"ΙΝΔΑΛΜΑ"

Να είσαι χαρούμενος όταν οι καταστάσεις είναι στα χέρια σου. Ακόμη και για τις δύσκολές, τις αναπόφευκτές ή πρόωρες επιλογές. Αυτό σκεφτόμουν την ημέρα που αποφάσισα να αποχωρήσω από το…

Δεν αισθανόταν ποτέ μόνη. Θαρρεί κανείς, είχε πάντα όλα τα βλέμματα του κόσμου πάνω της. Δεν το ήθελε. Δεν την ενοχλούσε, αλλά δεν το ήθελε. Πίστευε ότι είναι παράδειγμα προς…

Στο σπίτι των Ουάμπακ, στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης, δεν θα δει κάποιος μόνο μία μικρή τροπαιοθήκη για το καμάρι της οικογένειας. Όταν ανοίξει η πόρτα του σπιτικού στο προάστιο…

Μία παροιμία στη Νιγηρία αναφέρει ότι «τα άλογα έχουν τέσσερα πόδια, αν και συχνά πέφτουν». Ο μικρός Μασάι Ουτζίρι μπορεί να μην άκουσε ποτέ στο Μπόρνμουθ της Αγγλίας, όπου γεννήθηκε,…

Για πολλά παιδιά, το να ακολουθήσουν το επαγγελματικό όνειρο του πατέρα τους, είναι ευχή ή κατάρα. Διότι εξελίσσεται είτε σε εξασφάλιση είτε σε «φορτίο» και αγγαρεία. Για τον Πασκάλ Σιάκαμ,…

Θυμάμαι τον πατέρα μου, επιχειρηματία στο χώρο της εστίασης, από παλιά μέχρι και λίγες μέρες πριν το θάνατό του, πριν λίγους μήνες, όταν βρισκόμασταν σε κάποιο εστιατόριο ή ακόμα και στο σπίτι -όταν κοντραριζόμαστε για το ποιος ξέρει να ψήσει ή να μαγειρέψει καλύτερα- πώς μέσα στην κριτική του έβαζε αμέσως την απαραίτητη παράμετρο του δικού του Μέντορα και το πώς εκείνος, αν ήταν παρών, θα αντιδρούσε, τι θα έλεγε και με ποιόν ιδιαίτερο τρόπο θα το αντιμετώπιζε!

Αποκλήθηκε «ο σκεπτόμενος άνθρωπος του τένις». Ωστόσο, ο ίδιος θέλησε -και πέτυχε- να μην μείνει απλώς σε φιλοσοφίες. Η σκέψη από την πράξη απέχουν συχνά πολύ περισσότερο από δύο λέξεις. Έστω κι αν για τον ίδιο άργησαν να σμίξουν.

Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του στα αποδυτήρια των γηπέδων όπου έπαιζε ο πατέρας του. Ένας συμπαθέστατος πιτσιρικάς, που αποτελούσε συχνά την ατραξιόν στους πάγκους των Χόρνετς, Μπακς και…

Η δεκαετία του ‘90 για το ΝΒΑ είναι τα χρόνια της διεύρυνσης, του expansion, του ονείρου του Stern που γίνεται πραγματικότητα: το ΝΒΑ «παγκοσμιοποιείται», γίνεται mainstream, αποκτά φανατικό κοινό και…

Το ποδόσφαιρο είναι ένα σχετικά δίκαιο άθλημα. Όχι πάντα, αλλά τις περισσότερες φορές. Το κλάμα του Μο Σαλάχ και του Ντάνι Καρβαχάλ, οι οποίοι αφότεροι αποχώρησαν τραυματίες από τον τελικό…