφυσιολόγοι και προπονητές φυσικής κατάστασης φροντίζουν για τις μετρήσεις του οργανισμού του ποδοσφαιριστή, ενώ ιατροί και φυσικοθεραπευτές, ακολουθώντας τις διεθνείς νόρμες, ολοκληρώνουν την “ακτινογραφία” στο επίπεδο των φυσικών δυνάμεων.
Από εκεί και πέρα αναλαμβάνει ο αθλητικός ψυχολόγος της ακαδημίας, ο οποίος μετά από εξειδικευμένες συνεντεύξεις σκιαγραφεί το ψυχολογικό προφίλ του ποδοσφαιριστή και εντοπίζει τα σημεία στα οποία πρέπει να επικεντρωθεί στο μέλλον.
Ο ποδοσφαιριστής στη συνέχεια, μέσα από απαιτητικές προπονήσεις και εξειδικευμένες τεχνικοτακτικές ασκήσεις με τη στενή εποπτεία του προπονητικού επιτελείου της ακαδημίας, καλείται να παρουσιάσει τις δυνατότητές του σε ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Ο προπονητής του τμήματος πλέον, που έχει την επιμέλεια των προπονήσεων, έχει την ευθύνη και την πρόκληση να αξιοποιήσει κατά τον βέλτιστο δυνατό τρόπο τις δυνατότητες του αθλητή και τον έλεγχο της όλης διαδικασίας.
Η τελική κρίση και απόφαση για την ένταξη του ποδοσφαιριστή στην ακαδημία είναι μια συλλογική διαδικασία που περιλαμβάνει τις σύμφωνες γνώμες όλων των εμπλεκόμενων συνεργατών. Τεχνικού διευθυντή, προπονητή, βοηθών, γυμναστών και αναλυτών.
Συγκεκριμένα με τον Κώστα, ίσως και λόγω θέσης, ήμουν βέβαιος εξ αρχής. Είχε όλα τα φόντα και τις προϋποθέσεις που ισχύουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Τεχνική, εξυπνάδα, προσωπικότητα, αντοχή και ταχύτητα. Αυτά θεωρώ -και είναι- τα πέντε στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν καλό ποδοσφαιριστή, συν ένα έκτο που καθορίζει καριέρες, την αντοχή στους τραυματισμούς. «T.I.P.S.-R.» το λένε οι Άγγλοι, «Technique Intelligence Personality Speed – Resistance» («Τεχνική Εξυπνάδα Προσωπικότητα Ταχύτητα – Αντοχή»).
Όταν ο Τσιμίκας εντάχθηκε το καλοκαίρι του 2014 στην Κ19 του Ολυμπιακού, είχε όλα αυτά τα πρωτογενή στοιχεία και τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει.
Λένε πολλοί ότι η σκληρή δουλειά είναι το παν για να πετύχεις και στο ποδόσφαιρο. Για μένα πάνω απ’ όλα είναι το ταλέντο. Και ο Κώστας αυτό κεφαλαιοποίησε, σχεδόν αμέσως μόλις μπήκε στο κλίμα της ομάδας.
Η απόδοσή του και η συνολική του παρουσία σε προπονήσεις και αγώνες ήταν εντυπωσιακή, τα στατιστικά του προϊδέαζαν για το γεγονός ότι ο προβιβασμός του στην πρώτη ομάδα ήταν θέμα χρόνου.
Κατόρθωσε να σταθεί και να ξεχωρίσει όχι μόνο στο Πρωτάθλημα Νέων με 29 συμμετοχές και “γεμάτη” σεζόν, κυρίως όμως στο Youth League, όπου το επίπεδο ήταν υψηλότατο και ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να σταθεί με αξιώσεις.
Απέναντι σε μεγαθήρια, όπως η Γιουβέντους, η Σαχτάρ, η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Μπάγερν Μονάχου, απέκτησε παραστάσεις από ανταγωνισμό πολύ υψηλού επιπέδου. Δεν είναι τυχαίο ότι με τις εμφανίσεις του στο Youth League κλήθηκε στην Εθνική ομάδα κάτω των 19, όπου επίσης έκανε 12 συμμετοχές με εντυπωσιακές εμφανίσεις.
Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα με τον Τσιμίκα είναι ότι από την πρώτη του χρονιά είχε μαζί με τα φιλικά παιχνίδια 56 συμμετοχές με πλήρη απουσία μυϊκών τραυματισμών και μια εξαιρετική ικανότητα να διαχειρίζεται υψηλά αγωνιστικά φορτία. Αυτό είναι από τα κυριότερα χαρακτηριστικά ενός ποδοσφαιριστή υψηλού επιπέδου.
