Η ανθρωπότητα απροετοίμαστη, απέναντι στην πανδημία, ξαφνιάζεται και πονά.
Κυβερνήσεις που συχνά ασφυκτιούν και αδυνατούν να λάβουν αποφάσεις άμεσες, έγκαιρες και ουσιαστικές, χάνονται στο αντιστάθμισμα πολιτικών και οικονομικών προτεραιοτήτων.
Κάπου εκεί, στις σκοτεινές πτυχές της οριακής κοινωνικής συνοχής, ο πυρήνας μας, η οικογένεια, σχοινοβατεί και αγωνιά…
Οι έγνοιες της ανεργίας, του βιοπορισμού, της αυτοεξαφάνισης μάς κυριεύουν, αλλά περισσότερο και πάνω από όλα ανησυχούμε για το αύριο, για τα παιδιά μας.
Η ορατή απειλή της ψυχικής και σωματικής υγείας παιδιών και εφήβων έχει οδηγήσει στην κινητοποίηση επιστημονικών ομάδων διαφορετικών ειδικοτήτων παγκοσμίως.
Το ερευνητικό έργο, ξεκινώντας από κοινή ή παράλληλη αφετηρία, δυστυχώς συγκλίνει στα συμπεράσματα του, σχεδόν σε σημείο ταύτισης…
Ο Αλέξανδρος Άνθης (αριστερά), σε προπόνηση της ομάδας της ακαδημίας South Basketball / Photo by: Προσωπικό αρχείο Αλέξανδρου Άνθη.
Τα παιδιά μας κινδυνεύουν καθώς τα μέτρα κοινωνικής απομόνωσης και σωματικής αδρανοποίησης έχουν επιφέρει δραματικές αλλαγές, οι οποίες είναι πιθανό να έχουν μόνιμες και μη αναστρέψιμες συνέπειες.
Παρατηρείται μείωση 80% του χρόνου σωματικής δραστηριότητας ανά εβδομάδα κατά την διάρκεια της πανδημίας. Κάτι που έχει οδηγήσει σε ένα ποσοστό μόλις 17,7% παιδιών με επαρκή σωματική δραστηριότητα.
Την ίδια στιγμή, παρουσιάζεται ραγδαία αύξηση 283% -περίπου 1.730 λεπτά- ανά εβδομάδα του χρόνου που αφιερώνουν τα παιδιά μπροστά στην οθόνη υπολογιστή, τηλεόρασης ή κινητού…
Τα παραπάνω στοιχεία σημειώθηκαν σε μελέτη που διενεργήθηκε σε δύο χρονικά σημεία πριν και μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας στην Κίνα, σε δείγμα 2.470 παιδιών.
Παρότι τα μέτρα εγκλεισμού και κοινωνικής απομόνωσης στην Κίνα υπήρξαν αυστηρά, τα μεγέθη μας δίνουν ένα ξεκάθαρο αναλογικό μέτρο στάθμισης.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε από Αμερικανούς επιστήμονες τον Σεπτέμβριο του 2020, με αφορμή το πρώτο κύμα της πανδημίας στις Η.Π.Α., καταλήγει σε συμπεράσματα που προκαλούν ανησυχία.
Οι βραχυπρόθεσμες αλλαγές στην σωματική δραστηριότητα και την καθιστική συμπεριφορά, σε σύνδεση με τα μέτρα κατά της πανδημίας, μπορεί να παγιωθούν μόνιμα…
Οδηγώντας σε αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας, διαβήτη και καρδιαγγειακών παθήσεων στα παιδιά.
Γι’ αυτό και οι στρατηγικές προγραμματισμού και πολιτικής πρέπει να προσανατολιστούν στην προώθηση της σωματικής άσκησης κατά τους επόμενους μήνες.
Τα περισσότερα γήπεδα στην Ελλάδα παραμένουν κλειστά, λόγω των μέτρων απαγόρευσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας / Photo by: Eurokinissi.
Μία τρίτη μελέτη πανεπιστημίων της Μεγάλης Βρετανίας επισημαίνει ότι παιδιά και έφηβοι είναι πιθανότερο να παρουσιάσουν υψηλά ποσοστά κατάθλιψης και άγχους κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της αναγκαστικής απομόνωσης.
Το κείμενο συνεχίζει αναφέροντας ότι «αυτό μπορεί να αυξηθεί καθώς συνεχίζεται ο υποχρεωτικός εγκλεισμός. Οι κλινικές υπηρεσίες πρέπει να προσφέρουν προληπτική υποστήριξη και έγκαιρη παρέμβαση όπου είναι δυνατόν και να είναι προετοιμασμένες για αύξηση των προβλημάτων ψυχικής υγείας».
Οι κίνδυνοι της πανδημίας δεν περιορίζονται στα προβεβλημένα στατιστικά μεγέθη της «πρώτης σελίδας», αλλά έχουν ρίζες βαθιές και απειλούν το μέλλον μας.
Οι φωνές μας πρέπει να πληθύνουν, πρέπει σαν κοινωνία να αναγνωρίσουμε τον κίνδυνο της αδρανοποίησης των παιδιών μας και να απαιτήσουμε έγκαιρη και ξεκάθαρη κυβερνητική μέριμνα. Καθώς η λέξη αθλητισμός απουσιάζει σταθερά από τα ρεπορτάζ και τις εβδομαδιαίες εξαγγελίες.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ανάλογα με τη φάση της πανδημίας, η μονοδιάστατη ακινητοποίηση των παιδιών μας μπροστά σε μία οθόνη, για ώρες ατελείωτες, δεν μπορεί να είναι μία εύκολη άνευ όρων λύση.
Στην εποχή του εγκλεισμού και των μεγάλων αστικών κέντρων πρέπει εμείς να διεκδικήσουμε την ομαλή σωματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών μας, αν οι κυβερνήσεις διστάζουν ή το αρνούνται. Λάθη και παραλείψεις μας δεν πρέπει να καθορίσουν τα παιδιά που έτυχε να μεγαλώνουν στα χρόνια της πανδημίας.
Οι προτάσεις για το πώς θα γίνει αυτό υπάρχουν και ολοένα και αυξάνονται. Τα αθλητικά σωματεία είναι έτοιμα ως υπεύθυνο μέρος να αναλάβουν τον ρόλο που τους αναλογεί.
Το πρόβλημα είναι η ειλικρινής διάθεση για διάλογο. Καθώς μοιάζει να μην θέλει κανείς να πάρει την ευθύνη σήμερα, γιατί η απόφαση «του αύριο» βαραίνει λιγότερο.
Photo by: Eurokinissi (Motion Team).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Αλέξανδρος Άνθης: «Οι Δαίμονες Του Coach-G»
Ανδρέας Γλυνιαδάκης: «Το lockdown σκοτώνει το μπάσκετ»
ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ / ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