Πια ήμουν βέβαιος ότι ο μικρός “το έχει”.
Την επόμενη σεζόν βελτίωσε ακόμα περισσότερα τα στατιστικά και τις εμφανίσεις του, πρόσθεσε περισσότερα γκολ και ασίστ στο ρεπερτόριο του και η κατάκτηση του Πρωταθλήματος επιβράβευσε και τον ίδιο και οκτώ συμπαίκτες του με επαγγελματικά συμβόλαια από τη διοίκηση του Ολυμπιακού.
Ήταν πραγματικά μια σπάνια φουρνιά ταλέντων εκείνη που είχα την ευτυχία αλλά και την ευθύνη να προπονώ στον Ολυμπιακό.
Ρέτσος, Νικολάου, Ανδρούτσος, Σάλιακας, Μανθάτης, Λάτσι, Τόλι, Χαντζάρας και ο Τσιμίκας είναι παιδιά που άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο μπορούν να ισχυρίζονται ότι τα κατάφεραν πολύ καλά.
Συνδύασαν το ταλέντο τους με σκληρή δουλειά και απέδειξαν ότι με επαγγελματική συμπεριφορά και επιστημονική και συστηματική εκπαίδευση ένας νεαρός ποδοσφαιριστής εξελίσσεται σε καταξιωμένο επαγγελματία.
Στην περίπτωση του Τσιμίκα δε, ήμουν τόσο σίγουρος που έδωσα πραγματική μάχη με τον τότε προπονητή της πρώτης ομάδας, Πάουλο Μπέντο, προκειμένου να παίξει όσο συντομότερα γίνεται βασικός στον Ολυμπιακό.
Μιλούσα τακτικά τότε με τον προπονητή για τον Τσιμίκα, επέμενα ότι και δικαιούται και πρέπει να πάρει ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού.
Μέχρι το Δεκέμβριο με την Κ19 είχε σε οκτώ συμμετοχές έξι ασίστ και ένα γκολ, στα δικά μου μάτια ήταν έτοιμος παίκτης.
Ο Κώστας το αναγνώριζε ότι τον στήριξα και με συγκίνησε πολύ, όταν μου είπε: «Κόουτς, έρχομαι και παίζω για σένα». Δεν είναι εγωιστικό, το θεωρώ όμως κάτι σαν προσωπική επιβράβευση και δικαίωση.
Ίσως, με το φόβο του ακραίου πρωταθλητισμού που υπηρετεί ο σύλλογος, να είναι ακόμα πιο δύσκολο για τα παιδιά της ακαδημίας να κερδίσουν φανέλα βασικού.
Αναγνωρίζω το ρίσκο, από την άλλη όμως ένας νεαρός ποδοσφαιριστής, για να εξελιχθεί πραγματικά, πρέπει να παίζει σε υψηλό επίπεδο.
Γι’ αυτόν τον λόγο ο μάνατζέρ του με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης του Ολυμπιακού αποφάσισε ότι ο ποδοσφαιριστής έπρεπε να μετακινηθεί, έστω και με τη μορφή δανεισμού, σε επαγγελματική ομάδα του εξωτερικού.
Ο Κώστας πήγε στη Δανία το Δεκέμβριο του 2017, μιλούσαμε στο τηλέφωνο, άκουγα τις αγωνίες του, αλλά διέκρινα και το πείσμα του να τα καταφέρει έστω και μακριά από την Ελλάδα.
Έκανε σπουδαίες εμφανίσεις στην Δανία, σκόραρε και το καλοκαίρι πέρασε σε ακόμα υψηλότερο επίπεδο.
Μεταγράφηκε με τη μορφή δανεισμού στην ολλανδική Βίλεμ, με τη διαφορά ότι οι Ολλανδοί επέμεναν να μπει στη συμφωνία και υποχρεωτική option αγοράς του.
Είναι πολύ σημαντικό να σημειωθεί ότι στο εξωτερικό βρήκε τρομερές συνθήκες εργασίας και μια σπάνια αντιμετώπιση από τους υπευθύνους των ομάδων στις οποίες αγωνίστηκε.
Του παρείχαν δάσκαλο για την γλώσσα, αυτοκίνητο, έναν άνθρωπο για να του λύνει οποιοδήποτε πρόβλημα.
Σε δυο μέρες του είχαν ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό, είχαν φροντίσει να μην λείπει τίποτα και όσον αφορά στη διαμονή του και τον εγκλιματισμό του στα νέα δεδομένα.
Πολλοί μπορεί να υποτιμούν τους εξωγενείς παράγοντες για την επιτυχία μιας μεταγραφής, εγώ προσωπικά όμως θεωρώ ότι είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες για να “βγει” ένας μη γηγενής ποδοσφαιριστής.
Ο Τσιμίκας στην Ολλανδία είχε για μια ακόμα φορά πλήρη σεζόν. Συμπλήρωσε 33 συμμετοχές, σκόραρε, πάσαρε, βελτιώθηκε ακόμα περισσότερο.
Ο κλιμακούμενος βαθμός δυσκολίας και ανταγωνισμού, οι άρτιες εγκαταστάσεις, οι άψογες συνθήκες και οι υλικοτεχνικές υποδομές επέτρεψαν στον Κώστα να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο και να ξεδιπλώσει πλήρως το ταλέντο του.
Η προηγμένη οργάνωση και η άψογη λειτουργία πολλών ξένων πρωταθλημάτων αποτελούν εχέγγυα για τη σωστή και χωρίς εμπόδια εξέλιξη και βελτίωση όλων των ποδοσφαιριστών που διαθέτουν ικανότητες και ταλέντο. Και ο Τσιμίκας υπό αυτές τις συνθήκες μεταμορφώθηκε.
Θεωρώ ότι τον ενάμιση χρόνο που έπαιξε στο εξωτερικό πήρε όλα όσα χρειαζόταν για να καταπλήξει τους πάντες μετέπειτα στον Ολυμπιακό. Από ένας ταλαντούχος νεαρός της Κ19 έγινε βασικό και αναντικατάστατο μέλος της πρώτης ομάδας του Ολυμπιακού, ένας ποδοσφαιριστής χωρίς ταβάνι.
Απέδειξε ότι, με τη συστηματική και υψηλού επιπέδου εκπαίδευση που έλαβε στην ακαδημία, το πείσμα του, τη διαρκή προσωπική προσπάθεια και τη σωστή του διαχείριση, είναι ένας ποδοσφαιριστής που είχαμε πολλά χρόνια να παραγάγουμε ως ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η σωστή διαχείριση από την ομάδα και τους προπονητές, πάνω απ’ όλα η συνέπεια και η πειθαρχία που επέδειξε ο ίδιος τού επιτρέπουν σήμερα να κοιτάζει πιο ψηλά από οποιονδήποτε άλλον Έλληνα ποδοσφαιριστή.
Ο ταπεινός χαρακτήρας του, η προθυμία και η προσήλωσή του στους ομαδικούς και προσωπικούς του στόχους και η ιδιοσυγκρασία του είναι για μένα τα συστατικά που θα τον βοηθήσουν να κάνει ακόμα μεγαλύτερη καριέρα.
Είναι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής που είχε άψογη συνεργασία και με το προπονητικό επιτελείο και με τους συμπαίκτες του.
Η προσωπικότητά του ενισχύθηκε από τη νοοτροπία νικητή που απέκτησε στην τριετία των συνεχών επιτυχιών με τις ομάδες της ακαδημίας του Ολυμπιακού, όπου, σημειωτέον, από ένα σημείο και μετά έφτασε να κάνει πλάκα με τους συνομιλήκους.
Τόσο πολύ ξεχώριζε και τόσο καλός είναι.
Με τις εμπειρίες που έχει αποκτήσει πια από την ανδρική ομάδα, με τις παραστάσεις σε υψηλότατο επίπεδο και στο ελληνικό Πρωτάθλημα και στα ευρωπαϊκά κύπελλα, είναι έτοιμος πραγματικά για πολύ μεγάλα πράγματα και του το εύχομαι.
Πλέον έχει και καλύτερη αγωνιστική αντίληψη και απεριόριστη εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, γιατί απέδειξε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και απέναντι σε αντιπάλους-μεγαθήρια ότι ανήκει στην κατηγορία των λίγων ποδοσφαιριστών που μπορούν να στοχεύουν σε μεταγραφή top επιπέδου.
Οι εμφανίσεις και οι επιδόσεις του δικαιώνουν πρώτα απ’ όλους τον ίδιο και μετά όλους τους ανθρώπους που έπαιξαν ρόλο στην εξέλιξή του.
Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος που είμαι ένας απ’ αυτούς ανθρώπους και ακόμα πιο ευτυχής που επέμεινα.
Γιατί στο τέλος, όταν τα φώτα κλείνουν και φεύγεις από την προπόνηση, ένα είναι το σίγουρο.
Ότι άξιζε τον κόπο.
Επιμέλεια κειμένου: Zastro